Η Ιερά Σύνοδος τῆς
Ἱεραρχίας ἀπεφάσισε προσφάτως τὴν διακοπὴν τῶν συμπροσευχῶν μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ
ἄλλων ἑτεροδόξων, διότι διεπίστωσεν ὅτι οἱ θεολογικοὶ διάλογοι εἶναι ἄγονοι ἐξ
αἰτίας τῆς ἀκαμψίας καὶ τῶν προκλητικῶν συμπεριφορῶν των (χειροτονίαι γυναικῶν,
ὁμοφυλοφίλων κλπ.). Ἡ ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας ἐχαροποίησε τὸν ἔντιμον
κλῆρον, τὸν Ὀρθόδοξον πιστὸν λαόν καὶ τὰς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ὡμίλησε διά τὰς «Ἐκκλησίας»
τῶν ἑτεροδόξων. Ἀνεγνώρισεν ἐμμέσως ὅτι δὲν συμμερίζεται τὴν «γραμμήν» τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου ὅτι αἱ «Ἐκκλησίαι» τῶν ἑτεροδόξων εἶναι κανονικαί, σώζουσαι καὶ ἔχουσαι
Ἀποστολικὴν Διαδοχήν. Ἡ ἀπόφασις ὅμως τῆς Ἱεραρχίας, διά νὰ εἶναι ὁλοκληρωμένη,
θὰ πρέπη νὰ συμπληρωθῆ καὶ μὲ μίαν ἄλλην ἀπόφασιν, μὲ τὴν ὁποίαν θὰ ἀκυρώνεται
ἡ Βαπτισματικὴ Θεολογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία ὁρίζει ὅτι οἱ ἐντασσόμενοι
εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν πρώην Παπικοί, Προτεστάνται, Ἀγγλικανοὶ κλπ., θὰ ἐντάσσωνται
διά τοῦ Χρίσματος καὶ οὐχὶ διά τοῦ ἀναβαπτισμοῦ καὶ τοῦ Χρίσματος, ὡς ὁρίζουν οἱ
Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καὶ αἱ ἀποφάσεις Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Orthodox Church debate over women deacons moves one step closer to reality -- Η γυναικεία ιερωσύνη στην "Ορθόδοξη" εκκλησία γίνεται πραγματικότητα!...
(RNS)
Kyriaki Karidoyanes FitzGerald was an 18-year-old theology student when a
priest at Hellenic College Holy Cross Greek Orthodox School in Brookline,
Mass., thrust a book into her hands. To her surprise, it was on ancient female
deacons.
“The
priest told me, ‘You’re going to translate these (books),’” FitzGerald recalled
of the volumes by a prominent Orthodox theologian who studied the
history of ordained women.
Theologian Kyriaki
Karidoyanes FitzGerald, left, with her husband, the Rev. Thomas FitzGerald, at
St. Pope Kyrillos VI Coptic Orthodox Church in Westminster, Calif.
The two were honored for their extensive work in interfaith dialogue after a
June 2016 meeting of “Orthodox and Catholics Together in Orange County,” which
seeks to reconcile and unify the Orthodox and Catholic churches. Photo courtesy
of the Rev. Steven Tsichlis
FitzGerald,
now a professor at Holy Cross,
Ὅταν οἱ Ἐπίσκοποι δέν εἶναι λέοντες -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Οι υποψήφιοι ἀρχιερεῖς (δηλαδή οἱ φιλόδοξοι ἀρχιμανδρίτες)
συνήθως δέν ἐκδηλώνονται σχετικά μέ τήν πορεία τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας
πραγμάτων. Δέν διατυπώνουν δημοσίως τήν ἀντίθετη γνώμη τους πρός τήν τακτική τῶν
κρατούντων, δέν ἐλέγχουν συγκεκριμένες πράξεις ἀναξίων κληρικῶν καί ἐπισκόπων
καί προπαντός οἰκουμενιστικές ἐκδηλώσεις τῶν μεγαλοσχήμων τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου. Καί συμβαίνει αὐτό, γιατί περιμένουν τήν ἡμέρα καί τήν ὥρα πού θά
ἀνέλθουν στό ὑψηλό βάθρο τῆς ἀρχιερωσύνης, χωρίς νά ἔχουν τή συναίσθηση τῶν
μεγάλων εὐθυνῶν, πού θά ἀναλάβουν, ἀλλά καί χωρίς τόν πνευματικό ἐξοπλισμό πού ἀπαιτεῖ
τό ἀξίωμα. Ἀπό αὐτή τή ζύμη τῶν πρός ἀρχιερατείαν κληρικῶν δέν πρέπει νά
περιμένουμε σπουδαῖα πράγματα. Θά διαιωνίζεται ἡ κακοδαιμονία στήν Ἐκκλησία καί
θά ἐκλείψει κάθε ἐλπίδα βελτιώσεως. Ἐκτός καί ἄν ὁ Θεός βάλει τό χέρι του καί ἀνατρέψει
τά ὅσα ἀπαράδεκτα συμβαίνουν στήν Ἐκκλησία. Τήν ἴδια τακτική τηροῦν καί οἱ
Μητροπολίτες, παρόλο πού ἡ μεγάλη τους ἐπιθυμία ἔχει ἐκπληρωθεῖ. Τό ὄνειρό τους
νά γίνουν δεσποτάδες πραγμα- τοποιήθηκε καί τό ἀπολαμβάνουν καθημερινά μέσα στίς
πολυτελέστατες ἀρχιερατικές τους στολές, κάτω ἀπό τίς χρυσίζουσες μίτρες καί τή
λάμψη τῶν ποιμαντορικῶν ράβδων καί τῶν βαρύτιμων σταυρῶν καί ἐγκολπίων. Αὐτή εἶναι
ἡ ἀρχιερωσύνη γι᾿ αὐτούς. Τίποτα ἄλλο. Ὅλα ὅσα περιμένει ὁ λαός ἀπό αὐτούς, δέν
τούς ἀφοροῦν. Δέν εὐκαιροῦν γιά δευτερεύοντα καί ἐπουσιώδη πράγματα.
Δικαιολογημένα κιόλας, γιατί τρέχουν ἀπό μητρόπολη σέ μητρόπολη γιά γιορτές καί
πανηγύρια, γιά ἐκδηλώσεις κενές πνευματικοῦ περιεχομένου καί γιά ἀπόλαυση ἀβραμιαίων
τραπεζῶν. Αὐτό θά πεῖ ἀρχιερωσύνη! Αὐτό θά πεῖ ποιμαντική! Αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία!
Καί ἄν τούς ζητήσεις νά ποῦν τή γνώμη τους γιά τόν οἰκουμενισμό καί τήν προδοσία
τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ὁποία διαπράττουν οἱ μεγαλόσχημοι τοῦ Φαναρίου καί ὄχι
μόνο, θά σηκώσουν τή ράβδο! Δέν πρέπει νά εἴμαστε ἀσεβεῖς, θά μᾶς συμβουλέψουν.
Δέν πρέπει νά λέμε τίποτα γιά τό σεπτό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, δέν πρέπει νά ἐπικρίνουμε
τίς συμπροσευχές μέ τούς αἱρετικούς καί ἀλλόθρησκους κ.λ.π. Ὁ φόβος καί ἡ
δειλία τῶν Μητροπολιτῶν δέν ἔχουν ἐξήγηση. Γιατί φοβοῦνται; Ποιός μπορεῖ νά τούς
κάνει τό παραμικρό; Τί θά στερηθοῦν, ἄν ἀποκτήσουν φωνή; Γιατί δέν ἔχουν ἀνάλογο
φόβο καί ἀπέναντι στό Θεό, καθώς δέν ὁμολογοῦν τήν πίστη τους καί δέν ἐλέγχουν ἐκείνους
πού τήν περιφρονοῦν; Γιατί εἶναι ψοφοδεεῖς, παρόλο πού στίς βάσεις τῶν ἀρχιερατικῶν
τους θρόνων ὑπάρχουν λέοντες, οἱ ὁποῖοι συμβολίζουν τό θάρρος καί τή
γενναιότητα πού πρέπει νά τούς διακρίνουν;
Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου
4. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις ανθρώπων, που
επειδή έφτασαν στη «θεωρία του Θεού» η Εκκλησία τους τιμά ως αγίους.
α. Αναφέρουμε την περίπτωση των τριών παίδων της Παλαιάς Διαθήκης, που ρίχτηκαν στην «επταπλασίως» καείσα κάμινο. Την κάμινο αυτή ο άγγελος Κυρίου, δηλ. ο Χριστός την κατέστησε δροσοβόλο για να μη καίγονται οι τρεις παίδες. Το γεγονός αυτό προβάλλει πολύ έντονα η Εκκλησία, γιατί εδώ έχουμε μιά χαρακτηριστική περίπτωση θέωσης των τριών παίδων, τους οποίους γιορτάζει στις 17 Δεκεμβρίου.
β. Παρόμοια είναι και η περίπτωση του προφήτη Δανιήλ, που ρίχτηκε στο λάκκο των λεόντων, αλλά άγγελος Κυρίου, δηλ. ο Χριστός, έφραξε τα στόματα των θηρίων και δεν τον κατασπάραξαν. Η Εκκλησία τον γιορτάζει στις 17 Δεκεμβρίου.
α. Αναφέρουμε την περίπτωση των τριών παίδων της Παλαιάς Διαθήκης, που ρίχτηκαν στην «επταπλασίως» καείσα κάμινο. Την κάμινο αυτή ο άγγελος Κυρίου, δηλ. ο Χριστός την κατέστησε δροσοβόλο για να μη καίγονται οι τρεις παίδες. Το γεγονός αυτό προβάλλει πολύ έντονα η Εκκλησία, γιατί εδώ έχουμε μιά χαρακτηριστική περίπτωση θέωσης των τριών παίδων, τους οποίους γιορτάζει στις 17 Δεκεμβρίου.
β. Παρόμοια είναι και η περίπτωση του προφήτη Δανιήλ, που ρίχτηκε στο λάκκο των λεόντων, αλλά άγγελος Κυρίου, δηλ. ο Χριστός, έφραξε τα στόματα των θηρίων και δεν τον κατασπάραξαν. Η Εκκλησία τον γιορτάζει στις 17 Δεκεμβρίου.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Παρασκευή, 10 Μαρτίου 2017
Β Χαιρετισμοί. Κοδράτου μάρτυρος και των συν αυτώ 5 μαρτύρων, Αναστασίας οσ. της Πατρικίας.
Οἱ
Ἅγιοι Μάρτυρες Κοδράτος, Ἄνεκτος, Παῦλος, Διονύσιος, Κυπριανὸς καὶ Κρήσκης ἦταν
φίλοι καὶ μαρτύρησαν κατὰ τὸν διωγμὸ τῶν αὐτοκρατόρων Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.) ἢ
Οὐαλεριανοῦ (253 – 259 μ.Χ.) στὴν Κόρινθο, ὅταν ἡγεμόνας τῆς Ἑλλάδος ἦταν ὁ
Ἰάσων. Στὸ Μηνολόγιον τοῦ αὐτοκράτορος Βασιλείου Β’
ἀναφέρεται ὅτι ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, ὅσοι μὲν εἶχαν συλληφθεῖ σφαγιάζονταν,
ὅσοι ὅμως ἔφευγαν κρύβονταν στὰ ὄρη, γιὰ ὅσο διάστημα χρειαζόταν. Ἔτσι καὶ ἡ
μητέρα τοῦ Κοδράτου, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη τῶν Κορινθίων, ἔφυγε γιὰ τὸ
ὄρος καὶ κρυβόταν. Καὶ καθὼς ἦταν ἔγκυος, γέννησε υἱὸ ποὺ τὸν ὀνόμασε Κοδράτο.
Στὴν συνέχεια, ἀφοῦ ἔζησε γιὰ λίγο, πέθανε, ἐγκαταλείποντας τὸν υἱό της βρέφος.
Metropolitan Hierotheos (Vlachos) of Nafpaktos - “Holy Mount Athos's Secret Cry” (video)
http://impantokratoros.gr/http://impantokratoros.gr/51E3DEEC.en.aspx
|
|
Ὁ Μέγας Βασίλειος στὸ ἔργον του «Πρόσεχε σεαυτῷ» συμβουλεύει τὰ ἑξῆς:
«Ἐξέτασε τὸν ἑαυτόν σου, νὰ γνωρίσης ποιὸς
εἶσαι. Γνώρισε τὴν φύση σου, ὅτι δηλαδὴ τὸ μὲν σῶμα σου εἶναι θνητό, ἡ δὲ ψυχή σου ἀθάνατη, καὶ ὅτι
ἡ ζωή μας εἶναι κάπως διπλῆ. Ἡ μιὰ φάση της σχετίζεται μὲ τὴν σάρκα καὶ περνάει
γρήγορα, ἐνῶ ἡ ἄλλη φάση της συγγενεύει μὲ τὴν ψυχή καὶ δὲν ἐπιδέχεται
περιγραφή. “Πρόσεχε λοιπὸν τὸν ἑαυτόν σου” καὶ οὔτε στὰ θνητὰ καὶ τὰ φθαρτὰ νὰ
προσκολληθῆς, σὰν νὰ εἶναι αἰώνια, οὔτε τὰ αἰώνια νὰ περιφρονήσης, σὰν νὰ εἶναι
προσωρινά».
Νυν κακοπαθήσωμεν ως στρατιώται Χριστού -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού ΑΠΘ
Ηχεί δυσάρεστα στ΄ αυτιά μας ο λόγος περί στρατού και
πολέμου σε μια εποχή που – το αντιλαμβανόμαστε όλοι – η ειρήνη είναι επικίνδυνα
εύθραυστη και εναγώνιοι οι λαοί προσπαθούν με κάθε τρόπο να την διατηρήσουν.
Υπάρχει, ωστόσο, ένας πόλεμος, που εξασφαλίζει την πραγματική ειρήνη. Δεν έχει
σχέση με τους στρατούς και τα όπλα αυτού του κόσμου. Είναι πόλεμος απόλεμος,
πνευματικός, αόρατος. Κι είμαστε επιστρατευμένοι σ΄ αυτόν όλοι όσοι ανήκουμε
στην Εκκλησία του Χριστού, η οποία εδώ στη γη ονομάζεται στρατευομένη Εκκλησία.
Όλοι οι χριστιανοί, κλήρος και λαός, μεγάλοι και μικροί, άνδρες και γυναίκες,
από την ώρα που βγήκαμε από την κολυμβήθρα πολιτογραφημένοι στην βασιλεία του
Θεού κι ενταγμένοι στη δική Του οικογένεια, μέχρι την ύστερη στιγμή της ζωής
μας είμαστε στρατιώτες, στρατευμένοι στην καλή στρατεία της Εκκλησίας.
Ιδιαίτερα, όμως, στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής καλούμαστε να
εντείνουμε τον αγώνα, ως μία προετοιμασία, για τη συμπόρευσή μας με τον Κύριο
στο Πάθος του Γολγοθά και στη Δόξα της Αναστάσεως.
Παναγία η Εικοσιφοίνισσα
Το μοναστήρι της
Παναγίας της Εικοσιφοίνισσας με τη θαυματουργή και αχειροποίητη εικόνα της
δεσπόζει σκαρφαλωμένο στις καταπράσινες πλαγιές του Παγγαίου. Η ίδια η Θεοτόκος
παρήγγειλε με άγγελο στον πρώτο κτίτορα άγιο Γερμανό ( 9ος αιώνας ), να
αναγείρει τη Mονή. Κι
από τότε δεν παύει με κάθε τρόπο να μεριμνά και να ενδιαφέρεται για αυτήν.
Κάποια ημέρα παρουσιάστηκε σε ένα νέο 18 χρονών, που όργωνε κοντά στο μοναστήρι και του είπε:
- Να έρθεις , σε χρειάζομαι. Έχω ανάγκη στο μοναστήρι μου. Κι εκείνος σαν άλλος Ελισσαίος άφησε τα ζώα ζευγμένα και ξεκίνησε αμέσως για τη Mονή, όπου έγινε μοναχός με το όνομα Δαμασκηνός ( Τσομπάξης ), και αργότερα ηγούμενος. Ο πατήρ Δαμασκηνός έβλεπε την Παναγία μέσα στην εκκλησία να επιστατεί. Κι όταν ανέβαινε τις σκάλες των κελλιών, την έβλεπε να κατεβαίνει, και αντιστρόφως. Το 1908 οι Τούρκοι ληστές πλησίασαν μια νύχτα το μοναστήρι. Η πύλη ήταν ασφαλισμένη με βαριά σίδερα. Άφησαν λοιπόν ένα σκοπό εκεί και οι υπόλοιποι κάρφωναν καρφιά για να ανεβούν στο τείχος. Ξαφνικά ακούνε τον σκοπό να φωνάζει:
- Βοήθεια, σώστε με! Μια γυναίκα μαυροφόρα με έχει αρπάξει από τα μαλλιά. Βοήθεια! Οι Τούρκοι τρομοκρατημένοι πήδηξαν αμέσως από το τείχος και έφυγαν.
Κάποια ημέρα παρουσιάστηκε σε ένα νέο 18 χρονών, που όργωνε κοντά στο μοναστήρι και του είπε:
- Να έρθεις , σε χρειάζομαι. Έχω ανάγκη στο μοναστήρι μου. Κι εκείνος σαν άλλος Ελισσαίος άφησε τα ζώα ζευγμένα και ξεκίνησε αμέσως για τη Mονή, όπου έγινε μοναχός με το όνομα Δαμασκηνός ( Τσομπάξης ), και αργότερα ηγούμενος. Ο πατήρ Δαμασκηνός έβλεπε την Παναγία μέσα στην εκκλησία να επιστατεί. Κι όταν ανέβαινε τις σκάλες των κελλιών, την έβλεπε να κατεβαίνει, και αντιστρόφως. Το 1908 οι Τούρκοι ληστές πλησίασαν μια νύχτα το μοναστήρι. Η πύλη ήταν ασφαλισμένη με βαριά σίδερα. Άφησαν λοιπόν ένα σκοπό εκεί και οι υπόλοιποι κάρφωναν καρφιά για να ανεβούν στο τείχος. Ξαφνικά ακούνε τον σκοπό να φωνάζει:
- Βοήθεια, σώστε με! Μια γυναίκα μαυροφόρα με έχει αρπάξει από τα μαλλιά. Βοήθεια! Οι Τούρκοι τρομοκρατημένοι πήδηξαν αμέσως από το τείχος και έφυγαν.
Ἡ Δύσις ἐπρόδωσε τὸν Χριστόν -- Τοῦ Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ὁ Ἰούδας
ὁ Ἰσκαριώτης, θά ᾽ναι γιά πάντα, τό ἀρχέτυπο τῆς πιό ἀπαίσιας καί φρικιαστικῆς
προδοσίας. Ἐνῶ ὁ Χριστός τοῦ δείχνει ἰδιαίτερη ἀγάπη ὡς τήν τελευταία στιγμή τοῦ
Μυστικοῦ Δείπνου, «τότε εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον ὁ σατανᾶς» (Ἰω. ΙΓ΄ 27). Ὁ Παν.
Τρεμπέλας, πολύ σοφά μεταφράζει καί ἑρμηνεύει, τό στίχο τοῦτο: «Καί μόλις ὁ Ἰησοῦς
ἔδωσε τό κομμάτι τοῦ ψωμιοῦ στόν Ἰούδα, ἐπειδή αὐτός παρέμεινε σκληρός καί ἀσυγκίνητος
μπροστά στήν εὔνοια καί τήν τιμή αὐτή τοῦ Κυρίου, ὁ Θεός τόν ἐγκατέλειψε ὁλοκληρωτικά.
Κι ἔτσι μπῆκε μέσα του ὁ σατανᾶς καί τόν κυρίευσε».
Θυμίζω τήν προδοσία τοῦ Ἰούδα, γιατί, αὐτό εἶναι καί τό θέμα μας.
ΤΟ ΠΑΝΕΘΝΙΚΟN ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ
1.Ἕνα κοσμογονικὸ γεγονός, ὅπως ἡ ἙλληνικὴἘπανάσταση τοῦ ᾽21,
εἶναι φυσικὸ νὰ μένει πάντα τὸ ἐπίκεντρο ὄχι μόνο τῆς ἱστορικῆς ἔρευνας ἀλλὰ καὶ
αὐτῆς τῆς ἀνεύθυνης δημοσιογραφίας. Πόσα δὲ λέγονται καὶ γράφονται κάθε χρόνο γιὰ τὸ «Εἰκοσιένα»! Ὁ καθένας ὅμως βλέπει τὴν Μεγάλη
Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση μὲ τὸ δικό του τρόπο καὶ τὴν κρίνει ἀνάλογα μὲ τὶς ἰδεολογικὲς
δεσμεύσεις του καὶ τὴ σκοπιμότητα, ποὺ θέλει νὰ ὑπηρετήσει.Ἔτσι οἱ δέσμιοι τῆς
πολιτικῆς τους τοποθέτησης, ἐγκλωβισμένοι στὴν προκατάληψη καὶ τοὺς ἀναχρονισμούς
τους, βλέπουν τὸ ᾽21 μέσα ἀπὸ τὸ πρίσμα μεταγενέστερων κοινωνικῶν θεωριῶν καὶ μὲ
τὴν προχειρότητα τοῦ ἐρασιτέχνη ἀρνοῦνται τὸν ἐθνικὸ του χαρακτήρα,
παρουσιάζοντάς το σὰν ἕνα ἁπλὸ κοινωνικὸ γεγονός, μὲ στόχους βασικοὺς ὄχι τόσο
τοὺς Τούρκους, ὅσο…τοὺς Κοτζαμπάσηδες καὶ τοὺς Ἀρχιερεῖς, τοὺς «προσκυνημένους», ὅπως
λένε. Καὶ μόνο ὅμως τὸ γεγονός, ὅτι Κοτζαμπάσηδες καὶ Ἱεράρχες, σὰν τοὺς Μαυρομιχαλαίους,
τὸν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό, τὸν Σαλώνων Ἡσαΐα, τὸν Ρωγῶν Ἰωσὴφ κ.ἄ. ἔγιναν
«μπροστάρηδες» στὸν ἀγώνα, βεβαιώνει πὼς στερεῖται κάθε ἀντικειμενικότητα ἡ
ταξικοποίηση τοῦ ᾽21. Ὑπάρχουν πάμπολλες μαρτυρίες, γνωστὲς καὶ δημοσιευμένες,
ποὺ φανερώνουν τὸν πανεθνικὸ χαρακτήρα τοῦ ᾽21. Ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι καὶ αὐτοὶ οἱ
ἀρχικὰ διστακτικοὶ γιὰ ἕνα τόσο δύσκολο ἀγώνα —κάτι πολύ ἀνθρώπινο—, ὅταν φούντωσε
ἡ ἐπαναστατικὴ φλόγα, ὅρμησαν κι αὐτοὶ στὴ μέση τῆς φωτιᾶς, πολεμώντας γιὰ ἐλευθερία.
Δύο ἀκόμη τέτοιες μαρτυρίες, πολὺ σημαντικές, θὰ παρουσιάσουμε στὴ συνέχεια.
Όσιος πατήρ Ιουστίνος (Πόποβιτς) : σχίσμα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως ένα πράγμα οντολογικώς αδύνατον
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΡΒΟΣ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΟΣ OΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ
«Διαίρεσις, σχίσμα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως ένα πράγμα οντολογικώς
αδύνατον. Δεν υπήρξε ποτέ διαίρεσις της Εκκλησίας, και δεν είναι δυνατόν να υπάρξη,
πλην υπήρξε και θα υπάρξη έκπτωσις εκ της Εκκλησίας. Κατά καιρούς απεσπάσθησαν
και εξεβλήθησαν από την μοναδικήν αδιαίρετον Εκκλησίαν οι αιρετικοί και
σχισματικοί, οι οποίοι έκτοτε έπαψαν να αποτελούν μέλη της Εκκλησίας και μέρη
του θεανθρωπίνου σώματός της.
Έτσι έχουν κατ’ αρχήν αποκοπεί: οι Γνωστικοί, κατόπιν οι Αρειανοί, …, κατόπιν οι Ρωμαιοκαθολικοί, κατόπιν οι Προτεστάνται, …».
Έτσι έχουν κατ’ αρχήν αποκοπεί: οι Γνωστικοί, κατόπιν οι Αρειανοί, …, κατόπιν οι Ρωμαιοκαθολικοί, κατόπιν οι Προτεστάνται, …».
[Ιουστίνου Πόποβιτς, «Δογματική της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Γαλλική μετάφραση)
Τόμος 4ος, σελ. 181, Lausanne 1995 - Ἀναδημοσιεύτηκε στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο» στίς
29/6/2007 ]
ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 – Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ - ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
Ευχαριστιακές
οριζοντιώσεις
«Τέκνον αφέωνταί σοι
αι αμαρτίαι σου»
Ζωηφόρα ήταν τα μηνύματα που αντλήσαμε την περασμένη Κυριακή που ήταν
αφιερωμένη στο θρίαμβο της Ορθοδοξίας. Σε συνέχεια των ψυχωφελών αυτών
μηνυμάτων, η δεύτερη Κυριακή των νηστειών έρχεται με τα ξεχωριστά της αλλά και
βαθυστόχαστα νοήματά της να μάς τροφοδοτήσει για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας
που οδηγεί στη συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό. Μάλιστα για να μάς ενισχύσει
στην πορεία μας, η Μητέρα μας Εκκλησία προβάλλει τη μεγάλη μορφή του Αγίου
Γρηγορίου του Παλαμά, ο οποίος όρθωσε το πνευματικό ανάστημά του απέναντι σε
όλους εκείνους που επιχειρούσαν να διασαλεύσουν την αλήθεια της πίστεως και να
διαβρώσουν το οικοδόμημα της Εκκλησίας του Χριστού.
Στήν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον πού συνεκλήθη τό 787 μ.Χ. και στά Πρακτικά της διαβάζουμε τά ἑξῆς διαφωτιστικά:
Α΄) Ταράσιος ὁ
ἁγιώτατος Πατριάρχης τῷ ἐπισκόπῳ Νεοκαισαρείας εἶπεν: ὡς ἄγνωστός σοι παρῆλθεν
ἡ ἀλήθεια ἕως τοῦ νῦν; ἤ ὡς ἐγνωσμένην κατεφρόνησας; καί ἐάν ὡς ἄγνωστός σοι
παρῆλθεν, μή αἰδεσθῆς τόν ὀρθόν λόγον μαθεῖν, ὥσπερ οὐκ ἠσχύνθης τόν
διεστραμμένον.
-Γρηγόριος ἐπίσκοπος Νεοκαισαρείας εἶπεν:
πίστευσον, Δέσποτα, ὡς ἄγνωστος, αἰτῶ δέ μαθεῖν, καί ὥς κελεύει ὁ δεσπότης καί ἡ ἁγία Σύνοδος.
-Ταράσιος: Λέγε τί θέλεις μαθεῖν.
-Γρηγόριος εἶπεν: Ἡνίκα πᾶσα ἡ ὁμήγυρις αὕτη τό ἕν λαλεῖ καί φρονεῖ, ἔμαθον καί ἐπληροφοθήθην ὅτι ἡ ἀλήθεια αὕτη ἐστίν, ἡ νυνί ζητουμένη καί κηρυσσομένη. Καί διά τοῦτο κἄγώ αἰτῶ συγγνώμην τῶν πρώην μου κακῶν, καί θέλω μετά πάντων καί φωτισθῆναι καί διδαχθῆναι τά πλημελήμματά καί ἁμαρτήματά μου ἄμετρά ἐστι καί ὡς Θεός κατανύξει τήν ἱεράν Σύνοδον καί τόν πανάγιον Δεσπότην...
-Ταράσιος: Ὤφειλες ἐκ τῶν ἀνέκαθεν χρόνων ἀνοῖξαί σου τά ὦτα, καί Παύλου
τοῦ θείου Ἀποστόλου ἀκοῦσαι λέγοντος "κρατεῖτε τάς παραδόσεις, ἅς παρελάβετε
εἴτε διά λόγου, εἴτε δι' ἐπιστολῆς ἡμῶν" καί πάλιν Τιμοθέῳ καί Τίτῳ
γράφοντος "τάς βεβήλους κενοφωνίας παραιτεῖσθαι" τί βεβηλότερον ἤ τί
κενοφωνότερον τοῦ λέγειν Χριστιανούς εἰδωλολατρῆσαι;-Γρηγόριος ἐπίσκοπος Νεοκαισαρείας εἶπεν:
πίστευσον, Δέσποτα, ὡς ἄγνωστος, αἰτῶ δέ μαθεῖν, καί ὥς κελεύει ὁ δεσπότης καί ἡ ἁγία Σύνοδος.
-Ταράσιος: Λέγε τί θέλεις μαθεῖν.
-Γρηγόριος εἶπεν: Ἡνίκα πᾶσα ἡ ὁμήγυρις αὕτη τό ἕν λαλεῖ καί φρονεῖ, ἔμαθον καί ἐπληροφοθήθην ὅτι ἡ ἀλήθεια αὕτη ἐστίν, ἡ νυνί ζητουμένη καί κηρυσσομένη. Καί διά τοῦτο κἄγώ αἰτῶ συγγνώμην τῶν πρώην μου κακῶν, καί θέλω μετά πάντων καί φωτισθῆναι καί διδαχθῆναι τά πλημελήμματά καί ἁμαρτήματά μου ἄμετρά ἐστι καί ὡς Θεός κατανύξει τήν ἱεράν Σύνοδον καί τόν πανάγιον Δεσπότην...
(Καί χωρίς τόν Ἱερόν Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Ἱερᾶς Συνόδου ὄφειλαν οἱ ἐπίσκοποι, σύμφωνα μέ τούς λόγους τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου, κατά τόν Ἅγιον Ταράσιον, νά συνταχθοῦν μέ τούς Ὀρθοδόξους καί νά χωρισθοῦν τῆς κοινωνίας τῶν αἱρετικῶν Εἰκονομάχων! Πόσο μᾶλλον μετά τόν Ἱερόν Κανόνα!)