ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΗΘΗΝ -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Καθώς προβάλλει η άνοιξη και η ατμόσφαιρα φωτίζεται κι αρωματίζεται από το ξύπνημα της φύσης, ένας άλλος αέρας, ένα αίσθημα ζωής και αισιοδοξίας αγγίζει του Έλληνα την καρδιά. Διότι ο πρώτος μήνας της άνοιξης, ο Μάρτης, είναι ταυτισμένος με την εθνική μας παλιγγενεσία, την ανάσταση του Γένους από την μακροχρόνια σκλαβιά. Έτσι, στις 25 Μαρτίου στην χαρά που μηνά για όλο τον κόσμο ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου προστίθεται για τους Έλληνες η χαρά για του Γένους την ανάσταση. Λιτά αλλά και δυναμικά απαθανατίζει την διπλή χαρά ο αείμνηστος συνάδελφος Γ. Γρατσέας στον ποιητικό χαιρετισμό:                          

«Χαίρε, Μαρία Δέσποινα,                                                                                         

χαίρε, αγνή Παρθένα,                                                                                                      

χαίρε και συ αθάνατο,                                                                                             

τρανό Εικοσιένα». 

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

2. Προσθέτεις ακόμα, αγαπητέ Misha: 

misha έγραψε:

και μήπως έχει ακουστεί κάτι για την νυμφομανή αυτοκράτειρα Θεοδώρα,σύζυγο του Ιουστινιανού;

Απαντώ: Ναι, έχει ακουστεί αυτά που γράφει σε βάρος της Θεοδώρας στην «Απόκρυφη Ιστορία» του ο ιστοριογράφος Προκόπιος. Όλοι οι επιστήμονες σήμερα θεωρούν, ότι τα όσα έγραψε ο Προκόπιος για τον Ιουστινιανό και τη Θεοδώρα, είναι υποκριτικά και εμπαθή και εν πολλοίς δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. 
΄Εγώ, όμως είμαι διατεθειμένος να δεχθώ, ότι η Θεοδώρα προτού παντρευτεί τον Ιουστινιανό, ήταν κωμική ηθοποιός, με όχι τόσο σεμνό βίο! Τι σημαίνει αυτό; Μιά γυναίκα, αν είναι ακόμα και πόρνη, δεν σώζεται; Και η οσία Μαρία η Αιγύπτια, δεν σώθηκε; Δεν κατέστη αγία της Εκκλησίας μας; Ο καθένας μας, δεν ταπεινώνει τον εαυτό του στις προσευχές του προς το Θεό, λέγοντας ότι «ημάρτησε υπέρ την πόρνην»; Αν δεν ταπεινώσουμε έτσι τον εαυτό μας, έχουμε ελπίδα σωτηρίας; Μάλλον όχι! Γιατί τότε, κατακρίνουμε τη Θεοδώρα, η οποία, τουλάχιστον ως βασίλισσα έζησε ζωή αγνείας; Και η Εκκλησία μας την έχει αγία! 

Συνεχίσεται

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 25 Μαρτίου 2017

Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.

Ἡ λειτουργικὴ παράδοση καὶ ἡ Ὀρθόδοξη πνευματικότητα τοποθετοῦν σὲ ἰδιαίτερη θέση τὴν σημερινὴ ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ θεομητορικὲς ἑορτὲς πλουτίζουν τὴν λειτουργική μας ζωή, γιατί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ πάντοτε ἀτενίζει μὲ ἰδιαίτερη ἀγάπη καὶ σεβασμὸ τὴν μεσίτρια τοῦ οὐρανοῦ. Οἱ θεολογικοὶ λόγοι καὶ ὕμνοι στὴν Κυρία Θεοτόκο εἶναι σὲ τελευταία ἀνάλυση δοξολογία στὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους.

Τὸ μόνο ὄνομα τῆς Θεοτόκου, Μητέρα τοῦ Θεοῦ, περιέχει ὅλο τὸ μυστήριο τῆς οἰκονομίας τῆς σωτηρίας, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. Ἀποδεικνύεται ἔτσι ὅτι ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ ἀποκαλύπτεται στοὺς πιστοὺς ὡς ἡ κατ’ ἐξοχὴν μάρτυς τοῦ γεγονότος, πὼς ὁ Θεὸς προσέλαβε πραγματικὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση, στὴν ὁποία ἄνοιξε τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας. Σωτηρία ποὺ ἀποβαίνει πραγματικότητα καὶ γεγονὸς ποὺ σημαίνει τὴν ἔλευση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Σὲ μία ὁμιλία του ὁ Βασίλειος Σελευκείας σημειώνει χαρακτηριστικά: «Θεοτόκος ἐστί τε καὶ λέγεται. Ἄρα τίς ἐστι ταύτης ὑψηλοτέρα ὑπόθεσης;… ὡς γὰρ οὐκ ἔστιν εὔκολον νοεῖν τε καὶ φράζειν Θεόν, μᾶλλον δὲ καθάπαξ ἀδύνατον, οὕτως τὸ μέγα τῆς Θεοτόκου μυστήριον, καὶ διανοίας καὶ γλώττης ἐστὶν ἀνώτερον. Ἐπεὶ οὖν Θεὸν σαρκωθέντα τεκοῦσα Θεοτόκος ὀνομάζεται».

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Έμφυλες ταυτότητες - ''Ληστές'' στα σχολεία (Α΄) [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ

telemaxos doumanis

Ὁ Μέγας Βασίλειος στὸ ἔργον του «Πρόσεχε σεαυτῷ» συμβουλεύει τὰ ἑξῆς:

«Ἐξέτασε τὸν ἑαυτόν σου, νὰ γνωρίσης ποιὸς εἶσαι. Γνώρισε τὴν φύση σου, ὅτι δηλαδὴ τὸ μὲν σῶμα σου εἶναι θνητό, ἡ δὲ ψυχή σου ἀθάνατη, καὶ ὅτι ἡ ζωή μας εἶναι κάπως διπλῆ. Ἡ μιὰ φάση της σχετίζεται μὲ τὴν σάρκα καὶ περνάει γρήγορα, ἐνῶ ἡ ἄλλη φάση της συγγενεύει μὲ τὴν ψυχή καὶ δὲν ἐπιδέχεται περιγραφή. “Πρόσεχε λοιπὸν τὸν ἑαυτόν σου” καὶ οὔτε στὰ θνητὰ καὶ τὰ φθαρτὰ νὰ προσκολληθῆς, σὰν νὰ εἶναι αἰώνια, οὔτε τὰ αἰώνια νὰ περιφρονήσης, σὰν νὰ εἶναι προσωρινά».

Η Ρωμιοσύνη «πετιέται απ΄ αξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει» -- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Η κρίση στην Ευρώπη, παρά τις Βερσαλλίες και τη Ρώμη ή και εξαιτίας τους, είναι βέβαιον ότι θα επιταθεί. Η Ελλάδα στις συμπληγάδες Ευρώπης - ΔΝΤ βίωσε ως τώρα τη χειρότερη φάση της νεότερης ιστορίας της. Αποικία χρέους. Λοβοτόμησαν την εθνική μας κυριαρχία και διήρπασαν την εθνική μα περιουσία.

            Πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους ταχείας ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας και αυτοπροσδιορισμού της αναπτυξιακής μας στρατηγικής.

            Στις «πολλές ταχύτητες» που προετοίμασε το σύστημα μάς προορίζει ασφαλώς για την τελευταία. Να διεκδικήσουμε δυναμικά αυτό που μας ανήκει. Η αποκήρυξη της παγκοσμιοποίησης και των παραφυάδων της από τον Ντοναλντ Τραμπ, η άκομψη, αλλά δηλωτική της αποδοκιμασίας του γερμανικού ηγεμονισμού, μεταχείριση της καγκελαρίου είναι δείγμα αρχόμενων παράλληλων αλλαγών σε κρίσιμα πεδία.

            Χαρακτηριστική η πρεμούρα όλων των συστημικών «ψιττακών» διεθνώς και παρ΄ημίν. Παραμιλούν στη διαπασών κατά του υποτιθέμενου εθνικολαϊκισμού. Νεοφανής όρος που κατασκέυασε το σύστημα για να πλήξει το ογκούμενο σε όλες τις χώρες λαϊκό ρεύμα αμφισβήτησης τής political correct.

Ὁ Ἑλληνορθόδοξος κλῆρος καὶ ἡ ἑλληνικὴ ἐπανάστασις* -- Τοῦ πρωτοπρ. π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

ΕΝΑ ΑΠΟ τὰ φοβερότερα ἀνοσιουργήματα στὸ χῶρο τῆς Ἱστορίας-αὐτόχρημα ἀναιρετικὸ τῆς ἱστορικῆς ἐπιστήμης- εἶναι ἡ ἰδεολογικὴ ἑρμηνεία καὶ χρήση τῶν ἱστορικῶν δεδομένων. Τότε ὁ Ἱστορικὸς δὲν κάνει ἐπιστήμη (ἀπροκατάληπτη δηλαδὴ καὶ ἐλεύθερη ἔρευνα), ἀλλὰ πολιτική. Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ ἱστορικὰ γεγονότα, πρωταρχικῆς γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ σημασίας, ποὺ δεινοπαθεῖ ἰδιαίτερα ἀπὸ τὴν ἰδεολογικοποιημένη ἱστορία, εἶναι τὸ 1821, ἡ Μεγάλη Ἐπανάσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ  Ἔθνους καὶ ὁ ἀληθινὸς χαρακτήρας της. Μιὰ ὁμάδα ἐρευνητῶν προσεγγίζουν τὸ ᾽21 μὲ ἕνα πνεῦμα ἀμφισβητήσεως καὶ διάθεση ἀπορριπτικὴ γιὰ κοινωνικὲς ὁμάδες, ποὺ καταλέγονται στοὺς συντελεστές του. Γι᾽ αὐτοὺς τὸ ᾽21 εἶναι «σημεῖον ἀντιλεγόμενον» (Λουκ. 2, 34) καὶ ζητοῦν τὴν ἀπομύθευσή του, στὰ πλαίσια τοῦ γνωστοῦ αἰτήματος «νὰ ξαναγραφεῖ ἡ ἱστορία». Διατυπώθηκαν μάλιστα θέσεις, ποὺ ἐπαναλαμβάνονται αὐτούσιες ἀπὸ τοὺς συνεχιστές τους, ἰδιαίτερα στὸ χῶρο τῆς παιδείας καὶ τῆς ἀνεύθυνης (ὑπάρχει καὶ τέτοια) δημοσιογραφίας. Κυρίως πολεμεῖται ἡ θέση τοῦ "ἀνωτέρου" (λεγομένου) Κλήρου στὸν Ἀγώνα καὶ ἀμφισβητεῖται γενικότερα ὁ ρόλος τοῦ Ράσου σ' αὐτόν.

Δ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ -- Καθεδρικός Ιερός Ναός Αθηνών

ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 – Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ -- ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ

Ασκητής του Θεοβάδιστου Όρους

 «Έρωτι και πυρί θείας αγάπης πυρπολούμενος»

Αληθινό πρότυπο ζωής, ζωντανής και αυθεντικής πίστης είναι ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας, τη μνήμη του οποίου όρισε να τιμά η Εκκλησία μας τη Δ΄ Κυριακή των Νηστειών. Το μεγάλο αυτό πνευματικό ανάστημα, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας ταπεινός ασκητής. Έπλεε όμως μέσα στο πέλαγος της θείας Χάριτος. Ήταν ο κατ’ εξοχήν ασκητής του θεοβάδιστου όρους Σινά.

Το υψηλό ανάστημα

Για το σημερινό άνθρωπο και τους σύγχρονους ρυθμούς της ζωής, ίσως η προβολή ενός ασκητή, του εκτοπίσματος του Ιωάννη της Κλίμακας, να φαντάζει ως κάτι το παράδοξο, να αποτελεί ίσως και ένα «σκάνδαλο». Πώς μπορεί να εναρμονίζονται τα βαθύτερα μηνύματα που εκπέμπει η ασκητική αυτή μορφή, η οποία με μετάνοια και τα δάκρυα που απορρέουν από αυτή, με νηστεία και πνευματική άσκηση, δείχνει μια πορεία εντελώς αντίθετη απ’ εκείνη που υπαγορεύει το δήθεν σύγχρονο και εξελιγμένο πνεύμα της εποχής; Βασανιστικό πραγματικά το ερώτημα αλλά συνάμα και υποβοηθητικό για βαθύτερο προβληματισμό.