Κοντά στο μεγάλο
Δάσκαλο
Η σημερινή
ευαγγελική περικοπή ξεδιπλώνει μπροστά μας με ένα εκπληκτικό τρόπο το
περιστατικό της κλήσης των πρώτων μαθητών του Κυρίου. Ο Λόγος του Θεού είναι
εκείνος που πρώτος σπεύδει να απευθύνει την πιο ευλογημένη πρόσκληση. Καλεί
όλους τους ανθρώπους από την ανυπαρξία στη ζωή. Γι’ αυτό και στην ευχαριστιακή
σύναξη ακούμε την ομολογία: «Συ εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες». Ο
άνθρωπος καλείται από τον Χριστό όχι απλά να διατηρήσει το «είναι», δηλαδή έτσι
απλά να υπάρχει, αλλά να καταξιωθεί ενός μεγαλείου ανώτερου. Ν’ ατενίσει τις
κορυφογραμμές του «εύ είναι», να φθάσει δηλαδή στη θέωση.
Να γίνει κοινωνός της
θείας ζωής, να γνωρίσει την «καλή αλλοίωση», όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν οι
πατέρες της Εκκλησίας. Μας προσκαλεί να κοινωνήσουμε της θεανθρώπινης ζωής της
Εκκλησίας, διά μέσου εκείνων που την θεμελίωσαν. Αυτοί είναι οι άγιοι
απόστολοι, οι μαθητές που τότε προσκάλεσε ο ίδιος ο Χριστός για να τον
ακολουθήσουν και να είναι οι ευλογημένοι συνεργάτες του. Σε μια πολύ ζωηρή
εικόνα, ο Λουκάς εμφανίζει τον Χριστό να διδάσκει στο πλήθος, πριν να καλέσει
τους πρώτους τέσσερις μαθητές του. Την
επικοινωνία που απορρέει από τη θεϊκή αγάπη χαρακτηρίζει η αυθεντικότητα. Πάντοτε κοιτούσε τους ανθρώπους πρόσωπο προς
πρόσωπο. Στη διάσταση εκείνη που η κοινωνία αγάπης αναδεικνύεται το κυρίαρχο
στοιχείο της Βασιλείας του και της καταξίωσης του ανθρώπου στους πιο ψηλούς
αναβαθμούς πνευματικότητας. Εκεί,
λοιπόν, στην ακρογιαλιά της Γεννησαρέτ που ήταν κατάμεστη από κόσμο, επέλεξε
ένα από τα δύο πλοιάρια των μετέπειτα μαθητών του για να διδάσκει το πλήθος.
Ακριβώς, μέσα από την ταπείνωση παρατηρούμε πώς αναδύεται η θεϊκή
μεγαλοπρέπεια.
Το ευλογημένο
προσκλητήριο
Τη διδαχή του
πλήθους διαδέχεται το σκηνικό της ευλογημένης πρόσκλησης που απευθύνει ο Κύριος
προς τους μαθητές του. Οι συνθήκες μπορεί να μην ήταν και τόσο ευνοϊκές, αφού
εκτός από το ακατάλληλο της ώρας, η κοπιώδης εργασία που προηγήθηκε από τους
μαθητές ολόκληρη τη νύχτα συνοδευόταν και από την απογοήτευση της δυστοκίας που
χαρακτήριζε την προσπάθεια τους. Ωστόσο, η μεγάλη πρόσκληση μπορεί να
καρποφορήσει και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, κάτι που επιβεβαιώνουν τα
ίδια τα γεγονότα.
Παρακαλεί το
Σίμωνα ο Κύριος: «επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών προς
άγραν». Ο άνθρωπος μπορεί να ερμηνεύει επιφανειακά και με το δικό του τρόπο
πράγματα και γεγονότα, να απογοητεύεται και να απελπίζεται. Ωστόσο, η αγάπη του
Θεού αποφέρει την πιο ευλογημένη καρποφορία, ακόμα και κάτω από τις πιο
δύσκολες περιστάσεις. Αρκεί ο άνθρωπος να αφήσει την καρδιά του να γίνει
δεκτική της θεϊκής αγάπης και παρουσίας, να δεχθεί το θείο φωτισμό.
Η ανταπόκριση
ακριβώς του Πέτρου, παρά την όποια απογοήτευσή του που εκφράζεται με το «δι’
όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν», δείχνει το δρόμο της πορείας του
κάθε ανθρώπου που ενδείκνυται ν’ ακολουθεί προκειμένου ν’ ανήκει στους μαθητές
του Χριστού. Θυσίασε τους όποιους εγωισμούς και παρέκαμψε πρόσκαιρα βολέματα,
προφάσεις και φτηνές δικαιολογίες. Η αγάπη του Χριστού ήταν ότι πιο πολύτιμο,
χάρη της οποίας άξιζε να θυσιάσει τα πάντα. Η υπακοή στο θέλημα του Χριστού
συνιστά την πιο ασφαλή πορεία στη ζωή: «επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το
δίκτυον».
Αγαπητοί αδελφοί,
ο Πέτρος εισερχόμενος πλέον στο χώρο της θαυματουργίας του Κυρίου βιώνει το
μεγαλείο της ολοκληρωμένης αγάπης. Ο άνθρωπος που δέχεται στην καρδιά του την
αγάπη του Χριστού, ανυψώνεται στο «αρχαίο κάλλος της εικόνος του Θεού». Σ’
αυτήν ακριβώς τη μεταμορφωτική και ανυψωτική δυναμική, όπως ο Πέτρος
μεταποιείται από απλό ψαρά σε «αλιέα ανθρώπινων ψυχών», έτσι και ο κάθε ένας
από εμάς μπορεί να ακολουθήσει το δικό του παράδειγμα. Η ακολουθία όμως του
Χριστού προϋποθέτει την απάρνηση όλων εκείνων των ψεύτικων στηριγμάτων, τα
οποία αφήνουν τον άνθρωπο να κλυδωνίζεται στα κύματα κρίσεων και τη μίμηση του
παραδείγματος των αποστόλων, οι οποίοι
«αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ».
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου