Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

ΚΟΣΜΑΣ:

4.Φίλε Misha, εξηγείς, ότι η αναφορά σου για τους γέροντες, που «μαρτύρησαν» εννοείς, τους αγίους της Μυτιλήνης, τον όσιο Λουκά, τον άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς (Μπα, από πότε θεωρείτε άγιο ένα άτομο, που δεν πέθανε σε «κοινωνία» μαζί σας; Αυτός ανήκε στη Σύνοδο των Ρώσων της Διασποράς, η οποία μόλις προ λίγων ...ημερών ενώθηκε μαζί σας! Θαυμάζω την «εκκλησιολογία» σας)! 

Ελπίζω, να μου δοθεί η ευκαιρία να επανέλθω στην αγιοποίηση των «αγίων» σου!

1. Κάνει εντύπωση η «ευαισθησία» του αγαπητού Misha να εξετάζει με το μικροσκόπιο τη συμπεριφορά των στελεχών της Εκκλησίας μετά το 1924, δηλ. της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου, όπως και της Υπερόριας Ρωσικής Συνόδου, ενώ μένει αδιάφορος για τις προδοσίες των ποιμένων της αντίστοιχης Νεοημερολογητικής. Ας με συγχωρήσει ο φίλος Misha, που άθελά μου θυμήθηκα τα λόγια του Κυρίου «ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, ότι αποδεκατούτε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον, και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και το έλεον και την πίστιν»! 

Φυσικά δεν ταυτίζω τον αγαπητό Misha με τους γραμματείς και Φαρισαίους! 

Συνεχίζεται

Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριο -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 18 Φεβρουαρίου 2017

Ψυχοσάββατο. Αγαπητού επισκόπου Σινάου, του ομολογητού. Λέοντος πάπα Ρώμης,

Ὁ Ὅσιος Ἀγαπητὸς καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία καὶ γεννήθηκε ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ φιλόθεους γονεῖς. Ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.) καὶ Μαξιμιανοῦ (285 – 305 μ.Χ.). Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἀναχώρησε γιὰ μοναστήρι κοντὰ στὴ Σίναο καὶ ἔγινε μοναχός. Ἀγαπήθηκε ἀπὸ τὸν Ἡγούμενο, ἐξαιτίας τῆς ἐνάρετης ζωῆς του καὶ διδάχθηκε τὰ ἱερὰ γράμματα. Ἔλαβε δὲ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ χάρισμα τῶν θαυμάτων. Μὲ τὴν προσευχὴ θανάτωσε δράκοντα μεγάλο, ποὺ φανερώθηκε κοντὰ στὸ μοναστήρι καὶ ἀφάνιζε ἀνθρώπους καὶ ζῶα καὶ εὐεργετοῦσε τοὺς προστρέχοντες σὲ αὐτόν. Ἀργότερα, ἐπὶ αὐτοκράτορα Λικινίου (308 – 323 μ.Χ.), ὁ Ὅσιος Ἀγαπητὸς προσελήφθη στὸ στράτευμα.

Η ΑΡΕΤΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ -- Αθωνικα άνθη

Θεία αρετή είναι η προαιρετική ενέργεια του ανθρώπου προς πραγμάτωσιν του ηθικού δέοντος. Είναι επίσης η βούλησις δια την ενέργειαν του καλού. Με το χάρισμα παρουσιάζεται η εξής σχέσις· κάθε χάρισμα που δίδεται εις τον άνθρωπον από τον Θεόν ως δώρημα τέλειον, έχει τα ιδιώματά του, τα οποία είναι αυταί αι αρεταί· με την σειράν της δε η αρετή αποσπά, όταν ευρεθή εις πληρότητα ιδανικήν, εκ του Θεού και ανάλογον χάρισμα κ.ο.κ. Αι αρεταί εννοούνται καθολικώς ως μία αρετή, ως στάσις δηλαδή του πνεύματος και δυναμισμός της ψυχής προς κτήσιν της τελειότητος. Ήδη και ο Πλάτων πρεσβεύει την ιδίαν άποψιν. «Η δικαιοσύνη και σωφροσύνη και οσιότης και πάντα ως εν τι είη συλλήβδην, αρετή» («Πρωταγόρας» 329. Βλ. και «Πολιτεία» 433 Α. κ.ε.). Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, χωρίς να απορρίπτουν την αρετήν, εις οποιονδήποτε φορέα την εύρουν –αποδέχονται και την τυχούσαν εις τους προ ή έξω της Εκκλησίας –, την θεωρούν ως ποιότητα της ψυχής, η οποία δεν ευρίσκεται βεβαίως ολοκληρωμένη. Αλλά εις ένα «τέλειον και ολόκληρον» (Ιακ. α: 4) Χριστιανόν η αρετή έχει πλήρη ενότητα. Η ενότης επιτυγχάνεται δια της τηρήσεως των εντολών· ούτω γράφει ο Νέος Θεολόγος θείος Συμεών (SC 113, 38) : « Δια γαρ της εκπληρώσεως των εντολών η εργασία των αρετών, δια δε της πράξεως των αρετών η πλήρωσις των εντολών γίνεται, και ούτω δια τούτων ανοίγεται ημίν η θύρα της γνώσεως».

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΙ Η ΚΟΣΜΙΚΗ (ΑΙΡΕΤΙΚΗ) ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ -- του ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΜΟΣΧΟΒΙΤΗ

(Με πολύ αγάπη αφιερώνω ιδιαίτερα το μικρό αυτό ορθόδοξο ομολογιακό κείμενο στο Έλληνα συγγενή μου Γιώργο που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού αλλά ελπίζω η καρδία του να μην ξεχνάει την ορθόδοξη Ελλάδα μας και την "Αγία Πολιτισμική μας Παράδοση")

Ο αληθινός Σκοπός της ζωής μας και το τέλος της πορείας μας σε αυτή την γη είναι όπως το βλέπουμε ήδη από την Παλαιά Διαθήκη "ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤ' ΕΙΚΟΝΑ ΝΑ ΦΘΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΑΘ' ΟΜΟΙΩΣΙΝ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ", ΓΕΝΕΣΙΣ 1,1 - 1,25 ΕΝ ΑΡΧΗ ΕΠΟΙΗΣΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΗΝ... αλλά για τον Άνθρωπο ΓΕΝΕΣΙΣ 1,26 ΚΑΙ ΕΙΠΕΝ Ο ΘΕΟΣ· ΠΟΙΗΣΩΜΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΚΑΤ' ΕΙΚΟΝΑ ΗΜΕΤΕΡΑΝ ΚΑΙ ΚΑΘ' ΟΜΟΙΩΣΙΝ... (ΠΟΙΗΣΩΜΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ γιατί με ιδιαίτερη πρόνοια συνεργάστηκε Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ).

Παναγία η Φανερωμένη

 Στη Σαλαμίνα, απέναντι από τη μεγαρική ακτή « Μεγάλο Πεύκο», βρίσκεται η μονή της Φανερωμένης, που ιδρύθηκε στα ερείπια παλαιού μοναστηριού τον 17ο αι. από τον όσιο Λαυρέντιο. 

Όταν ο όσιος ήταν ακόμη κοσμικός με το όνομα Λάμπρος Κανέλλος, είδε μια νύχτα τη Θεοτόκο και την άκουσε να του λέει: 
- Στο νησί της Σαλαμίνας, στο βόρειο μέρος, βρίσκεται ένας ερειπωμένος ναός μου. Πήγαινε λοιπόν να τον ανοικοδομήσεις. 
Ο Λάμπρος δεν πίστεψε στο όραμα. Για αυτό η Παναγία εμφανίζεται αυστηρή για δεύτερη και τρίτη φορά, και τον προστάζει να υπακούσει. Έτσι ο Λάμπρος ξεκίνησε

ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΑΣ ΑΚΟΥΣΘΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

 17.02.2017

1.Η  διαστρέβλωση  ή η παράληψη ορθής διαφωτίσεως εις τον αιώνα των ταχυτήτων και της βασιλείας των ΜΜΕ είναι ειδεχθέστατο έγκλημα και θεοκτονία. Μόνον η αποκατάσταση της αληθείας σώζει.

Μιας και μερικοί διευθυντές - ανταποκριτές ειδήσεων έχουν τόσον παρασυρθεί από ανιστόρητους ιστορικούς και ιδιοτελείς κύκλους   «πατριαρχών» διαπλοκής, αετονύχηδων, καταφερτζήδων και μεθοδίων, οι οποίοι με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο επιδιώκουν την διαστρέβλωση της αληθείας και δεν επιθυμούν να εφαρμόσουν την ηθική εντολή «γνώσατε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθέρωση ημάς», 

H πρώτη προκήρυξη της προσωρινής κυβέρνησης της Αυτονόμου Βορείου Ηπείρου

Ηπειρώται!

Η εν Αργυροκάστρω συνελθούσα Συντακτική Συνέλευσις των αντιπροσώπων, ους ομόφωνος ανέδειξεν η γνώμη του Λαού, ανεκήρυξε την ίδρυσιν της «Αυτονόμου Πολιτείας της Βορείου Ηπείρου» αποτελεσθησομένης εκ των επαρχιών, τας οποίας εξαναγκάζεται όπως εγκαταλείπει ο Ελληνικός Στρατός.

Κατά τας αποφάσεις της Συντακτικής Συνελεύσεως, το οριστικόν Πολίτευμα της ιδρυθείσης Αυτονόμου Πολιτείας θέλει συντάξει νέα Συντακτική Συνέλευσις, συγκληθησομένη άμα ως αι περιστάσεις επιτρέψωσι. Προσωρινώς δε πάσας τας εν τη Αυτονόμω Πολιτεία εξουσίας θέλει διαχειρισθή Προσωρινή Κυβέρνησις, εντεταλμένη όπως κυβερνήση και διοικήση την χώραν υπό τας αρχάς της ισοπολιτείας και δικαιοσύνης, της ελευθερίας της συνειδήσεως και της προστασίας της ζωής, τιμής και περιουσίας των πολιτών ανεξαρτήτως θρησκεύματος.

Ελευθέρα ήδη παντός δεσμού, μη δυνάμενη δε να συμβιώση, και δη υπό τοιούτους όρους, μετά της Αλβανίας, κηρύσσει η Βόρειος Ήπειρος την ανεξαρτησίαν της και προσκαλεί τους πολίτας της, όπως υποβαλλόμενοι εις πάσαν θυσίαν προασπίσωσι την ακεραιότητα του εδάφους και τας ελευθερίας της κατά πάσης προσβολής. 

Εν Αργυροκάστρω τη 15η Φεβρουαρίου 1914

Η προσωρινή Κυβέρνησις
 

Ο Πρόεδρος 

Γεώργιος Χρηστάκη Ζωγράφος
 

Τα μέλη
Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος
Μητροπολίτης Κορυτσάς Γερμανός
Μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδων

Μας πάνε από το εθνικό κράτος στο κράτος των αγορών -- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Η προχθεσινή Έκθεση της Κομισιόν για τις προοπτικές της οκονομίας μαςθυμίζει τον αρχαίο χρησμό «ήξεις αφήξεις ου θνήξεις εν πολέμω,» όπου το νόημά του διαφοροποιείται διαμετρικά αναλόγως πού θα τοποθετηθεί το κόμμα, πριν ή μετά το «ου»: «Οι δημοσιονομικοί στόχοι τού 2018 μπορούν να επιτευχθούν χωρίς πρόσθετα μέτρα». Ως εδώ καλά. Αλλά αμέσως μετά ζητάει, όπως και το ΔΝΤ, πρόσθετα μέτρα «για περαιτέρω διασφάλιση των στόχων»(!). Αυτά από μία αγρίως δοκιμαζομένη οικονομία όπου άνω των 4.000.000 πολιτών δεν μπορούν να λάβουν φορολογική ενημερότητα και άνω τού 1.000.000 στερούνται ασφαλιστικής ενημερότητας. Σε 95,29 δισ. ευρώ ανέρχονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές τουςστην Εφορία, ενώ το σύνολο των χρεών επιχειρήσεων και νοικοκυριών φτάνει τα 240 δισ. ευρώ.

Παραμένει άγνωστον αν πρόκειται όντως δια το σκήνωμα της Αγίας Ελένης!

Ο ΘΕΟΦ. ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΑ ΕΝΔΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΩΜΑΤΟΣ ΔΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓH ΤΑΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ! 

Πανηγύρεις οργανώνει ο Θεοφ. Φαναρίου, δια να ελκύση την προσοχήν του κόσμου, ώστε να προσέλθουν όσον το δυνατόν περισσότεροι εις προσκύνησιν του σκηνώματος της Αγίας Ελένης. Μεταφέρεται δια ευλογίαν η δια συγκέντρωσιν χρημάτων; Η μήπως δια να ενταθούν αι σχέσεις με το Βατικανόν; Ο ίδιος ομολογεί ότι τον εβοήθησεν ιδιαιτέρως ο Παπικός Ιεράρχης της Βενετίας, όπως επίσης ότι η Αποστολική Διακονία αναπτύσσει διαρκώς τας σχέσεις της με την Ρώμην μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων αλλά και την συν­εργασίαν με τη βιβλιοθήκην του Βατικανού! Το όλον γεγονός δεν πρόκειται να είναι ιεροπρεπές, διότι το πλαισιώνει