ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟ -- Νίκου Πανταζή θεολόγου
Η τελευταία και χειρότερη από όλες τις
παταγώδεις πτώσεις που θα εμπειρευτεί η Ορθόδοξη Εκκλησία πριν από την Δευτέρα
Παρουσία είναι η επάρατη αποστασία των πιστών και η εξ’ ολοκλήρου κοσμικοποίηση
των ποιμένων.
Η τελευταία και χειρότερη αίρεση από όλες τις
φρικτές αιρέσεις που γνώρισε η Εκκλησία του Χριστού και θα εμπειρευτεί πριν από
την Δευτέρα Παρουσία είναι η Παναίρεση του Οικουμενισμού. Άλλο βδέλυγμα της
ερημώσεως από αυτό, δεν θα δούμε.
Τα δύο ανατριχιαστικότερα χαρακτηριστικά και
κολάσιμα στίγματα των εσχάτων χρόνων που ζούμε:
ΚΟΣΜΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ.
Από την σημερινή πορεία από το Βοτανικό μέχρι την αρχιεπισκοπή Αθηνών
Από την σημερινή πορεία από το Βοτανικό
μέχρι την αρχιεπισκοπή Αθηνών λέμε όχι στο Ισλάμ όχι στο ξεπούλημα της πατρίδας
η εκκλησία ήταν και θα είναι στο πλευρό της σκλαβωμένης Ελλάδας ευχαριστώ όλους που παρευρέθηκαν στην
πορεία για ένα δίκαιο αγώνα ο Θεός και η Παναγία να σας έχει καλά με αγάπη Θεού
+ο Αρχιμανδρίτης Λουκάς Ασπιώτης
Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου
Kosmas:
Με αυτά όμως τα δεδομένα δεν γίνεται διάλογος. Η «μισή» αλήθεια, είναι ψέμα. Και με «μισές» αλήθειες» θέλει να κάνει διάλογο ο αδελφός Misha! Καταντά διάλογος «κωφών»! Το ίδιο ισχύει και με το ζήτημα, λεγομένων Παρατάξεων και καθαιρέσεων, που κατά καιρούς διενήργησε η Εκκλησία μετά το 1924, όπως διενεργούσε και πριν απ’ τη χρονολογία αυτή.
Το ίδιο ισχύει ακόμα και για τους αναθεματισμούς, που σαρκάζει ο καλός αδελφός. Εγώ γνωρίζω ένα μόνο αναθεματισμό, στον οποίο προέβη η Εκκλησία μετά το 1924. Είναι ο αναθεματισμός της Ιεράς Συνόδου του Παλαιού Ημερολογίου, που έκανε το έτος 1998 και τον οποίο θα μου επιτραπεί να καταχωρήσω, επειδή δεν ξέρω κατά πόσο είναι γνωστός ευρύτερα:
« ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ
της αιρέσεως του Οικουμενισμού
Τοις λέγουσιν ότι η Μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία, υπάρχουσα ως Εκκλησία πρωτοτόκων εν ουρανοίς, και καταστάσα σώμα Χριστού κατά την επιδημίαν του αγίου Πνεύματος κατά την αγίαν Πεντηκοστήν, εξέλιπεν εκ του κόσμου, ως κατατμηθείσα εις πολλούς κλάδους, έκαστος των οποίων κατέχει μέρος της αποκαλυφθείσης αληθείας και χάριν μυστηρίων, καθ’ α οι καινοφανείς οικουμενισταί διδάσκουσι, δι’ ο και πρέπει αύτη να επανιδρυθή εκ νέου εξ ημών των ανθρώπων, δια της συνενώσεως πάντων των κλάδων εις ενιαίον δένδρον, ήτοι δια της αφομοιώσεως εις εν όλον πασών των αιρέσεων και σχισμάτων μετά της αληθούς Ορθοδόξου Εκκλησίας ,εν συνεχεία δε και πασών αυτών μετά των άλλων θρησκειών, προς απαρτισμόν μιας πανθρησκείας, η οποία ούτω θ’ αποτελεί την ‘εκκλησίαν’ του Αντιχρίστου, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Ιωακείμ Γ΄, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, Μελετίω Μεταξάκη, και Χρυσοστόμω Παπαδοπούλω, τοις πρωτεργάταις των κακοδοξιών του Οικουμενισμού, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Τοις φρυαξαμένοις συνεδρίοις κατά της Ορθοδόξου πίστεως εν Κωνσταντινουπόλει εν έτει 1923 και εν Αγίω Όρει, εν έτει 1930, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Τοις λέγουσι ότι ο Χριστός είχε δύο αγιότητας, θείαν τε και ανθρωπίνην, και ότι προέκοπτε η ανθρωπίνη αγιότης Αυτού, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Τοις αγωνισαμένοις υπέρ της Ορθοδόξου Πίστεως Ιερεμία τω Τρανώ, Σιλβέστρω Αλεξανδρείας, Σωφρονίω Ιεροσολύμων και πάσι τοις λοιποίς τοις μετασχούσι ταις Πανορθοδόξοις Συνόδοις εν έτεσιν 1583, 1587 και 1593, αι οποίαι κατεδίκασαν την ημερολογιακήν καινοτομίαν και απέκοψαν από το σώμα της Εκκλησίας, τους δεχθέντας και δεχθησομένους τούτο, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Ανθίμω τω Οικουμενικώ Πατριάρχη και τοις μετασχούσι της εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου του έτους 1848, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Πάσι τοις αγωνισαμένοις, έργοις και λόγοις, υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως και κατά των καινοτομιών του νέου Καλενδαρίου και της αιρέσεως του Οικουμενισμού, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.»
[Εκκλησία ΓΟΧ Ελλάδος, ( Νοέμβριος- Δεκέμβριος 1998), σελ. 45].
Με αυτά όμως τα δεδομένα δεν γίνεται διάλογος. Η «μισή» αλήθεια, είναι ψέμα. Και με «μισές» αλήθειες» θέλει να κάνει διάλογο ο αδελφός Misha! Καταντά διάλογος «κωφών»! Το ίδιο ισχύει και με το ζήτημα, λεγομένων Παρατάξεων και καθαιρέσεων, που κατά καιρούς διενήργησε η Εκκλησία μετά το 1924, όπως διενεργούσε και πριν απ’ τη χρονολογία αυτή.
Το ίδιο ισχύει ακόμα και για τους αναθεματισμούς, που σαρκάζει ο καλός αδελφός. Εγώ γνωρίζω ένα μόνο αναθεματισμό, στον οποίο προέβη η Εκκλησία μετά το 1924. Είναι ο αναθεματισμός της Ιεράς Συνόδου του Παλαιού Ημερολογίου, που έκανε το έτος 1998 και τον οποίο θα μου επιτραπεί να καταχωρήσω, επειδή δεν ξέρω κατά πόσο είναι γνωστός ευρύτερα:
« ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ
της αιρέσεως του Οικουμενισμού
Τοις λέγουσιν ότι η Μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία, υπάρχουσα ως Εκκλησία πρωτοτόκων εν ουρανοίς, και καταστάσα σώμα Χριστού κατά την επιδημίαν του αγίου Πνεύματος κατά την αγίαν Πεντηκοστήν, εξέλιπεν εκ του κόσμου, ως κατατμηθείσα εις πολλούς κλάδους, έκαστος των οποίων κατέχει μέρος της αποκαλυφθείσης αληθείας και χάριν μυστηρίων, καθ’ α οι καινοφανείς οικουμενισταί διδάσκουσι, δι’ ο και πρέπει αύτη να επανιδρυθή εκ νέου εξ ημών των ανθρώπων, δια της συνενώσεως πάντων των κλάδων εις ενιαίον δένδρον, ήτοι δια της αφομοιώσεως εις εν όλον πασών των αιρέσεων και σχισμάτων μετά της αληθούς Ορθοδόξου Εκκλησίας ,εν συνεχεία δε και πασών αυτών μετά των άλλων θρησκειών, προς απαρτισμόν μιας πανθρησκείας, η οποία ούτω θ’ αποτελεί την ‘εκκλησίαν’ του Αντιχρίστου, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Ιωακείμ Γ΄, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, Μελετίω Μεταξάκη, και Χρυσοστόμω Παπαδοπούλω, τοις πρωτεργάταις των κακοδοξιών του Οικουμενισμού, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Τοις φρυαξαμένοις συνεδρίοις κατά της Ορθοδόξου πίστεως εν Κωνσταντινουπόλει εν έτει 1923 και εν Αγίω Όρει, εν έτει 1930, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Τοις λέγουσι ότι ο Χριστός είχε δύο αγιότητας, θείαν τε και ανθρωπίνην, και ότι προέκοπτε η ανθρωπίνη αγιότης Αυτού, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Τοις αγωνισαμένοις υπέρ της Ορθοδόξου Πίστεως Ιερεμία τω Τρανώ, Σιλβέστρω Αλεξανδρείας, Σωφρονίω Ιεροσολύμων και πάσι τοις λοιποίς τοις μετασχούσι ταις Πανορθοδόξοις Συνόδοις εν έτεσιν 1583, 1587 και 1593, αι οποίαι κατεδίκασαν την ημερολογιακήν καινοτομίαν και απέκοψαν από το σώμα της Εκκλησίας, τους δεχθέντας και δεχθησομένους τούτο, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Ανθίμω τω Οικουμενικώ Πατριάρχη και τοις μετασχούσι της εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου του έτους 1848, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Πάσι τοις αγωνισαμένοις, έργοις και λόγοις, υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως και κατά των καινοτομιών του νέου Καλενδαρίου και της αιρέσεως του Οικουμενισμού, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.»
[Εκκλησία ΓΟΧ Ελλάδος, ( Νοέμβριος- Δεκέμβριος 1998), σελ. 45].
O Συναξαριστής της ημέρας.
Δευτέρα, 9 Ιανουαρίου 2017
Πολυεύκτου μάρτυρος, Ευστρατίου οσίου.
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς
Πολύευκτος ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τῶν αὐτοκρατόρων Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.) καὶ
Οὐαλεριανοῦ (251 – 259 μ.Χ.). Ὅταν κηρύχθηκε ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν Χριστιανῶν καὶ
αὐτοὶ διετάχθησαν νὰ ἐπιστρέψουν στὴν εἰδωλολατρία, ὑπῆρξε ὁ πρῶτος ποὺ
μαρτύρησε γιὰ τὸν Χριστὸ στὴ Μελιτηνὴ τῆς Ἀρμενίας, ὅπου ἐκτελοῦσε τὰ
στρατιωτικά του καθήκοντα. Ὁ Ἅγιος Πολύευκτος, χωρὶς νὰ δειλιάσει, διεκήρυξε μὲ
παρρησία τὴν πίστη του στὸν Χριστὸ καὶ μὲ Πνευματικὴ ἀνδρεία συνέτριψε τὰ
εἴδωλα ποὺ λάτρευαν οἱ ἐθνικοί. Οἱ παραινέσεις τοῦ πεθεροῦ του, καθὼς καὶ οἱ
θρηνώδεις κραυγὲς τῆς γυναίκας του, δὲν τὸν κλόνισαν καθόλου. Παρέμεινε
σταθερὸς στὴν ὁμολογία του, γεγονὸς ποὺ ἐπιβεβαίωσε καὶ στὸν Μάρτυρα Νέαρχο,
τὸν φίλο του, ποὺ φοβόταν μήπως ἀπὸ τὰ βασανιστήρια ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Ἔτσι,
λοιπόν, ὁ Ἅγιος Πολύευκτος μαρτύρησε διὰ ξίφους. Ἡ Σύναξη τοῦ
Ἁγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου ἐτελεῖτο στὸ σεπτὸ ναὸ ποὺ ἀνήγειραν οἱ πιστοὶ στὸν
τόπο τοῦ μαρτυρίου του, ποὺ ἔκειτο κοντὰ στὴν περιοχὴ τοῦ Φιλαδελφίου καὶ τοῦ
Ταύρου Κωνσταντινουπόλεως.
Eφημερίς «Ορθόδοξος Τύπος» :
Ἡ χώρα ἀντιμετωπίζει προβλήματα ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ. Μέσῳ τῆς λαθρομεταναστεύσεως
τὸ Ἰσλάμ ἐλέγχει τὴν χώραν καὶ μοιραίως τὴν ὅποιαν παραγωγήν. Ἕνα πολὺ
σημαντικὸν τμῆμα τῆς δεσποτοκρατίας ἀρνεῖται ἠθελημένως νὰ ἴδη τὴν σκληρὰν
αὐτὴν πραγματικότητα καὶ συμπλέει μὲ τὸ ἄθεον καὶ διαφθαρμένον πολιτικὸν
σύστημα. Ἄς ἀναρρωτηθοῦν οἱ «Δεσποτάδες» αὐτοί: Πότε οἱ ἐκπρόσωποι τῶν
Μουσουλμάνων ποὺ ζοῦν εἰς τὴν Ἑλλάδα (εἴτε παρανόμως εἴτε νομίμως εἴτε εἶναι
γηγενεῖς), προέβησαν εἰς μίαν δήλωσιν ὑπέρ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων ἤ κατεδίκασαν
τὰς συκοφαντικὰς ἐπιθέσεις τῶν πολιτικῶν ἤ ἄλλων φορέων ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας
μας; Οἱ Διοικοῦντες τὴν Ἐκκλησίαν μας Σεβ. Μητροπολῖται, ἐπιδεικνύουν μεγάλην
εὐαισθησίαν ἔναντι τῶν αἰτημάτων ἀλλοθρήσκων καὶ αἱρετικῶν, φροντίζουν διὰ τὰς
«Ἐκκλησίας» των διακηρύσσοντες μάλιστα ὅτι δὲν σώζει μόνον ἡ Ὀρθόδοξος
Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ αἱ «Ἐκκλησίαι» ἄλλων δογμάτων καὶ θρησκειῶν. Καὶ τὰ πράττουν
ὅλα αὐτὰ ἐνῶ αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι ἀδειάζουν ἀπὸ πιστοὺς καὶ ἡ Ἐκκλησία
συκοφαντεῖται καὶ διασύρεται ἀπὸ τὴν πλειοψηφίαν τῶν κομμάτων τῆς Βουλῆς.
Εἰλικρινῶς εἶναι νὰ ἀπορῆ κανεὶς μὲ τὴν στάσιν πολλῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν, οἱ
ὁποῖοι ἀδιαφοροῦν διὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα, τὴν κατάστασιν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας
ὡς καὶ διὰ τὴν πνευματικὴν πτῶσιν τοῦ λαοῦ μας. (O.T. 1896)
ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ Η ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ
Από τίς πολυτιμότερες εικόνες της Παναγίας είναι και η των «Χαιρετισμών» ή του
«Ακάθιστου» πού βρίσκεται στην Ιερά Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους. Από τις πιο
παλαιές χρονολογικά, στο δε Άγιον Όρος είναι η πιο αρχαιότερα.
Είναι κατασκευασμένη από κηρομαστίχα και με μύρο περιρρεομένη. Στο πίσω μέρος σε αργυρά πλάκα, είναι τετυπωμένος ο Αυτοκράτορας Αλέξιος ο Γ΄ ο Κομνηνός και ο Όσιος Διονύσιος ο κτήτορας της Μονής και είναι γραμμένο το εξής: «Αυτή η εικών η Θαυματουργός εστί την οποίαν βάσταξε Σέργιος ο Πατριάρχης περιερχόμενος τα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως έδιωξε τους πολεμίους και την οποίαν ο Αυτοκράτωρ Αλέξιος ιδιοχείρως εδώρησε τω Άγίω Διονυσίω».
Είναι κατασκευασμένη από κηρομαστίχα και με μύρο περιρρεομένη. Στο πίσω μέρος σε αργυρά πλάκα, είναι τετυπωμένος ο Αυτοκράτορας Αλέξιος ο Γ΄ ο Κομνηνός και ο Όσιος Διονύσιος ο κτήτορας της Μονής και είναι γραμμένο το εξής: «Αυτή η εικών η Θαυματουργός εστί την οποίαν βάσταξε Σέργιος ο Πατριάρχης περιερχόμενος τα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως έδιωξε τους πολεμίους και την οποίαν ο Αυτοκράτωρ Αλέξιος ιδιοχείρως εδώρησε τω Άγίω Διονυσίω».
π.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΠΕΤΣΩΝ ( ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟ ) - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
Άλμα στην αιωνιότητα. Ματθαίος· ο τελώνης που έγινε απόστολος! -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού ΑΠΘ
Η μετάνοια είναι
η πιο μεγάλη παραχώρηση του Θεού στον αμαρτωλό άνθρωπο, αλλά και η πιο γενναία
και ηρωϊκή ανθρώπινη πράξη. Είναι ένα άλμα, το οποίο επιτελεί ο αμαρτωλός με τη
βοήθεια της πίστεως, για να μπει έτσι στη σφαίρα της χάριτος, όπου όλα είναι
τέλεια και άγια, διότι η αγάπη του Θεού γνωρίζει να λαμπρύνει και να αξιοποιεί
θετικά και τα πιο μελανά και αρνητικά στοιχεία του ανθρώπου. Αυτό το γενναίο
άλμα της μετανοίας, με τις ασύλληπτες συνέπειές του, μπορούμε να μελετήσουμε
απλά, αλλά και πολύ καθαρά στην αγιασμένη μορφή του ευαγγελιστού Ματθαίου, του
τελώνη, που έγινε απόστολος του Χριστού.
Η θεία πρόσκληση.
Στην Καπερναούμ,
την «ιδίαν πόλιν» του Ιησού, κατοικεί και εργάζεται ο Ματθαίος.
Από τον «Εὐεργετινὸ» (τόμ. Α΄):
«Ἕνας Γέροντας διηγήθηκε ὅτι κάποτε κάποιος
Μοναχός, ποὺ ἔμενε στὴν Αἴγυπτο, ἐβάδιζε στὸν δρόμο. Ὅταν βράδιασε, μπῆκε σὲ
ἕνα τάφο γιὰ νὰ κοιμηθῆ, ἐπειδὴ ἔκανε κρύο. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ περνοῦσαν δύο
δαίμονες καὶ λέγει ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλον. -Βλέπεις τί θάρρος ἔχει αὐτὸς ὁ
Μοναχός, ἀφοῦ καὶ σὲ τάφο ἀκόμη κοιμᾶται; Ἔλα ὅμως νὰ τὸν πειράξουμε. - Διατὶ
νὰ τὸν πειράξουμε; ἀπάντησε ὁ ἄλλος· εἶναι δικός μας, ἀφοῦ κάνει τὰ θελήματά
μας, τρώγει καὶ πίνει καὶ κατηγορεῖ τοὺς ἄλλους καὶ παραμελεῖ τὶς ἀκολουθίες
του. Διατὶ λοιπὸν νὰ καθυστερήσουμε μὲ αὐτόν; Ἂς πᾶμε νὰ βασανίσουμε αὐτοὺς ποὺ
μᾶς στενοχωροῦν καὶ μᾶς πολεμοῦν ἡμέρα καὶ νύκτα μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν
ὑπόλοιπη ἄσκηση.
Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου
ΔΕΥΤΕΡΟΝ:
Ο αγαπητός Misha στη συζήτηση εφαρμόζει αυτό που λέει ο λαός «ου με πείσεις, καν με πείσεις»!
Ενώ δηλ. του αποδεικνύεις ότι «ένα και ένα κάνουν δύο», ο αδελφός με διάφορα παραπειστικά τεχνάσματα, ισχυρίζεται ότι «ένα και ένα δεν κάνουν δύο»! Με τέτοιες μεθόδους, όμως δεν γίνεται συζήτηση. Εκτός, αν θέλουμε να την σαμποτάρουμε και υπονομεύσουμε. Αλλά, αυτό δεν θέλω να πιστεύσω ότι είναι στις προθέσεις του καλού αυτού αδελφού.
Και για να γίνω πιό σαφής. ΄Έθεσε ο αδελφός το θέμα της «κοινωνίας» της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου με την Υπερόρια Ρωσική Σύνοδο της Διασποράς, που κατ’ αυτόν είχε πάντα «κοινωνία» με τους Πατριάρχες του Φαναρίου κλπ. Εξηγήσαμε στον αδελφό ότι η Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου είχε «κοινωνία» με τους Ρώσους της Διασποράς, για ένα διάστημα, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Πρέπει μάλιστα να σημειώσουμε, ότι η Ρωσική αυτή Σύνοδος ήταν σφόδρα εναντίον του Οικουμενισμού! Ήταν η μόνη Σύνοδος, που αναθεμάτισε την αίρεση του Οικουμενισμού! Πέραν τούτου, οι Πατριάρχες. πιεζόμενοι από τη Μόσχα, από το 1968 και δώθε, δεν είχαν καμιά «κοινωνία» με τη Ρωσική αυτή Σύνοδο, μέχρι τον προηγούμενο μήνα, που η Σύνοδος αυτή ενώθηκε με το Ρωσικό Πατριαρχείο.
Το θέμα όμως της Υπερόριας Ρωσικής Συνόδου εν προκειμένω δεν μας ενδιαφέρει μετά το 1982, που η Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου έκοψε μαζί την «κοινωνία».
Παρά ταύτα, ο αδελφός για να δημιουργήσει εντυπώσεις, ισχυρίζεται προσχηματικά ότι οι Παλαιοημερολογίτες είχαν μέχρι τώρα «κοινωνία» με την Υπερόρια αυτή Σύνοδο! Αυτό δεν είναι αλήθεια. Και όμως ο αδελφός με πείσμα επιμένει, γιατί έτσι πιστεύει ότι θα σπιλώσει την Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου και θα εκτρέψει τη συζήτηση σ’ άλλες δαιδαλώδεις κατευθύνσεις, για να προκληθεί σύγχυση!
Δεν λέει ο αγαπητός Misha ποιοί είναι αυτοί οι λεγόμενοι «Παλαιοημερολογίτες», που ισχυρίζεται ότι είχαν μέχρι πρόσφατα «κοινωνία» με την Υπερόρια αυτή Σύνοδο! Είναι τα μέλη της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου, ή είναι «εκτός αυτής», δηλ. άτομα, τα οποία ακολουθούν μεν το Παλαιό Ημερολόγιο, όμως δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου. Έτσι, ο καλός αδελφός Misha μένει αμετάπειστος, στο ισχυρισμό του περί «κοινωνίας» της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου με τη Υπερόρια Ρωσική Σύνοδο!
Ο αγαπητός Misha στη συζήτηση εφαρμόζει αυτό που λέει ο λαός «ου με πείσεις, καν με πείσεις»!
Ενώ δηλ. του αποδεικνύεις ότι «ένα και ένα κάνουν δύο», ο αδελφός με διάφορα παραπειστικά τεχνάσματα, ισχυρίζεται ότι «ένα και ένα δεν κάνουν δύο»! Με τέτοιες μεθόδους, όμως δεν γίνεται συζήτηση. Εκτός, αν θέλουμε να την σαμποτάρουμε και υπονομεύσουμε. Αλλά, αυτό δεν θέλω να πιστεύσω ότι είναι στις προθέσεις του καλού αυτού αδελφού.
Και για να γίνω πιό σαφής. ΄Έθεσε ο αδελφός το θέμα της «κοινωνίας» της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου με την Υπερόρια Ρωσική Σύνοδο της Διασποράς, που κατ’ αυτόν είχε πάντα «κοινωνία» με τους Πατριάρχες του Φαναρίου κλπ. Εξηγήσαμε στον αδελφό ότι η Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου είχε «κοινωνία» με τους Ρώσους της Διασποράς, για ένα διάστημα, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Πρέπει μάλιστα να σημειώσουμε, ότι η Ρωσική αυτή Σύνοδος ήταν σφόδρα εναντίον του Οικουμενισμού! Ήταν η μόνη Σύνοδος, που αναθεμάτισε την αίρεση του Οικουμενισμού! Πέραν τούτου, οι Πατριάρχες. πιεζόμενοι από τη Μόσχα, από το 1968 και δώθε, δεν είχαν καμιά «κοινωνία» με τη Ρωσική αυτή Σύνοδο, μέχρι τον προηγούμενο μήνα, που η Σύνοδος αυτή ενώθηκε με το Ρωσικό Πατριαρχείο.
Το θέμα όμως της Υπερόριας Ρωσικής Συνόδου εν προκειμένω δεν μας ενδιαφέρει μετά το 1982, που η Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου έκοψε μαζί την «κοινωνία».
Παρά ταύτα, ο αδελφός για να δημιουργήσει εντυπώσεις, ισχυρίζεται προσχηματικά ότι οι Παλαιοημερολογίτες είχαν μέχρι τώρα «κοινωνία» με την Υπερόρια αυτή Σύνοδο! Αυτό δεν είναι αλήθεια. Και όμως ο αδελφός με πείσμα επιμένει, γιατί έτσι πιστεύει ότι θα σπιλώσει την Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου και θα εκτρέψει τη συζήτηση σ’ άλλες δαιδαλώδεις κατευθύνσεις, για να προκληθεί σύγχυση!
Δεν λέει ο αγαπητός Misha ποιοί είναι αυτοί οι λεγόμενοι «Παλαιοημερολογίτες», που ισχυρίζεται ότι είχαν μέχρι πρόσφατα «κοινωνία» με την Υπερόρια αυτή Σύνοδο! Είναι τα μέλη της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου, ή είναι «εκτός αυτής», δηλ. άτομα, τα οποία ακολουθούν μεν το Παλαιό Ημερολόγιο, όμως δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική Εκκλησία του Παλαιού Ημερολογίου. Έτσι, ο καλός αδελφός Misha μένει αμετάπειστος, στο ισχυρισμό του περί «κοινωνίας» της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου με τη Υπερόρια Ρωσική Σύνοδο!
O Συναξαριστής της ημέρας.
Κυριακή, 8 Ιανουαρίου 2017
ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ. Γεωργίου Χοζεβίτου, Δομινίκης οσίας.
Πολὺ γνωστὸ τὸ
ὄνομά του στὸν χριστιανικὸ κόσμο. Γνωστὸ καὶ τὸ μοναστήρι στὴν Παλαιστίνη ποὺ
ἀσκήτεψε. Βρίσκεται σὲ μία ἐρημικὴ καὶ ἄγρια χαράδρα καὶ εἶναι
κοντὰ στὴν ἀρχαία Ρωμαϊκὴ ὁδό, ποὺ ὁδηγεῖ ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα στὴν Ἱεριχῶ.
Στὴν Ἁγία Γραφὴ ἡ τοποθεσία αὐτὴ λέγεται χείμαρρος Χορρὰθ
καὶ εἶναι συνδεδεμένη μὲ πολλὰ ἱστορικὰ γεγονότα. Σ’ αὐτὸ τὸ μέρος εἶναι ἡ σπηλιὰ στὴν ὁποία εἶχε κάποτε
κρυβεῖ ὁ προφήτης Ἠλίας (910 π.Χ.) γιὰ νὰ γλιτώσει ἀπὸ τὴν καταδίωξη τοῦ
ἀσεβέστατου βασιλιὰ Ἀχαὰβ καὶ τῆς εἰδωλολάτριδας συζύγου του, τῆς Ἰζάβελ.