ΔΙΩΓΜΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΚΑΘΕ φορὰ ποὺ θυμᾶμαι —καὶ συμβαίνει αὐτὸ συχνά, σχεδὸν καθημερινά— ὅτι μερικοὶ ἀδελφοὶ διώκονται ὄχι γιατὶ εἶναι ἄδικοι, ὄχι γιατὶ παρανομοῦν, ὄχι γιατὶ καταπατοῦν

θεῖες ἐντολές, ἀλλὰ γιατὶ εἶναι δίκαιοι, εἶναι ζηλωτές, εἶναι ἠθικοὶ καὶ τηροῦν μὲ ἀκρίβεια τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, αἰσθάνομαι καὶ ἐγὼ τὸν πόνο τῶν ἀδελφῶν, τὸν βιώνω ὡς δικὸ μου καὶ ἀγανακτῶ ἀπὸ τὴ συμπεριφορὰ τῶν διωκτῶν, οἱ ὁποῖοι κινοῦνται μὲ συγκαλυμμένη ἐχθρότητα καὶ πάντα στὸ ὄνομα τῆς τήρησης τῆς κανονικῆς τάξης τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πιστῆς ἐφαρμογῆς τῶν ὅσων ἀπὸ αἰῶνες ἰσχύουν στὴν παράδοσή της!

……….

Ὁ ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς

Πρόσφατα ἐξεδόθη ἡ καταδικαστικὴ ἀπόφαση γιὰ τὸν γνωστὸ ἱερομόναχο, ὁ ὁποῖος μάχεται κατὰ τῶν οἰκουμενιστῶν καὶ ἀμφισβητεῖ τὴν ἁγιότητα τοῦ Σμύρνης Χρυσοστόμου. Τὸ μεγάλο του παράπτωμα ἦταν ὅτι δὲν μνημόνευε τὸ Μητροπολίτη του κι ἐκεῖνος τὸν παρέπεμψε στὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη, μὲ τὴν ἴδια εὐκολία ποὺ ἐπὶ χρόνια παραπέμπει καὶ τοὺς λαϊκοὺς στὰ κοσμικὰ δικαστήρια, γιατὶ δὲν συμφωνοῦν μὲ τοὺς λόγους καὶ τὶς πράξεις του καὶ διαμαρτύρονται μὲ τρόπο γενναῖο καὶ δυναμικό. Ὁ π. Εὐθύμιος εἶναι εὐλαβέστατος κληρικὸς καὶ θαρραλέος. Διατυπώνει τὶς ἀπόψεις του τεκμηριωμένα καὶ ὑπερασπίζεται τὴν Ὀρθοδοξία. Σὲ μιὰ ἐποχὴ μάλιστα ὅπου ὄχι μόνο οἱ λαϊκοὶ ἀλλὰ καὶ οἱ περισσότεροι κληρικοὶ ἔχουν γίνει ἄνθρωποι τοῦ γλυκοῦ καὶ χλιαροῦ νεροῦ, ὁ π. Εὐθύμιος ἀπ᾽ τὴν ἀσκητικὴ του βίγλα ἀνησυχεῖ καὶ ἀντιστέκεται. Καὶ αὐτὸ εἶναι, ποὺ τὸν κάνει ἀξιοθαύμαστο καὶ ἀξιομίμητο. Δυστυχῶς, ἡ ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη ἀποφασίζει μὲ τρόπο παράλογο, πιστεύοντας ὅτι ἔτσι θὰ προστατεύσει κάποιους ἄλλους «ἀθώους» μεγαλόσχημους κληρικούς. Ἡ τακτικὴ αὐτὴ εἶναι θεομίσητη. Ὁ παραλογισμὸς συνεχίζεται μὲ τὸ νὰ ἐπιμένουν οἱ θύτες καὶ διῶκτες ὅτι ὀρθῶς ἐνήργησαν καὶ ἐπιβάλλεται

ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄλλοι, ποὺ δὲν ἔχουμε τὴ δική τους ἐμπάθεια, νὰ δεχτοῦμε καὶ νὰ σεβαστοῦμε τὶς ἐν «Ἁγίῳ Πνεύματι ἀποφάσεις τους». Κάτι τέτοιο εἶναι ἀδιανόητο. Οἱ χριστιανοὶ εἶναι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι δοῦλοι τῶν ἐφήμερων ἐκκλησιαστικῶν ἀρχόντων. Γι᾽ αὐτὸ καὶ συμπαρίστανται στοὺς ἀδίκως διωκόμενους ἀδελφοὺς καὶ παραδειγματίζονται ἀπ᾽ τὸ τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιμετωπίζουν τὴν τυφλὴ ἐμπάθεια τῶν διωκτῶν τους. Ἐλπίζω ὅτι κάποτε θὰ δικαιωθοῦν οἱ ἀδελφοί, παρὰ τὴν ἀρνητικὴ στάση τῶν ὑπευθύνων. Ἐξ ἄλλου πάνω ἀπὸ τὶς δολοπλοκίες καὶ τοὺς δικτατορικοὺς τρόπους ἀπονομῆς δικαιοσύνης, ὑπάρχει ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος θὰ τακτοποιήσει ὅλες τὶς ὑποθέσεις καὶ θὰ ἐπουλώσει τὶς πληγές.