ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Ένας πρόδρομος τού Άντιχρίστου, πού δουλεύει πυρετωδώς στίς μέρες μας, γιά νά έτοιμάση τόν δρόμο τής άπιστίας είναι ό Οίκουμενισμός. Τί είναι ό Οίκουμενισμός; Είναι ή λεγομένη κίνησις γιά τήν " Ένωσι τών Έκκλησιών" σάν πρώτο βήμα, καί κατόπιν τήν ένωσι τών ύπολοίπων θρησκειών. Έιναι ή άντίχριστη προσπάθεια, τήν όποια έδημιούργησε ό Διεθνής Σιωνισμός τό 1948, πού έπιδιώκει ν΄ άνακατέψη τήν άληθινή πίστι, τήν Όρθόδοξο Έκκλησία μέ όλες τίς χριστομάχες αίρέσεις, μέ όλες τίς κακοδοξίες καί τίς πλάνες, άρχής γενομένης μέ τόν Παπισμό. Τό σύνθημα τής ένώσεως τό έχουν ώραιοποιήσει, σάν διάλογο άγάπης, σάν προσπάθεια θεία! Καί όμως ό κεντρικός στόχος όλης αύτής τής ίστορίας είναι νά πλήξουν τήν Όρθοδοξία, νά θολώσουν τήν έννοια τού Δόγματος, νά γκρεμίσουν, όπως έλπίζουν, τήν Όρθόδοξο Έκκλησία, πού κρατάει άνόθευτη τήν άλήθεια τού Εύαγγελίου καί τήν Παράδοσι, ώστε νά μπορέσουν έπειτα οί άντίχριστες πλάνες καί αίρέσεις νά δουλέψουν άνενόχλητα γιά τόν Πλάνο καί Άνομο τών έσχάτων καιρών.  Ό Οίκουμενισμός, σάν σχέδιο, είναι φοβερό καί ύπουλο.

Prominent NC Priest Protopresbyter Theodore Zisis Ceases Commemoration of His Bishop

This past First Sunday in Lent, the Sunday of Orthodoxy, was marked by the prominent New Calendar priest, Protopresbytery Theodore Zisis, becoming a non-commemorator. The announcement was met with marked applause and cheers from the congregation with the announcement. The former Bishop of Fr. Theodore Zisis,Archbishop Antimos of Thessalonika, gave instruction that Fr. Theodore Zisis was no longer to express any criticisms of the Pseudo-Synod of Crete, nor express any anti-modernist and anti-ecumenist thought or face consequences. Fr. Theodore reacted by ceasing commemoration.

This is the implementation of the order given by the Ecumenical Patriarchate that all opponents of ecumenism and modernism must be silenced, or face deposition and excommunication; in fact, Fr. Theodore was named, among others, in particular, for silencing, or face depositionSome clergy have even left Greece over the hostile attitude being propagated against any vocal anti-modernist and anti-ecumenist State Church clergy (especially in Thessalonika).
Fr. Theodore Zisis had previously beena prominent supporter of the Ecumenical Patriarchate’s ecumenical and modernist ventures, however, beginning in the 1980s he more and more turned against them as contrary to Orthodoxy. This latest move represents the first prominent move among the conservative clergy of the State Church of Greece in opposing measures being taken to completely suppress anti-modernist and anti-ecumenist thought among State Church clergy once and for all.  In Romania, the situation has become even more severe, since the official position of the Romanian Patriarchate is that the Pseudo-Synod of Crete is the official position, and opponents will face suspension and deposition.

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

7. Αιρετική είναι ακόμα η διδασκαλία του Αυγουστίνου για τα στάδια της πνευματικής τελειώσεως του ανθρώπου, την κάθαρση, το φωτισμό και τη θέωση ή δοξασμό, που διδάσκουν οι Πατέρες. Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης λέει ότι «η διδασκαλία του Αυγουστίνου περί φωτισμού είναι καθαρώς πλατωνική και η εν Χριστώ θεωρία της δόξης του Θεού υπό των προφητών και των αποστόλων κατηργήθη και μάλιστα εχαρακτηρίσθη υπ' αυτού ως αίρεσις και αντικατεστάθη υπό της νεοπλατωνικής εκστάσεως»! 
Δηλαδή τα στάδια της τελειώσεως της Αγίας Γραφής και των Πατέρων μετατράπηκαν από τον Αυγουστίνο σε πλατωνικά ή νεοπλατωνικά στάδια τελειώσεως. Έτσι ο φωτισμός κατάντησε να είναι η λογική κατανόηση των ειδών, που είναι στη θεία ουσία και η θέωση ταυτίσθηκε με την έκσταση των Πλατωνικών. Αυτό όμως, κατά τους Πατέρες είναι δαιμονική κατάσταση, ή τουλάχιστον, παραισθησιακή!
 

8. Σημειώνουμε ακόμα την αίρεση του απόλυτου προορισμού, που δίδαξε ο Αυγουστίνος. Την αίρεση αυτή πολέμησε ο άγιος Ιωάννης Κασσιανός (365-435), ο οποίος δεν μπορούσε να δεχτεί ότι «ο Θεός θα σώσει μονάχα ένα μέρος του ανθρώπινου γένους και ότι ο Χριστός πέθανε μονάχα για τους εκλεκτούς». Τη διδασκαλία αυτή του Αυγουστίνου ο Κασσιανός θεωρούσε μιά «μεγάλη βλασφημία»!
 
Είναι φανερό ότι η ολόκληρη η θεολογία του Αυγουστίνου είναι αιρετική.
 


Συνεχίζεται

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 16 Μαρτίου 2017

Σαβίνου μάρτυρος, Χριστοδούλου του εν Πάτμω, Ιουλιανού και Ευκαρπίωνος των μαρτύρων.

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Σαβίνος ἢ Σαβινιανὸς γεννήθηκε στὴν Ἑρμούπολη τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ εὔπορους καὶ εὐγενεῖς γονεῖς. Διακρίθηκε γιὰ τὸν ἱερό του ζῆλο καὶ τὴν εὐσέβειά του. Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Διοκλητιανὸς (284 – 305 μ.Χ.) διέταξε διωγμὸ κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὁ ἔπαρχος Ἀρειανὸς ἀναζήτησε τὸν Ἅγιο μὲ σκοπὸ νὰ τὸν συλλάβει, διότι κήρυττε μὲ παρρησία τὸν Χριστό. Ὅμως οἱ Χριστιανοὶ τῆς περιοχῆς, οἱ ὁποῖοι τὸν θεωροῦσαν στήριγμα καὶ παραμυθία τους, τὸν ἔπεισαν νὰ προφυλάξει τὴν ζωή του πρὸς ὄφελος τῆς Ἐκκλησίας.

Ορθοδοξία και Οικουμενισμός -- του αείμνηστου Ανδρέου Θεοδώρου Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο Οικουμενισμός υπ’ αμφοτέρας αυτού τας όψεις αποτελεί θλιβεράν εκκοσμίκευσιν του Χριστιανισμού. Ζων και αναστρεφόμενος εις ένα κόσμον, ο οποίος ουσιαστικώς κατέλυσε πάσαν έννοιαν αυθεντίας και αρχής και απώλεσε πάσαν μεταφυσικήν αίσθησιν της μυστηριακής ιερότητος του βίου, περιστέλλων ασφυκτικώς την ανθρωπίνην ύπαρξιν εντός των φυσικών ορίων της παρούσης ζωής, ήρχισεν από τινος χρόνου επικινδύνως να συσχηματίζεται προς το πνεύμα τούτο του αιώνος, αμβλύνων πάσαν έννοιαν θείας και ανθρωπίνης αυθεντίας και αποβάλλων βαθμηδόν την αίσθησιν της μυστηριακής δομής της χριστιανικής υπάρξεως και ζωής. Ο σύγχρονος Οικουμενισμός, οσημέραι εκκοσμικευόμενος, τείνει να υποβαθμίση το απόλυτον και αποκλειστικόν μεγαλείον του Χριστιανισμού, ως της μόνης εξ αποκαλύψεως θείας θρησκείας, ούτω δε να μειώση και την αποκλειστικότητα του λυτρωτικού χαρακτήρος αυτού.

Ἔξω οἱ Ἰοῦδες ἀπὸ τὴν ζωήν μας! -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ

Λίγο  πρὶν ἀπὸ τὴν θριαμβευτικὴ εἴσοδό του στὰ Ἱεροσόλυμα ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὴ Βηθανία. Ἐπισκέπτεται τὸν φίλο του Λάζαρο καὶ τοὺς ἄλλους φίλους του ἐκεῖ σὲ μιὰ ἀποχαιρετιστήρια ἐπίσκεψη πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος του. Κάποιος μάλιστα κάλεσε τὸν Χριστὸ σὲ δεῖπνο. Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ δείπνου ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου Μαρία, κυριευμένη ἀπὸ τὴν μυστικὴ ἀγαλλίαση τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, ἀφήνει νὰ ξεχειλίσει ἡ εὐγνωμοσύνη της γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ ἀδελφοῦ της. Παίρνει, λοιπόν, ἕνα πολύτιμο μύρο καὶ ἀλείφει μ᾽ αὐτὸ τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἡ ποσότητα καὶ ἡ ποιότητα τοῦ μύρου δείχνουν τὴν ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση τῆς γυναίκας πρὸς τὸν Διδάσκαλο. Γι᾽ αὐτὸ ἡ πρωτοβουλία της, ποὺ ἔχει τὴν ἔννοια τῆς λατρείας καὶ τιμῆς πρὸς τὸν Μεγάλο Εὐεργέτη τοῦ ἀνθρώπου Χριστό, ἀσφαλῶς θὰ συγκίνησε, ὅπως συγκινεῖ καὶ σήμερα, σὰν ἐκδήλωση πίστεως καὶ εὐλαβείας.  Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάποιος, ποὺ σκέπτεται διαφορετικά. Εἶναι ὁ σκοτεινὸς Ἰούδας, ποὺ σπεύδει νὰ κατακρίνει τὴν ἐνέργεια τῆς γυναίκας.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Απάντηση στα διωκτικά δικαστικά έγγραφα της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης


Πρόκειται για την γραπτή απάντηση του π. Θεοδώρου, στο σχετικό μητροπολιτικό έγγραφο του μητροπολίτου για το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ. Η επιστολή αυτήν παραδόθηκε ήδη στον μητροπολίτη και την δημοσιεύουμε ευχαρίστως κοινά κατ' αποκξλειστικότητα, οι διαχειριστές των Ιστολογίων Κατήχησης και Κατάνυξις κατόπιν της παρακλήσεως του π. Θεοδώρου Ζήση. Το παραθέτουμε και σε αρχείο pdf.

Πρωτοπρεσβύτερος
Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς
Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
18ο χλμ. Θεσσαλονίκης-Περαίας
570 19 Ν. Ἐπιβάται
ΤΗΛ.: 23920.24865 FAX: 23920.27402
Θεσσαλονίκη 14.03.2017
Παναγιώτατον
Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης
κ. Ἄνθιμον
Ἐνταῦθα
Θέμα: Ἀπάντηση στὰ διωκτικὰ δικαστικὰ ἔγγραφα τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης
Παναγιώτατε,
Μετὰ τὴν δι᾽ ἐπιστολῆς γνωστοποίηση ὅτι προέβην σὲ διακοπὴ τῆς μνημόνευσης τοῦ ὀνόματός σας ὡς ἐπισκόπου κατὰ τὴν τέλεση τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας (5-3-2017), τὴν ὁποία ἐπιστολὴ ἐλάβατε μέσῳ γραφείου ταχυμεταφορῶν τὸ μεσημέρι τῆς ἑπομένης (6-3-2017), μοῦ ἀποστείλατε κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον δύο ἔγγραφα τὸ πρωΐ τῆς ἑπομένης ἡμέρας (9.30 π.μ. 7-3-2017).

Ἡ πόρνη αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ -- Τοῦ Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου

Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης στὸ λόγο του «Εἰς τὴν ἑαυτοῦ χειροτονίαν πρὸς Εὐάγριον περὶ θεότητος» ἐπισημαίνει τὰ λανθασμένα στοιχεῖα τῆς διδασκαλίας τῶν αἱρετικῶν Πνευματομάχων. Προχωρεῖ ὅμως καὶ σὲ μία περιγραφὴ τοῦ τρόπου μὲ τὸν ὁποῖο πολιτεύονται οἱ αἱρετικοὶ αὐτοὶ περιγράφοντας τὴ στάση τους ἀπέναντι στὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Παραλληλίζει τοὺς αἱρετικοὺς μὲ τὸν ἄσωτο υἱὸ τῆς παραβολῆς καὶ τοὺς ἐλέγχει, γιατί καταβίβασαν τὸ ὑψηλὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος στὰ ταπεινὰ νοήματα τῶν χοίρων καὶ ξόδεψαν τὸν δογματικὸ πλοῦτο τῆς Ἐκκλησίας στὶς πόρνες τῆς αἵρεσης. Καὶ ὁλοκληρώνει τὸν παραλληλισμὸ λέγοντας ὅτι «πόρνη ἐστὶν ἡ αἵρεσις ταῖς ἠπατημέναις ἡδοναῖς γοητεύουσα». Ἀξιοσημείωτη εἶναι ἡ περιγραφὴ τοῦ ἁγίου γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο πολιτεύονται οἱ αἱρετικοί, πολέμιοι τῆς θεότητος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

«Κατ᾽ εἰκόνα καὶ καθ᾽ ὁμοίωσιν» -- Τοῦ Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ὁ πάνσοφος καί παντοδύναμος καί πανάγαθος Τριαδικός Θεός, εἶναι ὁ Δημιουργός τοῦ σύμπαντος κόσμου, «ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων». Τήν τελευταία χρονική περίοδο - τήν 6η ἡμέρα, ὅπως τήν ὀνομάζει ἡ Παλαιά Διαθήκη - δημιουργήθηκε ὁ ἄνθρωπος σ᾽ ὅλο του τό μεγαλεῖο. «Εἶπεν ὁ Θεός, ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ' εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ᾽ ὁμοίωσιν»(Γεν Α´ 26). Σχολιάζοντας τίς δυό λέξεις ὁ Δημ. Τσελεγγίδης, δογματικός θεολόγος καί Καθηγητής Πανεπιστημίου, γράφει: «Σύμφωνα μέ τήν θεολογική ἀνθρωπολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τή πτώση τοῦ προγονικοῦ ζεύγους, ὁ ἄνθρωπος ἔχασε τό "καθ᾽ ὁμοίωσιν", διατήρησε ὅμως τό "κατ᾽ εἰκόνα", ἀμαυρωμενο ἀπό τήν προπατορική ἁμαρτία. Τό "κατ᾽ εἰκόνα", παρά τήν ἀμαύρωσή του, δέν καταστρέφεται ποτέ ἀπό τήν ὁποιαδήποτε ἁμαρτία τοῦ ἀνθρώπου... Μέ τό Βάπτισμα καθαρίζεται καί ἐξυγιαίνεται... Μέ τίς ἁμαρτίες ὅμως μετά τό Βάπτισμα, ὁ πιστός ἀπενεργοποιεῖ τό "καθ᾽ ὁμοίωσιν" καί συσκοτίζει τό "κατ᾽ εἰκόνα"». Ἔρχεται λοιπόν ἡ Ἐκκλησία - σάν σταθμός πρώτων βοηθειῶν - νά προλάβει, ἀλλά καί νά θεραπεύσει ὅλα ἐκεῖνα τά ἁμαρτήματα τά μετά τό Βάπτισμα.

Το Πορτραίτο της Παναγίας δια χειρός Αποστόλου Παύλου --- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου Καθηγητού Α.Π.Θ.

Δίπλα στο πρόσωπο του Υιού και Λόγου του Θεού, που ευδόκησε να δανεισθεί τη σάρκα της και να μπει στην ιστορία ως ο Μονογενής Υιός της Παρθένου, η Παναγία Μητέρα του Κυρίου κατέχει μία θέση μοναδική. Ανάμεσα στην υπερτίμηση των παπικών, που σχεδόν θεοποίησαν τη σεμνή κόρη της Ναζαρέτ, και στην υποτίμηση των προτεσταντών, που τη θεωρούν ως μία απλή γυναίκα, σύζυγο του Ιωσήφ, στέκει η ορθόδοξη πίστη μας. Εδώ η Θεοτόκος απολαμβάνει την πρέπουσα τιμή. Το πρόσωπό της αναδεικνύεται κριτήριο ορθοδοξίας, καθοριστικό για τη διατύπωση των δογματικών όρων. Ζωντανή κι αγαπημένη η μορφή της στις καρδιές των πιστών εκπληρώνει ανά τους αιώνες την προφητική διαβεβαίωση της ίδιας· «από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. 1: 48). Πλήθος οι γιορτές προς τιμήν της, αγκαλιάζουν όλα τα γεγονότα της ζωής της, από τη σύλληψη ως την κοίμησή της.