Οἱ ἅγιοι Πατέρες µᾶς ἔχουν διδάξει ὅτι οἱ ἀρρώστιες µᾶς ἔρχονται σὰν
φάρµακα, γιὰ τὴ θεραπεία τῶν ἀσθενειῶν τῆς ψυχῆς µας. Μὲ τὶς ἀρρώστιες µας καὶ τοὺς πόνους, ὁ Κύριος µᾶς ἰατρεύει
ἀπὸ τὶς πληγὲς τῶν παλαιῶν καὶ τῶν τωρινῶν µας ἁµαρτιῶν. Καὶ µᾶς προφυλάσσει ἀπὸ
ἐκεῖνες ποὺ διαφορετικὰ θὰ κάναµε. Καὶ γι’ αὐτὸ πρέπει, τὸν πλούσιο ἐν ἐλέει
Κύριό µας, ποὺ πάντοτε µὲ τὴ σοφία καὶ τὴν ἀγάπη Του οἰκονοµεῖ γιὰ µᾶς ὅ,τι µᾶς
ὠφελεῖ, νὰ Τὸν εὐγνωµονοῦµε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς µας, ποὺ µᾶς ἀξίωσε νὰ εἴµαστε
ἄρρωστοι. Καὶ ποτὲ νὰ µὴ γογγύζουµε γι’ αὐτό.
Σπάει την «εκεχειρία» με την Εκκλησία ο Φίλης
«Εσπασε» την εκεχειρία με την Εκκλησία ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, ανάβοντας νέες φωτιές.
Ο υπουργός Παιδείας μιλώντας στο 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε ως μια από «τις εκκρεμότητες» τη σχέση Εκκλησίας – Πολιτείας. Ανεβάζοντας πάλι τους τόνους, λίγες μόνο ημέρες μετά την προσωρινή, όπως διαφαίνεται, εκεχειρία που επετεύχθη για το μάθημα των Θρησκευτικών, ο Νίκος Φίλης κατηγόρησε την εκκλησιαστική διοίκηση ότι επιδιώκει να ασκεί έλεγχο φρονηματισμού επί των μαθητών.
Δεν παρέλειψε να αναρωτηθεί αν πρέπει να υπάρχει «η συνύπαρξη στο ίδιο υπουργείο ζητήματα Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Ενδιαφέρον παρουσιάζει διάλογος μεταξύ του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και του κ. Φίλη από τη συνάντηση της 5ης Οκτωβρίου, μεταξύ του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα που έγινε παρουσία του υπουργού Παιδείας και του υπουργού Αμυνας Πάνου Καμμένου. Ο κ. Φίλης διαβεβαίωνε τον Αρχιεπίσκοπο ότι θα υπακούσει στον πρωθυπουργό και θα εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα.
Ο διάλογος έχει ως εξής
Ο υπουργός Παιδείας μιλώντας στο 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε ως μια από «τις εκκρεμότητες» τη σχέση Εκκλησίας – Πολιτείας. Ανεβάζοντας πάλι τους τόνους, λίγες μόνο ημέρες μετά την προσωρινή, όπως διαφαίνεται, εκεχειρία που επετεύχθη για το μάθημα των Θρησκευτικών, ο Νίκος Φίλης κατηγόρησε την εκκλησιαστική διοίκηση ότι επιδιώκει να ασκεί έλεγχο φρονηματισμού επί των μαθητών.
Δεν παρέλειψε να αναρωτηθεί αν πρέπει να υπάρχει «η συνύπαρξη στο ίδιο υπουργείο ζητήματα Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Ενδιαφέρον παρουσιάζει διάλογος μεταξύ του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και του κ. Φίλη από τη συνάντηση της 5ης Οκτωβρίου, μεταξύ του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα που έγινε παρουσία του υπουργού Παιδείας και του υπουργού Αμυνας Πάνου Καμμένου. Ο κ. Φίλης διαβεβαίωνε τον Αρχιεπίσκοπο ότι θα υπακούσει στον πρωθυπουργό και θα εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα.
Ο διάλογος έχει ως εξής
O Συναξαριστής της ημέρας.
Κυριακή, 16 Οκτωβρίου 2016
Δ ΛΟΥΚΑ, ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Z ΟΙΚ. ΣΥΝ. Λογγίνου εκατόνταρχου.
Ἦταν ἐπικεφαλὴς
ἀξιωματικὸς τῶν ρωμαίων στρατιωτῶν, στὴν ἐκτέλεση τῆς θανατικῆς καταδίκης τοῦ
Χριστοῦ. Ὅταν ἐκτελοῦσε τὴ διαταγὴ τοῦ Πιλάτου, ἀγνοοῦσε ποιὸς ἦταν ὁ Ἰησοῦς,
γι’ αὐτὸ παρέστη σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς φρικτῆς τραγωδίας. Ὅμως ἡ ψυχὴ τοῦ
Λογγίνου δὲν εἶχε τὶς φαρισαϊκὲς παρωπίδες καὶ τὴν ἀχρειότητα τῶν ρωμαίων
στρατιωτῶν. Εἶδε σὲ βάθος τὸ θύμα καὶ πρόσεξε σ’ αὐτὸ τὴν ἀγαθότητα, τὴ
σεμνότητα, ἀλλὰ καὶ τὴν γαλήνη ποὺ τὸ διέκρινε. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Κυρίου, ὅταν εἶδε τὸ καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ νὰ σχίζεται
στὰ δυό, τὴν γῆ νὰ σείεται, τὶς πέτρες νὰ ραγίζουν καὶ τὰ μνημεῖα νὰ ἀνοίγουν,
φωτίσθηκε ἀκόμα περισσότερο. Δὲ χωροῦσε πλέον καμιὰ ἀμφιβολία μέσα του, καὶ μὲ
ὅλη του τὴν δύναμη διακήρυξε κάτι, ποὺ ὅλοι ὅσοι ἔχουν καθαρὰ τὰ μάτια τῆς
ψυχῆς τους στὴν παντοδυναμία τοῦ Κυρίου διακηρύττουν: «Ἀληθῶς ὁ ἄνθρωπος οὗτος υἱὸς ἣν Θεοῦ». Ἀλήθεια, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦταν υἱὸς Θεοῦ, ὁ Θεάνθρωπος
Σωτὴρ τοῦ κόσμου. Ἡ εἴδηση
ὅτι ὁ Λογγῖνος ἀσπάσθηκε καὶ κήρυττε τὴν χριστιανικὴ πίστη, ἐξήγειρε τὴν μανία
τῶν Ἰουδαίων, καὶ μὲ ἐνέργειές τους στὴ ρωμαϊκὴ ἐξουσία, τὸν ἀποκεφάλισαν.
Μη ξεχνάμε : :
Πολλάκις βλέπουμε την φανεράν αμαρτίαν του αδελφού μας,
αλλά δεν βλέπουμε την κρυπτήν μετάνοιά του. Μόνον ο Θεός κρίνει τα κρυπτά της
καρδίας…
Από τα πρακτικά καί θεολογικά κεφάλαια Αγίου Συμεών τού Νέου Θεολόγου
Πίστη είναι να πεθάνει κανείς για το Χριστό και για χάρη της εντολης Του, πιστεύοντας οτι ο θάνατος αυτός θα του γίνει πρόξενος ζωής· να θεωρεί τη φτώχεια σαν πλούτο, την ευτέλεια και την ασημότητα σαν αληθινή δόξα και κοινωνική λάμψη· και να πιστεύει ότι με το να μην έχει τίποτε, κατέχει τα πάντα ή μάλλον απέκτησε τον ανεξερεύνητο πλούτο της επιγνώσεως του Χριστού, και όλα τα ορατά να τα βλέπει σαν λάσπη ή καπνό.
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση: Φθάσαμε στό σημεῖο οἱ ἔνοχοι νά εἶναι τολμηροί καί οἱ ὑπέρμαχοι τῆς πίστεως ψοφοδεεῖς!
Πρέπει κάποτε νά μποῦν τά πράγματα στή θέση τους
καί νά στρέψουμε τήν προσοχή μας γιά τή λύση διαφόρων προβλημάτων, πού ἀντιμετωπίζουμε
οἱ Ὀρθόδοξοι. Πρέπει νά γίνουμε παραδοσιακότεροι, νά ἀποκτήσουμε περισσότερο ζῆλο
καί περισσότερη παρρησία. Δυστυχῶς, στήν ἐποχή μας οἱ ἄνθρωποι ἀποφεύγουν ἐπιμελῶς
νά ἔλθουν σέ ἀντίθεση μέ τούς κρατοῦντες, γιά νά μή χάσουν τήν εὔνοιά τους. Στό
χῶρο τῆς Ἐκκλησίας αὐτό τείνει νά γίνει κανόνας. Πολλοί κληρικοί, ἀλλά καί ἐπίσκοποι
(!), διαφωνοῦν, ἀλλά δέν ἐκφράζονται δημοσίως. Τρέμουν μπροστά στό ὀρθάνοιχτο
μάτι -καί αὐτί- τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἤ τοῦ
Μητροπολίτη. Τρέμουν καί πολλοί ἁγιορεῖτες! Ζοῦν μέ τό φόβο τῆς ἀπειλῆς καί
τιμωρίας. Φοβοῦνται μήπως χάσουν αὐτά πού κατέχουν ἤ μήπως δέν πετύχουν αὐτά
πού ἐπιθυμοῦν. Ἀντίθετα, οἱ Οἰκουμενιστές ἔχουν θράσος, διατυπώνουν δημοσίως τά
ἐπιχειρήματά τους καί ἐκφράζουν τά φιλικά πρός τούς αἱρετικούς συναισθήματά
τους. Φθάσαμε στό σημεῖο οἱ ἔνοχοι νά εἶναι τολμηροί καί οἱ ὑπέρμαχοι τῆς
πίστεως ψοφοδεεῖς!
Τι ΄ναι αυτά που διαβάζω! Πραγματικά για να ακολουθήσεις το Χριστό θέλει πολύ μα πολύ αγώνα και υπερπροσπάθεια! Όλοι μας ομολογούμε ότι είμαστε χριστιανοί αλλά στα δύσκολα κάτι συμβαίνει και κολλάμε! Φοβόμαστε..Τί φοβόμαστε; Δε ξέρουμε ότι αυτός είναι ο δρόμος; Της υπομονής, του διωγμού, των πειρασμών; Αγώνας μακρύς και δύσκολος για εκείνον που κοιτάζει πίσω του, τον εμποδίζουν στη πορεία του κι αγκάθια, και παλιές αγάπες, πάθη και λατρείες ψεύτικες! Εμείς θέλουμε να κερδίσουμε τον Χριστό χωρίς πειρασμούς, χωρίς εμπόδια, χωρίς διωγμούς. Να κρατήσουμε και κάτι απ΄το παλιό εαυτό μας, τις τιμές μας, το πορτοφόλι μας, την αξιοπρέπεια μας! Για μια αξιοπρέπεια ζούμε σε αυτή τη ζωή πόσοι το λέμε; Κάνουμε σαν τη γυναίκα του Λωτ, κοιτάζει πίσω της, αυτά που χάνει, το σπίτι της, τη βολή της, την ησυχία της, και πού πάει, πού την οδηγεί ο Λωτ; Αλήθεια μοιάζουμε έτσι στον Χριστό; Με την ασφάλεια των ειδώλων μας θα βαδίζουμε; Έτσι βάδιζε ο Χριστός; O απόστολος Παύλος με τα πόδια εκείνη την εποχή όχι σήμερα με αεροπλάνα και βαπόρια, αυτοκίνητα και τρένα, έτρεχε το καλό αγώνα, να πει όσα μας είπε και δεν ήταν προνομιούχος, αγώνα έκανε κι αγώνα καθαρό και αγαθό, δε προσωποληπτεί ο Θεός, άνθρωπος που καταδίωξε το Χριστό ήταν, ανδρώθηκε συν Χριστώ, με τα βάσανά του, με τις κακουχίες του, με διωγμούς και πείνα, στερήσεις και συκοφαντίες αρίστευσε! Για αυτό μας λέει μιμητές μου γίνεσθε...
***
Ο Ανώνυμος
άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας
"Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση:
Φθάσαμε στό ...": Τι ΄ναι αυτά που διαβάζω! Πραγματικά για να ακολουθήσεις το Χριστό θέλει πολύ μα πολύ αγώνα και υπερπροσπάθεια! Όλοι μας ομολογούμε ότι είμαστε χριστιανοί αλλά στα δύσκολα κάτι συμβαίνει και κολλάμε! Φοβόμαστε..Τί φοβόμαστε; Δε ξέρουμε ότι αυτός είναι ο δρόμος; Της υπομονής, του διωγμού, των πειρασμών; Αγώνας μακρύς και δύσκολος για εκείνον που κοιτάζει πίσω του, τον εμποδίζουν στη πορεία του κι αγκάθια, και παλιές αγάπες, πάθη και λατρείες ψεύτικες! Εμείς θέλουμε να κερδίσουμε τον Χριστό χωρίς πειρασμούς, χωρίς εμπόδια, χωρίς διωγμούς. Να κρατήσουμε και κάτι απ΄το παλιό εαυτό μας, τις τιμές μας, το πορτοφόλι μας, την αξιοπρέπεια μας! Για μια αξιοπρέπεια ζούμε σε αυτή τη ζωή πόσοι το λέμε; Κάνουμε σαν τη γυναίκα του Λωτ, κοιτάζει πίσω της, αυτά που χάνει, το σπίτι της, τη βολή της, την ησυχία της, και πού πάει, πού την οδηγεί ο Λωτ; Αλήθεια μοιάζουμε έτσι στον Χριστό; Με την ασφάλεια των ειδώλων μας θα βαδίζουμε; Έτσι βάδιζε ο Χριστός; O απόστολος Παύλος με τα πόδια εκείνη την εποχή όχι σήμερα με αεροπλάνα και βαπόρια, αυτοκίνητα και τρένα, έτρεχε το καλό αγώνα, να πει όσα μας είπε και δεν ήταν προνομιούχος, αγώνα έκανε κι αγώνα καθαρό και αγαθό, δε προσωποληπτεί ο Θεός, άνθρωπος που καταδίωξε το Χριστό ήταν, ανδρώθηκε συν Χριστώ, με τα βάσανά του, με τις κακουχίες του, με διωγμούς και πείνα, στερήσεις και συκοφαντίες αρίστευσε! Για αυτό μας λέει μιμητές μου γίνεσθε...
Τέρμα τα λόγια, έργα!
Όποιον μνημονεύουμε με εκείνον κοινωνούμε και με όποιον
κοινωνούμε τον μνημονεύουμε. Ολα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Έλεγε ο άγιος Αθανάσιος «Εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της
Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται καί σκανδαλίζωσι τόν λαόν, χρή (=πρέπει) αυτούς
εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ'
αυτών εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις τήν γέενναν του πυρός» (Μ.
Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 33, 199) και "ων το φρόνημα αποστρεφόμεθα, τούτους από
της κοινωνίας προσήκει(=αρμόζει) φεύγειν" (PG 26, 1188 Β).
Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΟΧΙ ΑΘΕΗ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΛΛΑΔΑ":
Ας μην εθελοτυφλούμε, υπάρχει σχέδιο να αλλοιωθεί το εσωτερικό μέτωπο ώστε να
περάσουν εύκολα τα σχέδια του πονηρού πνεύματος. Έχει πάμπολλα όργανα εγχώρια
και αλλοδαπά. Το αντίχριστο πνεύμα διαχέεται παντού, από άθεους ως δήθεν
ένθεους., μην αγνοούμε ο πονηρός εμφανίζεται κι από τα δεξιά ως άγγελος
φωτεινός! Θυμηθείτε τη μαρτυρική Μικρά Ασία, πώς χάθηκε η πατρίδα χιλιάδων
αγίων μας; Με αυτό το τρόπο που βιώνουμε εμείς σήμερα! Η ηγεσία μας αδιαφορεί, και
τότε οι βυζαντινοί αδιαφορούσαν για τους πολίτες της χώρας. Κοίταζαν οι ηγέτες
και όλοι οι 'μεγάλοι' να περνάνε καλά, να απομυζούν το πληθυσμό και ενώ οι
μερικές χιλιάδες Σελτζούκοι εισχωρούσαν αυτοί αγρόν αγόραζαν! Αγανακτούσαν οι
άνθρωποι, καλή ώρα σαν κι εμάς, αλλά δεν έβλεπαν φως από πουθενά! Όλοι τους
είχαν εγκαταλείψει..Οι Σελτζούκοι βρήκαν πρόσφορο έδαφος, ήταν άγγελοι σε
σύγκριση με τα ανθρωπόμορφα θηρία της Κωνσταντινούπολης! Είδαν κι απόειδαν οι
άνθρωποι και σταδιακά εξισλαμίζονταν αφού απαλλάσσονταν από βάρη και αγριότητες
των βυζαντινών αξιωματούχων σε σχέση με τους Σελτζούκους. Αρχικά οι
μουσουλμάνοι δείχνουν καλοί, πράοι, όταν όμως κυριαρχήσουν αλλάζουν τακτική, από
αμυντική ξεκινούν επιθετική συμπεριφορά. Διεκδικούν και το παίρνουν είτε με τη
βία είτε με όποιο άλλο τρόπο. Εμείς αλλά και όλη η Ευρώπη βιώνει το σταδιακό
εξισλαμισμό τους. Κι αυτό είναι σχέδιο των γνωστών και μη εξαιρετέων να
χτυπήσουν το πυρήνα της ορθής πίστης στο Μεσσία Χριστό, κι αυτός είναι η Ελλάδα
με τη γλώσσα και με την ορθή πίστη. Δεν είναι μόνο συμβολικό το χτύπημα λόγω τεράστιας
εμβέλειας του Ελληνικού πολιτισμού, είναι ουσιαστικό χτύπημα και προς την
Ευρώπη και το πολιτισμό της που έχει τρείς βασικούς πυλώνες η οποία στηρίζεται.
Αυτοί οι πυλώνες είναι η Ελλάδα με τη πολιτισμική της κληρονομιά, η Ρώμη με το
ρωμαικό πολιτικό σύστημα και δίκαιο, και η Ιερουσαλήμ η οποία ως πόλη για μας
τους χριστιανούς αποτελεί πόλις του Ποιμένα μας, από εκεί ξεκίνησε και μας
φώτισε εμάς τους πρώην ειδωλολάτρες. Είμαστε παιδιά της, το νέο Ισραήλ, το
πνευματικό Ισραήλ.