Fr. Theodore Zisis suspended from priestly duties, excommunicated

 On the Sunday of Orthodoxy, Greek cleric Archpriest Theodore Zisis announced that he was ceasing commemoration of his ruling bishop, Metropolitan Anthimos of Thessaloniki, believing that his support of last year’s Pan-Orthodox Council on Crete, which acknowledged the term “church” for other Christian confessions, constitutes a fall into the heresy of ecumenism, which denies that the Orthodox Church is the one, true Church. The next day the metropolitan suspended Fr. Theodore from his priestly duties, reports AgionOros.ru.
Fr. Theodore explained his decision by appealing to Canon 15 of the First-Second Council held in Constantinople in 861, presided over by St. Photios the Great. This canon states that if a bishop clearly preaches a heresy previously condemned by either a council or the holy fathers, then priests are allowed to cease commemorating him in the Liturgy, and are to face no canonical penalties.
The crux of the issue at hand is whether the Crete Council fell into the heresy of ecumenism in its documents, which Fr. Theodore and other prominent clergymen, including Metropolitan Hierotheos (Vlachos) believe it did, and whether such a heresy has been previously condemned.

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

9. Ορισμένοι Ορθόδοξοι υποστηρίζουν την αγιότητα του Αυγουστίνου λέγοντες: 
«Μπορεί ένας άνθρωπος με αιρετικές απόψεις σαν τον Ιερό Αυγουστίνο, να θεωρείται άγιος από την Εκκλησία; Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, η απάντηση είναι "ναι". Και ας μη ξεχνάμε, ότι τα θέματα στα οποία είχε αιρετικές απόψεις, είτε ΔΕΝ είχαν ακόμα δογματισθεί, είτε δεν είχαν ακόμα μεταφερθεί στη δική του (Λατινική) γλώσσα. Γιατί δεν είναι δυνατόν ένας άγιος να εμμένει σε μια αίρεση, όταν του ΥΠΟΔΕΙΧΘΕΙ. Και σ' αυτόν ΔΕΝ υποδείχθηκαν τα λάθη του» 
Όμως, οι Ορθόδοξοι αυτοί δεν έχουν δίκηο, για τους εξής λόγους: 

α. Δεν είναι ανάγκη να έχει δογματισθεί μιά διδασκαλία, για να χαρακτηριστεί ως αίρεση, όπως τουλάχιστον δείχνει η Εκκλησιαστική Ιστορία. 

β. Πολλές από τις αιρέσεις του Αυγουστίνου είχαν προηγουμένως δογματισθεί, όπως η αίρεσή του περί του Αγίου Πνεύματος (Φιλιόκβε κλπ.), 
που είχε δογματίσει προηγουμένως η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος με τον Όρο της (το Σύμβολο της Πίστεώς μας)! 

γ. Για να χαρακτηριστεί κάποιος αιρετικός, δεν είναι ανάγκη να του υποδεχθούν προηγουμένως τα λάθη του. 

δ. Στον Αυγουστίνο, παρά ταύτα, όταν ακόμα ζούσε, του υποδείχτηκαν τα λάθη του σε ορισμένες αιρέσεις του, τα λάθη του, όπως στις αιρέσεις του για τον απόλυτο προορισμό, για τη θεία χάρη κτλ.. Του τα υπόδειξε ο άγιος Ιωάννης Κασσιανός! 

Συνεχίζεται

Ύμνοι Τριωδίου - Μ. Σαρακοστής - Greek Orthodox Great Lent Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 17 Μαρτίου 2017

Γ Χαιρετισμοί. Αλεξίου του ανθρώπου του Θεού, Θεοστηρίκτου του ομολογητού.

Ὁ Ὅσιος Ἀλέξιος γεννήθηκε στὴ Ρώμη κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἀρκαδίου (395 – 408 μ.Χ.) καὶ Ὀνωρίου (395 – 423 μ.Χ.) ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ εὔπορους γονεῖς. Ὁ πατέρας του Εὐφημιανὸς ἦταν συγκλητικός, φιλόπτωχος καὶ συμπαθής, ὥστε καθημερινὰ τρεῖς τράπεζες παρέθετε στὸ σπίτι του γιὰ τὰ ὀρφανά, τὶς χῆρες καὶ τοὺς ξένους ποὺ ἦταν πτωχοί. Ἡ γυναίκα του ὀνομαζόταν Ἀγλαΐς καὶ ἦταν ἄτεκνη. Στὴ δέησή της νὰ ἀποκτήσουν παιδί, ὁ Θεὸς τὴν εἰσάκουσε. Καὶ τοὺς χάρισε υἱό. Ἀφοῦ τὸ παιδὶ μεγάλωσε καὶ ἔλαβε τὴν κατάλληλη παιδεία, ἔγινε σοφότατος καὶ θεοδίδακτος. Ὅταν ἔφθασε στὴ νόμιμη ἡλικία, τὸν στεφάνωσαν μὲ θυγατέρα ἀπὸ βασιλικὴ καὶ εὐγενικὴ γενιά.

Σταυρός καί Ἀνάστασις --- Τοῦ Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ὁ σταυρικός θάνατος καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι δυό παγκόσμια καί πανανθρώπινα τῆς σωτηρίας μας ἱστορικά γεγονότα, μοναδικά καί ἀνεπανάληπτα. Παραμένουν ἀσύλληπτα, ἀνερμήνευτα καί ἀνεξιχνίαστα στήν πεπερασμένη ἀνθρώπινη φύση. Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος - Θεάνθρωπος - μέ τίς δύο φύσεις νά παραμένουν ἀσύγχυτες, ἀδιαίρετες καί ἀναλλοίωτες. Ὑποφέρει καί πάσχει "ὁ ἀπαθής τῇ θεότητι". Ἀλλά ὡς "Θεός ἀληθινός ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ", νικᾶ τή φθορά καί τό θάνατο, παραμένοντας "Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος"....καί "τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος". Στό Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση κρύβεται τό μέγα μυστήριο τῆς θεότητος, ἀλλά καί τῆς Νίκης. Ἀπ' τήν ἀλληλοπεριχώρηση Σταυροῦ καί Ἀνάστασης, πηγάζει ἡ σωτηρία καί ἡ λύτρωση.

Καθαρές σοφιστείες του διαβόλου, για να τροχοπεδείται ο αγωνιστικός ζήλος

Aυτή την εποχή όπως η σημερινή, που η κρίση έχει και έκταση και βάθος, η αποκλειστική σωτηρία μας είναι η Αλήθεια, που πρέπει να λέγεται χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, υπέρ όλων και εναντίον όλων και να υπηρετείται αντί πάσης θυσίας! Όλα τα άλλα, δήθεν διαλλακτικά και ειρηνικά, είναι παραπλανητικά, ηττοπαθή, υποκριτικά, καθαρές σοφιστείες του διαβόλου, για να τροχοπεδείται ο αγωνιστικός ζήλος, ν' αποκοιμίζονται οι πιστοί, κι' οι υπηρέτες του διαβόλου, οι Παπόδουλοι  οικουμενιστές,  να δρουν ανενόχλητοι!

Ὀλεθρία παραπλάνησις -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Μετά τό οἰκουμενιστικό θέατρο στό Φανάρι, ὅπου ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ὑποδέχτηκε καί συλλειτούργησε μέ τόν Πάπα Φραγκίσκο, γιά νά «λαμπρυνθεῖ» μέ τόν καλύτερο τρόπο ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, ἱδρυτῆ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινούπολης, ὁ κ. Βαρθολομαῖος συνεχίζει τήν πλάγια ὁδό τῆς παραπλάνησης τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, πώς τάχα οἱ παπικοί καί οἱ προτεστάντες εἶναι ἀγαπημένοι ἀδελφοί, ἀποτελοῦν μέρη τῆς διαιρεμένης Ἐκκλησίας καί ἡ ἡμέρα τῆς ἕνωσης εἶναι πολύ κοντά. Αὐτά βέβαια δέν τά ὑποστηρίζει δημοσίως ἐντός τῆς Ἑλλάδος, γιατί θά προκαλοῦσε τρικυμία, προετοιμάζει ὅμως τό ἔδαφος καί διαμορφώνει τό κατάλληλο κλῖμα μέ τίς συχνές του ἐπισκέψεις σέ διάφορες μητροπόλεις,

Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ --- του αειμνήστου Ανδρέου Θεοδώρου Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Το μεγαλείον της Παρθένου είναι αρρήκτως συνδεδεμένον προς το άρρητον μεγαλείον του θείου Χριστολογικού μυστηρίου. Το θαύμα της συνέχεται στενώτατα προς το άπειρον θαύμα της επί γης αρρήτου επιδημίας του Λόγου του Θεού. Εκτός του μυστηρίου του Υιού της, το μυστήριον της Παρθένου μένει μετέωρον, ουδέν απολύτως ουσιαστικόν νόημα ενέχον. Εν τω Υιώ καταξιούται η Μήτηρ. Η θεία αυτής Μητρότης συνέχεται αδιαστάτως μετά του μυστηρίου του απειράνδρου Τόκου της. Το αξίωμα της Θεοτόκου αποκενούται, αν και προς ώραν έστω αποχωρισθή του μυστηρίου της εν Χριστώ οικονομίας. Το δόγμα της Θεοτόκου εισάγει την Χριστολογίαν, συμπλέκεται και συνυφαίνεται μετά της Χριστολογίας. Τας δύο ταύτας αλληλενδέτους του δόγματος στιγμάς ουδείς δύναται ν΄ αποχωρίση, άνευ ουσιαστικής ρήξεως συνόλου του χριστολογικού θαύματος. Η ορθόδοξος θεολογία το αξίωμα της Παρθένου βλέπει πάντοτε εκ της οπτικής γωνίας του Χριστολογικού δόγματος.

ΚΥΡΙΑΚΗ 19/3/ 2017 – Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ -- ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

  

  Ο Ζωηφόρος Σταυρός

«Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν… και αράτω τον σταυρόν αυτού».

Ο Σταυρός του Κυρίου μας είναι η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται το σταυροαναστάσιμο οδοιπορικό που διανύει την περίοδο αυτή ο κάθε χριστιανός. Ενώ ήταν το σύμβολο της αισχύνης και του θανάτου μετατράπηκε στην πιο ασφαλή εγγύηση της ζωής, της αληθινής και της αιώνιας. Και αυτό γιατί έδωσε την ευκαιρία στην αγάπη να σταυρωθεί και να ξεπροβάλει από τα βάθη και τα ύψη της η αθάνατη ζωή.

Για να εγκολπωθεί ο χριστιανός αυτή την πραγματικότητα, δεν έχει παρά να αποτολμήσει την υπέρβαση από τα αδιέξοδα της καθημερινότητας, ο κλοιός των οποίων τόσο πολύ τον περισφίγγει. Να ανοίξει την ύπαρξή του στη χάρη που εκπέμπει ο ζωηφόρος Σταυρός. Να αποσείσει τα φορτία εκείνα που τον καθηλώνουν στο εγώ και ν’ αφήσει κατάλυμα στην καρδιά του για να ενοικήσει ο Χριστός. Σ’ αυτήν ακριβώς την προοπτική, η κοινωνία με τον Χριστό αποκαλύπτεται και ως συνάντηση με τον πλησίον στις πιο ευγενείς κορυφογραμμές της αγάπης, στην σταυρόσχημή της διάσταση.

Ο αββά Παμβώ στην Αλεξάνδρεια

Ο μακάριος Αθανάσιος, ο επίσκοπος της Αλεξάνδρειας, παρακάλεσε τον αββά Παμβώ να κατέβει από την έρημο στην Αλεξάνδρεια.
Πραγματικά, κατέβηκε και βλέποντας μια θεατρίνα, γέμισαν δάκρυα τα μάτια του.
Όταν τον ρώτησαν όσοι ήταν κοντά του να μάθουν γιατί έκλαψε, είπε:
“Δύο πράγματα μου έφεραν τα δάκρυα, το ένα η απώλεια εκείνης, και το άλλο το ότι εγώ δεν έχω τόση φροντίδα να αρέσω στον Θεό, όση έχει αυτή, προκειμένου να αρέσει σε ανήθικους ανθρώπους”.

Ἐφθάσαμεν «μετα-πατερικῶς καί εἰς τόν «ἀντι-παλαμισμόν» -- Τοῦ μοναχοῦ Σεραφείμ, Ἱ. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

 (1ον)

«Ἡ ὅλη περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα θεολογικοῦ καί μάλιστα δογματικοῦ σχετικισμοῦ πού ἔχει ἀναπτυχθεῖ τά τελευταῖα χρόνια ἐντός καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἦταν σχεδόν ἀναμενόμενο ὅτι θά ἔφθανε τελικῶς καί στό θέμα τοῦ Ἡσυχασμοῦ τῶν ἁγίων νηπτικῶν Πατέρων. Ἡ πρόσληψη τῆς αἱρετικῆς «μετα-πατερικότητος», σέ συνδυασμό μέ τή συ- στηματική παραθεώρηση τῆς ἀξίας τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας τῆς β΄ μετά Χριστόν χιλιετίας - ὥστε νά διευκολυνθεῖ μιά τεχνητή καί παραπειστική προσέγγιση μέ τήν ἀμετανοήτως αἱρετική Ρώμη - ἔχουν προφανῶς συμβάλει ἀποφασιστικῶς στήν ἐξέλιξη αὐτή στό γενικότερο πλαίσιο τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀποτελεῖ πραγματική ἔκπληξη, ὄχι εὐχάριστη, μία πρόσφατη ἐπιστολή Κληρικοῦ τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στό Περιοδικό «Ἐφημέριος», ἡ ὁποία ἐτέθη ὑπ΄ ὄψιν μας, στήν ὁποία ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης ἀπορρίπτει τήν μέσῳ τῆς ἀκτίστου χάριτος καί ὑποστηρίζει τήν διά κτιστῶν μέσων θέωση τοῦ ἀνθρώπου, καθώς καί τήν κτιστότητα τοῦ Θαβωρίου Φωτός τῆς Μεταμορφώσεως!

Πανηγυρικό ''Αρχονταρίκι'' του π.Θεοδώρου Ζήση μετά τη Διακοπή Μνημοσύνου (Β'), [ΒΙΝΤΕΟ 2017]