Ο ΙΟΥΛΙAΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΙΟΥΛΙΑΝΟΙ -- Τοῦ Ἀριστοτέλους Παύλου

«Ἡ πίστις ἡ ἡμετέρα πολεμουμένη μᾶλλον ἀνθεῖ καὶ ἐνοχλουμένη, πλεονάζει». Τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου αὐτὴ ἡ ἀλήθεια. Ὅταν ἡ πίστις μας πολεμεῖται, ἀνθίζει περισσότερον καὶ ὅταν ἐνοχλεῖται, αὐξάνεται. Στὴν ἐποχὴ τοῦ ἱεροῦ πατρός, ἔζησεν ὁ Ἰουλιανὸς ὁ παραβάτης. Αὐτὸς ἐνίκησε στὴν ἀσέβεια ὅλους τοὺς προηγουμένους. Ποιοὶ ἦταν αὐτοὶ οἱ προηγούμενοι; Οἱ αἱμοδιψεῖς Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες, οἱ σφαγεῖς–διῶκται τῶν Χριστιανῶν. Χειρότερος, ὁ Ἰουλιανὸς ὁ παραβάτης ὅλων αὐτῶν, γιατὶ ἦταν ἀσυναγώνιστος εἰς τὰ ἐγκλήματα (κατὰ τῶν Χριστιανικῶν πληθυσμῶν). Τὰ ὅσα ἀκολουθοῦν, αὐτὴν τὴν ἀλήθεια ἐπιβεβαιώνουν. Μόλις ἔγινε αὐτοκράτορος τοῦ Βυζαντινοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὁ Ἰουλιανὸς ὕψωσε τὰ ἄνομα χέρια του ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καὶ ἐγαύγιζε ὅπως τὰ σκυλιά. Ἀγνόησε τὸν εὐεργέτη του· «Ἐπειδὴ γὰρ ὁ πάντας ἀσεβείᾳ νικήσας Ἰουλιανὸς ἀνέβη ἐπὶ τὸν θρόνον τὸν βασιλικόν… τὰς χεῖρας ἀντῆρε Θεοῦ καὶ τὸν εὐεργέτην ἠγνόησε καὶ κάτωθεν ἀπὸ τῆς γῆς πρὸς τὸν οὐρανὸν βλέπων ὑλάκτει κατὰ τοὺς μαινομένους τῶν κοινῶν, οἵ καὶ τῶν μὴ τρεφόντων καὶ τῶν τρεφόντων ὁμοίως καταβοῶσι». Ἐγαύγιζεν ὅπως τὰ μανιασμένα σκυλιά, τὰ ὁποῖα καταγαυγίζουν ὁμοίως καὶ πρὸς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δὲν τὰ τρέφουν καὶ πρὸς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τὰ τρέφουν (Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ἔργα 37, σελ 54 ἑξῆς «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς»).

Ἡ ἴδια κατάσταση καὶ σήμερα. Χέρια ἄνομα ὑψώνονται κατὰ τοῦ εὐεργέτου Θεοῦ, ὕβρεις ἐκτοξεύονται ἀπὸ χείλη ρυπαρά. Ὁ Χριστὸς μας, μισεῖται περιφρονεῖται ἀπὸ μικροὺς καὶ ἀπὸ ὑψηλὰ ἱσταμένους. Κάλαμοι, πράγματι, εἶναι σαλευόμενοι, κατὰ τὸν σοφὸ Πασκάλ, καὶ οἱ ἄσημοι καὶ οἱ ἀξιωματοῦχοι. Καὶ ὅμως, πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς μιμοῦνται τοὺς ἀρχαίους Ἰουλιανούς. Εἶναι οἱ νέοι Ἰουλιανοί. Ὁ Ἰουλιανὸς ὁ παραβάτης «Ἀπεστράφη καὶ ἐμίσει (τὸν Μονογενῆ Υἱὸν) καὶ τὸν Σταυρὸν διέσυρε, πρᾶγμα, «ὅ τὴν οἰκουμένην ὑπ᾽ ὄψιν κειμένην ἀνέστησε καὶ τὸ σκότος πάντοθεν ἀπήλασε, καὶ τῶν ἀκτίνων ἡμῖν λαμπρότερον εἰσήγαγε φῶς» =πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἀνέστησε τὴν οἰκουμένην, ἡ ὁποία ἦταν πεσμένη κατάμουτρα, ἀπεμάκρυνε ἀπὸ παντοῦ τὸ σκοτάδι καὶ μᾶς ἐχάρισε φῶς πιὸ λαμπρὸ καὶ ἀπὸ τὶς ἀκτῖνες. Μισοῦσε τὸν Κύριό μας καὶ διέσυρε τὸν Σταυρόν, τὸ φοβερὸ ὅπλο κατὰ τοῦ διαβόλου. Σήμερα ὑπάρχουν δυστυχῶς Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι ἐχθρεύονται τὴν πίστιν μας. Ἡ τακτικὴ τῶν ἀθέων, συνεχίζεται! Στρέφονται μὲ μῖσος ἀνυποχώρητο κατὰ τῶν Χριστιανικῶν συμβόλων. Ἤδη ὁ Σταυρὸς πολεμεῖται μὲ πάθος σατανικό. Τὸν μάχονται τὰ ὄργανα τοῦ διαβόλου, ὅπως καὶ τὶς εἰκόνες. Κατὰ καιροὺς πολιτικοὶ παράγοντες ἀπειλοῦν νὰ ἀφαιρεθεῖ ὁ Τίμιος Σταυρὸς ἀπὸ τὴ σημαία τὸ σύμβολο τοῦ Ἔθνους καὶ οἱ εἰκόνες νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τοὺς δημοσίους χώρους. Ὁ πόλεμος τοῦ δαιμονολάτρου Ἰουλιανοῦ ἐστράφη καὶ κατὰ τοῦ ὀνόματος τῶν Χριστιανῶν. Τί ἤθελε δηλαδή; «Ἐκ μέσης ἀναρπάσασθαι τῆς οἰκουμένης τὸ τῶν Γαλιλαίων ἔθνος ἐπηγγείλετο» = ὑποσχόταν ὅτι θὰ ἐξαφανίσει ἀπὸ τὴν οἰκουμένη τὸ γένος τῶν Γαλιλαίων. Δὲν τὸ ὀνομάζει ἔθνος Χριστιανικόν, ἀλλὰ μὲ ἄλλο ὄνομα (Γαλιλαῖοι). Τὸ ὄνομα, Χριστιανός, «μῖσος εἶναι ἐνόμιζε, καὶ πολλῆς τὸ πρᾶγμα γέμειν αἰσχύνης» =τὸ θεωροῦσε βδέλυγμα καὶ πρᾶγμα γεμάτο ἀπὸ πολλὴν ἐντροπήν. Γιὰ μᾶς τοὺς Χριστιανοὺς αὐτὸ τὸ ὄνομα εἶναι  κόσμημα, ὅπως καὶ γιὰ τοὺς ἀγγέλους καὶ τὶς οὐράνιες δυνάμεις· «Ἀλλὰ γὰρ ᾔδει σαφῶς ὅτι τὸ καλεῖσθαι ἀπὸ τῆς πρὸς τὸν Χριστὸν οἰκειώσεως, οὐκ ἀνθρώποις μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀγγέλοις καὶ ταῖς ἀνωτέρω δυνάμεσι μέγας κόσμος», =διότι ἐγνώριζε (ὁ Ἰουλιανὸς) πολὺ καλά, ὅτι τὸ νὰ ὀνομαζόμαστε ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ εἶναι μεγάλο κόσμημα, ὄχι μόνο στοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ στοὺς ἀγγέλους καὶ στὶς οὐράνιες δυνάμεις. Θὰ ἐγνώριζε ὅμως ὅτι «ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» =Ὁ οὐρανὸς, λέγει ὁ Κύριος, καὶ ἡ γῆ θὰ χαθοῦν, τὰ λόγια μου δὲ θὰ μείνουν ἀπραγματοποίητα. Ὁ ἀσεβέστατος βασιλιὰς δὲν ὑπάρχει πλέον· «Ποῦ οὖν βασιλεύς Ἀπόλωλε καὶ διέφθαρται, καὶ νῦν ἐστιν εἰς ᾅδου τὴν ἀπαραίτητον ἀναμένων κόλασιν» =Ποῦ λοιπὸν ὁ βασιλιάς; Ἐχάθη κὰι ἔγινε φθορά· καὶ τώρα εὑρίσκεται στὸν ᾅδη περιμένοντας τὴν δίκαιη τιμωρία. «Ποῦ δὲ Χριστός; ἐν οὐρανοῖς ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρὸς τὸν ὑψηλότατον τῆς δόξης κατέχων θρόνον». Ὁ Χριστιανισμὸς ζῇ καὶ λάμπει στὰ πέρατα τῆς γῆς. Ἄγρια θηρία σατανοκρατούμενοι ἐπολέμησαν καὶ συνεχίζουν νὰ πολεμοῦν τὸν Χριστιανισμό. Σὲ αὐτοὺς ἀνήκουν, δυστυχῶς, καὶ Ἕλληνες.  Μὲ τὶ τρόπο πολεμοῦσε τὸν Χριστιανισμὸ ὁ Ἰουλιανός; «Διὰ τοῦτο πάντα ἐκίνει, ὥστε τοῦτον ἡμᾶς ἀποσυλῆσαι τὸν κόσμον καὶ καταλῦσαι τὸ κήρυγμα» =γι᾽ αὐτὸ τὰ πάντα μεταχειριζόταν, νὰ μᾶς ἁρπάζει αὐτὸ τὸ κόσμημα (τὸ χριστιανικὸ ὄνομα) καὶ νὰ καταλύσει τὸ κήρυγμα. Δὲν ἤθελε νὰ ἀκούεται ἡ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ φωνὴ τοῦ Εὐαγγελίου. Τί συμβαίνει σήμερα; Κατηγορίες ἀκούονται κατὰ τῶν κατηχητικῶν σχολείων, ἀπαγορεύθηκαν οἱ ἁγιασμοὶ στὰ δημοτικά, τὰ Γυμνάσια καὶ τὰ Λύκεια. Βάλλεται αὐτὴ τὴ στιγμὴ μὲ λύσσα τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Πολλὰ χρόνια τώρα ὁ κλῆρος κατασυκοφαντεῖται. Δὲν ἀνέχονται κάποιοι νὰ ἔχει ἡ Ἐκκλησία μας τὴ δική της περιουσία. Διατὶ ἆραγε; «Καὶ γὰρ τύραννοι τὴν Ἐκκλησίαν ἐπολέμησαν καὶ δῆμοι διηνεκῶς ἐπανέστησαν, ἀλλ᾽ ὅμως οὐκ ἔσβεσαν (τὸν σπινθῆρα τῆς εὐσεβείας), οὐ κατέλυσαν» =διότι καὶ τύραννοι ἐπολέμησαν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ πλήθη ἐπανεστάτησαν πάντοτε ἐναντίον της, ὅμως δὲν ἔσβησαν τὸν σπινθήρα τῆς πίστεώς μας, δὲν τὸν ἐξαφάνισαν. Στὴν Πατρίδα μας, ἄν θρωποι μακρὰν τοῦ Χριστοῦ ζῶντες, ρίπτουν βέλη κατὰ τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καὶ εἶναι τοῦτο δυστύχημα, διατὶ τὰ μέγιστα ἐβοήθησεν νὰ ἀναγεννηθεῖ τὸ ἔθνος. Στὶς δύσκολες στιγμές, παροῦσα πάντοτε. Πῶς στερεώθηκε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; «Σφαττομένων, καιομένων, κρημνιζομένων, θηρίοις παραδιδομένων τῶν πιστῶν ἁπάντων». Δηλαδὴ ἐμαρτύρησαν οἱ Χριστιανοί, ἔχυσαν τὸ αἶμα τους. Ὄχι ἄνομα χέρια ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας· ὄχι νέοι Ἰουλιανοί, ἀλλὰ ὑπερασπισταί. Μὲ διάταγμα τοῦ τυράννου Ιουλιανοῦ, διώκονται οἱ Χριστιανοὶ ἀπὸ τὶς ἐργασίες τους, ἐφ᾽ ὅσον δὲν δεχθοῦν νὰ ἀπαρνηθοῦν τὴν πίστη τους. Δημεύεται ἡ περιουσία, ἁρπάζονται οἱ κατοικίες καὶ ὅλα ὅσα ὑπάρχουν ἐκεῖ μέσα· «Ἰατροὺς καὶ στρατιώτας καὶ σοφιστὰς καὶ ρήτορας ἅπαντας ἀφίστασθαι τῶν ἐπιτηδευμάτων, ἢ τὴν πίστιν ἐξόμνυσθαι ἐκέλευσεν» =διέταξε τοὺς ἰατροὺς καὶ τοὺς στρατιῶτες καὶ τοὺς σοφιστὰς καὶ τοὺς ρήτορας ὅλους ἢ νὰ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὰ ἐπαγγέλματά τους ἢ νὰ ἀρνοῦνται τὴν πίστη τους (οἱ Χριστιανοὶ)· «κελεύει δημευθῆναι τὴν οὐσίαν αὐτῶν ἅπασαν… καὶ γυμνοὺς εἰς τὸ δεσμωτήριον εἰσα χθῆναι προσέταξε» =δίδει ἐντολὴ νὰ δημευθεῖ ἡ περιουσία αὐτῶν ὅλη… καὶ ἐπρόσταξε νὰ ὁδηγηθοῦν γυμνοὶ στὸ δεσμωτήριο. Ποιὸς σήμερα ὁρίζει

κάτι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔχει, ἐφ᾽ ὅσον εἶναι χρεωμένος; Τὰ χρέη τῶν πιὸ πολλῶν συνανθρώπων μας δυσβάστακτα, ὅπως τῶν ἀγροτῶν τῆς Σπάρτης στὴν ἐποχὴ τοῦ Λυκούργου. Οἱ μισθοὶ κουτσουρεμένοι, οἱ πλειστηριασμοὶ συνεχίζονται· «Καὶ σήμαντρα ἐν ταῖς οἰκίαις, καὶ πάντα ἀνηρπάζετο τὰ ἐκείνων» =καὶ κλειδαριὲς τοποθετοῦνταν στὰ σπίτια καὶ ἁρπάζονταν ὅλα τὰ ὑπάρχοντά τους. Σήμερα δὲν σφραγίζονται τὰ σπίτια ἀπὸ κατάσχεση; Δὲ χάνουν οἱ δανειζόμενοι τὶς περιουσίες τους; Ὅλα αὐτὰ εἶναι παράλληλες συμπτώσεις; Ὁ Ἰουλιανὸς ὁ παραβάτης ζητεῖ χρησμὸ ἀπὸ τὸν δαίμονα Ἀπόλλωνα, γιὰ ὅ,τι θὰ τοῦ συμβεῖ στὸ μέλλον. Τί τοῦ ἀπαντάει ὁ μάντις; Μὲ ἐμποδίζουν, λέγει, οἱ νεκροὶ νὰ ὁμιλῶ, διὰ τοῦτο, νὰ καταστρέψεις τὶς λειψανοθῆκες, νὰ ξεχώσεις τὰ ὀστᾶ· «Ἀνάρρυξον τὰς θήκας, ἀνόρυξον τὰ ὀστᾶ… ξένους ὁ δαίμων τυμβωρυχίας εἰσάγει νόμους».

Συνεχίζει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος· «Κοινοὶ γὰρ εἰσὶ τῆς φύσεως νόμοι παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις, τὸν ἀπελθόντα τῇ γῇ κρύπτεσθαι καὶ ταφῇ παραδίδοσθαι καὶ τοῖς κόλποις τῆς πάντων μητρὸς περιστέλλεσθαι γῆς» =διότι εἶναι κοινοὶ οἱ νόμοι τῆς φύσεως, σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους· ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀποθνῄσκει νὰ θάπτεται μέσα στὴ γῆ, νὰ παραδίδεται στὴν ταφὴ καὶ νὰ κηδεύεται ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς γῆς, τῆς μητρός ὅλων. Εἶναι ἡ ἴδια φωνὴ τῆς Ἀντιγόνης στὸν θεῖο της Κρέοντα. Γιὰ νὰ θάψει τὸν Αἴμονα, ὁδηγεῖται στὸ θάνατο. Πανάρχαιο τὸ ἔθιμο τῆς ταφῆς τῶν νεκρῶν. Ὁ ἀρχηγὸς τῆς πίστεώς μας τάφηκε καὶ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία πράττει τὸ ἴδιο. Ὑπάρχουν κάποιοι φωστῆρες, οἱ ὁποῖοι ἐψήφισαν νὸμο νὰ ὁδηγοῦνται τὰ σώματα τῶν νεκρῶν μας στὴν πυρὰν (τοὺς κλιβάνους – φούρνους). Ὁποία ἀσέβεια! Ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς ἀντιδρᾶ  δυναμικὰ στὴ δαιμονικὴ ἀπαίτηση-πρόκληση. Ἀμείωτο τὸ μῖσος τοῦ Ἰουλιανοῦ καὶ τῶν ὀργάνων του κατὰ τῆς Ἐκκλησίας· «Οὕτω δὴ καὶ οἱ μάρτυρες τὰ θυσιαστήρια κατασκάπτοντα βλέποντες, τὰς Ἐκκλησίας ἀποκλειομένας, τοὺς ἱερεῖς ἐλαυνομένους, πάντας τοὺς πιστοὺς φυγαδευομένους, ἐσπούδαζον ἑαυτοὺς τῷ Δεσπότῃ προσαγαγεῖν» =Ἔτσι λοιπὸν καὶ οἱ μάρτυρες, βλέποντες τὰ θυσιαστήρια νὰ κατασκάπτονται, τὶς Ἐκκλησίες νὰ κλείνουν, τοὺς ἱερεῖς νὰ ὁδηγοῦνται στὰ βασανιστήρια καὶ ὅλους τοὺς πιστοὺς νὰ φυγαδεύονται, ἐφρόντιζαν νὰ προσφέρουν τοὺς ἑαυτούς τους στὸν Κύριο. Τί θυμίζουν ὅλες αὐτὲς οἱ ἀπαίσιες εἰκόνες; Τὰ αἴσχη τῶν ἀθέων «σοσιαλιστῶν» στὰ 70 χρόνια σκληρῆς τυραννίας, τὰ φοβερὰ ἐγκλήματα τῶν σταυροφόρων τοῦ πάπα στὴν Κων/πολη, τὴν Τουρκικὴ θηριωδία στὴ Μικρὰ Ἀσία καὶ τὴν πολύπαθη Ἑλλάδα! Οἱ νέοι Ἰουλιανοὶ ἐσκόρπισαν συμφορὰ καὶ στὴν Εὐρώπη μὲ τοὺς δύο παγκοσμίους πολέμους, συμφορὰ στὴ Χώρα μας μὲ τὸν ἐμφύλιο σπαραγμό, τὴν πεῖνα. Ἰσοπεδώθηκαν τὰ πάντα μὲ τοὺς βομβαρδισμοὺς στὴ Σερβία. Γιατὶ ὅλα αὐτά; Στόχος, ἡ ἐξαφάνιση τῶν Χριστιανῶν (κυρίως) στὸν κόσμο καὶ περισσότερο τῶν Ὀρθοδόξων. Ἀκριβῶς ὅ,τι ἤθελε ὁ Ἰουλιανός. Ἡ σύγκρουση Ἰουλιανοῦ– Ἐκκλησίας ἦλθε δριμύτερη, γιατὶ ὁ βασιλιὰς προχώρησε σὲ σφαγὲς Χριστιανῶν καὶ ἀπαιτοῦσε ἀποζημιώσεις ἀπὸ Ἐπισκόπους· «Εἴ τις ἦν ἐν τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις, ἡνίκα βασιλεῖς ἦσαν εὐσεβεῖς, ἢ βωμοὺς καταλύσας, ἢ ναοὺς κατασκάψας, ἢ ἀναθήματα λαβών… εἰς δικαστήριον εἵλκετο καὶ ἐσφάζετο, οὐχ ὁ πεποιηκώς τι τοιοῦτον μόνον, ἀλλὰ καὶ ὁ κατηγορηθεὶς ἁπλῶς» =ἐὰν ὑπῆρχε κάποιος, ὁ ὁποῖος ἔζησε κατὰ τοὺς προηγουμένους χρόνους, ὅταν κυβερνοῦσαν βασιλεῖς ἀσεβεῖς, ὁ ὁποῖος εἴτε κατέστρεψε βωμοὺς εἴτε ἔλαβε ἀφιερώματα εἴτε διέπραξε ὁ,τιδήποτε ἄλλο, ἐσύρετο στὸ δικαστήριο καὶ ἐσφάζετο, ὄχι μόνον ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἶχε κάμνει κάτι τέτοιο, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἁπλῶς κατηγορήθηκε. Ἄρα τὰ ὄργανα τοῦ Ἰουλιανοῦ ὑποχρέωσαν τοὺς Ἐπισκόπους νὰ πληρώσουν γιὰ τὸ γκρέμισμα τῶν εἰδωλολατρικῶν ἱερῶν (σχετικῶς, ἰδὲ ἔργον μου· Ὁ Διάβολος καὶ οἱ ἄγγελοί του). Δηλαδὴ ὁ μιαρὸς βασιλιὰς ἐπεδίωκε τὴν

ὁλομέτωπη σύγκρουση Ἐκκλησίας καὶ κρατικῆς ἐξουσίας, νομοθετώντας ἐναντίον της γιὰ τελεία ἐξαφάνισή της. Πολλὰ χρόνια τώρα, καὶ μέχρι τῶν ἡμερῶν μας ὑπάρχει εἰρήνη Ἐκκλησίας – Πολιτείας; Ποῦ π.χ. ἀποσκοπεῖ τὸ «σκάνδαλο» τοῦ Βατοπαιδίου καὶ οἱ συνεχεῖς ἀναταράξεις σὲ θέματα Παιδείας; Ὁ ἀσεβὴς Ἰουλιανὸς περιβάλλεται ἀπὸ ἐθνικοὺς – εἰδωλολάτρες καὶ σοφιστές. Ἡ παιδεία συνεπῶς εἶναι στὰ χέρια αὐτῶν. Ἐπὶ χρόνια τώρα, σὲ ποιὰ σοφὰ κεφάλια εἶναι παραδεδομένη ἡ διαπαιδαγώγηση τῶν Ἑλληνοπαίδων; Τὸ θηρίο τῆς Ἀποκαλύψεως θέλει τὴν ἐξαφάνιση ὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, μὲ πρώτους τοὺς Χριστιανοὺς καὶ δὴ τοὺς Ὀρθοδόξους. Τοῦτο ἐξηγεῖται για τὶ οἱ δύο παγκόσμιοι πόλεμοι δὲν ἔγιναν στὴν Ἄπω Ἀνατολὴ (Κίνα – Ἰνδία κ.λπ.). Αὐτοὶ οἱ λαοὶ προσκυνοῦν – θυσιάζουν στὸ Σατανᾶ, αἰῶνες τώρα. Αὐτὸς μισεῖ ὅσους φέρουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Μᾶς προειδοποιεῖ ὁ Κύριος· «Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν, διωχθήσονται». Χρειάζεται πίστη, περισσότερη πίστη. Αὐτὴ σώζει· πανίσχυρο ὅπλο κατὰ τῆς παγκοσμιοποιήσεως τῆς νέας τάξεως πραγμάτων.