Η ΑΙΩΝΙΟΣ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ! -- Τοῦ αείμνηστου Παναγιώτου Σωτ. Γκιουλὲ

Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις καὶ ὀψόμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ τῆς ἀναστάσεως, Χριστὸν ἐξαστράπτοντα καὶ Χαίρετε φάσκοντα τρανῶς ἀκουσόμεθα, ἐπινίκιον ἄδοντες

 (Ὠδὴ Α´, τροπ. 1ον).

Ὤ οὐράνιον καὶ θεόφθογγον ὑμνολογικὸν ἄκουσμα, οὐρανίου Ἀρχαγγελικῆς καὶ Ἀγγελικῆς ὑμνωδίας ἐπάξιον! Ὤ πανευφρόσυνον καὶ πανεόρτιον ἀναστάσιμον Ἀρχαγγελικὸν σάλπισμα παγκοσμίου χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως, ποὺ διασαλπίζει στὸν φεγγοβόλο ἑορταστικὸ οὐρανὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τὸ παμμέγιστο θαῦμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Δεσπότου τῆς κτίσεως!…

Γιατὶ μὲ τὸ ἀναστάσιμο αὐτὸ ὑμνολογικὸ σάλπισμα, ὁ πνευματέμφορος ὑμνογράφος τῆς ἑορτῆς, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, μᾶς καλεῖ, μέσα στὴν οὐράνια καὶ ἄπλετη φωτοχυσία τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς ἐγέρσεως τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ, ν᾽ ἀποκαθάρουμε τὶς σωματικὲς καὶ τὶς ψυχικές μας αἰσθήσεις, ἀπὸ τὴν ἀχλὺν (=σκοτάδι) τῶν ἀλόγων παθῶν μας καὶ μὲ τὴν μετάνοια, τὴν ἄσκηση, τὴν νήψη καὶ τὴν ἀδιάλειπτη νοερὰ προσευχή, νὰ προσπαθήσουμε ν᾽ ἀποκτήσουμε τὶς ἔλλογες νοερὲς αἰσθήσεις τῆς πνευματικῆς ἀκοῆς καὶ τῆς πνευματικῆς ὁράσεως!… Γιατί μόνο μὲ τὶς πνευματικὲς αὐτὲς αἰσθήσεις, θὰ μπορέσουμε νὰ ἰδοῦμε τὸν ἀναστάντα Κύριον τῆς δόξης νὰ ἐξαστράπτη μέσα στὸ ἀπρόσιτο φῶς τῆς ἀναστάσεως καὶ θὰ τὸν ἀκούσουμε νὰ μᾶς φωνάζη δυνατὰ τὸν αἰώνιον ἀναστάσιμον χαιρετισμόν, «χαίρετε!…».

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

Ο φίλος Misha έγραψε:

Παράθεση:

φίλε Κοσμά, έχω προσωπική άποψη για την αγιότητα της γερόντισσας.  Δε χρειάζομαι την επιβεβαίωση άλλων πλην αυτών που εμπιστεύομαι.  Δυστυχώς δεν μπορώ να σε συναριθμήσω αφού με τους αμετροεπείς και υπερβολικούς χαρακτηρισμούς σου δε μου εμπνέεις εμπιστοσύνη για τα κριτήρια και την αγνότητα των προθέσεων σου  υπενθυμίζω πως έχεις ήδη χαρακτηρίσει αιρεσιάρχη τον άγιο Αυγουστίνο, αιρετικό τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο, εκτός Εκκλησίας τους ορθοδόξους που ακολουθούν το νέο ημερολόγιο....  και μόνο αυτά αρκούν για να αποδείξουν πως κάτι στραβό υπάρχει στις κρίσεις και τα συμπεράσματά σου (ομιλώ με άκρα επιείκεια για λόγους αβροφροσύνης)...

Κοσμάς:
1. Απαντώ στα όσα «με άκρα επιείκεια για λόγους α β ρ ο φ ρ ο σ ύ ν η ς » έγραψε για μένα, ο αγαπητός Misha, τον οποίο αγαπώ και εκτιμώ, όπως πάντα, άσχετα αν καμιά φορά, χωρίς να το θέλει, συγχύζεται! 

α. Έχει κάθε δικαίωμα, ο αγαπητός αδελφός να έχει την προσωπική του γνώμη για την Ταρσώ! Την σέβομαι απόλυτα, άσχετα αν διαφωνώ. 

β. ΄Εχει κάθε δικαίωμα, ο αδελφός να μη με εμπιστεύεται. Σέβομαι και αυτό το δικαίωμά του. 

Λυπάμαι μόνο που δεν ζει ο μακαριστός π. Πορφύριος για να τον ρωτούσε αν πρέπει να με εμπιστεύεται. Είναι κάτι που έλεγε σε ευρύτερο κύκλο προσώπων, και το οποίο εγώ δεν μπορώ να καταθέσω. Εκτός, αν δεν εμπιστεύεται πλέον ούτε τον γέροντα Πορφύριο!.. 

γ. Δεν ξέρω, αν ο αδελφός Misha έχει κάποιο διορατικό χάρισμα, το οποίο δεν το γνωρίζω και το οποίο το καθιστά «καρδιογνώστη» και τον πληροφορεί για «τα κριτήρια και την αγνότητα των προθέσεών μου»! Μου αρκεί όμως, ότι ο Θεός, «ο ετάζων καρδίας και νεφρούς» γνωρίζει την αγνότητα των προθέσεών μου, όταν αγωνίζομαι για την υπεράσπιση της Πίστεώς μου. Δεν επιζητώ στην προσπάθειά μου αυτή την αναγνώριση και τα χειροκροτήματα από κανένα! 

δ. Μου καταλογίζει ο αδελφός Misha ότι χαρακτήρισα τον Αυγουστίνο αιρεσιάρχη! Αυτό είναι αλήθεια! Και το έκανα, γιατί κήρυξε πολλές αιρέσεις, όπως το Φιλιόκβε, τον απόλυτο προορισμό κλπ., που καταδίκασαν η Η΄ Οικουμενική Σύνοδος, ως και άλλες τοπικές, όπως του Οράνς το 529. Είναι κρίμα, το ότι έγραψα τόσα συντριπτικά στοιχεία, και όμως τίποτε από όλα αυτά δεν άγγιξε τον αδελφό! 

ε. Μου αποδίδει ο αδελφός ότι κατηγόρησα τον Ισαάκ το Σύρο ως αιρετικό. ΄Εγώ, απλώς τόνισα, ότι η Εκκλησία ποτέ μέχρι σήμερα δεν τον αναγνώρισε ως άγιο, επειδή δεν είχε και δεν έχει την βεβαιότητα, ότι δεν υπήρξε νεστοριανός! 

στ. Με κατηγορεί ο φίλος Misha ότι θεωρώ όσους λεγόμενους Ορθοδόξους ενώθηκαν με τον Πάπα ότι είναι εκτός Εκκλησίας! Αυτό είναι αλήθεια. Το πιστεύω! Και το πιστεύω, γιατί αυτά με δίδαξαν οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας. ΄Όποιος θέλει ας τους ακολουθεί. Εγώ, με τη χάρη του Θεού, παρόλη την αμαρτωλότητά μου, θέλω και αγωνίζομαι να τους ακολουθώ! 

Αναστάσιμοι Ύμνοι -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 26 Απριλίου 2017

Βασιλέως ιερομάρτυρος, επισκόπου Αμασείας, Γλαφύρας, Ιούστας και Νέστορος των οσίων.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Βασιλεὺς ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Λικινίου (307 – 323 μ.Χ.) καὶ ἦταν Ἐπίσκοπος τῆς Ἀμασείας τοῦ Πόντου. Ὁ Ἐπίσκοπος Βασιλεὺς διακρινόταν γιὰ τὸν ζῆλο του ὑπὲρ τῆς πίστεως καὶ τὴν ἀκοίμητη δραστηριότητα στὴν ἐπιτέλεση τῶν καθηκόντων του. Ἐπειδὴ παντοῦ ὑπῆρχαν καὶ πλάνες καὶ κίνδυνοι, ἔσπευδε παντοῦ καὶ ὁ ἴδιος κηρύττοντας, συμβουλεύοντας, παρηγορώντας, ἐνισχύοντας, στηρίζοντας, ἐλκύοντας, πυκνώνοντας καὶ ἐγκαρδιώνοντας τὶς Χριστιανικὲς τάξεις καὶ ἀναδεικνύοντας αὐτὲς ὅσο τὸ δυνατὸν ἰσχυρότερες πνευματικὰ ἔναντι τοῦ εἰδωλολατρικοῦ κόσμου.

Η Ωραία τῇ φύσει καὶ μώμου παντὸς ἀνεπίδεκτος

Τῆς λύπης ἡ λύσις, τῆς αἰχμαλωσίας ἡ λύτρωσις, τῶν θνητῶν ἡ θέωσις, ἡ ὡραία τῇ φύσει καὶ μώμου παντὸς ἀνεπίδεκτος· ἡ ἀπὸ λιβάνου τῆς παρθενίας ἀνοῦσα καὶ τὸν κόσμον μυρίζουσα· ἐξ ἧς ὁ γλυκασμὸς ἀπορρέων τὴν παλαιὰν τοῦ ξύλου πικρίαν ἐγλύκανεν· ἡ τὴν οὐσίαν ὅλην φρικτῶς χωρήσασα τῆς Θεότητος· τιμῆς ἁπάσης ὑπέρτερον δώρημα, καὶ κάλλους παντὸς ὑπέρτιμον ἐγκαλλώπισμα· Σολομῶντος ἡ κλίνη, ᾗ παρίστανται κύκλῳ οἱ ἑξήκοντα δυνατοί, αἱ ῥήσεις δηλαδὴ τῆς θεοπνεύστου Γραφῆς· φωτοδόχον χωρίον, ἐξ οὗ σωτηρίας ἀκτῖνες τῇ οἰκουμένῃ ἐπέλαμψαν· τὸ μεγαλεῖον τῆς φρικτῆς οἰκονομίας· τὸ περικαλλὲς τῆς θείας συγκαταβάσεως ἐνδιαίτημα· τὸ τοῦ κόσμου διαλλακτήριον· τὸ ἡμέτερον ἱλαστήριον καὶ προσφύγιον· τὸ πάντων τῶν καλῶν εὐκταιότατον δώρημα.

Είπε ένας Γέροντας:

“Τίποτε δεν παροργίζει τόσο τον Θεό και τίποτε δεν απογυμνώνει τόσο τον άνθρωπο από τη χάρη, ώστε να φτάσει και σε εγκατάλειψη από μέρους του Θεού, όσο το να κατηγορεί τον πλησίον του ή να τον κατακρίνει ή να τον εξουθενώνει. Και είναι τόσο βαρύτερη η κατάκριση από κάθε άλλη αμαρτία, ώστε ο ίδιος ο Χριστός λέει:
“Υποκριτή, βγάλε πρώτα το δοκάρι που έχεις στο μάτι σου και τότε θα δεις καθαρά για να βγάλεις το σκουπιδάκι πού βρίσκεται στο μάτι του αδελφού σου”.
Παρομοίασε δηλαδή το αμάρτημα του πλησίον με το σκουπιδάκι, ενώ την κατάκριση με το δοκάρι.

Η «ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ» ΜΑΣ -- Τοῦ Ἀνδρέου Ν. Παπαβασιλείου, Διδάκτορος Θεολογίας

Από την Κυριακὴ τοῦ Πάσχα καὶ καθ᾽ ὃλη τὴ διάρκεια τῆς ἑβδομάδας τῆς «Διακαινησίμου», ὃπως καὶ ὃλη τὴν τεσσαρακονθήμερη περίοδο ὣς τὴν ᾽Ανάληψη τοῦ Κυρίου, ζοῦμε τὴ συγκλονιστικότερη φάση τῆς θεανθρώπινης ζωῆς τοῦ Χριστοῦ καὶ βιώνουμε τὸ θεολογικὰ καὶ ἐσχατολογικὰ σημαντικότερο γεγονὸς γιὰ τὴν ᾽Εκκλησία καὶ ὃλο τὸν κόσμο. Καὶ ὁ λόγος εἶναι, ὃτι ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος, ὡς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, εἶναι εἰκόνα τοῦ ἀοράτου Θεοῦ καὶ «πρωτότοκος πάσης κτίσεως», μὲ τὴν ᾽Ανάστασή του, κατὰ τὸν ᾽Απ. Παῦλο, ἔγινε καὶ «πρωτότοκος ἀπὸ τοὺς νεκρούς». Σὲ σχετικὸ σχόλιό του, ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος διευκρινίζει τὸν λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ ᾽Απ. Παῦλος δὲν εἶπε «πρωτότοκος τῶν νεκρῶν», ἀλλὰ «πρωτότοκος ἀπό τοὺς νεκρούς». Καὶ ἡ διαφορὰ ἔγκειται,

π. Γεώργιος Μεταλληνός για τον Παπουλάκο και Κοσμά Φλαμιάτο:

Ο αιδεσιμ. πρωτοπρ. π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής και έγκριτος και αυτός επιστήμων αντιλέγει: «μορφές, όπως ο Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος (Παπουλάκος) και ο Κοσμάς Φλαμιάτος, φαίνονται πολύ διαφορετικά σήμερα απ’ ότι στα μαθητικά μας χρόνια, που μας είχαν μάθει να τούς βλέπουμε «ως αμαθείς» και φανατικούς, «των οποίων η μνήμη ταχέως εσβήσθη»!