Η ΑΓΙΑ ΗΜΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ.

«Έλαμψεν η χάρις σου Κύριε· έλαμψεν ο φωτισμός των ψυχών ημών· ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας· αποθώμεθα τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός…». Από την Υμνολ. Του Τριωδίου.

Ουδεμία άλλη περίοδος ευρίσκεται εγγύτερον προς τον χαρακτήρα και την φύσιν της αγιωτάτης ημών Εκκλησίας, όσον η περίοδος της αγίας και Μ. Τεσσαρακοστής. Διότι ο κύκλος της περιόδου αυτής, αποτελεί την επί το αυστηρότερον ανακεφαλαίωσιν των σκοπών της Εκκλησίας, οίτινες συμπυκνούμενοι εν τη αγία Τεσσαρακοστή, εκφράζονται δυναμικώς εις την πρακτικήν των πιστών ζωήν. Η φύσις της Εκκλησίας είναι πολεμική, και χωρίς την διαρκή στρατείαν, χωρίς τους πνευματικούς αγώνας, χωρίς τον προς πάσαν μορφήν Κακού πόλεμον, Εκκλησία δεν νοείται. Ο αγωνιστικός χαρακτήρ της, είναι εκείνο εις το οποίον ευρίσκει δικαίωσιν η ύπαρξίς της, εκείνο, δια του οποίου εκφράζει το περιεχόμενόν της, εκείνο, όπερ εξηγεί και δικαιολογεί την ίδρυσίν της.

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

10. Αυτό, που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι ο Αυγουστίνος μπήκε στο αγιολόγιο, μόλις το 1968, με απόφαση του τότε Λατινόφρονα Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερώνυμου Κοτσώνη! 
Βεβαίως, το 1861 ένας αγιορείτης μοναχός, ο Ιάκωβος Νεασκητιώτης είχε συντάξει ασματική ακολουθία για τον Αυγουστίνο, που εκδόθηκε στη Σμύρνη. Ο ρόλος του μοναχού αυτού είναι ύποπτος. Είναι πολύ πιθανό να ενήργησε με παπικές υποδείξεις. Το ίδιο αυτό πρόσωπο καταγγέλθηκε ότι πλαστογράφησε τα αναθέματα των Πανορθοδόξων Συνόδων για το Γρηγοριανό Ημερολόγιο. Η πλαστογραφία αυτή ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος θεωρεί ότι εξυπηρέτησε τους ανύπαρκτους τότε Παλαιοημερολογίτες. ΄Ομως, η παιδαριώδης αυτή πλαστογραφία είναι πιθανότερο να έγινε για να εξαφανιστούν τα πραγματικά αναθέματα κατά του Γρηγοριανού, πράγμα το οποίο σαφώς βοηθάει όσους το 1924 δέχτηκαν αυτό. 
Εξάλλου, ο μοναχός αυτός ήταν ανιψιός του τότε ιερομονάχου Θεοδωρήτου, που νόθευσε το Πηδάλιο. Και οι δύο αυτοί ήταν πολέμιοι των Κολλυβάδων στο Άγιο ΄Ορος. Στον Θεοδώρητο, όταν ήταν στη Βενετία έστειλε ο Νικόδημος ο Αγιορείτης τα χειρόγραφα του «Πηδαλίου» για εκτύπωση. Αυτός όμως κατά την εκτύπωση νόθευσε αυτό με παπικές παρεμβολές! Αυτό έκανε τον άγιο Νικόδημο, όταν είδε τυπωμένο το «Πηδάλιο», να αναφωνήσει, ότι θα ήταν προτιμότερο με ένα ξίφος, να του ξέσχισε την καρδιά του, παρά αυτό που έκανε! 
Στις επόμενες καταχωρήσεις μας θα ασχοληθούμε και με τις περιπτώσεις αγιοποίησης των άλλων προσώπων.

Συνεχίζεται

Ύμνοι Τριωδίου - Μ. Σαρακοστής - Greek Orthodox Great Lent Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 18 Μαρτίου 2017

Κυρίλλου αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, Τροφίμου και Ευκαρπίωνος των μαρτύρων.

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος καταγόταν ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη καὶ γεννήθηκε πιθανῶς τὸ ἔτος 313 μ.Χ. στὰ Ἱεροσόλυμα. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων Μαξίμου τοῦ Γ’ (333 – 348 μ.Χ.), τὸν ὁποῖο καὶ διαδέχθηκε στὴν ἐπισκοπικὴ ἕδρα κατὰ τὶς ἀρχὲς τοῦ ἔτους 348 μ.Χ., εἴτε διότι ὁ Μάξιμος ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Ἀρειανούς, εἴτε διότι πέθανε. Ὁ Ἅγιος ἀρχικὰ ἀδιαφοροῦσε γιὰ τὶς δογματικὲς «λεπτολογίες» καὶ ἀπέφευγε ἐπιμελῶς τὸν ὄρο «ὁμοούσιος». Γι’ αὐτὸ ὁ Ἀρειανὸς Μητροπολίτης Κασαρείας Ἀκάκιος ἐνέκρινε τὴν ἐκλογή του καὶ τὸν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο.

Άγιος Φιλάρετος της Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς.

Αὐτὸ τὸ ὁποῖο προηγουμένως ἦταν ἰδίωμα τῶν ξεπεσμένων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες, στὴν ἐνάσκησι τοῦ ἐπαισχύντου ἐπαγγέλματός τους ἐνεδύοντο προκλητικὰ γιὰ νὰ προκαλέσουν αἰσθησιακὰ τοὺς ἄνδρες, ἔχει πλέον γίνει ἡ μόδα καὶ κανόνας ἀκόμη καὶ γιὰ σεμνές γυναίκες, οἱ ὁποῖες σὲ πολλὲς περιπτώσεις δὲν λαμβάνουν κἄν ὑπ᾿ ὄψιν τους τὸ νόημα καὶ τὶς συνέπειες αὐτῆς τῆς μόδας ποὺ τὶς ἐσκλάβωσε.῎Αν ἡ ἐλαχιστοποίησις τοῦ μάκρους τοῦ φορέματος ἤ ὁ ἰδιαίτερος τονισμὸς τῶν «γραμμῶν» τοῦ σώματος ἀντιτίθενται πρὸς τὴν σεμνότητα, ἡ ὁποία θὰ πρέπει γενικὰ νὰ στολίζη τὶς Χριστιανὲς γυναῖκες, τότε ἀκόμη πιὸ ἀκατάλληλη εἶναι ἡ ἐμφάνισίς τους μὲ τέτοιου εἴδους ἐνδυμασία στὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ.

Μία ἐνδιαφέρουσα ἀφορμή προβληματισμοῦ.... H EΝΔΥΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΚΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Πηγή : http://epistrofi-sotiria.blogspot.ca/2017/03/blog-post.html

τοῦ  Δρ. Κων. ΣΙΑΜΑΚΗ    

Ἡ ἐνδυμασία τῶν βιβλικῶν γυναικῶν τῆς Χριστιανικῆς πίστεως ἦταν βασικὰ ἡ ἴδια μὲ τὴν ἐνδυμασία τῶν γυναικῶν τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τῶν σεμνῶν γυναικῶν τοῦ ἑλληνορωμαϊκοῦ κόσμου. Κάλυπτε ὅλο τὸ σῶμα τὴν κεφαλὴ καὶ τὰ ἄκρα, ἀφήνοντας ἀκάλυπτα μόνο τὰ πέλματα, τὰ χέρια ἀπὸ τὸν καρπὸ καὶ κάτω, καὶ τὸ ἐμπρόσθιο μέρος τοῦ προσώπου ἀπὸ τὸ πάνω μέρος τοῦ μετώπου μέχρι τὸ κάτω τοῦ σαγονιοῦ κι ἀπὸ τὸ ἕνα ζυγωματικὸ μέχρι τὸ ἄλλο. αὐτὴ τὴ στολὴ ὁ Παῦλος τὴ λέει καταστολὴ καὶ κατάστημα (Α΄Τι 2,9∙ Ττ 2,3). Τὸ πρῶτο συνθετικὸ καὶ τῶν δύο λέξεων κατά - σημαίνει καὶ στὶς δύο τὴν κατακάλυψι, τὴν πλήρη δηλαδὴ κάλυψι τοῦ σώματος, τὰ δὲ δεύτερα συνθετικὰ -στημα καὶ -στολὴ σημαίνουν  τὸ ἀνάστημα καὶ τὴ στολή. καὶ μὲ τὶς δύο σύνθετες λέξεις  ἐννοεῖται ἐνδυμασία ποὺ καλύπτει πλήρως ὅλο τὸ σῶμα μὲ τὸν τρόπο ποὺ περιέγραψα παραπάνω. τὸ  λειψό, τὸ κολλητό, καὶ τὸ διαφανές, τὰ τρία αὐτὰ μὲ τὰ ὁποῖα πολλὲς φορὲς οἱ γυναῖκες προσπαθοῦν νὰ ἐπιδείξουν τὸ σῶμα τους, ἦταν ἀδιανόητα γιὰ τὶς Χριστιανὲς γυναῖκες τῆς Βίβλου. Γιὰ τὸ κάλυμμα τῆς κεφαλῆς μιλάει ἐπίσης ὁ Παῦλος στὴν Α΄ πρὸς Κορινθίους  Ἐπιστολὴ (11,5-6) μὲ τὰ ῥήματα κατακαλύπτεται καὶ κατακαλυπτέσθω (πάλι παντοῦ τὸ κατά-). στὸ σχετικὸ χωρίο τὴ γυναῖκα μὲ τὴν ἀκατακάλυπτον κεφαλὴν τὴν ἐξισώνει μὲ τὴν κεκαρμένην καὶ ἐξυρημένην, δηλαδὴ τὴν πόρνη, διότι τὸ σύρριζα κουρεμένο ἢ ξυρισμένο γυναικεῖο κεφάλι τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν δεῖγμα πόρνης.

Βάθος τῶν ἀποκρύφων νοημάτων τὸ ἀνεξερεύνητον!

Ἀκατανόητον θαῦμα, ἀνερμήνευτον ἄκουσμα, μυστηρίου θείου ἀποκεκρυμμένου φανέρωσις, ἀκαταμάχητος προστασία, ἀντίληψις κραταιά, ζωοδόχε πηγή, πέλαγος ἀνεξάντλητον τῶν θείων καὶ ἀπορρήτων χαρισμάτων καὶ δωρεῶν, ὕψος τῶν ἐπουρανίων καὶ ἀσωμάτων Δυνάμεων καὶ τῶν Σεραφεὶμ ὑψηλοτέρα, βἈκατανόητον θαῦμα, ἀνερμήνευτον ἄκουσμα, μυστηρίου θείου ἀποκεκρυμμένου φανέρωσις, ἀκαταμάχητος προστασία, ἀντίληψις κραταιά, ζωοδόχε πηγή, πέλαγος ἀνεξάντλητον τῶν θείων καὶ ἀπορρήτων χαρισμάτων καὶ δωρεῶν, ὕψος τῶν ἐπουρανίων καὶ ἀσωμάτων Δυνάμεων καὶ τῶν Σεραφεὶμ ὑψηλοτέρα, βάθος τῶν ἀποκρύφων νοημάτων τὸ ἀνεξερεύνητον, ἡ κοινὴ φιλοτιμία τῆς φύσεως, ἁπάντων τῶν καλῶν χορηγία, ἡ μετὰ τὴν Τριάδα πάντων τῶν ποιημάτων Δέσποινα, ἡ μετὰ τὸν Παράκλητον ἄλλος Παράκλητος, καὶ μετὰ τὸν μεσίτην Χριστὸν μεσίτρια τοῦ κόσμου παντός, τὸ ὄχημα ἡλίου τοῦ νοητοῦ, τὸ δοχεῖον τοῦ φωτὸς τοῦ ἀληθινοῦ τοῦ φωτίζοντος πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, ἡ φέρουσα ἐν ἀγκάλαις τὸν τῷ ῥήματι τὰ πάντα φέροντα·

«Η γη της Ελλάδος είναι και καρποφόρος και παμφόρος» -- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Κάποτε ευημερούσαν τουλάχιστον οι αριθμοί, αν και δυστυχούσαν οι άνθρωποι. Τώρα μαζί με τους πολίτες δυστυχούν και οι αριθμοί. Εφιαλτική η  πρόσφατη έκθεση τού ΙΝΕ/ΓΣΕΕ:ο δείκτης φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού από 27,7% το 2010 έφτασε το 2015 το 37,7%, η πραγματική ανεργία βρίσκεται στο 29,6%, το 51,6% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται λιγότερο από 800 ευρώ. Οι όποιες προσλήψεις πάντοτε ευέλικτης μορφής φτάνουν το 54,7%.

Η απασχόληση κατέρρευσε, η μακροχρόνια ανεργία κινείται πάνω από 70%, το κατά κεφαλήν πραγματικό ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 25%.

Στο δίμηνο Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2017 μετρήθηκαν λουκέτα 100 επιχειρήσεων καθημερινώς .

Γ΄ Χαιρετισμοί Από τον Ιερό Ναό Παναγιάς Βλαχερνών Κερατσινίου

Ἡ δουλικότης τῆς «Ὀρθοδόξου» Ἡγεσίας ὁδηγεῖ ἀναποτρέπτως εἰς τὴν ἅλωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας -- Γράφει ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός

Η Δ´ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΟΛΑΤΙΝΩΝ ΚΑΙ Η ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΗΣ ΤΟΥ 1204

Ἐφέτος συμπληρώνονται 811 ἔτη ἀπὸ τὴν πρώτην ἅλωσιν τῆς Πόλεως ὑπὸ τῶν Φράγκων κατὰ τὴν 13ην Ἀπριλίου 1204, ἡ ὁποία ἐσήμανε τὴν ἀρχὴν τοῦ τέλους διά τὴν Αὐτοκρατορίaν τῆς Ρωμανίας.

Αἱ συνέπειαι εἶναι αἰσθηταὶ ὥς σήμερον, καθὼς ὁ χωρισμὸς καὶ ἡ ἀπομόνωσις τῆς ἀνατολικῆς ἀπὸ τὴν δυτικὴν Εὐρώπην ὅπως καὶ ἡ Οὐνία ἔχουν τὰς ρίζας των εἰς αὐτὸ τὸ γεγονός.

Μετὰ τὸ τραγικὸ σχίσμα τοῦ 1054 δὲν θὰ παύση, δυστυχῶς, ἡ Παποσύνη νὰ ἐπιβουλεύεται τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ μὲ ὅλα τὰ δυνατὰ μέσα. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ θὰ εἶναι ἀπὸ τὸ 1215/ 1254 ἡ Οὐνία. Στὴν ἴδια κατεύθυνση κινήθηκαν καὶ οἱ Σταυροφορίες ἀπὸ τὸ 1095, ὡς συνάγεται ἀπὸ τὸ κλασικὸ συναφὲς ἔργο τοῦ ἀειμνήστου ἱστορικοῦ - βυζαντινολόγου ἐπιφανοῦς - Στῆβεν Ράνσιμαν (τρίτομο ἔργο του, 1951 - 1954). Τὸ μίσος τοῦ Παπισμοῦ - καὶ γενικότερα τοῦ δυτικοῦ χριστιανικοῦ κόσμου κατὰ τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλληνικότητας κορυφώθηκε μὲ τὴν Δ´ Σταυροφορία (1204).