Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (11) μέρος

Ἡ σύγχυσις τῶν καιρῶν ὡς συνοδὸς καὶ ἀρωγὸς τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουµενισµοῦ

Γράφει ὁ κ. Ἀδαµάντιος Τσακίρογλου, Κλασ. φιλόλογος, Ἱστορικός

«Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν. Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες» (Ἡσαΐας ε΄ 20-21).

Γιὰ νὰ µπορέσουµε νὰ κατανοήσουµε τὴν διδασκαλία καὶ τὸν πραγµατικὸ χαρακτήρα τῆς Ἐκκλησίας ἀπαιτεῖται «σοφία» ὄχι κοσµική, ἀνθρώπινη, ἀλλὰ θεία· ἀπαιτεῖται «νοῦς», «νοῦς Χριστοῦ» [Α΄ Κορ. β΄ 16 ], δηλαδή χάρισµα ἐξ οὐρανῶν καὶ προϊὸν καθαρῆς καὶ ἁγνῆς πίστης, ταπείνωσης, πνευµατικῶν ἀγώνων καὶ ἀγαθῆς προαίρεσης, µὲ τὰ ὁποῖα θὰ µπορέσει νὰ γνωρίσει κανείς, παρὰ τὶς ἁµαρτίες του - διότι οὐδεὶς ἀναµάρτητος - τὴν Ἀλήθεια καὶ νὰ ἀποφύγει τὴν διαστρέβλωση καὶ τὴν σύγχυση. ∆υστυχῶς ὅµως ἀκόµα καὶ γιὰ τοὺς πλέον ἀκατήχητους εἶναι πιὰ γεγονός ἀδιαµφισβήτητο, ὅτι στὶς µέρες µας ἐπικρατεῖ ἐντὸς τοῦ χώρου τῆς Ἐκκλησίας µία πρωτοφανὴς σύγχυση ὡς πρὸς τὰ δόγµατα καὶ τὸν σωτηριολογικὸ χαρακτήρα Της καὶ ὡς πρὸς τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων. Σύγχυση καὶ ἀπάτη. “Σηµεῖα” τῶν ἐσχατολογικῶν χρόνων, τοῦ Ἀντιχρίστου, σύµφωνα µὲ τὶς προφητικὲς ἐπισηµάνσεις τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου «Ἐν ἐσχάταις ἡµέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, βλάσφηµοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, τετυφωµένοι, κατεφθαρµένοι τὸν νοῦν, ἀδόκιµοι περὶ τὴν πίστιν. πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώµενοι» (Β΄ Τιµ. κεφ. 3). Αὐτὴ ἡ διχάζουσα καὶ παραπλανοῦσα σύγχυση ἀρχίζει ἀπὸ τοὺς οἰκουµενιστὲς “ποιµένες” τῆς Ἐκκλησίας (τοὺς Ἱεράρχες), καὶ λειτουργεῖ διαβρωτικὰ στὸ γεµάτο ἀγαθὴ ἐµπιστοσύνη ἀλλὰ καὶ πολλὲς φορὲς ἄβουλο καὶ ἀκατήχητο ποίµνιο.

ΚΥΡΙΕ ΕΚΕΚΡΑΞΑ ΠΡΟΣ ΣΕ - Lord I have cried to You --- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 22 Οκτωβρίου 2016

Αβερκίου ισαποστόλου, Των εν Εφέσω 7 παίδων.

Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 2^ου αἰώνα μ.Χ. Ἡ ἄμεπτη ζωή του καὶ ἡ καρποφορία τῆς διδασκαλίας του, παρακίνησαν τὸ ποίμνιο νὰ τὸν ἀναγκάσει νὰ γίνει ἐπίσκοπος Ἱεραπόλεως στὴν Φρυγία. Τὸ ἀξίωμα δὲ μείωσε τὸν ζῆλο τοῦ Ἀβερκίου. Ἔλεγε, μάλιστα, ὅτι δὲν ἀρκεῖ κάποιος νὰ φαίνεται ἄρχων, ἀλλὰ καὶ νὰ εἶναι πραγματικά. Δηλαδὴ νὰ αὐξάνει τὴν διακονία καὶ τοὺς κόπους του. Διότι κατὰ τὸ Εὐαγγέλιο, «εἰ τὶς θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος», ποὺ σημαίνει, ἂν κανεὶς θέλει νὰ εἶναι πρῶτος κατὰ τὴν τιμή, ὀφείλει μὲ τὴν ταπείνωσή του ἀπέναντι στοὺς ἄλλους, νὰ γίνει τελευταῖος ἀπὸ ὅλους καὶ ὑπηρέτης ὅλων μὲ τὴν ἄσκηση τῆς ἀγάπης. Καὶ ὁ Ἀβέρκιος τὴν ἐντολὴ αὐτὴ ἔκανε πράξη στὴ ζωή του. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ ἔδωσε τὸ χάρισμα νὰ κάνει πολλὰ θαύματα. Θεράπευσε τὴν κόρη τοῦ βασιλιὰ τῆς Ρώμης, ἀπὸ πονηρὸ δαιμόνιο. Θερμὰ νερὰ ἀπὸ τὴν γῆ ἐξέβαλε καὶ ἄλλα πολλὰ θαύματα ἔκανε. Ἐπίσης, ὁ Ἀβέρκιος κήρυξε σὲ ὅλες τὶς πόλεις τῆς Συρίας καὶ Μεσοποταμίας. Ἔπειτα πῆγε στὴ Λυκαονία, τὴν Πισιδία καὶ στὴν ἐπαρχία τῶν Φρυγῶν. Ὀνομάστηκε ἰσαπόστολος, διότι περιόδευσε καὶ κήρυξε ὅπως οἱ κορυφαῖοι Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ. Πέθανε εἰρηνικά, 72 χρονῶν.

Ἡ ὀρθόδοξος µάνα, τὸ ὀµορφότερον δῶρον τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν ἄνθρωπον

Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Παναγιώτου

Πάντα πίσω ἀπὸ κάθε µεγάλο πνευµατικὰ ἄνθρωπο, κρύβεται µία ἁγία µάνα. Ἡ ὀρθόδοξη µάνα εἶναι κάτι τὸ µεγαλειῶδες, τὸ ὁποῖο δὲν µπορεῖ νὰ περιγραφεῖ µὲ ἀνθρώπινη γλώσσα. Ἡ ὀρθόδοξη µάνα εἶναι τὸ µεγαλύτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ σηµερινὴ Ἑλλάδα καταρρρέει, ὀφείλεται σὲ µεγάλο βαθµό, στὴν ἔλλειψη µητέρων σωστῶν, ταπεινῶν, προσευχόµενων. Ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστοµος, δῶστέ µου µάνες, γιὰ νὰ σᾶς δώσω εὐλογηµένες κοινωνίες. Παρὰ πολλοὶ ἄνθρωποι ἀναρωτιοῦνται πῶς θὰ πρέπει νὰ διαπαιγαγωγοῦν τὰ παιδιά τους. Ἕνας τρόπος ὑπάρχει καὶ εἶναι ὁ πιὸ ἀποτελεσµατικός, ἡ προσευχή. Ὅταν δηλαδὴ τὸ παιδὶ ἀργεῖ τὸ βραδὺ νὰ γυρίσει, ἔχει παγιδευτεῖ µὲ ναρκωτικά, γυναῖκες ἤ ὁτιδήποτε ἄλλο πνευµατικὰ ἐπικίνδυνο, µόνο, µία µάνα προσευχόµενη γονατιστὴ στὸ εἰκονοστάσι τοῦ σπιτιοῦ µπορεῖ νὰ τὸ σώσει.

ΓΙΑΣΑΣΙΝ «ΑΣΛΑΝ ΓΙΟΥΡΕΚΛΙ» ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Μπράβο «λεοντόκαρδε» Ερντογάν
Είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με τον Ερντογάν όταν αναφέρεται στα σύνορα της καρδιάς του και της καρδιάς του λαού του (στην ομιλία του στις 17 Οκτωβρίου 2016 στο Πανεπιστήμιο «Ρεντζέπ Ταγίπ Ερντογάν» της Ριζούντας, τουρκιστί Ρίζε). Κι αυτό γιατί πέραν των οθωμανών και της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας τους και ο ελληνισμός ευτύχησε ή ατύχησε σε κάποιες φάσεις της μακρόχρονης ιστορίας του να επεκταθεί και να ριζώσει ως αυτοκρατορία, τόσο επί Μεγάλου Αλεξάνδρου και των επιγόνων του όσο και επί των ημερών του Βυζαντίου. Γι’ αυτό και τα σύνορα της καρδιάς των Ελλήνων εκτείνονται μακρυά, πολύ μακρυά, πολύ πέραν των συνόρων της καρδιάς των νέο-οθωμανών.
Θα μου πείτε και τι γίνεται τώρα, όταν τίθεται στο προσκήνιο ως μείζον θέμα ότι τα σύνορα της δικής μας καρδιάς υπερκαλύπτουν τα σύνορα της δικής τους; Η απάντηση, για λόγους ισοτιμίας, θα έπρεπε να είχε δοθεί σε αντίστοιχη ομιλία του στο Πανεπιστήμιο «Αλέξης Τσίπρας» από τον ομόλογο λεοντόκαρδό μας Αλέξη Τσίπρα, και όχι φυσικά από τον προκόπη παυλόπουλο (λόγω της ανύπαρκτης ισχύος του ελληνικού θεσμού της προεδρίας της Δημοκρατίας).

O Διάβολος, ημών ρεγχόντων τον ύπνον της αδιαφορίας, κοντεύει να εξαφανίση και την Αγιότητα και την Καθολικότητα και την Αποστολικότητα της Εκκλησίας!

Ενώ η Εκκλησία τιμά τους Αγίους Αποστόλους (γιατί αυτό επιβάλλει το πνευματικόν χρέος), ωστόσο η επί Γης στρατευομένη Εκκλησία δεν ζη την ζωήν των Αγίων Αποστόλων! Ορθότατα παρατηρεί ο Άγιος Ιουστίνος(Πόποβιτς) ότι «η ζωή των πιστών εις την Εκκλησίαν δεν είναι άλλο παρά η κατά την χάριν του Αγίου Πνεύματος Θεανθρωποποίησις αυτών ήτοι εν-χρίστωσις και χριστοποίησις αυτών». Ας είμεθα ειλικρινείς, παρατηρούνται τα γνωρίσματα αυτά εις την ζωήν των λαϊκών, των Κληρικών, των Επισκόπων; Και το ακόμη τραγικώτερον, που εξάγεται από τα άγια γραπτά του Αγίου Ιουστίνου: «… και η αποστολικότης διαφυλάττεται δια της προσευχής και όλης ευσεβείας, όπως ακριβώς την ωμολογούσαν, εκήρυττον, επροστάτευον και διεφύλαττον οι Πατέρες και αι Οικουμενικαί Σύνοδοι». Δυνάμεθα να ομιλώμεν σήμερον περί ευσεβείας, όπως «την ωμολογούσαν, εκήρυττον, επροστάτευον και διεφύλαττον οι Πατέρες και αι Οικουμενικαί Σύνοδοι»; Κινδυνεύει να εξαφανισθή η ευσέβεια των Αποστόλων και των Πατέρων μέσα εις τα θολά ρεύματα του Οικουμενισμού, των Αιρεσιολογιών, των Μωαμεθανισμών με την «ευλογίαν» (φρίξον Ήλιε!) Επισκόπων, Αρχιεπισκόπων, Πατριαρχών! Αλλά μήπως η ευσέβεια διατηρείται εις την ζωήν των Μεγαλοσχήμων Αξιωματούχων της Εκκλησίας; «… Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου»! Ειλικρινά θα πρέπει να εντρεπώμεθα, και λαϊκοί και Κληρικοί (προ παντός οι εν υπεροχή όντες), όταν, απαγγέλλοντες το Ιερόν Σύμβολον της Πίστεώς μας, λέγωμεν: «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», διότι ο Διάβολος, ημών ρεγχόντων τον ύπνον της αδιαφορίας, κοντεύει να εξαφανίση και την Αγιότητα και την Καθολικότητα και την Αποστολικότητα της Εκκλησίας!

«ΟΧΙ» στὸ τζαμὶ ἀπὸ τοὺς κατοίκους τοῦ Βοτανικοῦ!

Ἕνα μεγάλο ὄχι στὴν ἀνέγερση τζαμιοῦ ἑτοιμάζονται νὰ φωνάξουν οἱ κάτοικοι τοῦ Βοτανικοῦ τὸ Σάββατο 22 Ὀκτωβρίου 2016. Ἡ Ἐπιτροπὴ Κατοίκων τῆς περιοχῆς τοῦ Βοτανικοῦ ἔχει ὀργανώσει γιὰ τὸ προσεχὲς Σάββατο 22 Ὀκτωβρίου στὶς 14.00 συγκέντρωση διαμαρτυρίας ἐνάντια στὴν ἀνέγερση τοῦ τζαμιοῦ, στό Σταθμὸ Μετρὸ Ἐλαιώνα.

Στὴ σχετικὴ ἀνακοίνωση ἡ Ἐπιτροπὴ Κατοίκων σὲ ἀνακοίνωσὴ της ἀναφέρει:

«Ἔπειτα ἀπὸ 400 χρόνια σκλαβιᾶς καὶ καταπίεσης, ἔπειτα ἀπὸ ποταμοὺς αἵματος Ἡρώων, ποὺ θυσιάστηκαν γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν ἰσλαμικὴ σκλαβιά, ἡ ἡμισέληνος ἐπιστρέφει στὰ ἱερά μας χώματα.

π. Σταύρος Βάϊος: Εκείνο, που συνιστώ, σε όσους με ρωτούν τί πρέπει να κάνουν μετά τα όσα βλέπουν να γίνονται στην Εκκλησία, που ανήκουν, είναι:

Τους λέω αυτά που λέγουν οι ΠΑΤΕΡΕΣ μέσα από τους ΚΑΝΟΝΕΣ των συνόδων, δηλ. να αποτειχισθούν από τους αιρετικούς επισκόπους τους και από την αιρετική Εκκλησία τους, για να είναι έτσι πάντοτε εντός της Εκκλησίας του Χριστού, που είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία!