Ένα ερώτημα του αδελφού μας Ιουστίνου, για τον π. Θεόδωρο Ζήση είναι το εξής:

Ναι μεν η Χάρις στα Μυστήρια των μη ακόμη καταδικασμένων από Σύνοδο αιρετικών υπάρχει για τους πιστούς, αλλά τι γίνεται με τον μολυσμό της συνειδήσεως εκείνων που κοινωνούν με τους ακοινωνήτους; Τι λέει ο Απόστολος π. Θεόδωρε για αυτούς που συντρώγουν με τους ειδωλολάτρες; Ναι μεν αυτοί οι δυνατοί δεν μολύνονται, οι άλλοι όμως οι ασθενέστεροι Μ-Ο-Λ-Υ-Ν-Ο-Ν-Τ-Α-Ι στην συνείδησίν τους βλέποντας του δυνατούς να συντρώγουν με τους Δαιμονολάτρες.

Ως εκ τούτου «Μη φάγω κρέας εις τον αιώνα ίνα μη τον αδελφόν μου σκανδαλίσω»… Αν ο π. Θεόδωρος κοινωνεί από τον τάδε Ιερέα που στην θεία Λειτουργία ξεφωνίζει ότι ο Επίσκοπός του ορθοτομεί, δεν θα μολυνθεί ο πιστός να πιστεύει ότι ο Οικουμενισμός είναι Ορθοδοξία, όταν δει τον π. Θεόδωρο να κοινωνεί από τον Οικουμενιστή Ιερέα; Σε τι λοιπόν η Διακοπή Μνημοσύνου; Μήπως Αέρα Δέρομεν;