ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ - Τοῦ Πρωτ. π. Γεωργίου Μεταλληνού

1.Οἱ σχέσεις ἐξουσίας κάθε μορφῆς εἶναι πάντα κεντρικὸ πρόβλημα τῆς κοινωνίας, στὸ ὁποῖο ἐμπλέκεται ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ πράγματα ὁ χῶρος τῆς Θρησκείας. Μολονότι ὁ Χριστιανισμὸς στὴν αὐθεντικὴ του ἔκφραση δὲν εἶναι θρήσκευμα – ἁπλὴ δηλαδὴ Ἱστορικὴ πραγμάτωση τοῦ φαινομένου τῆς θρησκείας, ἀλλὰ «ὁδός» (Πράξ. 9, 20), τρόπος δηλαδὴ ὑπάρξεως, ποὺ ὁδηγεῖ στὴ «θέωση», ὅπως νοεῖται χριστιανικὰ ἡ σωτηρία, ἡ διαπλοκὴ του μέ τὶς δομὲς τοῦ κόσμου εἰσήγαγε στὴν ὀργάνωσὴ του καὶ τὴν ἔννοια τῆς ἐξουσίας. Στὴν Ἐκκλησία, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, ἀναγνωρίζεται ὁ θεόσδοτος χαρακτήρας τῆς ἐξουσίας, «ἵνα μὴ ὁ κόσμος εἰς ἀκοσμίαν ἐμπέσῃ» (Ἰσίδωρος Πηλουσιώτης, 5ος αἰ. Ε.Π. 78, 657), ἐλέγχεται ὅμως συχνὰ ἡ πτωτικὴ κατανόηση καὶ χρήση της. Γι᾽αὐτὸ ὑπογραμμίζεται ἡ σχετικότητα καὶ ὁ πνευματικός της χαραχτήρας γιὰ τὴν Ἐκκλησία (πρβλ. Α΄ Κορ. 9, 12. Β´Κορ. 10, 8. Β´Θεσ. 3, 9 κ.ἄ.). Στὴν Κ.Δ. φανερώνεται ἐξ ἄλλου ἡ δαιμονικότητα τῆς ἐξουσίας τοῦ κόσμου (πρβλ. τὸ διάλογο τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν Πιλάτο – Ἰωάν. 18, 28 ἑ.) καὶ προβάλλεται ὁ διακονικὸς καὶ ἀπελευθερωτικὸς χαραχτήρας τῆς «ἐξουσίας» τοῦ Χριστοῦ (Ματθ. 10, 1 καὶ παράλ., 28, 18 κ.ἄ.). Παράλληλα, γίνεται δεκτὸς ὁ πρωτογενὴς χαραχτήρας τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας (Ρωμ. 13), ἐνῶ διὰ τοῦ Χριστοῦ καθορίζεται καὶ ἡ στάση ἀπέναντί της μὲ τὸ γνωστὸ λόγιο «ἀπόδοτε τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Ματθ. 22, 21), ποὺ δείχνει τὴν ἱεράρχηση τῶν δύο ἐξουσιῶν καὶ τὴ διαφοροποίησή τους, ἀφοῦ, ἂν τὸ νόμιμο ἀνήκει στὸν καίσαρα, ὁ ἄνθρωπος ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ἀνήκει ὁλόκληρος στὸ Θεό, ὡς νόμισμα ὄχι αὐτοκρατορικό, ἀλλὰ θεῖο.Ἡ ἀποστολικὴ πράξη –τέλος– ἐγκαινιάζει καὶ τὴ δυνατότητα ἀντιστάσεως (ἢ ἔστω ἀρνήσεως ὑποταγῆς) στὴ δαιμονοποιημένη ἐξουσία («πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις», Πράξ. 5, 29).

"'Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ'' A- π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΗΜΑΡΑΣ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 9 Νοεμβρίου 2016

Νεκταρίου του εν Αιγίνη, Ονησιφόρου Μάρτυρος.

Γεννήθηκε τὴν 1^η Ὀκτωβρίου τοῦ 1846 στὴ Σηλυβρία τῆς Θράκης ἀπὸ τὸν Δῆμο καὶ τὴν Βασιλικὴ Κεφάλα καὶ ἦταν τὸ πέμπτο ἀπὸ τὰ ἕξι παιδιά τους. Τὸ κοσμικό του ὄνομα ἦταν Ἀναστάσιος. Μικρός, 14 ἐτῶν, πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἐργάστηκε ὡς ὑπάλληλος καὶ κατόπιν ὡς παιδονόμος στὸ σχολεῖο τοῦ Μετοχίου τοῦ Παναγίου Τάφου. Κατόπιν πῆγε στὴν Χίο, ὅπου, ἀπὸ τὸ 1866 μέχρι τὸ 1876 χρημάτισε δημοδιδάσκαλος στὸ χωριὸ Λίθειο. Τὸ 1876 ἐκάρη μοναχὸς στὴ Νέα Μονὴ Χίου μὲ τὸ ὄνομα Λάζαρος καὶ στὶς 15 Ἰανουαρίου 1877 χειροτονήθηκε διάκονος, ὀνομασθεῖς Νεκτάριος, ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Χίου, Γρηγόριο (1860 – 1877), καὶ ἀνέλαβε τὴν Γραμματεία τῆς Μητροπόλεως. Τὸ 1881 ἦλθε στὴν Ἀθήνα, ὅπου μὲ ἔξοδα τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Σωφρονίου Δ’ (1870 – 1899), σπούδασε Θεολογία καὶ πῆρε τὸ πτυχίο του τὸ 1885. Ἔπειτα, ὁ ἴδιος προαναφερόμενος Πατριάρχης, τὸν χειροτόνησε τὸ 1886 πρεσβύτερο καὶ τοῦ ἔδωσε τὰ καθήκοντα τοῦ γραμματέα καὶ Ἱεροκήρυκα τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας. Διετέλεσε ἐπίσης πατριαρχικὸς ἐπίτροπος στὸ Κάιρο.

ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ, Agios Dimitrios.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Κυριακή ΙΑ' Ματθαίου

ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΑΚΗ ΣΤΙΣ 06/11/2016.

Πηγή: http://apotixisis.blogspot.ca/2016/11/06112016.html

ΠΡΟΓΕΦΥΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΤΟ ΤΕΜΕΝΟΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ;

320 Τζαμιά λειτουργούν εις την Ελλάδα, σχεδόν όλα εις την ορεγομένην από τους νεο-Οθωμανούς Θράκην

Αι εκλογαί εις ΗΠΑ θα διαδραματίσουν καθοριστικόν ρόλον εις τας εκκλησιαστικάς και πολιτικάς εξελίξεις, καθώς η επικρατεστέρα υποψηφία δια την προεδρίαν κ. Χίλαρυ Κλίντον θα λάβη αποφάσεις δια το μεσανατολικόν, ενώ ήδη έχουν επεμβή οι Ρώσοι. Η Τουρκία, η οποία επηρεάζεται άμεσα από την θέσιν της Αμερικής, ήδη σχεδιάζει τας κινήσεις της, μέρος των οποίων αποτελεί και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας εις τζαμί.

Το νομοσχέδιον που ήνοιξε τον δρόμον δια την ανέγερσιν του τεμένους εις τας Αθήνας εψηφίσθη το θέρος από την Βουλήν και συγκεκριμένως την 4ην Αυγούστου, ώστε να μη υπάρξουν αντιδράσεις. Υπέρ εψήφισαν οι βουλευταί του ΣΥΡΙΖΑ, της Ν. Δημοκρατίας, του ΚΚΕ, του Ποταμιού και της Ενώσεως Κεντρώων.

Ἀναφέρεται στόν βίο τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Κολοβοῦ, γιά κάποια παρθένο Παϊσία, ἡ ὁποία ἦταν πολύ ἐλεήμων.

Αὐτή εἶχε ξενοδοχεῖο καί φιλοξενοῦσε ὡς ἐλεήμων ὅλους τούς πατέρες τῆς σκήτης. Μετά ἀπό ἀρκετό καιρό, ἀφοῦ δαπάνησε ὅλη τήν περιουσία της σε φτωχούς καί ξένους, ἐπτώχευσε τόσο πολύ, ὥστε ἀπό συνεργία τοῦ κακοῦ ἔπεσε στήν πορνεία καί στίς κακές συναναστροφές. Ὅταν οἱ πατέρες ἔμαθαν αὐτό τό γεγονός, ἐπειδή εἶχαν εὐεργετηθῆ καί την γνώριζαν πολύ καλά, εἶπαν στόν ὅσιο Ἰωάννη τόν Κολοβό: «Ἀββᾶ ἀκούσαμε ὅτι ἡ Παϊσία, πού τόσο μᾶς εὐεργέτησε, ζῆ μέ ἀσωτία. Λοιπόν κάνε ἀγάπη γιά τόν Κύριο καί προσπάθησε μέ τήν σοφία, πού σοῦ ἔδωσε ὁ Κύριος νά τήν κάνης νά μετανοήση». Πράγματι ὁ ὅσιος πῆγε στό σπίτι της, ἀλλά μία γριά οἰκονόμος ὄχι μόνο δέν τόν ἄφησε νά μπῆ, ἀλλά τοῦ εἶπε καί τά ἑξῆς: «Σεῖς οἱ μοναχοί φάγατε ὅλον τόν πλοῦτο τῆς κυρίας μου καί τώρα τί θέλεις ἀπό αὐτήν, πού ἔμεινε φτωχή καί ἄπορη;». «Ἐγώ πές της γιά τό καλό της ἦρθα» ἀπάντησε ὁ ὅσιος. Καί ἡ Παϊσία εἶπε στήν ὑπηρέτρια: «Αὐτοί οἱ μοναχοί γυρίζουν στήν Ἐρυθρά Θάλασσα καί βρίσκουν μαργαρίτες. Ἄφησέ τον λοιπόν νά ἔλθη μήπως καί μοῦ δώση κάτι». Στολίσθηκε, ἑτοιμάσθηκε καί κάθησε στό κρεββάτι. Ὅταν ὁ ὅσιος Ἰωάννης μπῆκε μέσα καί τήν εἶδε, ἔκλαψε πολύ. «Γιατί κλαῖς;» τόν ρώτησε ἡ Παϊσία. «Βλέπω ὅτι σέ τριγυρίζει ὁ σατανᾶς καί κλαίω γιά τήν ἀπώλεια τῆς ψυχῆς σου». Ἡ Παϊσία κατενύγη καί τοῦ λέγει: «Ὑπάρχει γιά μένα μετάνοια;». Ὁ Ὅσιος μέ στοργή τήν παρότρυνε: «Ναί τέκνον μου, μόνο βιάσου και ἀκολούθησέ με». Αὐτή, ἀμέσως, χωρίς νά πάρη τίποτε τά ἐγκατέλειψε ὅλα καί τόν ἀκολούθησε. Καθώς λοιπόν ἔφθασαν στήν ἔρημο, νύκτωσε. Τότε ὁ ὅσιος μάζεψε λίγη ἄμμο, τῆς ἔκανε προσκέφαλο καί τῆς εἶπε νά κοιμηθῆ.  Λίγο πιό ἐκεῖ ὁ Ὅσιος προσευχόταν. Τά μεσάνυχτα, ὅταν ὁ Ὅσιος πῆγε νά κάνη τήν ἀκολουθία τοῦ μεσονυκτικοῦ, βλέπει φῶς στό μέρος, πού κοιμόταν ἡ Παϊσία. Ἔφθανε ἕως τον οὐρανό καί ἅγιοι Ἄγγελοι ἀνέβαζαν τήν ψυχή της στόν Παράδεισο. Ἀπόρησε καί πηγαίνοντας κοντά της εἶδε πὼς πέθανε. Ἔκανε δέηση προς τόν Κύριο νά τοῦ φανερώση, ἐάν σώθηκε. Τότε ἦλθε Ἄγγελος Κυρίου ἀπό τόν οὐρανό καί τοῦ λέγει: «Γνώριζε, Ἀββᾶ, ὅτι ἡ λίγη ὥρα τῆς μετανοίας της ἦταν ἰσάξια μέ πολλά ἔτη, ἐπειδή ἔγινε μέ ὅλη της τήν ψυχή καί μέ ἀνείπωτη κατάνυξη καρδιᾶς»

Ο Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "O Συναξαριστής της ημέρας.":

Εννοείτε αυτήν την εκκλησία του Φραγκίσκου Ρώμης, Δημητρίου Αμερικής, Σωτηρίου Καναδά, Βαρθολομαίου Κωνσταντινουπόλεως, Αυστραλίας Στυλιανού και Ιερωνύμου Αθηνών;
Μήπως ξέχασα κανέναν εκ δυσμών κύριε Κώστα μου;

***

 «Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).

Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.

«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.

«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ο Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σ...":

Μπράβο κυρ XXXX  μου , σου βάζω μετάνοια! Είσαι γνήσιος ορθόδοξος!
Μου θύμισες τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή με τους δύο υποτακτικούς του, όταν τον ρώτησαν οι "δικαστές" του: "Μόνο εσείς μείνατε ορθόδοξοι σε όλο τον κόσμο;"
Η απάντηση είναι γνωστή σε όλους βέβαια. Όπως σήμερα καταδικάζουμε νεομερολογίτες-παλιομερολογίτες οικουμενιστές, και σε ρωτούν...:"Μόνο εσύ είσαι ορθόδοξος;"
Φυσικά δεν έχουμε την πρόθεση να συγκριθούμε εμείς με τον Άγιο Μάξιμο. Όμως έχουμε για οδηγούς τους Αγίους Μάξιμο Ομολογητή, Μάρκο Ευγενικό, Μέγα Φώτιο Κων/πόλεως, Θεόδωρο Στουδίτη και τον Θείον Χρυσόστομον. Δια των πρεσβειών των προσπαθούμε άχρι αναχωρήσεως εκ της ματαιότητος του κόσμου τούτου να ομολογούμε την μία αληθινήν ανόθευτον πίστιν, ως εδιδάχθημεν υπό των Αγίων Πατέρων. Για να έχει νόημα και να φτάνει στον ουρανό το καταληκτικόν πασών των ακολουθιών "Δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών..."Να είστε πάντα καλά!

***

Κύριε, καί τόν φόβον σου πτοούμαι, καί τό πονηρόν ποιείν ου παύομαι, τίς εν δικαστηρίω τόν δικαστήν ου πτοείται; ή τίς ιαθήναι βουλόμενος, τόν ιατρόν παροργίζει ως καγώ; Μακρόθυμε Κύριε, επί τή ασθενεία μου σπλαγχνίσθητι, καί ελέησόν με.

Αὐτή εἶναι ἡ τιμή διά τήν ὁποία ὁμιλεῖ ὁ ΙΕ΄ Κανών τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου

Ὁ Πατριάρχης Ἀναστάσιος, ὁ ὁποῖος ἦτο φορέας αἱρέσεως μή κατεγνωσμένης, πρίν κατακριθῆ ὁ ἴδιος ἀπό ἁρμόδιο ἐκκλησιαστικό ὄργανο, ἐκβάλλεται διά ξύλων καί λίθων ἀπό τήν Ἐκκλησίαν ὑπό ἁγίων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες τελικά μέ τήν βοήθεια τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας θανατώνονται. Αὐτή εἶναι ἡ τιμή διά τήν ὁποία ὁμιλεῖ ὁ ΙΕ΄ Κανών τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, μέ τήν ὁποία ἠξιώθησαν ἀπό τούς Ὀρθοδόξους. Δηλαδή τό νά καταταγοῦν μεταξύ τῶν ἁγίων καί ὁμολογητῶν καί νά εἶναι ἐσαεί πρότυπα πρός μίμησιν. Εἶναι ἴσως βέβαιον ὅτι σήμερα, ἄν κάποιοι τολμοῦσαν νά ἐνεργήσουν τοιουτοτρόπως σέ μία κατεγνωσμένη αἵρεσι,, θά ἐθεωροῦντο ἀπό τούς Ὀρθοδόξους Οἰκουμενιστές καί μή, ὡς ἀδιάκριτοι, ἀντάρτες, ταλιμπάν, ἐκτός Ἐκκλησίας καί κατεχόμενοι ὑπό ἑωσφορικοῦ καί δαιμονικοῦ πνεύματος. Ἀντιθέτως δέ αὐτοί πού θά ἀνέμενον τήν Σύνοδο (π.χ. τῆς Ἱερείας) διά νά ἀποφασίση ἐπί τοῦ θέματος θά ἐθεωροῦντο συνετοί, ὑπάκουοι, διακριτικοί καί ἐντός τῆς Ἐπισκοποκεντρικῆς Ἐκκλησίας. 

Ο Ἅγιος Ἀναστάσιος Σιναΐτης, Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας : ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΞΙΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ

Ερώτησις : Ο Απόστολος Παῦλος λέει ὅτι οἱ ἐξουσίες τοῦ κόσμου ἔχουν ταχθῆ ἀπὸ τὸν Θεό (2). Πρέπει λοιπὸν νὰ δεχθοῦμε ὅτι κάθε ἄρχοντας ἤ βασιλεὺς ἢ Ἐπίσκοπος προχειρίζεται στὸ ἀξίωμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Θεό;

Ἀπόκρισις: Ὁ Θεὸς λέει στὸν Νόμο:  “Θὰ σᾶς δώσω ἄρχοντας σύμφωνα μὲ τὶς καρδιὲς σας” (3). Εἶναι λοιπὸν φανερὸ ὅτι οἱ μὲν ἄρχοντες καὶ οἱ βασιλεῖς, ποὺ εἶναι ἄξιοι αὐτῆς τῆς τιμῆς προχειρίζονται στὸ ἀξίωμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Θεό. Οἱ ἄλλοι πάλι ποὺ εἶναι ἀνάξιοι προχειρίζονται κατὰ παραχώρησιν ἤ καὶ βούλησιν τοῦ Θεοῦ σὲ ἀνάξιο λαὸ ἐξ αἰτίας αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς ἀναξιότητός των. Καὶ ἄκουσε σχετικὰ μερικὲς διηγήσεις.  Ὅταν εἶχε γίνει βασιλεὺς ὁ Φωκᾶς, ὁ τύραννος (4) καὶ ἄρχισε ἐκεῖνες τὶς αἱματοχυσίες μὲ τὸν Βονόσο (5) τὸν δήμιο, ὑπῆρχε κάποιος μοναχὸς στὴν Κωνσταντινούπολι, ἅγιος ἄνθρωπος, ποὺ ἔχοντας πολλὴ παρρησία πρὸς τὸν Θεό, σὰν νὰ δικαζόταν μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἔλεγε μὲ ἁπλότητα: “Κύριε, γιατί ἔκανες τέτοιον βασιλέα;”. Καὶ τότε, ἀφοῦ τὸ ἔλεγε αὐτὸ γιὰ ἀρκετὲς ἡμέρες, τοῦ ἦλθε φωνὴ ἐκ Θεοῦ ποὺ ἔλεγε: “Διότι δὲν βρῆκα ἄλλον χειρότερο”.

***

Ο   +Ι.Γ.Ζ.  άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ο Ἅγιος Ἀναστάσιος Σιναΐτης, Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας ...":


αυτό έγραψε και ο Μ.Βασίλειος ως απάντηση σ' αυτούς που του παραπονέθηκαν για τον εφημέριο...

" ο Θεός δεν είναι άδικος, σας έδωσε τον Παπά που σας αξίζει"