Η αδιάλειπτη ιερατική Λειτουργία του ανθρώπινου νου -- του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο ανθρώπινος νους λειτουργεί αδιάλειπτα! Αυτό είναι ίσως το βασικότερο χαρακτηριστικό του. Μπορεί βέβαια, ορισμένες φορές, να μη λειτουργεί σωστά. Οι παραισθήσεις και οι ψευδαισθήσεις είναι στο … αίμα του! Είναι τα αναπόφευκτα κάτοπτρα της υπάρξεως που του θολώνουν το οπτικό πεδίο και τον παραπλανούν, όχι σπάνια, αθεράπευτα. Όμως λειτουργεί!

Αν σταματήσει ο νους να λειτουργεί, βρισκόμαστε σε περίπτωση ψυχικού θανάτου που πλέον παραδίδει το πρόβλημα αυτό (της μη λειτουργίας του νου) στη ψυχιατρική δεοντολογία. Σ’ αυτή την περίπτωση αντιμετωπίζουμε μια δυσάρεστη εξαίρεση.

Κατά κανόνα, λοιπόν, ο ανθρώπινος νους λειτουργεί αδιάλειπτα. Αυτό το γεγονός για τη χριστιανική αυτοσυνειδησία σημαίνει αδιάλειπτη νοητική ιερατική λειτουργία!

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

Kosmas:

Έχεις κάθε δικαίωμα, αγαπητέ φίλε Misha, να πεις, ότι δεν θέλεις να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου. Είναι αυτονόητο δικαίωμά σου. Νομίζω, όμως ότι, τουλάχιστον, δεν είναι τόσο κομψό εκ μέρους σου, να φαίνεσαι ότι δήθεν απαντάς, χωρίς ν' απαντάς, με το να κρύβεσαι, πίσω από καθ' όλα σεβαστά πρόσωπα, που μπορεί να λένε κάτι σχετικό και το οποίο μάλιστα δεν ξέρουμε τις συνθήκες υπό τις οποίες το είπαν. Και οι αιρετικοί, πολλές φορές έλεγαν ότι πιστεύουν, ό,τι πιστεύουν οι Πατέρες! Και όμως πίστευαν παρερμηνευμένα τα λόγια των Πατέρων!

Ισχυρίζεσαι, και συμφωνώ κι' εγώ μαζί σου, αδελφέ μου, ότι η ελληνική γλώσσα είναι πλουσιώτατη και μπορείς να πεις ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ από το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ. Αυτό όμως σημαίνει, ότι πρέπει προηγουμένως να πεις το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ, και μετά να πεις τα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ σου! Αυτό ζήτησα κι' εγώ να κάνεις. Εσύ όμως χωρίς να πεις, ούτε το ΝΑΙ, ούτε το ΟΧΙ, λες τα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ σου, μόνο και μόνο για να συσκοτίσεις το πιστεύω σου και όχι για να επεξηγήσεις το ΝΑΙ σου, ή το ΟΧΙ σου! Γίνεται έτσι καλόπιστος διάλογος;

Εν πάση περιπτώσει οι αδελφοί, που με τόσο ενδιαφέρον παρακολουθούν τη συζήτησή μας στο Φόρουμ αυτό, είναι σε θέση να εκτιμήσουν ακριβοδίκαια, όχι μόνο τις τοποθετήσεις του καθένα μας επί της ουσίας, αλλά και τον τρόπο, που ο καθένας μας διεξάγει τη συζήτηση αυτή. Τη συζήτηση αυτή, θέλω εξάπαντος να συνεχίσω μέχρι τέλους, όχι για να επιβάλλω τις απόψεις μου, που πολύ πιθανόν να μην είναι ορθές, αλλά για να δω, που χρήζουν βελτιώσεως, ή διορθώσεως. Εξάλλου, έχω απόλυτη συναίσθηση ανά πάσα στιγμή ότι μπορεί να πω κάτι το λανθασμένο. Γι' αυτό προσπαθώ να μη λέω δικά μου πράγματα, αλλά να επαναλαμβάνω λόγια των Πατέρων. Όπου δεν τα καταφέρνω, παρακαλώ τους εν Χριστώ αδελφούς να με διορθώνουν, για να ανακαλέσω.

Αδελφέ μου, διαπιστώνω με έκπληξη, ότι μέχρι τώρα το πρόβλημά σου ήταν το πού ανήκω εκκλησιαστικά. Δεν με ρωτούσες τόσο καιρό, να σου πω, για να μη αγωνιάς. Βεβαίως, είμαι μέλος της Εκκλησίας, που συνεχίζει και μετά το 1924 να διατηρεί στη λειτουργική της ζωή το πατροπαράδοτο Ορθόδοξο Ημερολόγιο!

Μετά από τις διευκρινίσεις αυτές, θα προχωρήσω, αν θέλει ο Θεός, στις επόμενες καταχωρήσεις μου στη συζήτηση για την «αγιοποίηση των νέων αγίων», για να συνεχιστεί ο ευλογημένος και πολύ ωφέλιμος αυτός Θεολογικός Διάλογος.

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΟΡΓΟΕΠΗΚΟΟΥ -- Orthodox Hymns

Θεοφάνεια κατά το Πάτριο Εορτολόγιο, στον Πειραιά, 6/19-1-2017

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 20 Ιανουαρίου 2017

Ευθυμίου του Μεγάλου, Ευσεβίου, Ευτυχίου.

Ὁ Ὅσιος Εὐθύμιος ὁ Μέγας γεννήθηκε στὴ Μελιτηνὴ τῆς Ἀρμενίας τὸ ἔτος 377 μ.Χ. κατὰ τοὺς χρόνους τῆς βασιλείας τοῦ Γρατιανοῦ (375 – 383 μ.Χ.). Οἱ γονεῖς του Παῦλος καὶ Διονυσία, ἀνῆκαν σὲ ἐπίσημη γενιά. Ἄτεκνοι ὄντες, ἀξιώθηκαν νὰ ἀποκτήσουν παιδί, τὸ ὁποῖο ἀφιέρωσαν στὴ διακονία τοῦ Θεοῦ στὸ ὁποῖο καὶ κατὰ θεία ἐπιταγὴ ἔδωσαν τὸ ὄνομα Εὐθύμιος, ἀφοῦ μὲ τὴν γέννησή του τοὺς χάρισε τὴν εὐθυμία, τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἀγαλλίαση. Σὲ ἡλικία μόλις τριῶν ἐτῶν ὁ Εὐθύμιος ἔχασε τὸν πατέρα του.

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ --Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Στις 17 Όκτωβρίου τρ. ἔτ. ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἐπισκέφτηκε τὸ Βατικανὸ καὶ συμμετεῖχε στὴ σύνοδο τῶν παπικῶν ἐπισκόπων. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ἕνα ἀπόσπασμα τῆς ὁμιλίας του πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς παπικούς: «Εἶναι ἡ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία ποὺ σὲ μιὰ Οἰκουμενικὴ Ἐκκλησία προσφέρεται ἡ εὐκαιρία νὰ ἀπευθύνει λόγο σὲ μιὰ Σύνοδο Ἐπισκόπων τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα νὰ γίνει ἕνα μέρος ἔτσι τῆς ζωῆς τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας σὲ τόσο ὑψηλὸ ἐπίπεδο. Θεωροῦμε αὐτὸ σὰν φανέρωμα τοῦ ἔργου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ ὁδηγεῖ τὶς ἐκκλησίες μας σὲ μιὰ στενότερη καὶ βαθύτερη σχέση μεταξύ τους, ἕνα σημαντικὸ βῆμα πρὸς τὴν ἐπανεγκαθίδρυση τῆς πλήρους κοινωνίας».

Λέγει ο μέγας Αθανάσιος: Η Θεοτόκος ήτον όντως η επτάφωτος λυχνία των επτά χαρισμάτων τού α­γίου Πνεύματος, με τα οποία έλαμπε από τους πρώτους χρόνους της ηλικίας.

Αυτή ήτον η ζωηφόρος τρά­πεζα του άρτου της ζωής. Αυτή το χρυσούν θυμιατήριον όπου εκράτησεν αφλέκτως το πυρ της Θεότητος. Αυτή η στάμνος η χρυσή, οπού εβάσταξε το ουράνιον μάννα. Αυτή η πλάκα, οπού έφερε σωματούμενον τον ενυπόστατον Λόγον. Αυτή η ράβδος, όπου εβλάστησε παραδό­ξως το άνθος της αφθαρσίας. Αυτή η κιβωτός, οπού έσωσεν εκ τού κα­τακλυσμού της αμαρτίας το ανθρώπινον γένος. Αυτή το θείον ιλαστήριον, οπού επεσκίαζεν, όχι τα Χερουβίμ, άλλ' αυτή η δύναμις τού Υψίστου. Αυτή η θεοδόχος γαστήρ, τα όντως άγια των αγίων, οπού άπαξ εισήλθεν ασπόρως και εξήλθεν αφθόρως ο αθάνατος Αρχιερεύς, όταν ο Λόγος σαρξ εγένετο.

Ο Ἅγιος Μᾶρκος Εὐγενικός:

«Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι, καὶ πᾶσαι αἱ θεῖαι γραφαί, φεύγειν τοὺς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι» (P.G. 160, σ. 101). 

Αναζητούνται ηγέτες με ικανότητα και όραμα -- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Ωμός, αλλά τίμιος ο Τραμπ με την γερμανική Ευρώπη. Χωρίς εξωραϊσμούς προανήγγειλε το αναπόφευκτο τέλος του σημερινού παρηκμασμένου σχήματός της: «Κοιτάς την Ευρωπαϊκή Ενωση και είναι η Γερμανία. Γι’αυτό σκέφτηκα ότι ήταν έξυπνο εκ μέρους του Ηνωμένου Βασιλείου να αποχωρήσει. (…) Θεωρώ ότι θα αποχωρήσουν κι άλλοι …».

Καταλόγισε στην σιδηρά καγκελάριο «καταστροφικό λάθος» το δόγμα των ανοικτών συνόρων για το μεταναστευτικό. Η Μέρκελ, βέβαια, φρόντισε εξ αρχής να μετακυλήσει το βάρος κατά κύριο λόγο στην Ελλάδα ξεθάβοντας το απαίσιο Δουβλίνο ΙΙ. Τέλος, προς βαθεία

Αυτοαδικούμαστε και αδικούμε -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Πότε επιτέλους, θα το καταλάβουμε ότι δεν είναι φανατισμός και μισαλλοδοξία η αποστροφή προς την οικουμενιστική κίνηση; Στο όνομα της αγάπης και της ενότητος επιχειρείται η αλλοίωση της ποιότητος και της ίδιας της οντότητος της Εκκλησίας. Αμφισβητείται η μοναδικότητά της. Αλλά για ποιο Χριστό θα μιλήσουμε και σε ποια σωτηρία θα καλέσουμε τον κόσμο, όταν θα έχουμε αλλοιώσει την ίδια την υπόσταση της Εκκλησίας; Με τέτοιες τακτικές μπορεί να αρέσουμε στους ανθρώπους, αδυνατούμε, όμως, να τους προσφέρουμε αυτό που μόνο η Εκκλησία διαθέτει.

Ένας μοναχός εξωμολογήθηκε στον Αββά Σισώη: «΄Επεσα πάτερ. Τι να κάνω;»

«Σήκω», του είπε, με τη χαρακτηριστική του απλότητα ο άγιος Γέροντας.

«Σηκώθηκα Αββά μα πάλι έπεσα στην καταραμένη αμαρτία», ομολόγησε με θλίψη ο αδελφός.
«Και τι σε εμποδίζει να ξανασηκωθείς;»
«Ως πότε Αββά» ρώτησε ο αδελφός.
«΄Εως ότου να σε βρή ο θάνατος ή στην πτώση ή στην έγερση. Δεν είναι γραμμένο όπου ευρώ σε, εκεί και κρινώ σε; Μόνο εύχου στο Θεό να βρεθείς την τελευταία σου στιγμή σηκωμένος με την αγία μετάνοια.» του εξήγησε ο Αββάς Σισώης.

«ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΒΟΣΤΙΤΣΑΣ» ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΠΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ

13.01.2017

Η πατρίδα μας, η Ελλάδα μας έχει μακραίωνει και ένδοξη ιστορική πορεία. Κάθε σπιθαμή της Ελληνικής γης μαρτυρεί ξεχωριστές και μεγάλης αξίας ιστορικές στιγμές.

Σε καμία των περιπτώσεων δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί η Αιγιαλείτιδα γη απ’ αυτόν τον γενικό κανόνα.

Ο λόγος για το πολυσυζητημένο ιστορικό τοπικό γεγονός, την «Μυστική Συνέλευση της Βοστίτσας».

O Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός Επίσκοπος Εφέσου

Ὁ Ἅγιος Μάρκος γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1392 καὶ 1393 «ἔκ τινος πατρωνυμίας Εὐγενικὸς καλούμενος». Ὁ πατέρας του Γεώργιος ἦταν διάκονος καὶ σακελλίων τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, μετέπειτα δὲ ἔγινε πρωτέκδικος, πρωτονοτάριος καὶ μέγας χαρτοφύλαξ, ἡ δὲ μητέρα του ὀνομαζόταν Μαρία καὶ ἦταν θυγατέρα τοῦ ἰατροῦ Λουκᾶ.

Σπούδασε σὲ μεγάλους διδασκάλους, στὸν Γεώργιο Πλήθωνα, τὸν Μητροπολίτη Σηλυβρίας Χορτασμένο, τὸν Μανουὴλ Χρυσόκκο, τὸν Ἰωσὴφ Βρυέννιο καὶ ἄλλους καὶ εἶχε ἔξοχη παιδεία.

Στὴ συνέχεια προσῆλθε στὸ μοναχικὸ βίο, κατὰ τὸ ἔτος 1418, σὲ κάποια μονὴ στὰ Πριγκηπόννησα καὶ τάχθηκε ὑπὸ τὴν πνευματικὴ ἐπιστασία τοῦ ἐνάρετου μοναχοῦ Συμεών, ὁ ὁποῖος τὸν ἔκειρε μοναχὸ καὶ τὸν μετονόμασε ἀπὸ Μανουήλ, Μᾶρκο.

Μόνασε κυρίως στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῶν Μαγγάνων στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ ἐπιδόθηκε στὴν ἱερὰ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν συγγραμμάτων τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ συνέγραψε τὰ πρῶτα, δογματικοῦ κυρίως περιεχομένου, ἔργα του. Τὸ ἔτος 1437 ἔγινε Ἐπίσκοπος Ἐφέσου καὶ ἔλαβε μέρος στὴν ἑνωτικὴ Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας (1438 – 1439). Κατὰ τὸν Γεννάδιο Σχολάριο, ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ἀναδείχθηκε Ἔξαρχος τῆς Συνόδου καὶ ἐκπροσώπησε σὲ αὐτὴ τοὺς Πατριάρχες Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων.

Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστολή διαμαρτυρίας τήν ὁποίαν ἀπέστειλε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ πρός τόν Ἐξοχώτατον κ. Ὑπουργόν Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων κ. Κων/νον Γαβρόγλου

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

 

Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστολή διαμαρτυρίας τήν ὁποίαν ἀπέστειλε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ πρός τόν Ἐξοχώτατον κ. Ὑπουργόν Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων κ. Κων/νον Γαβρόγλου μέ ἀφορμήν Ἐγκύκλιόν του στά Γυμνάσια τῆς Χώρας «περί ἐμφύλων ταυτοτήτων καί ἀποδόμησης ἐμφύλων στερεοτύπων».

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

᾿Αριθμ. Πρωτ. 72                                          ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 18^ῃ Ἰανουαρίου 2017

Πρός Τόν

Ἐξοχώτατον Κύριον

Κωνσταντῖνον Γαβρόγλου

Ὑπουργόν

Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων

Ἀ. Παπανδρέου 37

151 80 ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΝ

Ἐξοχώτατε Κύριε Ὑπουργέ,

Ἐκζητῶν τήν Ὑμετέραν ἐπιείκειαν διά τήν ὄχλησιν τῆς ἡμετέρας ἐπιστολῆς ὀφείλω νά ἀναφέρω ὅτι μετ’ αἰσθημάτων χαρᾶς καί ἀγαθῆς ἐλπίδος ἐπληροφορήθημεν τήν εἴδησιν τῆς ἀναλήψεως τῶν Ὑμετέρων Ὑπουργικῶν καθηκόντων, διότι ἡ Ὑμετέρα ἐξαίρετος προσωπικότης ἀναγνωρίζεται διά τήν βαθύτητα τῆς ἐπιστημονικῆς Της πληρότητος καί τήν πολυσήμαντον συμβολήν Της εἰς τά ἀκαδημαϊκά δρώμενα. Εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικόν τό γεγονός ὅτι κοσμεῖσθε ὑπό ἐξαιρέτου ἤθους καί φέρετε ὡς προσωπικήν περιουσίαν πέραν τῶν Ὑμετέρων ἐπιστημονικῶν περγαμηνῶν καί τά τιμαλφέστατα θησαυρίσματα τοῦ Γένους, ἐκ τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων.