Στις 17 Όκτωβρίου τρ. ἔτ. ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἐπισκέφτηκε τὸ
Βατικανὸ καὶ συμμετεῖχε στὴ σύνοδο τῶν παπικῶν ἐπισκόπων. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ἕνα
ἀπόσπασμα τῆς ὁμιλίας του πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς παπικούς: «Εἶναι ἡ πρώτη φορὰ στὴν
ἱστορία ποὺ σὲ μιὰ Οἰκουμενικὴ Ἐκκλησία προσφέρεται ἡ εὐκαιρία νὰ ἀπευθύνει
λόγο σὲ μιὰ Σύνοδο Ἐπισκόπων τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα νὰ γίνει ἕνα
μέρος ἔτσι τῆς ζωῆς τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας σὲ τόσο ὑψηλὸ ἐπίπεδο. Θεωροῦμε αὐτὸ
σὰν φανέρωμα τοῦ ἔργου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ ὁδηγεῖ τὶς ἐκκλησίες μας σὲ μιὰ
στενότερη καὶ βαθύτερη σχέση μεταξύ τους, ἕνα σημαντικὸ βῆμα πρὸς τὴν ἐπανεγκαθίδρυση
τῆς πλήρους κοινωνίας». Γιὰ τὸν Οἰκ. Πατριάρχη οἱ παπικοὶ ἀποτελοῦν Ἐκκλησία! Δὲν
εἶναι αἱρετικοί, ὅπως τονίζουν οἱ Πατέρες καὶ οἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδοξίας.
Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου
Kosmas:
Έγραψε
ο φίλος Misha:
Παράθεση:
|
υπάρχουν πολλοί άγιοι ησυχαστές που δεν είπαν ή δεν έγραψαν κάτι σχετικά με τις αιρέσεις.... αυτό δεν τους καθιστά λιγότερο άγιους.... παραδείγματα πάμπολλα.... αρκεί ν ανοίξει κανείς το γεροντικό και θα βρει μόνο εκεί δεκάδες..... Μέγας Ποιμήν, Μεγας Σισωης, Μέγας Παίσιος, αββας Θεόδωρος της Φέρμης, άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, αββάς Παύλος ο απλούς, αββας Παύλος ο Θηβαίος, Μέγας Αρσένιος, όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης, όσιος Ονούφριος κλπ κλπ κλπ.... εάν υπήρχε έστω και υπόνοια πως ο άγιος Ισαάκ είχε αιρετικές απόψεις θα είχαμε κάποια νύξη περί τούτου από τους Πατέρες ,οι οποίοι υπήρξαν(και δικαίως) υπερευαίσθητοι σε δογματικά ζητήματα. αυτό, όπως είναι φυσικό, δεν συμβαίνει. Αντιθέτως ο Άγιος Ισαάκ τιμάται και εκθειάζεται.... |
Η ευαισθησία όλων των αγίων της Εκκλησίας μας σε θέματα πίστεως είναι δεδομένη. Δεν έχει κανένας παρά να θυμηθεί το παράδειγμα του αββά Αγάθωνα, όταν τον κατηγόρησαν ως αιρετικό.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Δευτέρα, 12 Δεκεμβρίου 2016
Σπυρίδωνος Τριμυθούντος.
Τη ΙΒ΄ (12η) του αυτού μηνός μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ
Επισκόπου Τριμυθούντος της εν Κύπρω, του Θαυματουργού.
Σπυρίδων ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, της οικουμένης το καύχημα και των πιστών το αγλάϊσμα, ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου του Μεγάλου (306- 337) και του υιού αυτού Κωνσταντίου (337-361), κατήγετο δε εκ της περιφήμου νήσου Κύπρου. Τοσούτον δε η αρετή και τα ένθεα του Αγίου τούτου κατορθώματα την οικουμένην κατηύγασαν, ώστε δεν πρέπει να μείνη κανείς Χριστιανός όστις να μη γνωρίση εν πάση λεπτομερεία τον Βίον του. Ο Θεοφόρος ούτος Πατήρ είναι εκείνος, όστις λαβών μέρος εις την εν Νικαία Αγίαν Α΄ Οικουμενικήν Σύνοδον εποίησεν ενώπιον πάντων των απαρτιζόντων αυτήν Αγίων Πατέρων το μέγα εκείνο και υπερφυές θαύμα της κεραμίδος, δια του οποίου τον μεν φιλόσοφον του Αρειανισμού κατέβαλε, τας δε αληθείας της Ορθοδόξου ημών Πίστεως εκράτυνεν.
Σπυρίδων ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, της οικουμένης το καύχημα και των πιστών το αγλάϊσμα, ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου του Μεγάλου (306- 337) και του υιού αυτού Κωνσταντίου (337-361), κατήγετο δε εκ της περιφήμου νήσου Κύπρου. Τοσούτον δε η αρετή και τα ένθεα του Αγίου τούτου κατορθώματα την οικουμένην κατηύγασαν, ώστε δεν πρέπει να μείνη κανείς Χριστιανός όστις να μη γνωρίση εν πάση λεπτομερεία τον Βίον του. Ο Θεοφόρος ούτος Πατήρ είναι εκείνος, όστις λαβών μέρος εις την εν Νικαία Αγίαν Α΄ Οικουμενικήν Σύνοδον εποίησεν ενώπιον πάντων των απαρτιζόντων αυτήν Αγίων Πατέρων το μέγα εκείνο και υπερφυές θαύμα της κεραμίδος, δια του οποίου τον μεν φιλόσοφον του Αρειανισμού κατέβαλε, τας δε αληθείας της Ορθοδόξου ημών Πίστεως εκράτυνεν.
Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ (ΙΛΑΣΤΗΡΙΟΝ) ΚΑΙ Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ YOM KIPPUR
Του αδελφού μας Αλέξανδρου
Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, στο επάνω μέρος της Κιβωτού της Διαθήκης βρισκόταν η Θέση του Ελέους (Mercy Seat, στα Εβραϊκά kapporeth και στα Ελληνικά Ιλαστήριον) η οποία ήταν ένα χρυσό καπάκι/κάλυμμα με δύο Χερουβείμ στα άκρα του. Κάτω ακριβώς από αυτό το χρυσό καπάκι/κάλυμμα προφυλάσσονταν η Κιβωτός της Διαθήκης. http://www.preachit.org/images/ppt_thumbs/1161-slide1-600.jpg
http://oneclimbs.com/wp-content/uploads/2013/04/Ark-of-covenant-God-face-to-face.jpg
Τόσο η Κιβωτός της Διαθήκης όσο και το Ιλαστήριον τοποθετούνταν μέσα στα Άγια των Αγίων (Holy of Holies - Kodesh Hakodashim- Σήμερα θεωρείται ότι βρίσκεται κάτω από το Θόλο του Βράχου αν και ορισμένοι ερευνητές το τοποθετούν λίγο βορειότερα) που αποτελούσε το πιο ιερό μέρος του Ναού, διαχωρισμένο από τον υπόλοιπο Ναό από μία μεγάλη και παχυλή κουρτίνα(parochet) . Τα δύο χερουβείμ τοποθετούνταν πάνω στην Θέση του Ελέους ακριβώς απέναντι το ένα από το άλλο με ανοιγμένα τα φτερά με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν μία θέση για τον Θεό/Γιαχβέ (Α Βασ. 4,4 καὶ ἀπέστειλεν ὁ λαὸς εἰς Σηλώμ, καὶ αἴρουσιν ἐκεῖθεν τὴν κιβωτὸν Κυρίου καθημένου Χερουβίμ· καὶ ἀμφότεροι οἱ υἱοὶ Ἡλὶ μετὰ τῆς κιβωτοῦ, Ὀφνὶ καὶ Φινεές) . Η Θέση του Ελέους είναι ο Θρόνος του Θεού/Γιαχβέ επομένως!
Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, στο επάνω μέρος της Κιβωτού της Διαθήκης βρισκόταν η Θέση του Ελέους (Mercy Seat, στα Εβραϊκά kapporeth και στα Ελληνικά Ιλαστήριον) η οποία ήταν ένα χρυσό καπάκι/κάλυμμα με δύο Χερουβείμ στα άκρα του. Κάτω ακριβώς από αυτό το χρυσό καπάκι/κάλυμμα προφυλάσσονταν η Κιβωτός της Διαθήκης. http://www.preachit.org/images/ppt_thumbs/1161-slide1-600.jpg
http://oneclimbs.com/wp-content/uploads/2013/04/Ark-of-covenant-God-face-to-face.jpg
Τόσο η Κιβωτός της Διαθήκης όσο και το Ιλαστήριον τοποθετούνταν μέσα στα Άγια των Αγίων (Holy of Holies - Kodesh Hakodashim- Σήμερα θεωρείται ότι βρίσκεται κάτω από το Θόλο του Βράχου αν και ορισμένοι ερευνητές το τοποθετούν λίγο βορειότερα) που αποτελούσε το πιο ιερό μέρος του Ναού, διαχωρισμένο από τον υπόλοιπο Ναό από μία μεγάλη και παχυλή κουρτίνα(parochet) . Τα δύο χερουβείμ τοποθετούνταν πάνω στην Θέση του Ελέους ακριβώς απέναντι το ένα από το άλλο με ανοιγμένα τα φτερά με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν μία θέση για τον Θεό/Γιαχβέ (Α Βασ. 4,4 καὶ ἀπέστειλεν ὁ λαὸς εἰς Σηλώμ, καὶ αἴρουσιν ἐκεῖθεν τὴν κιβωτὸν Κυρίου καθημένου Χερουβίμ· καὶ ἀμφότεροι οἱ υἱοὶ Ἡλὶ μετὰ τῆς κιβωτοῦ, Ὀφνὶ καὶ Φινεές) . Η Θέση του Ελέους είναι ο Θρόνος του Θεού/Γιαχβέ επομένως!
ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΑΣ – του Ιωάννου Θ. Χαϊνη, Ομ Καθ. Ε.Μ.Π.
Τον τελευταίον καιρόν πολλά λέγονται κι γράφονται για τὸ
μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ποὺ διδάσκεται στὴ Β/θμια ἐκπαίδευση. Ἀφοῦ δὲν κατόρθωσαν νὰ κάνουν τὸ μάθημα
προαιρετικό,ζήτησαν μία ἄλλη ὁδό, νὰ ἀντικατασταθοῦν τὰ Θρησκευτικὰ μὲ τὸ
μάθημα τῆς θρησκειολογίας. Μὲ μανία καὶ πάθος, ἀκρίτως, γράφουν ἄρθρα σὲ ἐφημερίδες,
ὥστε νὰ ἐξοβελισθεῖ ὁ ὁμολογιακὸς καὶ κατηχητικὸς χαρακτήρας τοῦ μαθήματος τῶν
Θρησκευτικῶν στὴν Β/θμια ἐκπαίδευση. Ξεχνοῦν αὐτοί, ποὺ μάχονται τὸ μάθημα τῶν
Θρησκευτικῶν ὅτι σὲ συντεταγμένη πολιτεία, οἱ δικές των ἐπιθυμίες καὶ ἐπιδιώξεις
θὰ πρέπει νὰ εἶναι συμβατὲς μὲ τὶς Συνταγματικὲς ἐπιταγές. Τὸ
πρόβλημα, λοιπόν, δὲν εἶναι τὸ τί θέλουμε ἐμεῖς, ὁ καθένας μὲ τὰ δικά του
πιστεύω, ἀλλὰ τὸ τί λέγει τὸ Σύνταγμα. Ἂς ξεκινήσουμε νὰ γνωρίσουμε τί εἶναι
θρησκειολογία.
Τη αυτή ημέρα 11η Δεκεμβρίου, ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ.
Αβραάμ του μακαρίου Προπάτορος αι υποθέσεις είναι γνωσταί τόσον εις τους
σοφούς, όσον και εις τους ιδιώτας Χριστιανούς, καθ΄ ότι η Βίβλος της Γενέσεως,
την οποίαν συνέγραψεν ο Προφήτης Μωϋσής και ήτις περιέχει ταύτας αναγινώσκεται
εις επήκοον πάντων των Χριστιανών εις την Εκκλησίαν, κατά τας νηστευσίμους
ημέρας της Αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής. Όθεν εκ της Βίβλου εκείνης
μανθάνουσιν όλοι, ότι ο Προπάτωρ ημών Αβραάμ κατήγετο από την χώραν των
Χαλδαίων και ήτο εθνικός (του έθνους των Χαλδαίων όντος προγενεστέρου του των
Ιουδαίων), έχων πατέρα ειδωλολάτρην, τον Θάρραν.
Ο όσιος Πέτρος Ο Δαμασκηνός γράφει (Δεύτερον Βιβλίον):
«εκείνος, που φωτίστηκε, ώστε να βλέπη τις αμαρτίες του, δεν σταματά να θρηνή τον εαυτόν του και τους άλλους ανθρώπους, βλέποντας την τόσην ανοχήν του Θεού και τις τόσες αμαρτίες, που από την αρχή κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε διαρκώς οι άθλιοι. Απ᾽ αυτό γίνεται ευγνώμων, μη τολμώντας να κατακρίνη κανέναν, από ντροπή για τις πολλές ευεργεσίες του Θεού και τα δικά μας αμαρτήματα…».
Μνήμη της οπτασίας Κοσμά μοναχού, φοβεράς και ωφελίμου
Το δέκατο τρίτο χρόνο της βασιλείας του Ρωμανού ( 920-944μ.Χ.), ζούσε στη
Βασιλεύουσα (Κων/πολη) κάποιος άνδρας, που υπηρετούσε σαν ένας από τους πιο
έμπιστους φύλακες του βασιλικού κοιτώνα του Αλεξάνδρου, προκατόχου του Ρωμανού
στο θρόνο. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος προτίμησε τη μοναχική ζωή. Έγινε μοναχός με
τ' όνομα Κοσμάς, και αργότερα ηγούμενος του μοναστηριού που βρίσκεται κοντά στο
Σάγαρη ποταμό. Κάποτε όμως τον χτύπησε μια πολύ βαριά αρρώστια, που τον
ταλαιπωρούσε για πολύ καιρό.
Τη ΙΑ΄ (11η) του αυτού μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΔΑΝΙΗΛ του Στυλίτου.
Δανιήλ
ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος έζη κατά τους χρόνους του βασιλέως Λέοντος Α΄ του
μεγάλου του επικαλουμένου Μακέλλη του βασιλεύσαντος κατά τα έτη (457- 474),
κατήγετο δε από την Μεσοποταμίαν της Συρίας, εκ της περιφερείας Σαμοσάτων.
Τούτου τον θαυμάσιον και μελίρρυτον Βίον θέλομεν διηγηθή ενταύθα, ελπίζοντες
ότι μεγάλως εκ τούτου θέλετε ωφεληθή. Διότι καθώς όταν ομιλή τις προς ανδρείους
στρατιώτας περί των διακριθέντων εις πολεμικούς άθλους και τρόπαια διεγείρεται
η ψυχή αυτών προς τους πολέμους και γίνονται προθυμότεροι και όσον μάλλον τας
ανδραγαθίας των αηττήτων και ισχυρών εκείνων ακούουσι, τοσούτον και αυτοί
προθυμοποιούνται και επιθυμούσι να δείξουν ομοίαν ανδρείαν και δύναμιν,
τοιουτοτρόπως και όταν διδάσκαλος τις διηγήται τους ασκητικούς Βίους, τους
θαυμαστούς αγώνας και τα ένθεα κατορθώματα των εναρέτων ανδρών,
προθυμοποιούνται οι ευλαβείς και φιλόχριστοι ακροαταί και παρακινούνται να
μιμηθώσι τον επαινούμενον.
Το φλεγόμενο κελί.
Ρώτησαν κάποτε τον αββά Παλλάδιο, πού καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη:
-Κάνε αγάπη, πάτερ, και πες μας από ποια αιτία έγινες μοναχός;
-Στην πατρίδα μου, απάντησε εκείνος, μισό χιλιόμετρο μακριά από το τείχος, ζούσε ένας έγκλειστος μοναχός πού λεγόταν Δαβίδ. Είχε έρθει από τη Μεσοποταμία. Ήταν πολύ ενάρετος, ελεήμων και εγκρατής. Έμεινε κλεισμένος και προσευχόμενος στο κελί του, περίπου εβδομήντα χρόνια!
-Κάνε αγάπη, πάτερ, και πες μας από ποια αιτία έγινες μοναχός;
-Στην πατρίδα μου, απάντησε εκείνος, μισό χιλιόμετρο μακριά από το τείχος, ζούσε ένας έγκλειστος μοναχός πού λεγόταν Δαβίδ. Είχε έρθει από τη Μεσοποταμία. Ήταν πολύ ενάρετος, ελεήμων και εγκρατής. Έμεινε κλεισμένος και προσευχόμενος στο κελί του, περίπου εβδομήντα χρόνια!