Άσπασαι ταύτην την προς τον Θεόν φιλανθρωπία ημάς συνδήσασαν και την έχθραν του όφεως τω αυτής Τόκω καθελούσαν. Αγκάλισαι αυτήν την εξ αγκαλών του όφεως ημάς αφαρπάσασαν. Προφήτευσον δια ταύτην την των Προφητών αναδειχθείσαν πλήρωσιν και της επαγγελίας Θεού προς ανθρώπους ανακεφαλαίωσιν, την Τράπεζαν του θείου Άρτου, τον οίνον τον ευφρόσυνον, την τροφήν την αδάπανον, την Περιστεράν την ακεραίαν, τον Ουρανόν τον έμψυχον, την πολύφωτον Λυχνίαν, την πολυϋμνητον Νύμφην, την πολύαινον Μητέρα, την θεοπότιστον Ελαίαν· το θείον όχημα της του Υψίστου οικονομίας, την Σκηνήν την αγίαν, την Λυχνίαν την θεοχάλκευτον, την Αμνάδα την λογικήν, το Ιλαστήριον του Θεού, το Σκεύος το ατίμητον, το Κειμήλιον το ένδοξον, την Σάλπιγγα την εύηχον· το πίον Όρος και τετυρωμένον, τον θείον Πόκον, την θεόβρυτον Νεφέλην, την Πόλιν την έντιμον, το νοητόν Καταπέτασμα, τον θεολάξευτον Λίθον, την Κλίμακα, δι’ ης ο Κτίστης τοις βροτοίς οφθήσεται· την Κλίνην την αγίαν, το Δοχείον της χρηστότητος, την των θαυμάτων Άβυσσον, την Πηγήν των αγαθών, τον άσυλον Πλούτον, την πολυώνυμον και πολυποίκιλον και Αειπάρθενον Θεοτόκον. Ταύτην εισάγαγε εις τα Άγια των Αγίων. Ταύτην προσάγαγε τω Βασιλεί ως δώρον πολύτιμον. Ταύτην αίνεσον, ως Βασιλίδα της κτίσεως. Ταύτην ευτρέπισον, ως παλάτιον του Παντάνακτος. Ταύτην υμνολόγησον, την πασών των παρθένων φύλακα άσυλον. Ταύτην κατασκήνωσον εις ναόν χειροποίητον, την γενομένην Ναόν έμψυχον του τα πάντα τεκτηναμένου Λόγου». Αύται του Ιωακείμ και της Άννης αι χαρμονικαί δοξολογίαι· αύται της ευχαριστίας αι υμνολογικαί θεηγορίαι· αύται προς τον Προφήτην Ζαχαρίαν αι παρρησιαστικαί μαρτυρίαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου