ΤΟ ΚΕΡΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ! -- του Νικολάου Πανταζή, θεολόγου

Στην Θεαρχική Εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, στο Α’ Στιχηρό Ιδιόμελο της Λιτής, συναντούμε με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια τον παρακάτω περιώνυμο παραλληλισμό:

«ἀνύψωσον τοῦ Ὀρθοδόξου Λαοῦ σου τὸ κέρας, τῇ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ σου ἀνυψώσει…”

δηλαδή, μαζί με την Ανύψωση του Τιμίου Σου Σταυρού, ανύψωσε Κύριε, και το κέρατο του Ορθοδόξου Σου Λαού!

Αναμφίβολα, το «κέρας» εδώ, έχει καθαρά συμβολική σημασία. Κοιτάζουμε το Λεξικό:

α) κέρας, οστεοειδής έκφυση επί της κεφαλής ορισμένων ζώων και

 β) διαχρονικό σύμβολο δυνάμεως, δόξης, βασιλείας και ελευθερίας!

Έχουμε όλοι συνηθίσει την κακάσχημη εικόνα του διαβόλου με τα δύο κέρατα. Ο διάβολος όμως, έχει χιλιάδων ετών εμπειρία στο να διαβάλλει, να διαστρέφει και να παραχαράσσει. Οι Άγιοι Πατέρες τον παρουσιάζουν ως «πίθηκο» και ως «μίμο» διότι μιμείται και αντιγράφει τον Θεό σε όλα.

Υποκείμενο λατρείας ο Θεός; Αντικείμενο λατρείας και ο διάβολος! Ναούς, Μυστήρια και εικόνες ο Θεός; Τα ίδια και ο διάβολος. Αγίους και Ιερείς ο Θεός; Ψευτοαγίους, “ιερείς και ιέρειες” ο διάβολος! Ενανθρώπιση ο Θεός; «Ενσάρκωση» ο διάβολος στο πρόσωπο του Αντιχρίστου! Όλα τα αντιγράφει από τον Θεό!

Θα σας φανεί πολύ παράξενο και ίσως σκανδαλώδες αυτό που θα σας πω: Ακόμη και αυτά τα κέρατα, δεν είναι δικό του σύμβολο, μα είναι κλεμμένο από τον Θεό! Όπως προείπαμε, το «κέρας» είναι αποκλειστικό σύμβολο δυνάμεως, δόξης και βασιλείας! Ο διάβολος δεν έχει τίποτε από αυτά. Προσποιείται και υποκρίνεται ότι τα κατέχει. Ως “πατήρ του ψεύδους” ψέματα λέγει και ψεύτικα υπόσχεται στο Σαραντάριο Όρος πως θα δώσει στον Χριστό τις βασιλείες και την δόξα.

Η Βασιλεία, η δύναμη και η δόξα ανήκουν μόνο στον Θεό! Ο Χριστός, στην Ιερά Αποκάλυψη στο 5 Κεφ. Στιχ. 6, παρουσιάζεται ως Εσφαγμένο Αρνίο να έχει όχι μόνο δύο, αλλά κέρατα επτά!

«Καὶ εἶδον ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ τῶν τεσσάρων ζῴων καὶ ἐν μέσῳ τῶν πρεσβυτέρων ἀρνίον ἑστηκὸς ὡς ἐσφαγμένον, ἔχον κέρατα ἑπτὰ.»

Ο μοχθηρός όμως, ο μισάνθρωπος και ανθρωποκτόνος, πολύ αργότερα, στο 12ο Κεφ. Στιχ. 3, παρουσιάζεται και αυτός με κέρατα και μάλιστα δέκα:

«Καὶ ὤφθη ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἰδοὺ δράκων πυῤῥὸς μέγας, ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα.»

Στο αμέσως επόμενο Κεφ. 13, παρουσιάζεται και πάλι ως θηρίο με κέρατα δέκα:

«Καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά, καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας.»

Ο ενδέκατος στίχος του 13ου Κεφ. είναι πάρα πολύ περίεργος και αποκαλυπτικός. Μιλάει για δεύτερο θηρίο με δύο κέρατα και αυτά τα κέρατα έμοιαζαν του Αρνίου!

«Καὶ εἶδον ἄλλο θηρίον ἀναβαῖνον ἐκ τῆς γῆς, καὶ εἶχε κέρατα δύο ὅμοια ἀρνίῳ, καὶ ἐλάλει ὡς δράκων.»

Είναι οι αιρετικοί και ιδίως οι οικουμενιστές οι οποίοι μοιάζουν και μιλούν δήθεν ως “άκακα αρνία” περί αγαπολογίας και “της των πάντων ενώσεως”, όμως κατά βάθος είναι «δράκοι», δολοφόνοι μυριάδων ψυχών και λυκοποιμένες μανιασμένοι να κατασπαράξουν και να καταστρέψουν το ποίμνιο!

Ας δούμε την έννοια των κεράτων μέσα από την ίδια την Αγία Γραφή. Μας την εξηγεί ο ίδιος ο Άγγελος, προς τον Ευαγγελιστή Ιωάννη:

«Καὶ εἶπέ μοι ὁ ἄγγελος· διατί ἐθαύμασας; ἐγὼ ἐρῶ σοι τὸ μυστήριον τῆς γυναικὸς καὶ τοῦ θηρίου τοῦ βαστάζοντος αὐτήν, τοῦ ἔχοντος τὰς ἑπτὰ κεφαλὰς καὶ τὰ δέκα κέρατα!» (Αποκ. 17, 7).

Τί θαυμάζεις; του λέγει. Θα σου το εξηγήσω εγώ το μυστήριο με τα δέκα κέρατα!

«Τὰ δέκα κέρατα ἃ εἶδες, δέκα βασιλεῖς εἰσιν, οἵτινες βασιλείαν οὔπω ἔλαβον, ἀλλ᾿ ἐξουσίαν ὡς βασιλεῖς μίαν ὥραν λαμβάνουσι μετὰ τοῦ θηρίου. Οὗτοι μίαν γνώμην ἔχουσι, καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ διδόασιν. Οὗτοι μετὰ τοῦ ἀρνίου πολεμήσουσι, καὶ τὸ ἀρνίον νικήσει αὐτούς, ὅτι Κύριος κυρίων ἐστὶ καὶ Βασιλεὺς βασιλέων, καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ κλητοὶ καὶ ἐκλεκτοὶ καὶ πιστοί.» (Αποκ. 17, 7).

Ιδού λοιπόν, η πραγματική σημασία του κέρατος: Βασιλεία, δόξα, εξουσία και δύναμη! Από την Παλαιά Διαθήκη κιόλας, συναντούμε τον Ίδιο τον Θεό να μιλάει για κέρατα αμαρτωλών, και κέρατα δικαίων:

«Πάντα τὰ κέρατα τῶν ἁμαρτωλῶν συνθλάσω, καὶ ὑψωθήσεται τὰ κέρατα τοῦ δικαίου.» (Ψαλμ. 74, 10).

Η φράση «τα κέρατα των αμαρτωλών», δεν αναφέρεται στους αμαρτωλούς ηθικώς, διότι αμαρτωλοί είμαστε όλοι μας και «ουδείς αναμάρτητος». Ο «αμαρτωλός» εδώ είναι συνώνυμο του «αιρετικός», ο μη έχων την αλήθειαν και διαστρέφων την αλήθειαν του Θεού. Αυτό το αποδεικνύει η ίδια η Αγία Γραφή, στην οποία ο «δίκαιος» είναι ο κατέχων και υψών την Αλήθειαν! Η «δικαιοσύνη» είναι συνώνυμη της αληθείας!

«Δικαιοσύνη καὶ κρίμα ἑτοιμασία τοῦ θρόνου σου, ἔλεος καὶ ἀλήθεια προπορεύσονται πρὸ προσώπου σου. Μακάριος ὁ λαὸς ὁ γινώσκων ἀλαλαγμόν· Κύριε, ἐν τῷ Φωτὶ τοῦ Προσώπου σου πορεύσονται καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀγαλλιάσονται ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ὑψωθήσονται, ὅτι καύχημα τῆς δυνάμεως αὐτῶν σὺ εἶ, καὶ ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου ὑψωθήσεται τὸ κέρας ἡμῶν.» (Ψαλμ. 88, 15-18).

«Μακάριος ο (Ορθόδοξος) λαός ο γινώσκων «αλαλγμόν». Ο «αλαλαγμός» είναι η γνώση της Αληθείας και της Ορθής Λατρείας. «Και εν τω ονόματί Σου αγαλλιάσονται…» Ποιό όνομα; Το όνομα «Ιεχωβά;» Ασφαλώς όχι! Το τριπλόν Όνομα το Οποίο αποκαλύφθηκε στην Καινή Διαθήκη από τον Ίδιο τον Χριστό: «Εγώ Ειμί η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή!»

Αυτό είναι «το καύχημα της δυνάμεως αυτών» (των Ορθοδόξων). Το «κέρατό μας», η δύναμή μας και η εξουσία μας, θα υψωθεί διά της ευδοκίας Σου! Εδώ πάλι το «ευδοκία» δεν σημαίνει ευαρέσκεια, αλλά «ευδοξία», Ορθή Δόξα!

Για αυτό ακριβώς και το Θεϊκό Μήνυμα κατά την Γέννηση του Χριστού «εν ανθρώποις ευδοκία» δεν σημαίνει “καλή θέληση” αλλά σημαίνει στην ουσία και στην κυριολεξία «εν ανθρώποις Ορθοδοξία!»

Αυτή είναι η πραγματική ευαρέσκεια του Θεού, η Διαχρονική Αλήθεια της Διαχρονικής Εκκλησίας! Αυτή είναι η ανάπαυση και κατάπαυση της Αγίας Τριάδος:

«Αὕτη ἡ κατάπαυσίς μου εἰς αἰῶνα αἰῶνος, ᾧδε κατοικήσω, ὅτι ᾑρετισάμην αὐτήν· Τὴν θύραν αὐτῆς εὐλογῶν εὐλογήσω, τοὺς πτωχοὺς αὐτῆς χορτάσω ἄρτων, τοὺς ἱερεῖς αὐτῆς ἐνδύσω σωτηρίαν, καὶ οἱ ὅσιοι αὐτῆς ἀγαλλιάσει ἀγαλλιάσονται. ἐκεῖ ἐξανατελῶ κέρας τῷ Δαυΐδ, ἡτοίμασα λύχνον τῷ Χριστῷ μου· τοὺς ἐχθροὺς Αὐτοῦ (τους αιρετικούς οικουμενιστές) ἐνδύσω αἰσχύνην, ἐπὶ δὲ Αὐτὸν ἐξανθήσει τὸ ἁγίασμά μου.» (Ψαλμ. 131, 14-18).

Ποιός είναι το «κέρατο» των Ορθοδόξων; Ο Τριαδικός μας Θεός!

«Θεὸς ὡδήγησεν αὐτὸν ἐξ Αἰγύπτου, ὡς δόξα μονοκέρωτος αὐτῷ· ἔδεται ἔθνη ἐχθρῶν αὐτοῦ καὶ τὰ πάχη αὐτῶν ἐκμυελιεῖ καὶ ταῖς βολίσιν αὐτοῦ κατατοξεύσει ἐχθρόν!» (Αριθμ. 24, 8).

Ο Θεός οδήγησε τον λαόν Του από την Αίγυπτον, και έχει τόση μεγάλη δύναμη και δόξα σάν την δύναμη του ρινοκέρωτος (μονοκέρατος). Θα καταβροχθίσει τα έθνη (τα ειδωλολατρικά έθνη, τα Ηνωμένα έθνη κάτω από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Βλασφημιών αλλά και τα δήθεν «ορθόδοξα» έθνη των Οικουμενισμού) τα οποία είναι εχθροί του Θεού (και ας λέγουν αυτά πως είναι «Χριστιανικά», θα σπάσει τα κόκκαλά τους (θα τους τσακίσει) και θα απομυζήσει το μεδούλι τους, με τα βέλη της δυνάμεώς Του και της δόξης Του θα κατατοξεύσει εναντίον τους και θα εξοντώσει τους εχθρούς του!

Όχι ότι ο Χριστός έχει κέρατα αλλά είναι σύμβολο και εικόνα, προτύπωση και αποτύπωση της δυνάμεώς Του και της δόξης Αυτού! Όλα τα ζώα τα οποία έχουν κέρατα, ο Θεός τα έφτιαξε και είδε ότι ήταν «όλα καλά λίαν!» Ο άνθρωπος ο μεταπτωτικός, εμείς, μετά από την πτώση μας, την εκδίωξή μας και την απομάκρυνσή μας από αυτή την δόξα την οποία είχαμε πρώτα, βλέπουμε τα κέρατα με αρνητική έννοια και τρομακτική μορφή.

Η Αγία Ορθόδοξή μας Πίστη είναι το «κέρατο» των Ορθοδόξων! Η Αλήθεια του Χριστού! Η Σωτηριώδης Αλήθεια είναι το «κέρας της σωτηρίας μας!»

«Αγαπήσω σε, Κύριε, ἡ ἰσχύς μου. Κύριος στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου καὶ ρύστης μου. ῾Ο Θεός μου βοηθός μου, ἐλπιῶ ἐπ᾿ αὐτόν, ὑπερασπιστής μου καὶ κέρας σωτηρίας μου!» (Ψαλμ. 17, 3).

Ο Κύριος είναι “το κέρας”, η ισχύς, το στερέωμα και η καταφυγή των Ορθοδόξων! Ο Ορθόδοξος Πιστός (όχι ο όικουμενιστής και ο συγκοινωνός αυτών) είναι «ὁ ἄνθρωπος ὁ ἀληθινῶς ὁρῶν, ὁ ἀκούων λόγια Θεοῦ, ἐπιστάμενος ἐπιστήμην παρὰ ὑψίστου καὶ ὅρασιν Θεοῦ ἰδὼν ἐν ὕπνῳ, ἀποκεκαλυμμένοι οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ! (Αριθμ. 24, 15-16).

Η Ενυπόστατος Αλήθεια είναι το κέρας της σωτηρίας ημών! Η αποκεκαλυμμένη Αγιοπατερική Αλήθεια, είναι το κέρας των Πιστών. Ο Δοξολογικός Ύμνος του Προφήτου Ζαχαρίου, του πατρός του Προδρόμου, είναι άκρως αποκαλυπτικός κατόπιν εμπνεύσεως Πνεύματος Αγίου:

«Καὶ Ζαχαρίας ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐπλήσθη Πνεύματος ῾Αγίου καὶ προεφήτευσε λέγων· Εὐλογητὸς Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ ᾿Ισραήλ, ὅτι ἐπεσκέψατο καὶ ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ, καὶ ἤγειρε (ύψωσε) κέρας σωτηρίας ἡμῖν!» (Λουκ. 1, 67-69).

Ο Θεάνθρωπος Χριστός λοιπόν, κέρατο της σωτηρίας μας! Ο Τίμιος Σταυρός «κέρας σωτηρίας!» Η Υπεραγία Θεοτόκος, «κέρας σωτηρίας!» Οι Απόστολοι και οι Άγιοι Πατέρες: «κέρας σωτηρίας!» Ας μην ξεχνούμε ότι ακόμη και αυτό το Άγιο και Χρυσούν Θυσιαστήριο του Θεού στο Βιβλίο της Αποκαλύψεως, είναι στολισμένο με τέσσερα κέρατα, τους τέσσερεις Ευαγγελιστές:

«Καὶ ὁ ἕκτος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ ἤκουσα φωνὴν μίαν ἐκ τῶν τεσσάρων κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ χρυσοῦ τοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ!» (Αποκ. 9, 13). Το Ευαγγέλιο του Χριστού, η Ευαγγελική Ορθόδοξη Αλήθεια, είναι το κέρας της σωτηρίας μας, το κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων!

Αυτά τα κέρατα, δεν τα βλέπουμε μόνο στην Αποκάλυψη. Στην Πεντάτευχο του Θεόπτου Μωησέως, στο Βιβλίο της Εξόδου, βλέπουμε πάλι κέρατα στο Θυσιαστήριον του Θεού! Το Κεφ. 29 ξεκινά ως εξής:

«Και ταῦτά ἐστιν, ἃ ποιήσεις αὐτοῖς ἁγιάσαι αὐτούς, ὥστε ἱερατεύειν μοι αὐτούς»….. Και προχωρά στα χωρία 11 και 12: «Καὶ σφάξεις τὸν μόσχον ἔναντι Κυρίου παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. Καὶ λήψῃ ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ μόσχου καὶ θήσεις ἐπὶ τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου τῷ δακτύλῳ σου».

Επιπλέον και στο Λευιτικόν: «Καὶ ἐπιθήσει ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ μόσχου ἐπὶ τὰ κέρατα τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος τῆς συνθέσεως τοῦ ἐναντίον Κυρίου, ὅ ἐστιν ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου.» (Λευιτ. 4, 7).

Αυτός ο Θεαρχικός συμβολισμός δεν είναι τυχαίος, ούτε μόνο αλληγορικός. Είναι προτύπωση της Δυνάμεως, Εξουσίας και Τιμής του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού! Είναι η Ανίκητη, Ακαταμάχητη Δύναμη του Κέρατος της Σωτηρίας ημών:

«Η Αήττητος και Ακατάλυτος και Θεία Δύναμις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, μη εγκαταλείπης ημάς, τους αμαρτωλούς» (Μέγα Απόδειπνον).

Τα ζώα τα οποία έχουν κέρατα, τα χρησιμοποιούν κυρίως ως όπλο. Εμείς οι Ορθόδοξοι Πιστοί, χρησιμοποιούμε το Θείον Ξύλον, το Κέρας του Παραδείσου, το Κέρας σωτηρίας και κέρας του Ορθοδόξου Θυσιαστηρίου, ως όπλο εναντίον του διαβόλου και των διαβολεμένων αιρετικών οικουμενιστών:

«Κύριε, όπλον, κατά του διαβόλου, τον Σταυρόν Σου ημίν δέδωκας!» (Στιχηρόν Αναστάσιμον πλ. δ΄).

Μας έδωσες τον Σταυρό Σου, μας έδωσες την χαρά Σου! «Ιδού γαρ διά του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω!» Ποιόν κόσμο όμως; Όχι τον άπιστο κόσμο αλλά τον Πιστό Ορθόδοξο Κόσμο! Ποιόν κόσμο, Χριστέ μου;

«Τίνος ουν ένεκεν ταύτα λέγεις; ‘Ίνα έχωσι την χαράν την Εμήν πεπληρωμένην, τουτέστιν, ίνα μη θορυβώνται, ατελέστεροι όντες.» (Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία πα΄, 549Β).

Είμαστε ατελείς, ατελέστεροι πάντων. Κρατούμε όμως την Πίστη τέλεια, όπως μας την παρέδωσαν τελεώτατα οι Παντέλειοι Άγιοι Πατέρες. Αυτή είναι η κρυφή χαρά μας, η ιερή παρηγοριά μας. Αυτός ο Αήττητος Σταυρός είναι η χαρά μας, η δύναμή μας και το καύχημά μας. Καυχώμεθα «εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Γαλ. 6,14).

Κάνουμε το σημείον του Σταυρού. Σφραγιζόμαστε από την Βάπτισή μας και σε ολόκληρή μας τη ζωή με το Θεϊκό Σημείο του Ζωοποιού Σταυρού. Κηρύσσουμε «Χριστόν και μάλιστα εσταυρωμένον!» (Α΄ Κορ. 2, 2).

Ο λόγος μας, το κήρυγμά μας, τα άρθρα μας και γενικώς η Ορθόδοξη Ομολογία μας, δεν γίνεται με ανθρώπινη πειθώ και λόγια σοφά του κόσμου τούτου «ἀλλ᾿ ἐν ἀποδείξει Πνεύματος καὶ δυνάμεως, ἵνα ἡ πίστις ὑμῶν μὴ ᾖ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἐν δυνάμει Θεοῦ!» (Α΄ Κορ. 2, 4).

Είναι το κέρας του Σταυρού, η Δύναμις του Θεού. Ψάλλουμε στο Τρισάγιον της Θείας Λειτουργίας: «Ναι, Δύναμις! Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός!» «Θεός Ισχυρός, εξουσιαστής, Άρχων Ειρήνης!» Μεθ΄ ημών ο Θεός!

Στο Πανένδοξο και Θριαμβευτικό Εξαποστειλάριον του Σταυρού, ψάλλουμε περιχαρώς:

«Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης της οἰκουμένης.

Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας.

Σταυρός, βασιλέων τὸ κραταίωμα.

Σταυρός, πιστῶν τὸ στήριγμα.

Σταυρός, ἀγγέλων ἡ δόξα

 καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα!»

Το κέρατο των ζώων τραυματίζει και μάλιστα θανασίμως. Ο Σταυρός του Χριστού αποτελεί «των διαμόνων το τραύμα». Το κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων, δηλαδή η Αγιοπατερική Αλήθεια όπως αυτή εκφράζεται στην Διαχρονική Πατερική Παράδοση της Διαχρονικής Εκκλησίας του Χριστού, συνιστά των αιρετικών οικουμενιστών το τραύμα. Της Αγίας Ορθοδοξίας μας το ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ!

Οι ψευδεπίσκοποι και λυκοποιμένες Οικουμενιστές, δεν υψώνουν το κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων αλλά

* υψώνουν την κοσμική δύναμη του κέρατος του τέρατος της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού,

 * υψώνουν το κέρας του «Πρωτείου και του Αλαθήτου» του Παπισμού,

 * υψώνουν το κέρας της Πανθρησκείας και του Σιωνισμού,

 * υψώνουν τα κέρατα του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Βλασφημιών.

Δεν υψώνουν “των Αγίων Πατέρων το δι’ ευχών!” Κατ΄ επέκτασιν, δεν επεκτείνουν «Χριστόν παρατεινόμενον εις τους αιώνας» αλλά παρατείνουν την επικράτηση της Παναιρέσεως και υψώνουν το κέρας του Αντιχρίστου!

Σώσε μας, Κύριε, από την δυναστεία της δεσποτοκρατίας των οικουμενιστών! Στην Ακολουθία του Όρθρου, μετά το Ευαγγέλιο, ακούμε τον ιερέα χαρακτηριστικώς να λέγει:

«Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου· ἐπίσκεψαι τὸν κόσμον σου ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς· ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, καὶ κατάπεμψον ἐφ ἡμᾶς τὰ ἐλέη σου τὰ πλούσια!»

Στις δύο Θείες Λειτουργίες, του Ιακώβου και του Χρυσοστόμου, πάλι συναντούμε μεγαλοπρεπώς το «ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων», καθώς και στις δύο δημοφιλείς Ιερές Παρακλήσεις.

Στο περίφημο Δοξαστικό των Αποστίχων του Εσπερινού της Κοιμήσεως: «Ὅτε ἐξεδήμησας…» κατακλείδα ξεχωριστή του εξαισίου αυτού ύμνου είναι πάλι η Θεοπρεπής αίτηση αυτή:

«Πανύμνητε, Χριστιανῶν τὸ κέρας ὕψωσον, καὶ σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.»

Με την ίδια πάλι κατάνυξη, στην Γ’ Στάση, κατά το “Αἱ γενεαὶ πᾶσαι” ψάλλουμε:

“Ὕψωσον Παρθένε, τῇ σῇ κυοφορία, τὸ κέρας Ὀρθοδόξων.”

«Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· συστήσασθε ἑορτὴν ἐν τοῖς πυκάζουσιν ἕως τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου.» (Ψαλμ. 117, 27).

Η Αγιοπατερική Αλήθεια επέφανεν ημίν.

Η Αγία Ορθοδοξία επεφάνη.

Χριστός εφάνη τω μικρώ ποιμνίω…

Δόξα των Παντοκράτορι Κυρίω.

Δόξα τω Τριαδικώ ημών Θεώ.

Πάντων ένεκεν.

Πηγή: http://www.wallingoff.com/836