«Εν τω ονόματι του Ιησού…» -- του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Παν. Αθηνών

Είναι αλήθεια ότι ή πρώτη σύλληψη, από το λογοκρατούμενο πνεύμα μας, της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού είναι συνήθως μια διαφάνεια νοησιαρχική. Τη διαδικασία της επικλήσεως συλλαμβάνουμε ως καθαρή νοητική λειτουργία. Αλλά αν βιώνουμε έναν ορισμένο βαθμό αγιοπνευματικής εμπειρίας, το πνεύμα μας, καθώς ανοίγει τις πύλες του για να δεχθεί την εικόνα της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού, δεν υποδέχεται μια παράσταση της διανοίας αλλά μια άγιοπνευματική «Θεία Λειτουργία», στην οποία εκφράζεται συνοπτικά όλη η δυναμική λυτρωτική παρουσία της ζωής του Κυρίου. Η επίκληση του ονόματος του Ιησού δεν είναι μια τυπική (μηχανική – ψυχολογική) επανάληψη προβολής νοητικών διαφανειών στην οθόνη του πνεύματός μας. Είναι αναμφιβόλως η έκχυση της συνολικής δυναμικής του σωτηριολογικού Του έργου στην καθολική μας ύπαρξη.

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

Από όσους θα κληρονομήσουν τον Παραδείσου, θέλει ο Θεός ορισμένοι μόνο να τιμώνται και να δοξάζονται από τα μέλη της επί γης Εκκλησίας του.
Επομένως, το βασικό κριτήριο για να κληρονομήσει ένας πιστός τον παράδεισο είναι να αξιωθεί να φτάσει στη «θεωρία του Θεού», τη «θέωση» ή το «φωτισμό», το ίδιο δε κριτήριο ισχύει και για την «αγιοποίησή» του.
Οι Λατίνοι δεν έχουν «την εμπειρία της θέωσης», ως κριτήριο για να κληρονομήσει κάποιος τον παράδεισο. Σ’ αυτούς είναι αρκετό να είναι κάποιος καλός άνθρωπος, με καλές πράξεις. Δεν ξέρουν ότι η κόλαση θα είναι γεμάτη από καλούς ανθρώπους, ο δε Παράδεισος από αμαρτωλούς, που μετανόησαν. Τους αγίους, που θέλει ο Θεός να γεραίρουν και δοξάζουν οι Ορθόδοξοι, δεν τους προσδιορίζουν οι άνθρωποι. Τους φανερώνει ο ίδιος ο Θεός. Αυτό θα το δούμε αμέσως στη συνέχεια.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΙ ΥΜΝΟΙ ---- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 5 Μαΐου 2017

Ειρήνης μεγαλομάρτυρος, οσίου Ευθυμίου επισκόπου Μαδύτου του θαυματουργού, Νεοφύτου, Γαΐου και Γαϊανού μαρτύρων, Ιωάννου νεομάρτυρος.αρασκευή, 5 Μαΐου 2017

Ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Εἰρήνη ἄθλησε κατὰ τὸν 4^ο αἰώνα μ.Χ. Ἦταν θυγατέρα τοῦ Λικινίου, ποὺ ἦταν βασιλιὰς κάποιου μικροῦ βασιλείου, καὶ τῆς Λικινίας. Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Μαγεδὼν καὶ ἀρχικὰ ὀνομαζόταν Πηνελόπη. Ὅταν ἡ Ἁγία ἔγινε ἕξι ἐτῶν, ὁ πατέρας της Λικίνιος τὴν ἔκλεισε σὲ ἕνα πύργο καὶ ἀνέθεσε τὴν διαπαιδαγώγησή της σὲ κάποιον γέροντα, ὀνόματι Ἀπελλιανό, ὁ ὁποῖος καὶ ἔγραψε τὰ ὑπομνήματα τοῦ μαρτυρίου αὐτῆς. Μία νύχτα ἡ Εἰρήνη εἶδε τὸ ἑξῆς ὅραμα: μπῆκε στὸν πύργο ἕνα περιστέρι κρατώντας μὲ τὸ ράμφος του κλαδὶ ἐλιᾶς, τὸ ὁποῖο καὶ ἄφησε ἐπάνω στὸ τραπέζι.

π. Σταύρος Βάϊος : Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Νικόλαο

Ως προς την Εκκλησία, που ανήκω. Ανήκω στην διαχρονική κανονική Εκκλησία του Χριστού, που είναι η Μία, Άγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, που σέβεται και ακολουθεί τις Παραδόσεις, μεταξύ των οποίων και το Παληό Ημερολόγιο, το οποίο δεν άλλαξε το 1924, όταν ο μασόνος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος θέλησε να το αντικαταστήσει με το φράγκικο. Δεν ανήκω, ως εκ τούτου στην κακόδοξη Εκκλησία του Βαρθολομαίου και όσων «κοινωνούν»με αυτόν! 

Ανήκω στην Εκκλησία του Χριστού και τηρώ το Παλαιό Ημερολόγιο, χωρίς να έχω προσχωρήσει σε οποιαδήποτε παραταξή του. Κατόπιν τούτων, σας ενημερώνω, ότι εφεξής δεν επιθυμώ καμία περαιτέρω σχέση ή επαφή μαζί σας ή με οποιονδήποτε εκπρόσωπο της κακόδοξης Νεοημερολογιτικής Εκκλησίας διότι είμαι ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΣ από αυτή. 

What Yoga Really Is

 

By Johannes Aagaard
Professor of Religious Studies at Aarhus University of Denmark

http://impantokratoros.gr/http://impantokratoros.gr/FCF89A19.en.aspx

π. Θεόδωρος Ζήσης: Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης.

«Δέν είμαι βέβαιος ότι, αν απόψε με καλέσει ο Θεός καί εκδημήσω ἀπ’ αυτή τή ζωή, δέν ξέρω αν θά βρώ δικαιολογία μπροστά στούς Αγίους, στούς Ομολογητάς, τους μάρτυρας, γι’ αυτήν τήν στάση τήν οποία κρατούμε όλοι τώρα. Η αίρεση ξεχειλίζει, οι λατινόφρονες και οι φιλο-Οικουμενιστές είναι όλοι ανάμεσά μας προβατόσχημοι λύκοι, κι εμείς κάνουμε διακρίσεις καί οικονομούμε. Προσπαθώ νά βρώ μιά δικαιολογία γιά τόν εαυτό μου...                                                                     
Αφού οι Επίσκοποι μνημονεύουν τόν Πατριάρχη καί επομένως υπόκεινται καί αυτοί στόν κανόνα: “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”· καί εγώ μνημονεύω τόν Επίσκοπό μου, ο οποίος μνημονεύει τόν Πατριάρχη, ο οποίος κοινωνεί μέ τόν Πάπα· καί εσείς οι λαϊκοί έρχεστε από μένα, ο οποίος μνημονεύω τόν Επίσκοπο καί κοινωνάτε καί μέ αποδέχεστε. Επομένως, μία σειρά –αυτή η σειρά τού παραπτώματος πού αρχίζει από τόν Πατριάρχη, αρχίζει σιγά-σιγά σάν συγκοινωνούν δοχείον, νά φθάνει σάν ευθύνη μέχρις εμάς!                                             
Αλλά ποιός από τόν κόσμο τά ξέρει αυτά; Οι περισσότεροι από τούς λαϊκούς, θά πούν: “Μά, αφού τό κάνει ο Πατριάρχης, αφού τό κάνει ο Πάπας, τί φταίω εγώ;”. Φταίς κι εσύ!  Δέν δικαιολογείται η άγνοια...                                                                                                                                                                                   

Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά καί η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε υπεύθυνοι καί εμείς οι Πρεσβύτεροι καί μαζί μέ εμάς, είστε καί σείς οι λαϊκοί, πού έρχεστε μαζί μέ μάς καί δέν μάς λέτε:  “Φεύγουμε εμείς”.

Εγώ δεν διαστρέφω τον λαόν, αλλά σεις, οίτινες αφήνετε την Παράδοσιν των Πατέρων και κάμετε ιδικά σας νεώτερα σαπρά και παράλογα δόγματα

Απελθόντες εκείνοι εις το Μοναστήριον έφεραν ενώπιόν των τον Άγιον βασταζόμενον, επειδή δεν ηδύνατο να περιπατήση,  και τότε λέγει εις αυτόν (τον Όσιο και Ομολογητή Στέφανο τον Νέον), ο Επίσκοπος Εφέσου Θεοδόσιος : Διατί άνθρωπε του Θεού διαστρέφεις τον λαόν, ονομάζων πάντας ημάς αιρετικούς; Ο δε Άγιος με πραείαν φωνήν απεκρίνατο : Γνωρίζεις τι είπεν ο Προφήτης Ηλίας προς τον Αχαάβ, όταν του είπε, συ είσαι αυτός που διαστρέφεις τον λαόν; Δεν είμαι εγώ, είπεν ο προφήτης Ηλίας, όστις διαστρέφω, αλλά συ και ο οίκος του πατρός σου. Ούτω σας λέγω και εγώ, ότι εγώ δεν διαστρέφω τι, αλλά σεις, οίτινες αφήνετε την Παράδοσιν των Πατέρων και κάμετε ιδικά σας νεώτερα σαπρά και παράλογα δόγματα. Ταύτα ειπόντος του Αγίου εθυμώθη ο της Νικομηδείας Επίσκοπος Κων/νος, και εγερθείς του θρόνου ο αναιδέστατος ελάκτησε τον κατά γης καθήμενον Άγιον εις το πρόσωπον με πολλήν οργήν ο θεόργιστος, ο δε Άγιος από την αδυναμίαν του έπεσε κατά γης ύπτιος, έπειτα πάλιν τον εκτύπα εις την κοιλίαν συχνά με τους πόδας του. 

(Συναξ. ΙΑ:703).

«Ἄνθρωπον οὐκ ἔχω» - π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (Τοῦ Παραλύτου)

Ο Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΣ...":

Αγαπητέ Κωνσταντίνε, Χριστός Ανέστη.

Λυπήθηκα που μια παλαιά συνέντευξη τοῦ 2001 επαναφέρεται κάθε φορά που παρουσιάζονται ομολογιακά θέματα τοῦ Σεβασμιωτάτου Καλαβρύτων. Ειδικά τώρα που η Εκκλησία βρίσκεται σε κρίσιμη περίοδο και δοκιμάζονται οι πιστοί.
Το κείμενο τῆς Ανοικτῆς Επιστολῆς, καθώς και τα επί μέρους άρθρα που δημοσίευσε ο Σεβασμιώτατος μαζί με την Επιστολή, έχουν μεγάλη αξία.

Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος

***

Αληθώς Ανέστη ο Κύριός μας!

Με την σκέψη ότι σεις θα έχετε φωτισμό, κατέβασα το βίντεο. Θα ήθελα συγχρόνως να ομολογήσω ότι δεν εμπιστεύομαι τους οικουμενιστές. Βάζει εναντίον του κ. Βαρθολομαίου αλλά τον μνημονεύει! Τί είδους Ορθοδοξία είναι αυτή από Αρχιερέα της Ορθοδόξου Εκκλησίας; 

Σας εύχομαι καλό αγώνα υπέρ της Φιλτάτης Ορθοδοξίας!

Εν Χριστώ,

Κωνσταντίνος Αργυρακόπουλος

ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΜΑΪΟΥ 2017 – ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ - “Άνθρωπον ουκ έχω”.

Ο αληθινός ιατρός

Χριστός Ανέστη. Τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια ο παράλυτος του σημερινού Ευαγγελίου υπέφερε και περνούσε την δική του δοκιμασία. Ίσως διάνυσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του κάτω από τη στοά της θαυματουργικής κολυμβήθρας του Σιλωάμ. Μάταια όμως περίμενε ένα άνθρωπο που θα τον συμπονούσε και να τον βοηθήσει να μπει στην κολυμβήθρα μόλις θα ταρασσόταν το ύδωρ.

Βρήκε τον Κύριο

Την στιγμή που θα μπορούσε να είχε χάσει κάθε ελπίδα ο παραλυτικός της περικοπής μας, η παρουσία του Κυρίου αποβαίνει και πάλι σωτήρια. Ο μόνος Φιλάνθρωπος, ο Κύριος και Θεός μας, που κατά καιρούς έστελλε εκεί τον άγγελό του για να ταράσσει το νερό, ώστε ο πρώτος που θα ριχνόταν σε αυτό να γίνεται αμέσως υγιής, ήλθε τώρα ο ίδιος. Απευθύνεται στον παράλυτο και του λέει: “Θέλεις υγιής γενέσθαι;”.

Ο Όσιος Ηλίας ο Έκδικος, γράφει στο «Γνωμικὸν Ανθολόγιόν» του:

«Από τις αρετές, που εξαρτώνται από μας, οι σύμφωνες με την δύναμή μας είναι η προσευχή και η σιωπή. Από αυτές, που δεν εξαρτώνται από μας, αλλά κυρίως από την κατασκευή του σώματος, είναι η νηστεία και η αγρυπνία. Όποιο από τα έργα αυτά μπορεί να κάνη ευκολώτερα ο αγωνιστής, με εκείνο πρέπει να καταπιάνεται». 

Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Ἀρχίζοντας ὁ πιστός τό κάθε ἔργο του ἔχει ἅγια συνήθεια νά κάνει τόν σταυρό του. Ἀναθέτει ἔτσι ὅλες τίς φροντίδες στόν Κύριο, δηλώνοντας ὅτι ἔχει ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη του καί στήν δύναμή του. Ἀρχίζοντας καί ἡ Ἐκκλησία το ἔργο της κάθε χρόνο, βάζοντας ἀρχή ἀπό τόν μήνα Σεπτέμβριο, κάνει σύσσωμη τόν σταυρό της γιορτάζοντας πανηγυρικά τήν Ὕψωση τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Ὅλο τόν μήνα -καθώς ἡ γιορτή εἶναι στά μέσα τοῦ μηνός- καλούμαστε - προεόρτια, ἑόρτια καί μεθεόρτια- νά ὑψώσουμε τήν καρδιά καί τον νοῦ μας στόν ὑψωμένο σταυρό τοῦ Κυρίου καί νά ζητήσουμε τον ἁγιασμό πού ἀπορρέει ἀπό αὐτόν, τό ἔλεος καί τήν χάρη. Εἶναι μία ἀγαθή εὐκαιρία, πού μᾶς χαρίζει ὅ,τι πιό πολύ χρειαζόμαστε τώρα πού ἐπαναλαμβάνουμε ὕστερα ἀπό τίς διακοπές τοῦ καλοκαιριοῦ τίς ἐργασίες μας, τώρα πού ξαναμπαίνουμε στόν μόχθο τῆς βιοπάλης καί ἡ ἀγωνία τῆς ἐπιβιώσεως μᾶς σφίγγει τά σωθικά. Χρειαζόμαστε αὐτή τήν ὥρα ἕνα δυνατό χέρι νά μᾶς στηρίξει· κι εἶναι τό παντοδύναμο χέρι τοῦ ἐσταυρωμένου Θεοῦ. Χρειαζόμαστε μία θερμή ἀγκαλιά νά μᾶς κρατήσει· κι εἶναι ἡ ὁλόθερμη ἀγκαλιά τοῦ φιλανθρώπου Ἰησοῦ. Τά ματωμένα χέρια του, διάπλατα ἀνοιχτά πάνω στόν σταυρό, ἁπλώνονται πρός ἐμᾶς καί μᾶς βεβαιώνουν για τήν δύναμη τῆς ἀγάπης του· «Ὁ Χριστός ἠγάπησεν ἡμᾶς καί παρέδωκεν ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν προσφοράν καί θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμήν εὐωδίας» (Ἐφ 5,2).