Μαυρίκιος ο ένδοξος Ιερομάρτυς του Χριστού και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες
Άγιοι Εβδομήκοντα Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος
κατά τα έτη (296-305), καταγόμενοι μεν από την πόλιν Απάμειαν, ήτις κείται εις
την Προποντίδα, στρατιώται δε υπάρχοντες βασιλικοί κατά το επάγγελμα. Όταν
λοιπόν διήλθε δια της πόλεως εκείνης ο βασιλεύς διεβλήθησαν εις αυτόν οι Άγιοι
ούτοι ως Χριστιανοί· όθεν συλληφθέντες ωδηγήθησαν εις αυτόν και επειδή
ωμολόγησαν παρρησία ότι είναι Χριστιανοί, τους αφήρεσαν τας στρατιωτικάς ζώνας,
τας οποίας εφόρουν και τους έκλεισαν εις την φυλακήν.
Μετά δε τρεις ημέρας τους
έφεραν έμπροσθεν του τυράννου και τους ηρώτησαν εάν μετενόησαν· επειδή δε
έμενον στερεοί εις την του Χριστού πίστιν, εδάρησαν δυνατά, και έπειτα
ερρίφθησαν εις το πυρ. Μετά ταύτα εκρεμάσθησαν εις ξύλον και κατεξεσχίσθησαν
εις τας πλευράς. Θέλων δε ο Μαξιμιανός να λυπήση περισσότερον τον Άγιον
Μαυρίκιον, όστις ήτο ο των άλλων πρόκριτος, διέταξε να αποκεφαλίσωσι τον υιόν
του Φωτεινόν. Ιδών δε αυτόν και τους άλλους Αγίους φυλάττοντες στερεώς την του
Χριστού πίστιν και μη πειθομένους εις αυτόν, τους έπεμψεν εις τόπον βαλτώδη,
όστις έκειτο εις το μέσον δύο ποταμών και μιάς λίμνης, ως εκ τούτου δε ήτο
γεμάτος από σφήκας, από μυίας, από κώνωπας και από σκνίπας. Εκεί λοιπόν
εξεγύμνωσαν τους Αγίους οι στρατιώται, και δέσαντες αυτούς εις πασσάλους, ίνα
μη σαλεύοντες διώκουν τα έντομα, τους ήλειψαν με μέλι· έτυχε δε και ο καιρός να
είναι αρμόδιος εις την τοιαύτην τιμωρίαν, διότι ήτο ζέστη. Έπειτα έρριψαν το
Λείψανον του Αγίου Φωτεινού έμπροσθεν του πατρός του Μαυρικίου, όπως βλέπη
τούτο και λυπήται περισσότερον. Ταύτα πάντα οι δήμιοι ποήσαντες, ανεχώρησαν. Οι
δε Άγιοι Μάρτυρες υπέμειναν γενναίως την τοιαύτην ανυπόφορον βάσανον δέκα
ολόκληρα ημερονύκτια· είτα τω Θεώ προσευχηθέντες, παρέδωκαν οι τρισμακάριοι τας
ψυχάς των εις χείρας αυτού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου