Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

Misha:

επανέρχομαι κάνοντας το ζήτημα  "λιανά" :

τι μας λες, φιλε Κοσμά... ότι εάν ο επίσκοπός μου κοινωνεί με τον λατινόφρονα πατριάρχη καθίσταται ακοινώνητος έστω και αν διαφωνεί, έστω και αν δεν μοιράζεται τα αιρετικά φρονήματά του ....

το ίδιο ισχύει, μας λες, και για όποιο κοινωνεί με τον επίσκοπο που έχει κοινωνία με ένα λατινόφρονα Πατριάρχη (όπως ο Αθηναγόρας ή ο σημερινός οι οποίοι και προφανώς έχουν εκπέσει σε αίρεση και μάλιστα την διακηρύσσουν "γυμνή τη κεφαλή")

και τα λες αυτά υπονοώντας πως οι ζηλωτικές παρατάξεις δεν είχαν και δεν έχουν κοινωνία ούτε με τον ίδιο τον λατινόφρονα, ούτε με τους επισκόπους που συλλειτουργούν μαζί του ή τον μνημονεύουν.

Αλλά η πραγματικότητα (όπως προανέφερα), μας λέει τελείως άλλα πράγματα:

ΟΛΕΣ οι σημαντικές ζηλωτικές παρατάξεις είχαν κατακαιρούς και έως πρόσφατα κοινωνία με τη Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς. Δηλαδή συλλειτουργούσαν, αλληλομνημονεύονταν κλπ.

Μάλιστα οι σημαντικότερες χειροτονίες επισκόπων του Παλαιού Ημερολογίου έγιναν από Ιεράρχες της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς.

Έλα όμως που η Ρ.Ε.Δ είχε ΣΤΑΘΕΡΗ και αδιατάρακτη κοινωνία τόσο με το Πατριαρχείο Σερβίας όσο και με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων (μέσω της εκεί Ρωσικής αποστολής ) !!!!!

και ασφαλώς γνωρίζεις αγαπητέ  Κοσμά πως τόσο το Πατριαρχείο Σερβίας όσο και το πατριαρχείο  Ιεροσολύμων (πλην μιας περιόδου ολίγων μηνών την δεκαετία του 1990) ΔΕΝ ΕΠΑΥΣΑΝ το μνημόσυνο του Πατριάρχου Κων/πόλεως.

Αυτό,  σύμφωνα με τη δική σου λογική, σημαίνει πως οι ζηλωτικές παρατάξεις της Ελλάδος ήταν σε έμμεση κοινωνία με τον λατινόφρονα Αθηναγόρα αλλά και με τον σημερινό πατριάρχη του Φαναρίου.....

Άρα τι;;  Χάθηκε η Χάρις του Θεού από της γης;;  Εξέλιπε η ιερωσύνη;;   ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ!!!   ΑΠΑΓΕ ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ!!!!

Χριστουγεννιάτικος Ύμνος -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 31 Δεκεμβρίου 2016

Μελάνης οσίας, Ζωτικού ορφανοτρόφου.

Μελάνη η μακαρία μήτηρ ημών η σήμερον εορταζομένη ήτο γέννημα και θρέμμα της περιφήμου μεγαλοπόλεως Ρώμης, εις την οποίαν εγεννήθη κατά το έτος τπγ΄ (383), καταγομένη από γένος περιφανέστατον. Οι γονείς της ήσαν οι πρώτοι της βουλής και από όλους τους άρχοντας πλουσιώτεροι, ευσεβείς και αυτοί και ενάρετοι. Όταν δε έφθασεν η κόρη εις ηλικίαν νόμιμον και οι γονείς της εβούλοντο να την υπανδρεύσουν, τους παρεκάλεσε να μη της αναφέρουν πλέον υπόθεσιν γάμων. Αυτοί όμως είχον πόθον να κάμουν απόγονον, δια να κληρονομήση τον πλούτον των.

Τη αυτή ημέρα 30η Δεκεμβρίου, μνήμη της Οσίας ΘΕΟΔΩΡΑΣ της από Καισαρίδος.

Θεοδώρα η Οσία ήτο κατά τους χρόνους Λέοντος Γ΄ του Ισαύρου του πατρός Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη ψιζ΄ - ψμα΄ (717 – 741), καταγομένη από γένος λαμπρόν και περιφανές, θυγάτηρ πατρός μεν Θεοφίλου, πατρικίου το αξίωμα, μητρός δε Θεοδώρας. Η μήτηρ της δε αύτη επί πολλά έτη ούσα στείρα και περίλυπος δια την στείρωσιν, παρεκάλει τον Θεόν και την Υπεραγίαν Θεοτόκον να της χαρίση τέκνον, εισήκουσε δε ο Θεός τής δεήσεώς της και έδωκεν εις αυτήν την χάριν, την οποίαν εζήτει, δια της Αγίας Άννης της μητρός της Θεοτόκου.

π Θεόδ. Ζήσης, Διακοπή Μνημοσύνου Επισκόπων-ΙΕ΄ Κανών Α' & Β' Συνόδου (3η Ομιλία)

«Καινούργιος χρόνος πάλι ξημερώνει, μαζί του να σβηστούνε κι’όλοι οι πόνοι»! -- του Σ.Παπαθεμελή*

Η γενιά του γράφοντος στα δύσκολα μεταπολεμικά και μετεμφυλιακά χρόνια τραγουδούσε με αυτοπεποίθηση το χριστιανικό εμβατήριο του Γ. Βερίτη:

«Καινούργιος χρόνος πάλι ξημερώνει

και σβήνεται και χάνεται ο παλιός!

Μαζί του να σβηστούνε κι όλοι οι πόνοι,

το δάκρυ μας, η λύπη, ο στεναγμός»!

Και επιμέναμε:

«Καινούργιος χρόνος πάλι ξημερώνει

και λάμπει ο σκοτισμένος ουρανός.

Μ’ελπίδες ο Θεός να τον χρυσώνει

και να’ναι ευτυχισμένος και καλός».

Τότε έλαμψε ο σκοτισμένος ουρανός. Και ξαναστήθηκε ο τόπος στα πόδια του. Μέσα από τα ερείπια που σώρευσε η τριπλή ξενική Κατοχή και ολοκλήρωσε ο εμφύλιος σπαραγμός ορθώθηκε μια Ελλάδα της ανασυγκρότησης και της δημιουργίας με όλες τις εγγενείς αδυναμίες και τα λάθη των ηγεσιών της βέβαια.

            Με τα Μνημόνια παραδώσαμε την εθνική κυριαρχία και την εθνική περιουσία στους ξένους. Είμαστε αιχμάλωτοι στην “Ιερά Εξέταση” των δανειστών και των πολιτικών εντεταλμένων τους.

Το συνοδικό Μήνυμα της προσευχόμενης, εκκλησιαστικής και λαϊκής Συνόδου της Επαρχίας Ράσκας-Πριζρένης και Κοσσόβου-Μετοχίας στην εξορία (ο Επίσκοπος Αρτέμιος),

 η οποία πραγματοποιήθηκε στη μονή του Αγίου Νικολάου στη Λοζνίτσα κοντά στο Τσατσάκ στις 5 Ιουνίου το 2016 – Η απόρριψη “της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου“ της Κρήτης

децембар 28, 2016

Θεοφιλή Σύνοδε των ορθοδόξων, αγιοσαββαϊτικέ λαέ του Θεού, Χριστός Ανέστη!

Στο φως της γιορτής του Πάσχα πραγματοποιείται αυτή η ιερά Σύνοδος με την ελπίδα ότι αυτή θα συνεισφέρει στην πνευματική ανάσταση και στην αφύπνιση της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και του σερβικού ορθόδοξου λαού.

Ο μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας, ο Άγιος Βασίλειος, ο Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας, είπε: “Θεοῦ μεμνῆσθαι μέν διηνεκῶς εὐσεβές καί κόρον ούκ ἔχον τῇ φιλοθέῳ ψυχῇ“.[1] Εμείς, οδηγούμενοι από αυτή την αγιοπατερική εμπειρία και τη διδαχή, από το συνοδικό χαρακτήρα και τον ευπρεπισμό της Εκκλησίας, καθώς και από την παράδοση της θεοπροσευχόμενης συνοδικότητας του ορθοδόξου σερβικού μας λαού, συναντηθήκαμε σήμερα στην ιερά μονή του Αγίου Νικολάου των Μύρων στη Λοζνίτσα κοντά στο Τσατσάκ, δόξα τω Θεώ. Συναντηθήκαμε προκειμένου να προσφέρουμε την κατάλληλη και αναίμακτη θυσία, και την εξυπηρέτηση στο Θεό, προκειμένου να ενδυναμωθούμε πνευματικά στην ευλάβεια και στην αδελφική αγάπη, για να κατοχυρωθούμε στη θεϊκή επιστήμη της ορθόδοξης πίστης.

ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017 Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ -- Αχειροποίητη περιτομή

«Ουκ εβδελύξατο σαρκός την περιτομήν, αλλ’ έδωκεν εαυτόν τύπον και υπογραμμόν πάσι προς σωτηρίαν»
 
 Η αρχή του νέου χρόνου που αποτελεί για τον κάθε άνθρωπο πρόκληση για ανώτερα πνευματικά ανεβάσματα, μάς φέρνει ενώπιον μιας μεγάλης πατερικής μορφής. Τιμούμε την ιερή μνήμη του Βασιλείου του μεγάλου, αρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας του Θαυματουργού. Η μορφή του λάμπει στο ορθόδοξο χριστιανικό στερέωμα και καθοδηγεί τα βήματα και την πορεία μας με το άγιο και φωτεινό παράδειγμα που μάς κατέλειπε. Προς τιμή του Μεγάλου Βασιλείου τελείται σήμερα και η λειτουργία του που μέσα από το μελιστάλακτο πνευματικό της πλούτο εντρυφούμε ουράνιους μαργαρίτες.
Συγχρόνως όμως εορτάζουμε και τη Δεσποτική εορτή της Περιτομής του Κυρίου. Η υμνολογία της Εκκλησίας μάς πληροφορεί εμφαντικά ότι «ουκ εβδελύξατο σαρκός την περιτομήν, αλλ’ έδωκεν εαυτόν τύπον και υπογραμμόν πάσι προς σωτηρίαν».

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

 Misha:

Παράθεση:

οι Ματθαιικοι εχουν τις χειροτονίες τους απο την Εκκλησια των Ρωσων της Δαισπορας (οσο κι αν προσπαθουν με διαφορα κολπακια να το αρνηθούν) το ιδιο ισχυει και για ορισμενους απο την παραταξη Χρυσοστόμου Κιουση αλλα και απο τους ενισταμενους του Κυπριανού και καποιους ακομα απο τις 7-8 παρατάξεις (δεν προλαβαινουμε να τις μετράμε απο τα αλλελπάλληλα ενδοζηλωτικά σχισματα) Λοιπόν ,εφοσον οι μεγαλυτερες ζηλωτικές παρατάξεις ειχαν κοινωνια με την Ρωσική Εκκλησια της Διασποράς η οποια ειχε ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ με το Πατριαρχειο Σερβιας αλλα και με το Πατριαρχειο Ιεροσολυμων (μεσω της εν Ιεροσολυμοις αποστολη της) οι οποιες με τη σειρα τους κοινωνουσαν και με το πατραρχειο Κων/πόλεως αλλά και με το Ρωσικο Πατριαρχειο (ακομα και την περίοδο της δεκαετίας του 1970 που η προερχομενη απο την KGB ηγεσια του ειχε κηρυξει την intercommunio με του παπικους) τοτε λοιπον συμφωνα με τη λογικη "ο κοινωνων ακοινωνήτω..." ΟΛΕΣ οι ζηλωτικές παρατάξεις κατεστησαν ακοινωνητες..... Για ξαναδες τα, φιλε Κοσμά, τα γεγονότα....δεν ειναι τοσο απλοικά οσο σας παρουσιάζονται....

Philokalian Distinction between Orthodoxy and Heresy

by Protopresbyter fr. George D. Metallinos
Professor Emeritus of the Athens University

http://impantokratoros.gr/http://impantokratoros.gr/9A89B502.en.aspx

ΥΜΝΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ: Χριστός γεννᾶται...,Μεγάλυνον ψυχή μου...,Μυστήριον ξένον... --- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 30 Δεκεμβρίου 2016

Ανυσίας οσιομάρτυρος, Φιλαιτέρου μάρτυρος, Λέοντος οσίου.

Ανυσία η Αγία του Χριστού Οσιομάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 286 – 305 καταγομένη εκ Θεσσαλονίκης, θυγάτηρ γονέων ευσεβών και πολύ πλουσίων, μετά τον θάνατον των οποίων έζη η Αγία κατ’ ιδίαν ησυχάζουσα και ευαρεστούσα τον Θεόν δια της πληρώσεως των θείων εντολών. Ταύτην την Αγίαν πορευομένην ποτέ εις την Εκκλησίαν, κατά το σύνηθες, απήντησε στρατιώτης τις ειδωλολάτρης και συλλαβών αυτήν την έσυρεν εις τους βωμούς των ειδώλων αναγκάζων αυτήν να θυσιάση εις τους δαίμονας. Επειδή δε η Αγία ωμολόγησε Θεόν τον Χριστόν και έπτυσεν εις το πρόσωπον του μιαρού εκείνου, ωργίσθη ο αλιτήριος και διεπέρασε την πλευράν της Αγίας δια του ξίφους του, λαβούσης ούτω της μακαρίας Ανυσίας τον αμάραντον του Μαρτυρίου στέφανον.