Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

2. Βασικό στοιχείο που πρέπει επίσης ιδιαίτερα να προσέχουμε εμείς οι πιστοί, είναι οι άγιοι που τιμάμε να είναι Ορθόδοξοι. Τονίζουμε αυτό, γιατί στις έσχατες μέρες μας θα προβάλλονται ως άγιοι, άτομα, που δεν θα είναι Ορθόδοξοι. 
Η φοβερή αίρεση του Οικουμενισμού, που μαστίζει σήμερα τους πιστούς, δεν προσπαθεί να νοθεύσει μόνο τις αλήθειες της πίστης μας, αλλά και το Ορθόδοξο αγιολόγιο της Εκκλησίας. Κι’ αυτό, αν το πετύχει είναι μέγιστο κατόρθωμα του διαβόλου, γιατί οι άγιοι είναι οι απλανείς οδηγοί στη σωτηρία μας. Αν πιστεύουμε, ό,τι πίστευαν και εκείνοι, και αν πράττουμε ό,τι έπρατταν και εκείνοι, τότε θα αποκτήσουμε και εμείς τον Παράδεισο.
 
Για να μη μακρύνω τον λόγο, θα επισημάνω μόνο τούτο. Πολύ φοβάμαι, ότι σήμερα «αγιοποιούνται» πρόσωπα, τα οποία σπάνια, ή καθόλου δεν είναι Ορθόδοξα, ή στην καλύτερη περίπτωση δεν μιλάνε για την ορθή πίστη, ως απαραίτητο όρο της σωτηρίας των ανθρώπων. Και το ακόμη χειρότερο, για να εξουδετερώσουν την διδασκαλία των αγίων Πατέρων, οι οποίοι εντέλλονται την παύση της «κοινωνίας» των πιστών με τους αιρετικούς επισκόπους, ή με όσους «κοινωνούν» με αιρετικούς επισκόπους, διδάσκουν τ’ αντίθετα!
 

Αυτό γίνεται όχι μόνο με τα όσα είπαν εν ζωή, ή τα όσα οι βιογράφοι τους βάζουν στο στόμα τους, ότι δήθεν είπαν, αλλά και απ’ το γεγονός, ότι οι ίδιοι είχαν «κοινωνία» με αιρετικούς επισκόπους, ή «κοινωνούσαν» με όσους είχαν «κοινωνία» με αιρετικούς επισκόπους! Στώμεν καλώς!

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 1 Φεβρουαρίου 2017

Προεόρτια της Υπαπαντής, Τρύφωνος μάρτυρος, Περπετούας μάρτυρος και των συν αυτή, Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης ομολογητού, του εξ Αθηνών, Αναστασίου νεομάρτυρος του εκ Ναυπλίου (1655).

Ὁ Ἅγιος Τρύφων καταγόταν ἀπὸ τὴ Λάμψακο τῆς ἐπαρχίας Φρυγίας καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τῶν αὐτοκρατόρων Γορδιανοῦ Γ’ (238 – 244 μ.Χ.), Φιλίππου (244 – 249 μ.Χ.) καὶ Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.). Προερχόταν ἀπὸ πτωχὴ οἰκογένεια καὶ στὴν παιδική του ἡλικία, ἔβοσκε χῆνες γιὰ νὰ ζήσει. Συγχρόνως ὅμως μελετοῦσε μὲ ζῆλο τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἦταν πολὺ φιλακόλουθος.

Ἀνακοίνωσις διὰ τὸ ζήτημα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου Γ.Ο.Χ

πληροφορήθημεν τὴν ἀπόφασιν τοῦ Μικτοῦ Ὁρκωτοῦ Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης περὶ τῆς ἐπιβολῆς ἐξοντωτικῶν ποινῶν εἰς τὸν Ἡγούμενον καὶ Μοναχοὺς τῆς γνησίας Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου ἐξ ἀφορμῆς ἐπεισοδίων τὰ ὁποία εἶχον γίνει πρὸ ἐτῶν εἰς Καρυὰς Ἁγίου Ὄρους, ἐξ αἰτίας τῆς ἀποπείρας βιαίας ἐξώσεως τῶν Μοναχῶν ἐκ τοῦ ἀντιπροσωπείου τῆς Μονῆς. Ἡ ὑπερβολικῶς αὐστηρὰ αὕτη ἀπόφασις, φρονοῦμεν, ὅτι ἀντὶ νὰ ἱκανοποιῇ, μᾶλλον προσβάλλει τὸ κοινὸν περὶ δικαίου αἴσθημα τῆς πλειονότητος τῶν Ἑλλήνων Πολιτῶν. 

Ὡς ἐκ τούτου προτρέπομεν κάθε καλοπροαίρετον συμπολίτην ἡμῶν ὅπως συμμετάσχῃ εἰς πᾶν νόμιμον τρόπον διαμαρτυρίας διὰ τὴν ἐν λόγῳ ἀπόφασιν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς

http://www.ecclesiagoc.gr/index.php/anakoinwseis/1092-anakoinosis-peri-esfigmenou-2017


***
Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ἀνακοίνωσις διὰ τὸ ζήτημα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμέν...": 


Δεν περιμέναμε και κάτι άλλο...

Που είναι η εντολή στους Ιερείς να παρεβρεθούν με τις ενορίες τους;
Που είναι η δήλωση συμπαράστασης των επισκόπων: θα είμαστε και εμεις εκεί

Η ομολογία είναι μόνον για τους λαικούς και μάλιστα χωρίς μπροστάρηδες

Ο νέος υπουργός Παιδείας κ. Κώστας Γαβρόγλου

Πέρυσι τον Νοέμβριο, όταν ανακοινώθηκε η καθαίρεση του κ. Νίκου Φίλη από το υπουργείο Παιδείας και η αντικατάστασή του από τον κ. Κώστα Γαβρόγλου, ο νέος υπουργός παρουσιάσθηκε ως άνθρωπος συναινέσεως, με τον οποίο θα επετυγχάνετο η επίλυση του προβλήματος του μαθήματος των Θρησκευτικών. Όμως, όντως ο κ. Κώστας Γαβρόγλου διακατέχεται από πνεύμα συναινέσεως; Αλήθεια, γνωρίζουμε ποιός είναι ο κ. Γαβρόγλου; Άραγε, οι λύσεις που θα προτείνη για την επίλυση των χρονιζόντων προβλημάτων της Παιδείας θα είναι προς όφελος της Παιδείας; Η μήπως θα προχωρήση και αυτός, όπως οι τόσοι άλλοι υπουργοί, στην υλοποίηση των σχεδίων του, για την ανόρθωση της παραπαίουσας Ελληνικής Παιδείας και όταν θα αποχωρήση και αυτός οι προσπάθειές του θα αποδειχθούν οι ακατάλληλες, και θα έλθη ο επόμενος υπουργός, που θα βάλη σε εφαρμογή τις δικές του;

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ερωτά τον Οικ. Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο :

Ἀναγνωρίζετε, Παναγιώτατε Δέσποτα, τόν Παπισμό ὡς «Ἐκκλησία»; Εἶναι, ὅμως, «ἐκκλησία» ἤ αἵρεσις; Πλῆθος Ὀρθοδόξων Συνόδων ἔχουν καταδικάσει τόν Παπισμό ὡς αἵρεση. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικά ὁρισμένες: Τήν Σύνοδο τοῦ 879-880 στήν Κωνσταντινούπολη, ἐπί τοῦ Πανσέπτου Προκατόχου Ὑμῶν Οἰκουμενικοῦ Πατρός καί Ἰσαποστόλου Μεγάλου Φωτίου. Ἡ Σύνοδος αὐτή, πού στή συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας θεωρεῖται ὡς ἡ Η΄ Οἰκουμενική, ἐπειδή σέ αὐτή συμμετεῖχαν ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν Πατριαρχείων καί τοῦ τότε Ὀρθοδόξου Πάπα τῆς Ρώμης Ἰωάννου τοῦ Η΄ καί οἱ ἀποφάσεις της ἔγιναν ὁμόφωνα ἀποδεκτές, καταδίκασε ὡς αἱρετική τή διδασκαλία τοῦ Filioque. Ἡ διδασκαλία αὐτή ἐπεκράτησε δυστυχῶς ὡς ἐπίσημη διδασκαλία τοῦ Παπισμοῦ, ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 11ου αἰῶνος (1014) μέχρι σήμερα.

Η Παράδοση είναι οδηγός

Πράξη και θεωρία συνδέονται άρρηκτα μέσα στην Ορθόδοξη Παράδοση. Για τον λόγο αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας κάθε προσπάθεια αλλοιώσεως του περιεχομένου της Ορθόδοξης θεολογίας, από τους διαφόρους αιρετικούς την είδαν προσπάθεια αλλοιώσεως και παραχαράξεως της πνευματικής εμπειρίας και ζωής της Εκκλησίας. Η ζωή της Εκκλησίας δεν είναι μία στοχαστική ή διανοητική λειτουργία, αλλά είναι εμπειρία πνευματική. Αυτή την κοινή εμπειρία οι Πατέρες προσπάθησαν να διασφαλίσουν με την Παράδοση. Η Παράδοση λοιπόν είναι οδηγός.

Ο ΑΒΒΑΣ ΔΟΥΛΑΣ, ο μαθητής του Οσίου Βησσαρίωνος, διηγείτο στούς Αδελφούς.

Κάποτε, ενώ περπατούσαμε στις όχθες της Νεκράς Θάλασσας, ο Γέροντας μου κι’ εγώ, κυριεύθηκα από υπερβολική δίψα.

- Διψώ, Αββά, είπα στον Γέροντά μου.

- Πιές από τη θάλασσα, μου είπε. Τον κύτταξα με απορία. Πινόταν εκείνο το νερό, που ήταν όλο αλμύρα και θειάφι; Ο Γέροντας όμως είχε σταθή σε προσευχή και με το ευλογημένο χέρι του σταύρωνε τα νερά.

- Πιές, μου ξανάπε. Υπήκουσα. Πήρα με τη χούφτα μου και ήπια. Το πικρό νερό της Νεκράς Θαλασσας είχε γίνει πιο γλυκό από μέλι. Σαν είδα το θαύμα αυτό, ετοιμάστηκα να γεμίσω το μικρό λαγήνι που είχα μαζί μου.

- Γιατί το γεμίζεις; με ρώτησε ο Γεροντας.

- Για να το έχω, όταν διψάσω πάλι, Αββά. Με κύτταξε με αυστηρό βλέμμα:

- Ο Θεός που είναι εδώ, ολιγόπιστε, θα είναι και πιο κάτω. 

Άλλη φορά θέλαμε να περάσωμε το ποτάμι και δεν βρίσκαμε βάρκα. Ο Γέροντας τότε, που βιαζόταν, έκανε την προσευχή του και πέρασε στην αντίθετη όχθη, περπατώντας πάνω στα νερά.

- Πως αισθανόσουν; τον ρώτησα αργότερα.

- Ένοιωθα το νερό ως τούς αστραγάλους μόνο, μου αποκρίθηκε.
Από κει και πέρα, περπατούσα όπως στην ξηρά.

ΟΛΟΙ αύριο, Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017, 6.30 μμ στην ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ. ΟΧΙ στην φυλάκιση του γέροντος και των μοναχών της Εσφιγμένου του Αγίου Όρους!


ΟΛΟΙ αύριο, Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017, 6.30 μμ, 
έξω από το υπουργείο εξωτερικών (Λεωφ. Βασ.Σοφίας 1, ΣΥΝΤΑΓΜΑ) 
όπου και "υπάγεται" διοικητικά το Άγιο Όρος,


 στην καθιστική ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ 
για την  καταδίκη  από την "ελληνική δικαιοσύνη" 
του Γέροντος Μεθοδίου 
και μοναχών της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους 
με ΕΙΚΟΣΙ ΕΤΗ ποινή φυλάκισης!

http://ierosloxos2012.blogspot.gr/2017/01/1-2017-6.html