Ὅσο καὶ ἂν ἐπιζητοῦν ὁρισμένοι νὰ ὑποβαθμίσουν τὴν ἑορτὴ τῶν
Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἡ Ἐκκλησία μας καὶ ἡ αὐθεντικὴ Ἑλληνική μας παιδεία, ἀξίως καὶ δικαίως
θὰ ἑορτάζουν καὶ θὰ τιμοῦν τοὺς «Τρεῖς Μεγίστους
Φωστῆρας τῆς Τρισηλίου Θεότητος».
Τοὺς τρεῖς μεγάλους αὐτοὺς ἄνδρες, ποὺ καταξιώθηκαν ὡς οἰκουμενικοὶ
πλέον διδάσκαλοι. Τὸν Μέγα Βασίλειο, τὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο καὶ τὸν Ἰωάννη τὸν
Χρυσόστομο. Θὰ χρειάζονταν τόμοι ὁλόκληροι, γιὰ νὰ παρουσιαστεῖ σὲ ὅλο το βάθος
καὶ σὲ ὅλη του τὴν ἔκταση τὸ ἔργο τους, καὶ μάλιστα αὐτὸ ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὰ γράμματα
καὶ τὴν παιδεία. Τὸ ὅτι ὅμως οἱ πρόγονοί μας, μετὰ ἀπὸ θαυμαστὸ γεγονός, ὅρισαν
τὴν κοινὴ μνήμη τους, καὶ κατόπιν τοὺς καθιέρωσαν ὡς προστάτες τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων,
τῶν μαθητῶν, φοιτητῶν καὶ ἐκπαιδευτικῶν, τοῦτο ἔχει νὰ δηλώσει πολλά. Τουλάχιστον
σὲ αὐτοὺς, ποὺ διακονοῦν τὸ ἐκπαιδευτικὸ λειτούργημα καὶ φυσικὰ συνεχίζουν καὶ ἐπιμένουν
νὰ σκέπτονται ὀρθά, ἐλεύθερα καὶ Ἑλληνικὰ «τοῖς νοῦν ἔχουσιν»...
Ἂν θέλαμε νὰ σταθοῦμε σὲ κάποια σημεῖα ἀπὸ τὴν δυναμική τους
προσωπικότητα, καὶ νὰ τὰ παρουσιάσουμε στοὺς νέους κυρίως ἀνθρώπους, αὐτὰ εἶναι:
Ἡ ἄκαμπτη ἐργατικότητά τους. Ἡ ἐπιμέλειά τους στὶς σπουδές τους. Τὸ ὅτι ἀγωνίστηκαν
καὶ κατόρθωσαν νὰ μένουν ἁγνοὶ καὶ ἀνεπηρέαστοι ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες συσπουδαστές
τους, ποὺ ἔχαναν ἀνοήτως τὸν πολύτιμο χρόνο τους σὲ φατρίες καὶ ἁμαρτωλὲς διασκεδάσεις.
Καὶ προπάντων καὶ κυρίως ἔχουμε νὰ παρουσιάσουμε καὶ νὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ τὴν ἀκλόνητη
πίστη τους! Τὴν Χριστιανική τους Πίστη στὸν Θεὸ καὶ τὶς ὑποσχέσεις του γιὰ τὰ μέλλοντα
ἀγαθά. Ἂν καὶ ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους αὐτοὺς Ἱεράρχες εἶχε τὴν ἰδιαίτερη προσωπικότητά
του δηλ. τὴν ἰδιοσυγκρασία, τὴν χάρη καὶ τὰ ἰδιαίτερα χαρίσματα τῆς κλήσεώς του,
ὅμως αὐτὴ ἡ κοινὴ Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ πίστη, ποὺ βίωναν μέσω τῆς ζωντανῆς παραδόσεως,
τὴν ὁποία κατέχει ἡ Ἐκκλησία μας, μὲ ὅλο τους τὸ εἶναι, τοὺς ἔκαναν νὰ ἀποτελοῦν
πλέον τὰ αἰώνια πρότυπά μας καὶ νὰ στέκονται οἱ αἰῶνες μὲ ἀπόλυτο σεβασμὸ ἀπέναντί
τους. Ὁπωσδήποτε, ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ μίμησις τῶν ἁγίων ἀποτελοῦν καὶ τὸν σκοπὸ τοῦ
ἑορτασμοῦ τους, ὅπως φυσικὰ καὶ ὅλων τῶν ἁγίων μας. Τοὺς ἑορτάζουμε καὶ τοὺς τιμοῦμε, ἀκριβῶς γιὰ νὰ τοὺς
μιμηθοῦμε. Θὰ λέγαμε, γεραίρουμε τὴν μνήμη τους, γιὰ νὰ ἀντιγράψουμε τὶς ἀρετές
τους καὶ προπαντῶς τὴν ἀρετὴ τῆς ἀκραδάντου πίστεώς τους, ὥστε νὰ στολίσουμε ἀνάλογα
καὶ ἐμεῖς τὴν δική μας ζωὴ σὲ αὐτοὺς τοὺς ὄντως δύσκολους καιροὺς, ποὺ ἡ ἀγάπη τοῦ
Θεοῦ, ὅρισε νὰ ζοῦμε καὶ βεβαίως νὰ ἀγωνιζόμαστε. Καὶ εἶναι μὲν ἀλήθεια ὅτι ὅλα
αὐτὰ τὰ σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ποὺ ἐξυφαίνονται στὶς ἡμέρες μας, στόχο τους
ἔχουν τὴν πίστη. Τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανική μας πίστη καὶ μαζὶ τὴν πατρίδα μας, τὴν
Ἑλλάδα μας. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, εἶναι πλέον ἢ βέβαιον ὅτι δὲν εἴμαστε
μόνοι στὸν ἀγώνα αὐτό. Ὄχι ἁπλῶς δὲν εἴμαστε μόνοι, ἀλλὰ ἔχουμε νὰ μᾶς ἐμπνέουν καὶ
μετὰ βεβαιότητος μᾶς συμπαραστέκουν οἱ οἰκουμενικοί μας πατέρες καὶ διδάσκαλοι.
Αὐτοὶ ποὺ βγῆκαν νικητὲς καὶ τροπαιοῦχοι στοὺς ἀδυσώπητους ἀγῶνες καὶ τὴν «οἰκουμένην κατεφώτισαν» μὲ τὴν διδασκαλία
τῶν θείων δογμάτων καὶ τὶς οὐράνιες Εὐαγγελικὲς ἀρετές! Ἑπομένως, ἀφοῦ ἔτσι ἔχουν
τὰ πράγματα καὶ νομοτελειακῶς οἱ ἅγιοι κυριαρχοῦν καὶ καθοδηγοῦν, δὲν ἔχουμε νὰ
φοβηθοῦμε τὰ «κύματα ἄγρια θαλάσσης τὰ ἐπαφρίζοντα
τὰς ἑαυτῶν αἰσχύνας», οὔτε πάλι μᾶς πτοοῦν τὰ «βέλη τῶν νηπίων»…
Ἀτρόμητοι, καὶ μὲ Χριστιανικὴ παρρησία, θὰ βιώνουμε σὲ ὅλους
τούς τομεῖς τῆς ζωῆς μας τὸ πνεῦμα τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ὅπως μᾶς τὸ ἄφησαν ὡς πολύτιμη
παρακαταθήκη οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες. Μὲ τὶς εὐχές τους θὰ ἐφαρμόζουμε αὐτὸ, ποὺ παραγγέλλει
τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Νὰ ἔχετε πάντοτε στὸν νοῦ
σας ἐκείνους ποὺ ἔγιναν πνευματικοὶ ὁδηγοί σας. Νὰ βλέπετε καλά τό ἅγιο παράδειγμά τους, νὰ μελετᾶτε
τὶς συμβουλές τους καὶ τὴν διδασκαλία τους καὶ νὰ “μιμεῖσθε τὴν πίστιν” τους» (Ἑβρ. ΙΓ´7). Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου