Ο βασιλεύς, θέλων οπωσδήποτε να επιτύχη την ένωσιν, συνεκάλεσε τους
ημετέρους και ανεκοίνωσεν εις αυτούς ότι οι Λατίνοι ζητούν εξηγήσεις και ότι
ούτω αι συζητήσεις θα εγίνοντο ατελείωτοι. Δια τούτο εκάλεσεν αυτούς να
σκεφθούν εάν δύνανται να στέρξουν και αυτοί εις το «και εκ του Υιού». Αμέσως η
συζήτησις εκινήθη πάλιν περί τας προθέσεις ΕΚ και ΔΙΑ και ήρχισαν αι φιλονικίαι
μεταξύ του Αγίου Μάρκου και των λοιπών. Έλαβον δε μέρος εις την συνέλευσιν
εκείνην και οι βασιλικοί άρχοντες, οι οποίοι έως τότε εσιώπων, δια να ίδουν,
και αυτοί, ως είπεν ο βασιλεύς, ποίος ενδιαφέρεται δια το καλόν της Πατρίδος
και ποίος εναντιούται εις αυτό. Εις εκ των αρχόντων εκείνων, ο ανωτέρω ρηθείς
Ιάγαρις, βλέπων τον Άγιον Μάρκον διαλεγόμενον προς τρεις και υπερισχύοντα, είπε
θαυμάζων προς τους πλησίον:
«Περί αυτού λέγουσιν ότι παρεφρόνησε και δεν
γνωρίζει τι λέγει»; Διελύθη όθεν και η συνέλευσις εκείνη, αφού όμως οι
περισσότεροι εγνωμοδότησαν, ότι τα ρητά εκείνα των Δυτικών Αγίων ήσαν γνήσια.
Ποίοι δε ήσαν οι γνωμοδοτήσαντες; Αυτοί οι οποίοι, ενώ τα εις την ιδικήν των
γλώσσαν δεν κατενόουν, αντεαμβάνοντο τα ετερόγλωσσα και μάλιστα περικομμένα και
παρερμηνευμένα! Μετά τρεις ημέρας εκάλεσε νέαν συνέλευσιν ο βασιλεύς, εις την
οποίαν όμως θα ωμίλουν μόνον Αρχιερείς και Αρχιμανδρίται. Τούτο δε έπραξε δια
να εμποδίση τους εκκλησιαστικούς άρχοντας, οίτινες ήσαν πολλοί, να κλίνουν προς
την γνώμην του Αγίου Μάρκου. Τότε η συζήτησις περιεστράφη πάλιν περί την ΕΚ και
την ΔΙΑ και οι λατινόφρονες ηγωνίζοντο να δείξουν, ότι ουδεμία διαφορά υπάρχει
εις την έννοιαν των δύο, ημπόδισαν δε και τον Ηρακλείας να αναγνώση βιβλίον τι,
το οποίον έφερεν εις την Σύνοδον. Ημέραν λοιπόν με την ημέραν εγίνετο καταφανεστέρα
η στροφή προς τον λατινισμόν και οι λατινόφρονες ήρχισαν να επαινούν την δόξαν
των Λατίνων, λέγοντες ότι η μεταξύ ημών και εκείνων διαφορά είναι μηδαμινή και
αν θελήσουν οι ημέτεροι ευκόλως θέλομεν ενωθή. Πάλιν εις τούτο αντετάχθη ο διάπυρος
της ευσεβείας ζηλωτής και διδάσκαλος, όστις μάλιστα ωνόμασε την δόξαν των
Λατίνων αίρεσιν, ως την εστοχάζοντο οι προ αυτών Διδάσκαλοι. Αν δε, είπεν, δεν
την ωνόμασαν αίρεσιν, τούτο έγινε διότι ανέμενον την επιστροφήν των. Αμέσως οι
λατινόφρονες εξηγέρθησαν και ιδία ο Μυτιλήνης και ο Λακεδαιμονίας, οίτινες
ήρχισαν να υβρίζουν αναιδώς τον Άγιον ενώπιον του Πατριάρχου, δηλώσαντες ότι
ονομάζει τον Πάπαν αιρετικόν και ότι ή πρέπει να αποδείξη τούτο ή να τιμωρηθή
ως πρέπει. Αληθώς λοιπόν, γράφει ο σοφώτατος Σχολάριος, ότι «ημίν τοις
οφείλουσι συμμαχείν (μετά του θείου Μάρκου), αντί τοιούτων, φευ! πολεμίοις
εκέχρητο». Διότι οι εχθροί του Αγίου, από δύο που ήσαν αρχικώς, ύστερον έγιναν
τρεις και τέσσαρες και τέλος σχεδόν όλοι. Μετά δύο ημέρας, γενομένης νέας
συνελεύσεως παρά τω Πατριάρχη, ήρχισαν να παρακινούν και να παρακαλούν τον
Άγιον Μάρκον να κάμη κάποιαν συγκατάβασιν. Εκείνος όμως απήντα ότι εις τα
ζητήματα της Πίστεως δεν χωρεί συγκατάβασις, υπέμνησε δε εις αυτούς εκείνο όπερ
είπεν ο έπαρχος εις τον Άγιον Θεόδωρον τον Γραπτόν· «Μίαν μόνην φοράν
συγκοινωνήσατε με ημάς (τους Εικονομάχους) και κατόπιν πορεύεσθε όπου θέλετε».
Ο δε Άγιος Θεόδωρος απεκρίθη· «Ω έπαρχε, τούτο είναι το ίδιον, ως να έλεγέ τις
εις άλλον: άφησε να κόψω την κεφαλήν σου μίαν μόνον φοράν, και κατόπιν ύπαγε
όπου αγαπάς». Τούτο ζητείτε και σεις από εμέ, προσέθεσεν ο Άγιος Μάρκος, αλλά
τούτο είναι αδύνατον. Ταύτα ειπών ο θείος Μάρκος ηρέθισε τους προ ολίγου
παρακαλούντας αυτόν, ο δε Νικαίας ύβριζε και έσκωπτε τον Άγιον, αποκαλέσας
αυτόν δαιμονιώντα. Εις τας ύβρεις ταύτας απεκρίθη ο Άγιος· «Παιδίον είσαι και
ως παιδίον λαλείς!» Ο Πατριάρχης, εις πάντα ταύτα εσιώπα, βλέπων ότι οι πολλοί
δεν ηδύναντο να επιστομίσουν τον ένα και μόνον. Την επομένην συνήλθον εκ νέου
άπαντες και πάλιν η συζήτησις περί ενώσεως ήναψε. Θελήσαντος δε του Αγίου να
αναγνώση μέρος εκ των λόγων του Καβάσιλα (Καβάσιλας Νείλος, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ακμάσας περί
το 1360. Είναι επίσημος δια τον πόλεμον κατά των Λατίνων, συγγράψας το περί
«Αρχής του Πάπα» σύγγραμμα, εις το οποίον έγραψε περί της διαιρέσεως των δύο
Εκκλησιών, περί καθαρτηρίου πυρός και περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος.), οι
λατινόφρονες τον ημπόδιζον λέγοντες ότι ούτος είναι σχισματικός και ότι θέλουν
να αναγινώσκωνται ενωτικοί και όχι σχισματικοί.
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου