Από τα θεολογικά ερωτήματα -- Τιμωρεί ο Θεός;

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη,Θεολόγου

Ἕνα ἐρώτημα προβάλλεται συχνά καί ἀπό πολλούς: «Τιμωρεῖ ὁ Θεός»; Εἶναι δυνατό, ὁ Θεός τῆς ἀγάπης, νά τιμωρεῖ τά πλάσματά Του, εἴτε σέ τοῦτο τόν κόσμο, εἴτε στήν κόλαση μέ τήν αἰώνια τιμωρία; Καί ἄλλοι μέν ρωτᾶνε μέ καλή προαίρεση, ἄλλοι, ἐπιστρατεύοντας τή λογική καί ἀναζητᾶνε λύση, καί ἄλλοι κολλημένοι σά στρείδι στήν πλάνη, παραμένοντες πεισματικά σέ λάθος δρόμο. Στήν ἐρώτηση τούτη, ἡ ὀρθόδοξη ἀπάντηση εἶναι, χωρίς περιστροφές:

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

Η Εγκύκλιος της Ρωσικής Συνόδου της Διασποράς έχει ως εξής:

Παράθεση:

20 Ιουλίου / 2 Αυγούστου 1984 Προς όσους ενδιαφέρονται Την προσοχήν του Προέδρου και των μελών της Συνόδου των επισκόπων επέσυρε το γεγονός ότι γίνονται ακόμη ανακοινώσεις υπό μεμονωμένων κληρικών και λαϊκών της Εκκλησίας ημών, εις βάρος της αυθεντίας της Συνόδου των Επισκόπων, αποσκοπούσαι να αποδείξουν ότι ο φορεύς του θείου Πάθους άγιος Εδουάρδος, ο μάρτυς, ο βασιλεύς της Αγγλίας, δεν είναι άγιος της Παγκοσμίου Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού και ότι τα λείψανα του Αγίου Εδουάρδου, τα οποία πρόκειται μεγαλοπρεπώς να αποδοθούν εις την Εκκλησίαν ημών, είναι νόθα και ανάξια τιμητικής προσκυνήσεως υπό των πιστών.

π.Θεόδωρος Ζήσης, Κήρυγμα αγ. Βαρβάρας & Ιω. Δαμασκηνού - Κυρ. Ι' Λουκά (4-12-2016)

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 7 Δεκεμβρίου 2016

Αμβροσίου Μεδιολάνων, Γερασίμου Ευβοίας.

Ὁ Ἀμβρόσιος, διακεκριμένος Ρωμαῖος πολίτης, γεννήθηκε περίπου τὸ 340 μ.Χ.

Σπούδασε ρητορική, φιλοσοφία καὶ νομικά. Στὰ Μεδιόλανα ἀσχολήθηκε μὲ τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικαστή. Φύλασσε μὲ λόγια καὶ ἔργα τὴν ἀλήθεια καὶ ἀπέδιδε ἀντικειμενικὰ τὴν δικαιοσύνη , ἂν καὶ δὲν εἶχε βαπτισθεῖ ἀκόμα χριστιανός. Ὅσον ἀφορὰ σ’ αὐτὸ ὅμως, ἀπαντᾶ ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς:  «Ἀλλ’ ἐν παντὶ ἔθνει ὁ φοβούμενος αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτὸς αὐτῷ ἐστι». Δηλαδή, σὲ κάθε ἔθνος, ὅποιος σέβεται τὸν Θεὸ καὶ πολιτεύεται στὴν ζωή του μὲ δικαιοσύνη, εἶναι δεκτὸς ἀπ’ Αὐτὸν καὶ εἶναι δυνατὸν νὰ ἀρέσει σ’ Αὐτόν. Καὶ πράγματι, ὁ Ἀμβρόσιος μὲ τὴν ζωή του ἄρεσε στὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν ἀξίωσε νὰ βαπτισθεῖ χριστιανός, νὰ γίνει ἔπειτα ἀναγνώστης, καὶ ἀφοῦ μέσα σὲ λίγο χρονικὸ διάστημα πέρασε ὅλους τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς βαθμούς, μετὰ ἀπὸ ἀπόφαση τοῦ βασιλιὰ Οὐαλεντιανοῦ τοῦ Α’, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Μεδιολάνων. Σὰν Ἐπίσκοπος, ὁ Ἀμβρόσιος ποίμανε ἄριστα τὸ ποίμνιό του, ἀγωνίστηκε κατὰ τῶν αἱρέσεων, ἀλλὰ καὶ στὸν βασιλιὰ Θεοδόσιο δὲν ἐπέτρεψε νὰ εἰσέλθει στὸ ναό, παρὰ μόνο ὅταν μετάνιωσε εἰλικρινὰ γιὰ τοὺς φόνους ποὺ ἔκανε στὸν Ἱππόδρομο τῆς Θεσσαλονίκης. Ὁ Ἀμβρόσιος πέθανε εἰρηνικὰ τὸ ἔτος 397 μ.Χ., σὲ ἡλικία 57 χρονῶν.

Εφημερίς «Ορθόδοξος Τύπος»: ο φύλαξ της Ορθοδοξίας πιστός λαός δεν αντιστέκεται.

… Αυτοί που αντιστέκονται είναι λίγοι. Οι πολλοί είναι αδιάφοροι ή έχουν εσφαλμένη ιδέα, ότι μόνον την ψυχή μας πρέπει να αγωνιζώμαστε να σώσωμε. Τι κάνουν οι άλλοι και μάλιστα οι κληρικοί, δεν είναι δική μας δουλειά να τους κρίνωμε. Έτσι λένε και καθησυχάζουν. Με τέτοια νοοτροπία και χωρίς αντίσταση το κακό θα εξαπλώνεται ως γάγγραινα. Οι οικουμενιστές θα επιβάλλουν τη θέλησή τους παντού και οι λίγοι πιστοί θα υβρίζωνται ως ταλιμπάν, ως μικρόνοες, ως φανατικοί και άνθρωποι του μίσους, ως γραφικοί κλπ. Και ου θαυμαστόν: «Ει τον οικοδεσπότην Βεελζεβούλ εκάλεσαν, πόσον μάλλον τους οικιακούς αυτού»; Μερικοί πιστοί και παραδοσιακοί κληρικοί και λαϊκοί συνέταξαν και εκυκλοφόρησαν μια «Ομολογία πίστεως κατά του οικουμενισμού». Την υπέγραψαν μερικές χιλιάδες πιστών κληρικών και λαϊκών. Δεν είναι αρκετό. Αν την υπέγραφαν όλοι οι Μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας, όλοι οι Ηγούμενοι των Αγιορειτικών και λοιπών Ιερών Μονών της Ελλάδος, όλοι οι θεολόγοι κλπ. τότε οι οικουμενιστές θα σιγούσαν και η Εκκλησία θα ησύχαζε από τα κοάσματά τους. Τώρα όμως οι αντιστεκόμενοι είναι λίγοι, μια μικρή μειοψηφία. Γι΄ αυτό οι οικουμενιστές, στηριζόμενοι στον όγκο τους και στην υποστήριξη κοσμικών αρχόντων του αιώνος τούτου, δεν υποχωρούν και συνεχίζουν το διαβρωτικό τους έργο. Τι θα γίνη; Φαίνεται ότι χρειάζονται Ομολογητές και Μάρτυρες.  

π.Νικόλαος Μανώλης, Να υπακούουμε σε όλους τους επισκόπους; (Κήρυγμα, Εβρ. ιγ' 17-21)

Τη αυτή ημέρα (6η Δεκεμβρίου), μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΝΙΚΟΛΑΟΥ του Καραμάνου, του εν Σμύρνη μαρτυρήσαντος κατά το αχνζ΄(1657) έτος.

Νικόλαος ο ευλογημένος ούτος Νεομάρτυς ο Καραμάνος πεσών ποτε ηγέρθη και ενίκησε το πολυκέφαλον θηρίον του κακού. Η αιτία δε της πτώσεώς του έγινεν ούτως: εις την Σμύρνην συνέβη κάποτε να γίνη κάποιο σκάνδαλον, δια το οποίον αυτός, ευρισκόμενος εις τον θυμόν του, είπε να γίνη Τούρκος. Ήσαν δε εκεί Τούρκοι τινες και ως ήκουσαν τον λόγον του, τον ήρπασαν πάραυτα και τον ήγαγον εις τον κριτήν και εμαρτύρησαν, ότι είπε να γίνη Τούρκος· ηρώτησε τότε αυτόν ο κριτής αν ούτως έχη η αλήθεια και ο Νικόλαος λαμπρά τη φωνή εβόησε· «Μη γένοιτο ποτέ εγώ ν΄ αρνηθώ τον Ποιητήν και Σωτήρα μου, τον Κύριόν μου Ιησούν Χριστόν, τον αληθινόν Θεόν, όστις μέλλει να κρίνη ζώντας και νεκρούς και να αποδώση εκάστω κατά τα έργα του». Ταύτα ακούσας ο κριτής προσέταξε και τον έδειραν κατά πολλά, λέγων προς αυτόν να αρνηθή τον Χριστόν·

Η ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΗ ΚΑΜΑΡΑ -- Αλέξ. Παπαδιαμάντης

― Σχώρα με, Ἀρετώ, σχώρα με!

― Θεὸς σχωρέσ᾽, Θεὸς σχωρέσ᾽, πατέρα!

― Μ᾽ ὅλη τὴν ψυχή σ᾽, κορίτσι μ᾽ Ἀρετώ!

― Μ᾽ ὅλη τὴν ψυχή μ᾽, πατέρα· σχωρεμένος νά ᾽σαι!

Κ᾽ ἐψυχομάχει ἐπὶ ἡμέρας κ᾽ ἑβδομάδας ὁ γερο-Κουμενής, κ᾽ ἐβασανίζετο φρικτὰ εἰς τὴν ἐσχατιὰν τοῦ κόσμου τούτου, εἰς τὰ πρόθυρα τοῦ ἄλλου, πρὶν πατήσῃ εἰς τοῦ ζοφεροῦ ᾍδου τὸν οὐδόν. Καὶ τυραννούμενος, ἀφανισμένος καὶ μὴ δυνάμενος νὰ ἐξαφανισθῇ, πνιγόμενος καὶ μὴ δυνάμενος ν᾽ ἀποπνιγῇ, ἐπεκαλεῖτο τὴν εὐχήν, τὴν συγγνώμην τοῦ ἰδίου τέκνου του, τῆς κόρης του Ἀρετῆς, τὴν ὁποίαν εἶχεν ἀπὸ τὸν πρῶτον γάμον.

O Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής («Φιλοκαλία» Β´ τόμος) :

«Χωρίς την παραχώρηση του Θεού και αυτοί ακόμα οι δαίμονες δεν μπορούν να υπηρετήσουν τον διάβολον. Γιατί αυτός ο ίδιος ο Θεός επιτρέπει με την πρέπουσα φιλάνθρωπη και αγαθή πρόνοια στον διάβολο να επιφέρη με τους υπηρέτες του δαίμονες, διάφορες τιμωρίες. Αυτό το φανερώνει καθαρά η ιστορία του Ιώβ, ποὺ γράφει ότι δεν μπορούσε διόλου ο διάβολος να πλησιάση τον Ιώβ χωρίς την θέληση τοῦ Θεού». 

ΛΑΜΠΡΟΣ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟ ΚΟΛΥΜΒΑΡΙ

«Ήξεις αφήξεις» αι αποφάσεις! Το Κολυμβάρι οδηγείται αργά αλλά σταθερά εις καταποντισμόν!

Μετά την επιστολήν του Πατριάρχου Κων/πόλεως, η οποία έθετεν εμμέσως το δίλημμα «η στο πλευρό μου η με τους Σλάβους» και ευθέως κατεφέρετο εναντίον ισοτίμων Ιεραρχών, η Εκκλησία της Ελλάδος συν­υπολογίζουσα την πιθανήν πρόκλησιν σχίσματος εις την Ιεραρχίαν οπισθοχώρησε και ανέβαλε την σωστήν απόφασιν. Πολλοί Μητροπολίται εσιώπησαν και ολίγοι δυναμικοί εξέφρασαν μετριοπαθείς θέσεις.

Οι δύο χήρες

ΕΝΑΣ επίσκοπος πληροφορήθηκε για δύο χριστιανές χήρες πώς δεν ζούσαν με σωφροσύνη. 
Παρακάλεσε τότε Το Θεό νά τον πληροφορήσει κι 'Εκείνος για Το θέμα αυτό, ώστε ν' αποφασίσει ύστερα Τι θα κάνει. 
Πραγματικά, ο Θεός χάρισε στο δούλο Του ό,τι του ζήτησε. στη διάρκεια της θείας λειτουργίας, την ώρα πού κοινωνούσαν οι πιστοί, έβλεπε ο επίσκοπος στο πρόσωπο του καθενός τις αμαρτίες πού είχε διαπράξει και τον βασάνιζαν.