π.Θεόδ. Ζήσης, Διακοπή Μνημοσύνου Επισκόπων-ΙΕ΄ Κανών Α' & Β' Συνόδου (2η Ομιλία)

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 19 Νοεμβρίου 2016

Αβδιού προφήτου, Βαρλαάμ μάρτυρος.

Τὸ ὄνομά του σημαίνει «δοῦλος Κυρίου». Ἔζησε στὸ δεύτερο μισό του 6^ου αἰώνα π.Χ., (κατ’ ἄλλη ἐκδοχὴ τὸ 800 π.Χ.), καὶ εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα μικροὺς λεγόμενους προφῆτες. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Συχὲμ (ἐκ τοῦ ἀγροῦ Βηθοχαρὰμ ἢ Βαθαχαράμ), καὶ μὲ τὴν σύντομη προφητεία του αὐστηρὰ παρατηρεῖ μὲ ἰσχυρὲς ποιητικὲς ἐκφράσεις τὴν ὑπερηφάνεια καὶ τὴν πτώση τοῦ Ἰσραήλ. Νὰ τί λέει χαρακτηριστικὰ γιὰ τὴν ὑπερηφάνεια:  «Ὑπερηφανία τῆς καρδίας σου ἐπῆρέ σε κατασκηνοῦντα ἐν ταῖς ὀπαῖς τῶν πετρῶν, ὑψῶν κατοικίαν αὐτοῦ, λέγων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ, τὶς κατάξει μὲ ἐπὶ τὴν γῆν; ἐὰν μετεωρισθῆς ὡς ἀετὸς καὶ ἐὰν ἀνὰ μέσον τῶν ἄστρων θῆς νοσσιᾶν σου, ἐκεῖθεν κατάξω σε, λέγει Κύριος» Δηλαδή: Ἡ ὑπερηφάνεια τῆς καρδιᾶς σου σὲ ἔκανε νὰ φρονεῖς πολὺ ὑψηλὰ γιὰ τὸν ἑαυτό σου, ὅτι τάχα κατοικεῖς σὲ φαράγγια καὶ σπηλιὲς τῶν ὀρέων καὶ γενικὰ ἀπόρθητες περιοχές. Ἔχεις κτίσει τὴν κατοικία σου σὲ πολὺ ὕψος, πιστεύεις ὅτι εἶσαι ἰσχυρὸς καὶ ἀνίκητος καὶ λὲς ἀπὸ μέσα σου: Ποιὸς θὰ μπορέσει νὰ μὲ κατεβάσει στὴ γῆ; Καὶ ἂν ἀκόμα πετάξεις σὲ μεγάλα ὕψη σὰν τὸν ἀετό, καὶ ἂν στήσεις τὴν φωλιά σου ψηλὰ ἀνάμεσα στ’ ἀστέρια, ἀπὸ ἐκεῖ θὰ σὲ καταρρίψω καὶ θὰ σὲ κατεβάσω, λέγει ὁ Κύριος. Ἂς προσέξουμε, λοιπόν, τὰ λόγια τοῦ προφήτη καὶ ἂς καλλιεργοῦμε τὸ θεμέλιο τῶν ἀρετῶν, ποὺ εἶναι ἡ ταπείνωση. Νὰ ἀναφέρουμε ἐπίσης, ὅτι ὁ Ὀβδιοὺ ἦταν μαθητὴς τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ, ἐπὶ τῆς βασιλείας Ὀχοζία, ὁ ὁποῖος ἔστειλε τὸν Ὀβδιοὺ στὸν Ἠλία γιὰ νὰ τὸν πείσει νὰ κατέβει ἀπὸ τὸ βουνὸ πρὸς τὸν βασιλιά. Μετὰ τὴν μετάβαση τοῦ Ἠλία στὸν Ὀχοζία, ὁ Ὀβδιού, παραιτήθηκε ἀπὸ τὴν θέση τοῦ πεντηκοντάρχου, ἀκολούθησε τὸν προφήτη Ἠλία καὶ τὸν ὑπηρετοῦσε. Ὅταν πέθανε ἐτάφη στὸν τάφο τῶν πατέρων του.

Ο αγιώτατος Πατριάρχης Γερμανός Α΄ (715-730), προς τον Λέοντα τον Α΄ τον Ίσαυρον (717-741) :

Εις μάτην επίστευσας, ότι θα είμαι όμοιός σου, μετακινών τα όρια των Πατέρων και ευαγγελιζόμενος άλλα, εκτός εκείνων τα οποία ευηγγέλισαν εκείνοι εις ημάς. Δια ταύτα απεδιώχθη της Εκκλησίας και εξωρίσθη ο καλός εκείνος Ποιμήν.

Τέρμα τα λόγια, έργα!

Όποιον μνημονεύουμε με εκείνον κοινωνούμε και με όποιον κοινωνούμε τον μνημονεύουμε. Ολα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Έλεγε ο άγιος Αθανάσιος «Εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται καί σκανδαλίζωσι τόν λαόν, χρή (=πρέπει) αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ' αυτών εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις τήν γέενναν του πυρός» (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 33, 199) και "ων το φρόνημα αποστρεφόμεθα, τούτους από της κοινωνίας προσήκει(=αρμόζει) φεύγειν" (PG 26, 1188 Β).

Λόγος εις τα Εισόδια της Θεοτόκου του εν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά

(Μετάφρασις υπό Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου)

 Ελάτε λοιπόν όσοι είσθε υμνολόγοι της Αειπαρθένου· πρώτον ας παρακαλέσωμεν Αυτήν να έλθη να μας βοηθήση αοράτως από τα ουράνια άδυτα, όπου τώρα ευρίσκεται και έπειτα ας εμβώμεν ομού εις τον θάλαμον, ας εισέλθωμεν εις τον νυμφώνα, ας ιδούμε τα άγια· επειδή και όλα τα ουράνια και όλα τα επίγεια δια μέσου Αυτής ηνοίχθησαν. Εισήλθεν εις τα πρόσκαιρα άγια των αγίων η ακατάπαυστος Αγία των αγίων. Δια τούτο και όποιος ήθελε θεωρήση, όχι μονάχα την αρχήν της ζωής των κατά καιρούς Αγίων, αλλά ακόμη και όλον τον δρόμον της αρετής των, και αυτά τα υστερινά έπαθλα της ζωής των, όλα αυτά θέλει τα εύρη πολλά κατώτερα από την αρχήν ταύτην των έργων της Παρθένου,

Μητρ. Πειραιώς Σεραφείμ: Οἱ θέσεις ὅμως αὐτές ἀνατρέπουν πλήρως τήν θεολογία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων…

Τό οὐσιῶδες ζήτημα εἶναι οἱ πεποιθήσεις ἀδελφῶν Ἀρχιερέων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὅτι ἡ ἀληθής πίστις δέν ἀποτελεῖ ἀπόλυτο προϋπόθεση γιά τήν μετοχή στήν ἄκτιστη χάρι τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ, ὅτι ἡ ἑτεροδοξία κέκτηται ἀληθές βάπτισμα, μυστηριακή δομή, ἀποστολική διαδοχή καί ἱερωσύνη καί ἑπομένως καί ἡ αἵρεση εἶναι καί αὐτή «ὁδός πρός σωτηρίαν». Οἱ θέσεις ὅμως αὐτές ἀνατρέπουν πλήρως τήν θεολογία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων 2000 χρόνων καί ἀποτελοῦν καθαρή ὑποβολή τοῦ διαμονικοῦ περιπαίγματος πρός ἀνατροπή τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου.

(σ.σ. Από το κείμενο της Ανακοίνωσης του κ. Σεραφείμ 17/11/2016)

Τον Χριστόν ή το Φανάρι; -- Του κ. Παναγιώτου Π. Νούνη

Η αποστολή­ του Πατριαρχείου

Γίνεται φανερόν μέ βάσιν τήν εκπληκτικήν πρότασιν που χρησιμοποιούν πολλοί “Ούτε είναι δουλειά μας νά τούς πούμε τί είναι αυτοί”, εννοώντας τους Παπικούς και Προτεστάντας, τό εκκοσμικευμένον, τό μή αγαπητικόν καθώς καί τό αντιευαγγελικόν πρόβλημα των Κληρικών, πού υπεραμύνονται τόν Συγκρητισμόν. Οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Θεοφόροι Πατέρες, δέν είχαν κόμπλεξ ή δειλία, ως πρός τό νά διατυπώνουν μέ Προδρομικήν παρρησίαν, ευθυτενώς καί ευθαρσώς, ως πρός τό “τί είναι αυτοί” οι ειδωλολάτρες καί αντίχριστοι Ιουδαίοι, εις τάς σωρηδόν αλλοεθνείς χώρας πού έδρασαν ιεραποστολικώς. Διότι •απλούστατα ενεργούσαν εν Αγίω Πνεύματι καί εφήρμοζαν μέ ακρίβειαν τήν Θεανθρωπίνην εντολήν “πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά έθνη...”!  Αν δέν είναι η αποστολή καί η δουλειά των Νεοφαναριωτών Κληρικών, να επανευαγγελίζωνται εν Χριστώ, τά ψευδο-χριστιανικά έθνη, τότε εις μάτην τό φως του Φαναρίου, μιας καί αποδεικνύεται τω όντι κάλπικον καί ψεύτικον φως, κτιστόν φως, φως εσκοτισμένον,  εωσφορικόν φως. 

Σ.σ. η συνέχεια την ερχόμενη εβδομάδα. Υπομονή, υπομονή κι’ ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός…