Υπό τον ὃρο Εὐρώπη ἐννοεῖται στό κείμενο αὐτό ἡ γνωστή
στήν ἱστορία μας Δύση1 , μέ ὃλο τό ἀρνητικό ἐννοιολογικό φορτίο της, πού μορφώθηκε
μετά τό σχίσμα (1054), καί κυρίως μετά τήν πλήρη ἀποκάλυψη τῶν διαθέσεών της ἀπέναντι
στήν Ρωμαίικη/Ἑλληνορθόδοξη Ἀνατολή, τό 1204. Ἡ στάση τῆς Εὐρώπης ἀπέναντι στην Ὀρθοδοξία
και τον Ἑλληνισμό ὂχι μόνο δέν ἂλλαξε ἒκτοτε, ἀλλά ἀντίθετα, συνεχῶς ἀνανεούμενη
καί ἀναπροσαρμοζόμενη, συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Γιά τήν μετασχισματική Εὐρώπη ἡ
Ὀρθοδοξία καί ὁ συνυφασμένος μαζί της Ἑλληνισμός εἶναι μόνιμη πρόκληση καί ἐπιθετικός
στόχος. Ὁ Πατροκοσμᾶς γνώρισε καλά την Εὐρώπη μέσα ἀπό διάφορους διαύλους.
Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου
Misha:
|
Παράθεση:
|
|
«Μένω
στη γραμμή του π. Ιουστίνου Πόποβιτς, του π. Ιωάννου Ρωμανίδη, του π.
Επιφανίου, του παπα Εφραίμ και του π. Παϊσίου, του π. Γεωργίου Μεταλληνού,
του π. Θεοδώρου Ζήση και του π. Γεωργίου Καψάνη, οι οποίοι νομίζω πως απηχούν
την σώζουσα Παράδοση της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας...»
!!
Ώ, πόσο χαίρω διαβάζοντας τʼ ανωτέρω! Θα έρθει η ώρα να μιλήσουμε για τις απόψεις όλων των ανωτέρω. Εύχομαι μόνο, μην ξεχάσεις την ανωτέρω αναφορά σου, όταν θα έρθει η στιγμή και θα δεις, πόσο πιό κοντά είναι τα άτομα αυτά ίσως σε μένα, παρά σε σένα. Από τους πιο πάνω τους μόνο που δεν γνώρισα και δεν είχα ποτέ προσωπικές σχέσεις μαζί τους (με μερικούς μάλιστα πάρα πολύ), είναι ο μακαριστός π. Ιουστίνος Πόποβιτς και ο π. Εφραίμ! |
χαίρομαι ιδαίτερα φίλε Κοσμά.. θα βρούμε πολλά κοινά λοιπόν...
είχα την τα’υχη να βρεθώ με όλους του προαναφερόμενους, πλην του π. Ιουστίνου... ήμουν πολύ μικρός όταν εκοιμήθη...
μου λες πως οι ποιμένες μου είναι λατινόφρονες.... αυτό τον χαρακτηρισμό τον απευθύνεις πχ και προς τον πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνο ή και προς τον π.Ιερόθεο Βλάχο ή τον π. Νικόλαο, επίσκοπο Μεσογαίας...
αναφέρω ενδεικτικά τα ονόματα αυτά για ν ακούσω την άποψή σου αν η μπάλλα παρασύρει τους πάντες ...
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τρίτη, 24 Ιανουαρίου 2017
Ξένης οσίας, Βαβύλα ιερομάρτυρος, Φίλωνος οσίου.
Ἡ Ἁγία Ξένη
καταγόταν ἀπὸ τὴ Ρώμη καὶ ἀπὸ γενιὰ τιμημένη καὶ εὔπορη. Οἱ γονεῖς της
ἐπιθυμοῦσαν νὰ τὴν νυμφεύσουν. Ἐνῶ ὅμως εἶχαν τὰ πάντα ἑτοιμασθεῖ γιὰ τὸν γάμο,
ἐκείνη ἐγκατέλειψε τὴ νυφικὴ παστάδα, παίρνοντας μαζί της καὶ δύο πιστές της
θεραπαινίδες καὶ διὰ θαλάσσης ἔφθασε στὴν πόλη τῶν Μυλασῶν. Στὰ Μύλασα μᾶλλον
πῆγε καὶ ἐγκαταστάθηκε, ὕστερα ἀπὸ συμβουλὴ τοῦ μακαρίου μοναχοῦ Παύλου, ὁ
ὁποῖος ἐμφανίστηκε στὴν Ὁσία μετὰ ἀπὸ θεῖο φωτισμό, ὅταν ἐκείνη πέρασε ἀπὸ τὴν
Ἀλεξάνδρεια καὶ ἔγινε ὁ πνευματικός της καθοδηγητής.
Οι τρεις αυτοί πατέρες θεμελιώνουν θεολογικά τρία συγχρόνως σημεία
Αν, όμως, η κάθε εποχή έχει το δικό της πλούτο, είναι αναμφισβήτητο ότι μετά τον 5ο αι., ο κατ΄ εξοχήν «θεομητορικός» αιώνας είναι ο 14ος, κατά τον οποίον ηχούν οι δογματικές φωνές Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχ/που Θεσ/νίκης, Νικολάου Καβάσιλα και Θεοφάνους του Νικαέως. Οι τρεις αυτοί πατέρες θεμελιώνουν θεολογικά τρία συγχρόνως σημεία: α) Την απόλυτα προσωπική αγιότητα της Θεοτόκου και την εσχατολογική τοποθέτησή Της μετά την Αγία Τριάδα, β) τη θεμελιώδη Χριστολογική σημασία Της, και γ) την εντελώς κεντρική θέση Της στην Οικονομία της σωτηρίας, δηλ. τον ενεργητικό ρόλο Tης στο μυστήριο της Σαρκώσεως και την εις τους αιώνες παραμονή Της στο κέντρο του μυστηρίου της Εκκλησίας.
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
1. Περὶ τῶν Ἐθνοϊερομαρτύρων Γρηγορίου Ε καὶ Χρυσοστόμου
Σμύρνης:
Ἀγαπητὲ μοι κ. Διευθυντά, ἐπὶ τῷ νέῳ ἔτει 2009 σᾶς εὔχομαι
τὴν κατ᾽ ἄμφω ὑγιείαν καὶ δύναμιν παρὰ Θεοῦ εἰς τὸ σπουδαῖον ἔργον, τὸ ὁποῖον ἐπιτελεῖτε.
Μὲ τὴν ἔγκριτον ἐφημερίδα σας συνδέομαι ἀπὸ τὴν 10ετίαν τοῦ 1970, ὅτε εἰς τὸ πηδάλιον αὐτῆς εὑρίσκετο ὁ ἀοίδιμος Ἀρχιμ.
Χαράλαμπος Βασιλόπουλος. Εἰς τὸν χῶρον ὑμῶν ὑπῆρξα τακτικὸς ἐπισκέπτης καὶ ἐνίοτε
ἀρθρογράφος. Μάλιστα συνεδέθην μὲ πρόσωπα καὶ πράγματα, ἅτινά μοι ἄφησαν καλὰς ἀναμνήσεις.
Ὀφείλω δὲ καὶ εὐγνωμοσύνην, καθότι, πέραν τῶν ἄλλων, ἐβοηθήθην μέσῳ τοῦ «Ὀρθοδόξου
Τύπου» διὰ τὴν ἀνέγερσιν Ἱ. Ναοῦ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει πρὸς τιμὴν τοῦ Ἐθνοϊερομάρτυρος Ἁγ.
Γρηγορίου τοῦ Ε΄, Πατριάρχου ΚΠόλεως. Τὸν τελευταῖον καιρὸν ἀσχολοῦμαι ἐπισταμένως
μὲ ἕνα ἄλλον Ἐθνοϊερομάρτυρα, τὸν ἀπὸ Δράμας Χρυσόστομον Σμύρνης, ὅστις καὶ οὗτος
ἐδόξασε τὴν παλαίφατον Ἱ. Μητρόπολιν Σμύρνης ἐν Μικρᾷ Ἀσία, ὅπως ὁ Ἅγιος Γρηγόριος
ὁ Ε΄.
Από το «Συμβουλευτικόν Εγχειρίδιον» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου:
« Η καρδία είναι κέντρον υπερφυσικόν. Διότι η υπερφυσική Χάρις του Θεού,
ην ελάβομεν δια του αγίου Βαπτίσματος, εις την καρδίαν ευρίσκεται, ως εις
καθέδραν και θρόνον. Και μαρτυρούσι τούτο πρώτον αι Γραφαί. Ο γαρ Κύριος λέγει:
“Η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστι” (Λουκ. ΙΖ´ 21). Και ο Aπ.
Παύλος “Εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας υμών,
κράζον, Αββά ο Πατήρ” (Ρωμ. Β´ 15). Και πάλιν “Η αγάπη του Θεού εκκέχυται εν
ταις καρδίαις υμών” (Γαλ. Δ´ 6). Και αλλαχού “ Ινα δώη υμίν κατά τον πλούτον
της δόξης αυτού, δυνάμει κραταιωθήναι δια του Πνεύματος αυτού εις τον έσω
άνθρωπον, κατοικήσαι τον Χριστόν δια της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών” ( Εφεσ.
Γ´ 16-17)».
Η αιρετική πατρικία
Κάποια πατρικία, που λεγόταν Κοσμιανή ( 6ος αι. ) ήρθε μια νύχτα να προσκυνήσει
τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ. Καθώς πλησίαζε, της παρουσιάσθηκε η Κυρία
Θεοτόκος μαζί με άλλες γυναίκες και της είπε :
-Δεν επιτρέπεται να μπεις εδώ, γιατί δεν είσαι δική μας.
Το είπε αυτό, γιατί η Κοσμιανή ανήκε στην αίρεση του Σεβήρου. Εκείνη όμως
επέμενε και παρακαλούσε να της επιτρέψει την είσοδο. Τότε η Θεοτόκος
αποκρίθηκε:
- Είναι αδύνατο να μπεις εδώ μέσα, αν προηγουμένως δεν έρθεις σε μυστηριακή
κοινωνία με εμάς.
Κατάλαβε τότε η πατρικία ότι η είσοδός της εμποδίζεται επειδή είναι αιρετική,
και ότι αν δεν προσέλθει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν πρόκειται να προσκυνήσει
τον Πανάγιο Τάφο.
Έτσι κι έκανε. Πρώτα-πρώτα εγκατέλειψε την αίρεση του Σεβήρου, κι ύστερα
μετανοημένη κάλεσε τον διάκονο και μετέλαβε τα άχραντα μυστήρια. Τότε προχώρησε
ανεμπόδιστα και προσκύνησε το ζωοποιό μνήμα του Σωτήρος Χριστού.
To Δόγμα και η αξία του -- Του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτίμου Καθηγητού ΑΠΘ
Η προσήλωσις εις
το ορθόδοξον δόγμα, ωστική δύναμις της πνευματικής ζωής
Ανάμεσα στ΄ άλλα
γνωρίσματα, που χαρακτηρίζουν την πνευματική υποβάθμιση της κοινωνίας μας είναι
και τούτο: Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν εκδηλώνει ενδιαφέρον για τα πνευματικά και
μάλιστα τα δογματικά θέματα, που αποτελούν το θεμέλιο και την πηγή της
πνευματικής ζωής. Για του λόγου το ασφαλές παραπέμπω στην επίσκεψη του Πάπα
στην Αθήνα. Επιθυμούσα, όπως και η πλειονότητα του ελλαδικού κλήρου και λαού,
την αποφυγή εκείνης της επισκέψεως. Η πραγματοποίησή της ήταν ένα ήττημα για
μας. Έστησε ένα προγεφύρωμα του Παπισμού στην Ορθόδοξη Ελλάδα και έχει αυξήσει
την έπαρση των απανταχού παπικών και παποφίλων. Ωστόσο, φρονώ ότι αυτό το
δυσάρεστο γεγονός μπορεί να αξιοποιηθεί θετικά και να καταστεί τελικά ωφέλιμο.
Πως; Αν λειτουργήσει σαν ξυπνητήρι των κοιμωμένων συνειδήσεών μας αν μας
αναγκάσει να απεγκλωβισθούμε από τους επικίνδυνους εναγκαλισμούς των
οικουμενιστικών κηρυγμάτων, να συνταχθούμε στη γραμμή των αγίων Πατέρων μας και
να τονώσουμε την προσήλωσή μας στο ορθόδοξο δόγμα. Δυστυχώς, ο γενικός απόηχος
των συζητήσεων και των εντυπώσεων των ημερών εκείνων δείχνει ότι ο λαός μας –
και εννοώ το λαό που συνδέεται με την Εκκλησία, όχι τον δεδηλωμένο άθεο ή
αδιάφορο – στο μεγαλύτερο μέρος του δεν πολυσκοτίζεται για την ακρίβεια της
πίστεώς του, την οποία a priori ομολογεί και ενστερνίζεται με ευλάβεια. Δεν
αισθάνεται το μέγα χάσμα που χωρίζει την Εκκλησία από την αίρεση, την Ορθοδοξία
από την πλάνη.