Δεν λέει ο αγαπητός Misha ποιοί είναι αυτοί οι
λεγόμενοι «Παλαιοημερολογίτες», που ισχυρίζεται ότι είχαν μέχρι πρόσφατα «κοινωνία»
με την Υπερόρια αυτή Σύνοδο! Είναι τα μέλη της Εκκλησίας του Παλαιού
Ημερολογίου, ή είναι «εκτός αυτής», δηλ. άτομα, τα οποία ακολουθούν μεν το
Παλαιό Ημερολόγιο, όμως δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική Εκκλησία του
Παλαιού Ημερολογίου. Έτσι, ο καλός αδελφός Misha μένει αμετάπειστος, στο
ισχυρισμό του περί «κοινωνίας» της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου με τη
Υπερόρια Ρωσική Σύνοδο!
Με αυτά όμως τα δεδομένα δεν γίνεται διάλογος. Η «μισή» αλήθεια, είναι ψέμα. Και με «μισές» αλήθειες» θέλει να κάνει διάλογο ο αδελφός Misha! Καταντά διάλογος «κωφών»! Το ίδιο ισχύει και με το ζήτημα, λεγομένων Παρατάξεων και καθαιρέσεων, που κατά καιρούς διενήργησε η Εκκλησία μετά το 1924, όπως διενεργούσε και πριν απ’ τη χρονολογία αυτή.
Το ίδιο ισχύει ακόμα και για τους αναθεματισμούς, που σαρκάζει ο καλός αδελφός. Εγώ γνωρίζω ένα μόνο αναθεματισμό, στον οποίο προέβη η Εκκλησία μετά το 1924. Είναι ο αναθεματισμός της Ιεράς Συνόδου του Παλαιού Ημερολογίου, που έκανε το έτος 1998 και τον οποίο θα μου επιτραπεί να καταχωρήσω, επειδή δεν ξέρω κατά πόσο είναι γνωστός ευρύτερα:
« ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ
της αιρέσεως του Οικουμενισμού
Τοις λέγουσιν ότι η Μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία, υπάρχουσα ως Εκκλησία πρωτοτόκων εν ουρανοίς, και καταστάσα σώμα Χριστού κατά την επιδημίαν του αγίου Πνεύματος κατά την αγίαν Πεντηκοστήν, εξέλιπεν εκ του κόσμου, ως κατατμηθείσα εις πολλούς κλάδους, έκαστος των οποίων κατέχει μέρος της αποκαλυφθείσης αληθείας και χάριν μυστηρίων, καθ’ α οι καινοφανείς οικουμενισταί διδάσκουσι, δι’ ο και πρέπει αύτη να επανιδρυθή εκ νέου εξ ημών των ανθρώπων, δια της συνενώσεως πάντων των κλάδων εις ενιαίον δένδρον, ήτοι δια της αφομοιώσεως εις εν όλον πασών των αιρέσεων και σχισμάτων μετά της αληθούς Ορθοδόξου Εκκλησίας ,εν συνεχεία δε και πασών αυτών μετά των άλλων θρησκειών, προς απαρτισμόν μιας πανθρησκείας, η οποία ούτω θ’ αποτελεί την ‘εκκλησίαν’ του Αντιχρίστου, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Ιωακείμ Γ΄, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, Μελετίω Μεταξάκη, και Χρυσοστόμω Παπαδοπούλω, τοις πρωτεργάταις των κακοδοξιών του Οικουμενισμού, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Τοις φρυαξαμένοις συνεδρίοις κατά της Ορθοδόξου πίστεως εν Κωνσταντινουπόλει εν έτει 1923 και εν Αγίω Όρει, εν έτει 1930, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Τοις λέγουσι ότι ο Χριστός είχε δύο αγιότητας, θείαν τε και ανθρωπίνην, και ότι προέκοπτε η ανθρωπίνη αγιότης Αυτού, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Τοις αγωνισαμένοις υπέρ της Ορθοδόξου Πίστεως Ιερεμία τω Τρανώ, Σιλβέστρω Αλεξανδρείας, Σωφρονίω Ιεροσολύμων και πάσι τοις λοιποίς τοις μετασχούσι ταις Πανορθοδόξοις Συνόδοις εν έτεσιν 1583, 1587 και 1593, αι οποίαι κατεδίκασαν την ημερολογιακήν καινοτομίαν και απέκοψαν από το σώμα της Εκκλησίας, τους δεχθέντας και δεχθησομένους τούτο, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Ανθίμω τω Οικουμενικώ Πατριάρχη και τοις μετασχούσι της εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου του έτους 1848, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Πάσι τοις αγωνισαμένοις, έργοις και λόγοις, υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως και κατά των καινοτομιών του νέου Καλενδαρίου και της αιρέσεως του Οικουμενισμού, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.»
[Εκκλησία ΓΟΧ Ελλάδος, ( Νοέμβριος- Δεκέμβριος 1998), σελ. 45].
Με αυτά όμως τα δεδομένα δεν γίνεται διάλογος. Η «μισή» αλήθεια, είναι ψέμα. Και με «μισές» αλήθειες» θέλει να κάνει διάλογο ο αδελφός Misha! Καταντά διάλογος «κωφών»! Το ίδιο ισχύει και με το ζήτημα, λεγομένων Παρατάξεων και καθαιρέσεων, που κατά καιρούς διενήργησε η Εκκλησία μετά το 1924, όπως διενεργούσε και πριν απ’ τη χρονολογία αυτή.
Το ίδιο ισχύει ακόμα και για τους αναθεματισμούς, που σαρκάζει ο καλός αδελφός. Εγώ γνωρίζω ένα μόνο αναθεματισμό, στον οποίο προέβη η Εκκλησία μετά το 1924. Είναι ο αναθεματισμός της Ιεράς Συνόδου του Παλαιού Ημερολογίου, που έκανε το έτος 1998 και τον οποίο θα μου επιτραπεί να καταχωρήσω, επειδή δεν ξέρω κατά πόσο είναι γνωστός ευρύτερα:
« ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΣ
της αιρέσεως του Οικουμενισμού
Τοις λέγουσιν ότι η Μία αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία, υπάρχουσα ως Εκκλησία πρωτοτόκων εν ουρανοίς, και καταστάσα σώμα Χριστού κατά την επιδημίαν του αγίου Πνεύματος κατά την αγίαν Πεντηκοστήν, εξέλιπεν εκ του κόσμου, ως κατατμηθείσα εις πολλούς κλάδους, έκαστος των οποίων κατέχει μέρος της αποκαλυφθείσης αληθείας και χάριν μυστηρίων, καθ’ α οι καινοφανείς οικουμενισταί διδάσκουσι, δι’ ο και πρέπει αύτη να επανιδρυθή εκ νέου εξ ημών των ανθρώπων, δια της συνενώσεως πάντων των κλάδων εις ενιαίον δένδρον, ήτοι δια της αφομοιώσεως εις εν όλον πασών των αιρέσεων και σχισμάτων μετά της αληθούς Ορθοδόξου Εκκλησίας ,εν συνεχεία δε και πασών αυτών μετά των άλλων θρησκειών, προς απαρτισμόν μιας πανθρησκείας, η οποία ούτω θ’ αποτελεί την ‘εκκλησίαν’ του Αντιχρίστου, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Ιωακείμ Γ΄, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, Μελετίω Μεταξάκη, και Χρυσοστόμω Παπαδοπούλω, τοις πρωτεργάταις των κακοδοξιών του Οικουμενισμού, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Τοις φρυαξαμένοις συνεδρίοις κατά της Ορθοδόξου πίστεως εν Κωνσταντινουπόλει εν έτει 1923 και εν Αγίω Όρει, εν έτει 1930, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Τοις λέγουσι ότι ο Χριστός είχε δύο αγιότητας, θείαν τε και ανθρωπίνην, και ότι προέκοπτε η ανθρωπίνη αγιότης Αυτού, ΑΝΑΘΕΜΑ.
Τοις αγωνισαμένοις υπέρ της Ορθοδόξου Πίστεως Ιερεμία τω Τρανώ, Σιλβέστρω Αλεξανδρείας, Σωφρονίω Ιεροσολύμων και πάσι τοις λοιποίς τοις μετασχούσι ταις Πανορθοδόξοις Συνόδοις εν έτεσιν 1583, 1587 και 1593, αι οποίαι κατεδίκασαν την ημερολογιακήν καινοτομίαν και απέκοψαν από το σώμα της Εκκλησίας, τους δεχθέντας και δεχθησομένους τούτο, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Ανθίμω τω Οικουμενικώ Πατριάρχη και τοις μετασχούσι της εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου του έτους 1848, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Πάσι τοις αγωνισαμένοις, έργοις και λόγοις, υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως και κατά των καινοτομιών του νέου Καλενδαρίου και της αιρέσεως του Οικουμενισμού, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.»
[Εκκλησία ΓΟΧ Ελλάδος, ( Νοέμβριος- Δεκέμβριος 1998), σελ. 45].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου