ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. ΑΜΗΝ.
Δράμα, 30 Αυγούστου 2017,
Προς : κ.κ. Φώτιο Δομουχτσίδη , Δήμαρχο
Σιντικής , Ν. Σερρών. Διεύθυνση : Ελ. Βενιζέλου 34, 62 300 – Σιδηρόκαστρο.
Τηλ.: 23233-50200, 50220. Fax: 23230-28050.
Κύριε Δήμαρχε,
Εξ αφορμής των δυσάρεστων γεγονότων των
τελευταίων ημερών της βεβιασμένης και ξαφνικής εξώσεως του πατρός Φωτίου Τζούρα
μετά των δύο –σημειωτέον ανήλικων– τέκνων αυτού (Συμεών και Αλεξάνδρας Τζούρα)
των οποίων και έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου την ανατροφή τους (πνευματική,
σωματική, υλική) αφού η πρεσβυτέρα παραιτήθη του αξιώματος, ως και αυτής ακόμη
της μητρότητος, αναγκαζόμαστε, λοιπόν, να απευθυνθούμε σε εσάς, μιας και εσείς
είστε ο πρώτος υπεύθυνος, στο έγκλημα που λαμβάνει χώρα στην περιοχή σας.
Αναφερόμαστε –εν προκειμένω– στην εν λόγω, και άρον-άρον, [από την οικία που
διαμένει] έξωση στην οποία προβαίνει ο Δήμος σας απέναντι στον πατήρ Φώτιο
Τζούρα (και των δύο παιδιών του)· έναν απλό, άδολο, άκακο και συνάμα ταπεινό
υπηρέτη του Υψίστου. Έναν καλό «Λευίτη» που γνωρίζοντας την ευθύνη και το βάρος
που επωμίστηκε λαμβάνοντας την Ιερωσύνη έναντι του αγίου Τριαδικού και
Τρισυποστάτου Θεού, θα λέγαμε μετά πάσης βεβαιότητος πως «τιμά το ράσο του» και
στέκεται, ως οφείλει, πιστός «μέχρι κεραίας» στους Όρκους του απέναντι στον
Κύριο, τον Οποίο αξίως υπηρετεί! Έγκλημα είναι αυτό που πράττετε, απεχθής και
απάνθρωπος ο τρόπος που αντιμετωπίζει ο Δήμος σας αυτόν τον άξιο Ιερέα. Δεν
πρόκειται να αναλύσουμε το γιατί ο πατέρας Φώτιος –ως όφειλε– ως Ορθόδοξος
Ιερέας προχώρησε στην –άκρως επιβαλλόμενη– Θεάρεστη, λυτρωτική και σωτήρια
πράξη της Διακοπής Μνημόνευσης του οικείου Μητροπολίτη του και Διακοπή
Εκκλησιαστικής Κοινωνίας (Αποτείχιση). Δεν θα αναλύσουμε «εδώ και τώρα» μέσα
από αυτή την Επιστολή Διαμαρτυρίας και Συμπαράστασης θεολογικά ζητήματα. Αυτά
πρέπουν για αλλού και όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται ψάχνει και βρίσκει την
Αλήθεια. Και δεν θα απευθύνουμε θεολογικά ζητήματα σε διοικητικές αρχές και
εξουσίες διότι αδυνατούμε να γνωρίζουμε εις βάθος το ποιόν της πίστης του
καθενός που βρίσκεται πίσω από την όποια «καρέκλα». Άλλωστε δεν μας αφορά, μιας
που ο καθένας από εμάς γνωρίζει και αγωνίζεται για την δική του σωτηρία. Θα
απευθυνθούμε, όμως, σε εσάς, μιας και κατέχετε και διαχειρίζεστε θέση εξουσίας
–[στον βαθμό, βέβαια, που σας αναλογεί]– που σας επιτρέπει να κινήστε και με
τον ανάλογο τρόπο. Έχετε υποχρέωση, λοιπόν, ενώπιον του απλού λαού, αλλά και
του καθενός ξεχωριστά –[εντός των πλαισίων/ορίων της δικαιοδοσίας σας]– να
φροντίζετε και να βοηθάτε, όπου και όσο είναι δυνατόν, κυρίως τους αδύναμους
συμπολίτες σας, και όχι να τους οδηγείτε σε αδιέξοδα και δυσάρεστες
καταστάσεις. Κατά τα άλλα οφείλετε να λύνετε –και όχι να δημιουργείτε (επιπλέον
περεταίρω)– προβλήματα. Έχετε χρέος να ανακουφίζετε όσο το δυνατόν και όπου
μπορείτε τους συντοπίτες σας, και εν γένει τους συνανθρώπους σας, συμβάλλοντας
ομαλά και καθοριστικά στην ενδεχόμενη επίλυση των όποιων προβλημάτων τους
απαλλάσσοντάς τους από αυτά, το κατά δύναμη, (αλλά όπου και όσο είναι αυτό
εφικτό), συμβάλλοντας στην εύρυθμη λειτουργία του Δήμου σας. Ουδόλως δεν θα
μπούμε στην διαδικασία να «ψυχανεμιστούμε» και να αναλύσουμε το ποιοί και γιατί
οδήγησαν τον Δήμο σας να πάρει αυτή την απόφαση και μάλιστα πιάνοντας τον π.
Φώτιο εξαπίνης και από το «σβέρκο», θέλοντας να φύγει όπως-όπως από το κατάλυμα
που διαμένει με τα παιδιά του, εν γνώσει σας, και μάλιστα εις γνώσιν της
σωματικής κατάστασης που τον βαρύνει, διότι είναι τοις πασι γνωστό πως έχει
χρόνια και αρκετά σοβαρά προβλήματα υγείας και σηκώνει τους σταυρούς του
αγόγγυστα έναντι Θεού και ανθρώπων δίχως να σας επιβαρύνει τόσα χρόνια, (το
αντίθετο μάλλον γίνεται καθότι στέκει αληθής Λειτουργός και προσεύχεται για
όλους εσάς, και παντός του Σύμπαντος Κόσμου, μπροστά στον Κύριο), και εσείς
έρχεστε τώρα ως Δήμος και του φορτώνετε στις πλάτες του ένα ακόμη πρόβλημα –και
δη μεγαλύτερο· αυτό της ψυχικής φθοράς από την πίεση που νιώθει που τους πετάτε
έξω από το σπίτι και κατά κυριολεξία στο δρόμο, άρρωστο και κάποιας ηλικίας
άνθρωπο και μάλιστα Ιερωμένο, αλλά εκεί που ο νους αδυνατεί να το χωρέσει και
σταματά από ίλιγγο είναι πως ούτε καν σας μέλλει για τα δύο ανήλικα παιδία που
ως πνευματικός και φυσικός πατήρ τους τα μεγαλώνει με αξιοθαύμαστη αυταπάρνηση,
θυσίες και κόπους, και εσείς αδιαφορείτε για το τι θα κάνουν οι τρείς τους και
πως εφεξής θα πορευθούν. Τα παιδιά του κ. Δομουχτσίδη, που είναι και παιδιά
τούτης εδώ της ευλογημένης χώρας, τα οποία είναι οι αυριανοί πολίτες της, και
που θα έχετε την αξίωση να είναι σωστά και έντιμα μέλη απέναντί της και
απέναντι στην όποια μορφή εξουσίας της. Αλήθεια –αναρωτιόμαστε– άραγε πόσο
έντιμα στέκεστε εσείς όλοι ως εξουσία απέναντι σε αυτά τα παιδιά;;; Ευλόγως θα
μας πείτε χίλιες-δυο δικαιολογίες για αυτή σας την ενέργεια και είμεθα πρόθυμοι
να δεχθούμε πως δεν μπορούσατε να κάνετε κάτι το διαφορετικό. Θα δεχθούμε, ομοίως,
ό,τι κι αν μας πείτε, με την προϋπόθεση όμως να δούμε έμπρακτα να δίνετε λύση
στο σοβαρό αυτό πρόβλημα που προέκυψε. Αναγκάζεστε να τους βγάλετε από το εν
λόγω οίκημα; Ας έχει. Δώστε τους όμως κάποιον εύλογο χρόνο ή έστω προσωρινό
χώρο ως μία εναλλακτική. Δεν μπορεί ο Δήμος σας να νοιάζεται και να αγωνιά να
βρει σπίτια για να στεγαστούν αδέσποτα σκυλιά ενώ την ίδια στιγμή πετάει στο
δρόμο έναν πατέρα με τα παιδιά του, παραμένοντας ασυγκίνητος. Φροντίστε έστω
και για λόγους πολιτικής διπλωματίας να δείξετε προς τα έξω, κ. Δομουχτσίδη, το
κοινωνικό σας πρόσωπο!… Βάλτε, σας παρακαλούμε πολύ, στη θέση των δικών του
παιδιών, τα δικά σας. Σκεφτείτε τι και πώς θα νιώθατε εσείς στη θέση του, αν
εσείς, και ακόμη περισσότερο, αν τα δικά σας παιδιά κινδύνευαν να μείνουν
άστεγα… Τέλος, περαίνοντας την Επιστολή μας, θα θέλαμε να σας γνωστοποιήσουμε
πως δεν περιμένουμε κάποια απάντησή σας, αλλά και δεν μας ενδιαφέρει η όποια
απάντηση ή δικαιολογία για την έως τώρα στάση σας. Πράξεις θέλουμε να δούμε,
πράξεις ανθρωπιάς!!! Κάνουμε έκκληση στο φιλότιμο και την συνείδηση που
οφείλετε να έχετε. Και μην ξεχνάτε πως αυτός ο άνθρωπος που τώρα διώκεται (και
ανάμεσα στους διώκτες του, ηθελημένα ή άθελά σας, αυτή τη στιγμή βρίσκεστε και
εσείς!!!), αύριο μπορεί να είναι ένας άγιος που θα έχει παρρησία μπροστά στον
Θρόνο του Κυρίου. Κάνουμε, λοιπόν, μία ύστατη έκκληση και σας παρακαλούμε να
σκεφτείτε σοβαρά και να πράξετε ανθρώπινα και αναλόγως, ούτως ώστε να μπορείτε
με καθαρή καρδιά και καθαρά μάτια να αντικρίζετε τα δικά σας παιδιά. Να
μπορείτε ήρεμα και ειρηνικά να χαίρεστε μαζί τους την κάθε ημέρα. Καλή φώτιση.
Μετά λύπης, Το ζεύγος : Νικόλαος Ζώτος –
Όλγα Ζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου