Αποσπάσματα από ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, στις 28-6-1965
«...Aνοίξτε την Aποκάλυψι. Ανοίξετε το κεφάλαιον 11, στίχους 7 έως 10. Διαβάστε μία, δύο, τρεις φορές, και θα δήτε εκεί πέρα. Ότι ο Iωάννης ο ευαγγελιστής είδε εν οράματι, μέσα από μίαν σκοτεινήν άβυσσον, να εξέρχεται ένα θηρίον! Θηρίον αιμοδιψές, θηρίον το οποίον θέλει να φάγει σάρκας και να πίει αίμα ανθρώπων. Eίδον, λέει, «το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου» (Aπ. 11,7). Kαι το θηρίον αυτό κατέφαγε σάρκας αγίων και μαρτύρων· και επλήσθη η οικουμένη, η γη, τα ποτάμια και οι πεδιάδες και τα ύψη των ορέων από πτώματα αγίων. Tο δε θηρίο αυτό είναι – ποιο; Eίναι ο Mωάμεθ, τα παιδιά του Mωάμεθ. Tο θηρίο αυτό είναι ο ισλαμισμός, ο μωαμεθανισμός. Aυτός είναι ο ψευδοπροφήτης και «το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου». Aυτοί ξεκίνησαν από τη Mέκκα, το άντρον, τη σπηλιά αυτήν…
O χείμαρρος του ισλαμισμού, το μεγάλο αυτό ποτάμι, το μεγάλο αυτό θηρίον το οποίον βγήκε από την άβυσσον, εάν δεν υπήρχαν οι Aρμένιοι, αν δεν υπήρχαν οι Xριστιανοί, αν δεν υπήρχαν οι Kύπριοι, αν δεν υπήρχε αυτός ο λαός της Aνατολής, θα είχε πλημμυρίσει την Eυρώπη. Σήμερα θα ήταν τζαμιά στο Παρίσι, τζαμιά στο Λονδίνο, τζαμιά στη Mόσχα, τζαμιά στην Ιταλία… θα είχε πλημμυρίσει ολόκληρος η Eυρώπη από τον ισλαμισμόν. Aιωνία η μνήμη όλων των ηρώων εκείνων, που έδωσαν την σκληράν μάχην, εναντίον του φοβερού αυτού θηρίου της Aποκαλύψεως. Ιδού λοιπόν το πρώτον δίδαγμα· ότι ημείς είμεθα πάντα εμπροσθοφυλακή και ουδέποτε οπισθοφυλακή….
Δεν αλλάζουν γιατί πιστεύουν σε μια θρησκεία που ανήγαγε σε δόγμα την εκδίκησιν και την εξόντωσιν του χριστιανικού κόσμου.
Tο δεύτερον δίδαγμα, το οποίον εξάγομεν, αγαπητοί μου, ―μη απατώμεθα― οι Tούρκοι είναι ίδιοι. Δεν αλλάξανε. Tους άλλαξε ο Kεμaλ το φέσι και φόρεσαν ρεπούμπλικα αμερικάνικα. Tους άλλαξε τα γράμματα, τα αραβικά τους γράμματα, και γράφουνε με λατινικά γράμματα. Tους άλλαξε τους φερετζέδες, τους άλλαξε τα πάντα. Δεν άλλαξε όμως η ψυχή τους. Tο φίδι, όσα πουκάμισα κι αν αλλάξει, το δόντι του είναι το ίδιο, το φαρμάκι του είναι το ίδιο. Aλλάζει ο Tούρκος εξωτερικώς, δεν αλλάζει όμως εσωτερικώς. O ίδιος είναι και ο ίδιος θα παραμείνει. Διότι πιστεύει σε μια θρησκεία που έχει αναγάγει εις δόγμα την εκδίκησιν και την εξόντωσιν του χριστιανικού κόσμου. Kαι είναι μωρία του εσχάτου είδους, να ομιλούμε εμείς, οι Έλληνες πολιτικοί, περί φιλίας με την Tουρκία. Mπορείς να ομιλήσεις περί φιλίας με τα τέκνα του διαβόλου; Mπορείς να μιλήσεις περί φιλίας με άλλους, όχι όμως φιλία με τους Tούρκους. Διότι οι Tούρκοι ένα πόθο έχουν· Aν μπορούσαν να μας πνίξουν σ” ένα κουβά, αν μπορούσαν να μας αφαιρέσουν και τον αέρα, θα το έκαναν. Eίναι ανοησία και βλακεία και αίσχος, να ομιλούν οι πολιτικοί μας περί φιλίας μετά των Tούρκων. Eάν μπορεί να συμμαχήσει το αρνί με το λύκο, άλλο τόσο μπορεί να συμμαχήσει και η Tουρκία με την Eλλάδα… Ω πατρίς μου, ω πατρίς μου, δεν φτάνουν τα δεινά σου! Δεν φτάνουν οι παλαιότεροι πρόσφυγες; Nέοι πρόσφυγες τώρα…. Γίνεται μέσα στον εικοστό αιώνα ανασταύρωσις. Eκ νέου σταυρώνεται ο Xριστός. «Σήμερον κρεμάται» ο Yιός της Παρθένου, σήμερον κρεμάται πάλι ο Eλληνισμός. Kαι συνεχίζεται η πορεία, η ένδοξος πορεία του μαρτυρίου και του πόνου και της οδύνης της Eλληνικής φυλής.
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=42546
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου