6. Γράφει ο Misha: «δηλ. για εσάς ο άγιος Λουκάς ο χειρουργός και ο άγιος Ιωάννης ο
Μαξίμοβιτς δεν είναι άγιοι επειδή ειχαν κοινωνία με την Απανταχού της γης
Ορθόδοξη Εκκλησία;;;;; ΕΛΕΟΟΟΟΣ»!!!!
Δεν γνωρίζω την περίπτωση του λεγομένου αγίου Λουκά, γιατί δεν έχω διαβάσει κανένα σχετικό βιβλίο. ΄Έχω ακούσει μόνο για την ομολογιακή ζωή του τον καιρό του κομμουνισμού. Εύχομαι ο Θεός να τον κατατάξει στη Βασιλεία Του, όπως και όλους τους ανθρώπους, με τελευταίο εμένα. Το ίδιο και με τον Ιωάννη τον Μαξίμοβιτς.
Εγώ εκείνο το οποίο πιστεύω είναι, ότι για να σωθεί κάποιος πρέπει να είναι μέλος της Εκκλησίας του Χριστού και να μή «κοινωνεί» με τους αιρετικούς. Τώρα, αν ο Θεός, για τούς λόγους που εκείνος γνωρίζει, θέλει να σώσει κάποιον, που δεν πληροί τους όρους αυτούς, αυτό είναι δικό Του θέμα, και δεν θα δώσει λόγο σε μας.
Αλλά, ας μη επεκταθώ περισσότερο σε άλλα σημεία της παρεμβάσεως σου αδελφέ Misha, τουλάχιστον επί του παρόντος, γιατί κούρασα πολύ τους αδελφούς, που διαβάζουν αυτά που γράφω. Tους ζητώ να με συγχωρέσουν.
Αγαπητέ μου αδελφέ Μisha δεν με εκπλήττουν οι απόψεις σου, με τις οποίες, όπως καταλαβαίνεις, κάθετα διαφωνώ. Δεν εκπλήττομαι όμως, γιατί «εκεί που είσαι ήμουνα»! Αυτά που πιστεύεις, τα πίστευα και εγώ κάποτε, τον καιρό της αγνοίας μου. Αυτά που λες, τα έλεγα! Και χωρίς να προφητεύω, γιατί δεν έχω κανένα διορατικό χάρισμα, «εδώ που είμαι, πιστεύω ότι μιά μέρα θάρθεις»!
Το λέω αυτό, γιατί απ’ τα κείμενά σου σχημάτισα τη γνώμη, ότι είσαι έντιμος και έξυπνος άνθρωπος! Και ενός τέτοιου ανθρώπου, θα ευλογήσει ο Θεός, να «διανοιγούν οι οφθαλμοί»! Και θα ιδεί την αλήθεια, η οποία είναι μόνο η ακαινοτόμητη και απαραχάρακτη Ορθοδοξία, που διασώζει το μικρό «λείμμα κατ’ εκλογήν χάριτος» (Ρωμ. 11.5), και είναι όσοι μετά το 1924, παρέμειναν πιστοί στην Παράδοση της Εκκλησίας, χωρίς ν' αλλάξουν τίποτε, σήμερα δε δεν έχουν "κοινωνία" ούτε με Λατίνους, ούτε με Λατινόφρονες!
Δεν γνωρίζω την περίπτωση του λεγομένου αγίου Λουκά, γιατί δεν έχω διαβάσει κανένα σχετικό βιβλίο. ΄Έχω ακούσει μόνο για την ομολογιακή ζωή του τον καιρό του κομμουνισμού. Εύχομαι ο Θεός να τον κατατάξει στη Βασιλεία Του, όπως και όλους τους ανθρώπους, με τελευταίο εμένα. Το ίδιο και με τον Ιωάννη τον Μαξίμοβιτς.
Εγώ εκείνο το οποίο πιστεύω είναι, ότι για να σωθεί κάποιος πρέπει να είναι μέλος της Εκκλησίας του Χριστού και να μή «κοινωνεί» με τους αιρετικούς. Τώρα, αν ο Θεός, για τούς λόγους που εκείνος γνωρίζει, θέλει να σώσει κάποιον, που δεν πληροί τους όρους αυτούς, αυτό είναι δικό Του θέμα, και δεν θα δώσει λόγο σε μας.
Αλλά, ας μη επεκταθώ περισσότερο σε άλλα σημεία της παρεμβάσεως σου αδελφέ Misha, τουλάχιστον επί του παρόντος, γιατί κούρασα πολύ τους αδελφούς, που διαβάζουν αυτά που γράφω. Tους ζητώ να με συγχωρέσουν.
Αγαπητέ μου αδελφέ Μisha δεν με εκπλήττουν οι απόψεις σου, με τις οποίες, όπως καταλαβαίνεις, κάθετα διαφωνώ. Δεν εκπλήττομαι όμως, γιατί «εκεί που είσαι ήμουνα»! Αυτά που πιστεύεις, τα πίστευα και εγώ κάποτε, τον καιρό της αγνοίας μου. Αυτά που λες, τα έλεγα! Και χωρίς να προφητεύω, γιατί δεν έχω κανένα διορατικό χάρισμα, «εδώ που είμαι, πιστεύω ότι μιά μέρα θάρθεις»!
Το λέω αυτό, γιατί απ’ τα κείμενά σου σχημάτισα τη γνώμη, ότι είσαι έντιμος και έξυπνος άνθρωπος! Και ενός τέτοιου ανθρώπου, θα ευλογήσει ο Θεός, να «διανοιγούν οι οφθαλμοί»! Και θα ιδεί την αλήθεια, η οποία είναι μόνο η ακαινοτόμητη και απαραχάρακτη Ορθοδοξία, που διασώζει το μικρό «λείμμα κατ’ εκλογήν χάριτος» (Ρωμ. 11.5), και είναι όσοι μετά το 1924, παρέμειναν πιστοί στην Παράδοση της Εκκλησίας, χωρίς ν' αλλάξουν τίποτε, σήμερα δε δεν έχουν "κοινωνία" ούτε με Λατίνους, ούτε με Λατινόφρονες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου