--Αχ, παιδιά μου,
τέτοιαν ευτυχία, το να μιλάς με τον Θεόν, δεν την περίμενα, στα σαρανταεφτά
χρόνια μου, όταν εγκατέλειψα τον κόσμον. Και ούτε μπορώ να σας περιγράψω την
χαρά, που μου δίνει η προσευχή. Δεν πρέπει βέβαια να μιλώ σε άλλους για τα
βιώματά μου, αλλά κάνω σήμερα εξαίρεση για σας, για να σας συστήσω να κάνετε κι
εσείς το ίδιο. Τέτοια χαρά δεν θα την γνωρίσετε πουθενά αλλού, σαν την χαρά της
προσευχής. Φτάνει να προσεύχεται κανείς σωστά, δηλαδή με όλη του την καρδιά, με
όλη του την προσοχή και την λαχτάρα, που σημαίνει με ειλικρίνεια και πόθον
αληθινόν. Να θέλεις να προσευχηθής!...
O Συναξαριστής της ημέρας.
Κυριακή, 9 Οκτωβρίου 2016
Γ ΛΟΥΚΑ. Ιακώβου του Αλφαίου, Αβραάμ και Λώτ.
Ἦταν ἕνας ἀπὸ
τοὺς δώδεκα μαθητὲς τοῦ Κυρίου, ἀδελφός τοῦ Ματθαίου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ καὶ γιὸς
τοῦ Ἀλφαίου. Ὁ Ἰάκωβος, ἀφοῦ
ἀγωνίστηκε γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ στὴν Ἱερουσαλήμ, ἔπειτα πῆγε καὶ σὲ ἄλλες χῶρες γιὰ νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιο. Ἐκεῖ, κατέστρεφε
τοὺς βωμοὺς τῶν εἰδώλων καὶ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ γιάτρευε ἀρρώστιες καὶ
ἐξεδίωκε τὰ ἀκάθαρτα πνεύματα. Γι' αὐτὸ καὶ οἱ εἰδωλολάτρες τὸν ὀνόμαζαν θεῖο
σπέρμα. Ὁ ἱδρῶτας, οἱ
μόχθοι καὶ οἱ κίνδυνοι ποὺ ὑπέστη γιὰ τὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, ἦταν πολλοί. Ὁ
θάνατος πολλὲς φορὲς τὸν πλησίασε, ἀλλὰ στὴν σκέψη τοῦ Ἰακώβου κυριαρχοῦσαν
ἐνθαρρυντικὰ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, «ὅστις
θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθείν, ἀπαρνησάσθω ἐαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ
ἀκολουθείτω μοι». Ἐκεῖνος
ποὺ θέλει νὰ μὲ ἀκολουθεῖ σὰν γνήσιος μαθητής μου, λέει ὁ Κύριος, ἂς ἀπαρνηθεῖ
τὸ διεφθαρμένο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἑαυτό του, καὶ ἂς πάρει τὴν ἀπόφαση νὰ ὑποστεῖ
γιὰ μένα ὄχι μόνο θλίψη καὶ δοκιμασία, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ θάνατο σταυρικό. Καὶ τότε
ἂς μὲ ἀκολουθεῖ, μιμούμενος τὸ παράδειγμά μου.
Ἔτσι καὶ ὁ Ἰάκωβος, μιμούμενος τὸ Διδάσκαλό του, ὑπέστη σταυρικὸ θάνατο.
Ἔτσι καὶ ὁ Ἰάκωβος, μιμούμενος τὸ Διδάσκαλό του, ὑπέστη σταυρικὸ θάνατο.
Ο Καθηγητής Δημήτριος Τσελεγγίδης ανακαλεί την υπογραφή του αναφορικά με το θέμα της διακοπής μνημοσύνου
Σάββατο, 8 Οκτωβρίου 2016
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 7/10/2016
ΠΡΟΣ
ΤΗΝ ΣΥΝΑΞΗ
ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ
e-mail: synaxisorthkm@gmail.com
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Θέμα: «Ἀνάκληση ὑπογραφῆς»
Σεβαστοί καί ἀγαπητοί μου Πατέρες,
Μέ τήν παροῦσα Ἐπιστολή μου δηλώνω ὅτι ἀνακαλῶ τήν ὑπογραφή μου ἀπό τήν ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.
Συγκεκριμένα, ἡ ἀνάκληση τῆς ὑπογραφῆς μου ἀφορᾶ τήν παράγραφο, πού ἀναφέρεται στή «Διακοπή μνημοσύνου» (σ. 7-8). Καί τοῦτο, ἐπειδή δέν θέλω νά θεωρηθεῖ ὅτι μέ τά γραφόμενα στήν παράγραφο αὐτή ἐνθαρρύνω, καλύπτω ἤ ὅτι συμφωνῶ μέ ὅσους μεμονωμένα προβαίνουν σέ διακοπή μνημοσύνου τοῦ Ἐπισκόπου τους.
Παρακαλῶ καί γιά τίς δικές σας ἐνέργειες.
Μέ σεβασμό καί τιμή
Μέ σεβασμό καί τιμή
Δημήτριος Τσελεγγίδης
Πηγή : http://epomeni-tois-agiois-patrasi.blogspot.ca/2016/10/blog-post_8.html:
***
Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ο Καθηγητής Δημήτριος Τσελεγγίδης ανακαλεί
την υπο...":
+Ι.Γ.Ζ.
Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος.
Εμπρός στον δρόμο πού χάραξε ο Γόρτυνος...
Κωλοτούμπας
το ανάγνωσμα.
***
Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή
σας "Ο Καθηγητής Δημήτριος Τσελεγγίδης ανακαλεί
την υπο...":
Ας μην κρίνουμε κανέναν πώς και τί θα πράξει. Είναι δικαίωμά του να ακολουθήσει αυτό που ακολουθεί. Γιατί δεν εξαρτάται η Εκκλησία για το τί θα πει ένας καθηγητής. Σώμα Χριστού αποτελούν πολλά μέλη. Ο καθένας έχει κρίση, καταλαβαίνει τι πρέπει να κάνει, εκτός κι αν δεν έχει κρίση. Πάντως για να ακολουθήσει κάποιος το Χριστό θέλει κότσια, πλήρη αυταπάρνηση. Εμπιστοσύνη και πίστη μικρού παιδιού προς το γονέα. Αναρωτηθείτε ποιός το κάνει χωρίς λογισμούς; Οι παλαιοί χριστιανοί το έκαναν, εμείς όχι, σπάνια.. κάποιοι μετρημένοι στα δάχτυλα του χεριού! Για αυτό νομίζω δε βλέπουμε σήμερα ορατά θαύματα, γιατί η πίστη μας είναι χαλαρή, εκ του ασφαλούς, καλός ο Χριστός, άριστος ο Λόγος αλλά μη χάσουμε τη βολή μας, μη χάσουμε το κεφάλι μας, τη ζωή μας, τα πράγματά μας, όλα εκείνα που δε βγάζουν τη καθημερινότητά μας από το κάδρο της εφήμερης ζωής.. Λοιπόν, ο Χριστός θέλει αυταπάρνηση, όπως μας λέει, όταν αποφασίζεις να τον ακολουθήσεις βαδίζεις μπροστά και δε κοιτάζεις ούτε να θάψεις το νεκρό πατέρα σου, ούτε το αλέτρι που οργώνει το χωράφι σου. Βαδίζεις με τη πίστη του Αβραάμ που έφυγε από τη βολή του σε μια ξένη χώρα χωρίς να ξέρει που πηγαίνει, η πίστη του τον κατεύθυνε. Για να αποτειχιστείς θέλεις κότσια, κι αυτό συνέβη τις απαρχές του εικοστού αιώνα. Ο Χρυσόστομος μιας ενορίας στη βόρεια Ελλάδα τέκνο του Πατριαρχείου καταδιώχτηκε, εξοντώθηκε, εξορίστηκε για τη πίστη του στη κατά γράμμα παράδοση της Εκκλησίας, τον ακολούθησαν και μερικοί άλλοι ιεράρχες, αλλά μετά λίγησαν, και επέστρεψαν στα οικουμενιστικά ανοίγματα της εποχής! Χρειάζονται κότσια να ακολουθήσεις την ορθή πίστη απλανώς, και το Χριστό που είναι μπροστάρης να σου κρατάει το χέρι...
Ας μην κρίνουμε κανέναν πώς και τί θα πράξει. Είναι δικαίωμά του να ακολουθήσει αυτό που ακολουθεί. Γιατί δεν εξαρτάται η Εκκλησία για το τί θα πει ένας καθηγητής. Σώμα Χριστού αποτελούν πολλά μέλη. Ο καθένας έχει κρίση, καταλαβαίνει τι πρέπει να κάνει, εκτός κι αν δεν έχει κρίση. Πάντως για να ακολουθήσει κάποιος το Χριστό θέλει κότσια, πλήρη αυταπάρνηση. Εμπιστοσύνη και πίστη μικρού παιδιού προς το γονέα. Αναρωτηθείτε ποιός το κάνει χωρίς λογισμούς; Οι παλαιοί χριστιανοί το έκαναν, εμείς όχι, σπάνια.. κάποιοι μετρημένοι στα δάχτυλα του χεριού! Για αυτό νομίζω δε βλέπουμε σήμερα ορατά θαύματα, γιατί η πίστη μας είναι χαλαρή, εκ του ασφαλούς, καλός ο Χριστός, άριστος ο Λόγος αλλά μη χάσουμε τη βολή μας, μη χάσουμε το κεφάλι μας, τη ζωή μας, τα πράγματά μας, όλα εκείνα που δε βγάζουν τη καθημερινότητά μας από το κάδρο της εφήμερης ζωής.. Λοιπόν, ο Χριστός θέλει αυταπάρνηση, όπως μας λέει, όταν αποφασίζεις να τον ακολουθήσεις βαδίζεις μπροστά και δε κοιτάζεις ούτε να θάψεις το νεκρό πατέρα σου, ούτε το αλέτρι που οργώνει το χωράφι σου. Βαδίζεις με τη πίστη του Αβραάμ που έφυγε από τη βολή του σε μια ξένη χώρα χωρίς να ξέρει που πηγαίνει, η πίστη του τον κατεύθυνε. Για να αποτειχιστείς θέλεις κότσια, κι αυτό συνέβη τις απαρχές του εικοστού αιώνα. Ο Χρυσόστομος μιας ενορίας στη βόρεια Ελλάδα τέκνο του Πατριαρχείου καταδιώχτηκε, εξοντώθηκε, εξορίστηκε για τη πίστη του στη κατά γράμμα παράδοση της Εκκλησίας, τον ακολούθησαν και μερικοί άλλοι ιεράρχες, αλλά μετά λίγησαν, και επέστρεψαν στα οικουμενιστικά ανοίγματα της εποχής! Χρειάζονται κότσια να ακολουθήσεις την ορθή πίστη απλανώς, και το Χριστό που είναι μπροστάρης να σου κρατάει το χέρι...
***
Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ο Καθηγητής Δημήτριος Τσελεγγίδης ανακαλεί
την υπο...":
Μιλούν για την δυσσωδία-βρώμα του Οικουμενισμού, αλλά τους αρέσει να την αναπνέουν!
Καθηγητὴς Τσελεγγίδης: Κατὰ τὸν π. Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη, «ὁ οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα» καὶ ἀναδύει «δυσωδία», πῶς εἶναι δυνατόν μία Σύνοδος νά τόν ἀποδέχεται καί νά τόν ἐπαινεῖ;
Ἀφοῦ τοὺς
ἀρέσει, ἂς τὴν ἀναπνέουν κοινωνώντας μὲ ὅσους Οἰκουμενιστὲς ἐκπέμπουν αὐτὴ τὴ βρῶμα!
Μιλούν για την δυσσωδία-βρώμα του Οικουμενισμού, αλλά τους αρέσει να την αναπνέουν!
Καθηγητὴς Τσελεγγίδης: Κατὰ τὸν π. Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη, «ὁ οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα» καὶ ἀναδύει «δυσωδία», πῶς εἶναι δυνατόν μία Σύνοδος νά τόν ἀποδέχεται καί νά τόν ἐπαινεῖ;
Ἀφοῦ τοὺς
ἀρέσει, ἂς τὴν ἀναπνέουν κοινωνώντας μὲ ὅσους Οἰκουμενιστὲς ἐκπέμπουν αὐτὴ τὴ βρῶμα!
Ερώτησε κάποτε ένας μοναχός τον αββά Παμβώ:
Αλήθεια γέροντα, θα αλλάξουν οι συνήθειες και οι παραδόσεις των χριστιανών και δεν θα υπάρχουν ιερείς στις εκκλησίες; Και ο Γέροντας απάντησε: «Εκείνο τον καιρό θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών και θα πέσει μεγάλη θλίψη. Θα γίνουν επιδρομές εθνών. Μετακινήσεις λαών, αστάθεια στους βασιλείς, ανωμαλία στους κυβερνήτες, οι ιερείς θα γίνουν άσωτοι και οι μοναχοί θα ζουν με αμέλεια. Οι ηγούμενοι θα αδιαφορούν για τη δική τους σωτηρία αλλά και του ποιμνίου τους. Θα είναι όλοι τους πρόθυμοι και πρώτοι στα τραπέζια και εριστικοί. Οκνηροί στις προσευχές αλλά πρόθυμοι στην καταλαλιά, έτοιμοι για κατηγορία. Δεν θα θέλουν ούτε να μιμούνται ούτε να ακούνε βίους και λόγους Γερόντων, αλλά κυρίως θα φλυαρούν και θα λένε «αν ζούσαμε κι εμείς στις μέρες τους, θα αγωνιζόμασταν και εμείς». Οι επίσκοποι πάλι των καιρών εκείνων θα δείχνουν δουλικότητα προς τους ισχυρούς, θα βγάζουν τις αποφάσεις ανάλογα με τα δώρα που θα παίρνουν και δεν θα υπερασπίζονται τους φτωχούς, όταν θα κρίνονται. Θα θλίβουν τις χήρες και θα καταταλαιπωρούν τα ορφανά. Ακόμη θα εισχωρήσει και στον λαό απιστία, ασωτία, μίσος, έχθρα, ζήλεια, φιλονικία, κλεψιά, μέθη, έξαλλες διασκεδάσεις, μοιχεία, πορνεία, φόνοι και διαρπαγές».
Είπε
τότε ο αδελφός: «Και τί θα μπορεί να κάνει κανείς σε τέτοιους δύσκολους
καιρούς;»
Και ο Γέροντας απάντησε: «Παιδί μου, σε τέτοιες ημέρες θα σωθεί εκείνος που θέλει και προσπαθεί να σώσει την ψυχή του και αυτός θα ονομαστεί μέγας στη Βασιλεία των Ουρανών».
Και ο Γέροντας απάντησε: «Παιδί μου, σε τέτοιες ημέρες θα σωθεί εκείνος που θέλει και προσπαθεί να σώσει την ψυχή του και αυτός θα ονομαστεί μέγας στη Βασιλεία των Ουρανών».
Το πρόβλημα δυστυχώς – ευτυχώς είμαστε Εμείς --- Του Στέλιου Παπαθεμελή*
Άριστον το αισώπειον του Αρχιεπισκόπου: «Των οικιών ημών
εμπιπραμένων ημείς άδομεν». Απέφυγε ο Μακαριώτατος την δηκτικότερη βυζαντινή
παροιμία: «Άνθρωπε ενεπρήσθη σου ο οίκος – Ουδέν δεινόν ˙ εγώ γαρ κατέχω την
κλείν»(= άνθρωπε καίγεται το σπίτι σου - Τίποτε κακό, έχω όμως το κλειδί)!
Βαλλόμεθα πανταχόθεν, και βαττολογούμε για δευτερεύοντα.
«Υφίσταται ευρύτερος σχεδιασμός ώστε οι επόμενες γενιές Ελλήνων πολιτών να
αποτελούνται από μία σχετική πλειοψηφία ελληνογενούς πληθυσμού με ασθενή
ταυτότητα και ένα άθροισμα εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων για τις
οποίες θα ακολουθείται η πολιτική της μη ομαλής αφομοιώσεώς τους από την
ελληνική κοινωνία;»(Αρχιεπίσκοπος προς τους πολιτικούς αρχηγούς).
Αυτή είναι η «φυσική» συνέχεια από τα έργα και της ημέρες
του υπαρκτού (νεοταξικού) εκσυγχρονισμού. Τότε η εθνοαποδόμηση επεβλήθη και
τέθηκαν υπό έλεγχο όλα τα κέντρα επηρεασμού της κοινής γνώμης.
Σήμερα συλλέγουμε - και πολλαπλασιάζουμε - τους καρπούς
εκείνης της σποράς.
Και ξαφνικά (;) ο αμήχανος και πολυμήχανος ισλαμιστής
αρπάχτηκε από την Συνθήκη της Λωζάννης και αμφισβητώντας την ισχύ της αποπειράται να
θεμελιώσει τίτλους κυριαρχίας σε ολόκληρη τη νησιωτική Ελλάδα.
Εμπειρικαί αποδείξεις της Αναστάσεως -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Η Ανάσταση του
Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι το πιο μεγάλο και πιο σπουδαίο γεγονός, που
σημάδεψε την παγκόσμια ιστορία. Το φως της καταυγάζει όλη την οικουμένη και η
προσφορά της δεν ικανοποιεί μόνο τις προσδοκίες του πιστού, αλλά στοχεύει στην
ψυχή του κάθε ανθρώπου. Διότι ο κάθε άνθρωπος, είτε πιστεύει είτε όχι, δεν
παύει να πιέζεται από το βραχνά του θανάτου, που περιορίζει τη ζωή και
φαρμακώνει το είναι του, δεν παύει να διψά και να πεινά, για μια ζωή ατέλειωτη
και όμορφη, απρόσβλητη από τον πόνο, γεμάτη χαρά και ελπίδα. Η ανάσταση του
Χριστού δεν είναι μυστήριο, ώστε να το προσεγγίσουμε με την πίστη. Είναι
ιστορικό γεγονός. Γι΄ αυτό προσκαλεί και προκαλεί να το ψηλαφήσουμε και να το
ερευνήσουμε μέσα από τις πάμπολλες μαρτυρίες και αποδείξεις που το βεβαιώνουν
πειστικά και αδιάσειστα. Δεν απευθύνεται στο συναίσθημα και στην ευλάβεια μόνο·
πρωτίστως ικανοποιεί και πείθει τη λογική, της δίδει τα εχέγγυα για να αναχθεί
από το λογικό στο υπέρλογο, να γίνει πίστη. Είναι, λοιπόν, φανερό ότι η
ανάσταση του Χριστού δεν στηρίζεται στην πίστη των χριστιανών, αλλά η πίστη των
χριστιανών θεμελιώνεται στο γεγονός της αναστάσεως του Χριστού.
Archbishop Desmond Tutu 'wants right to assisted death'
South Africa's Archbishop Desmond Tutu has revealed that he wants to have the option of an assisted death.
The Nobel Peace Prize laureate and anti-apartheid campaigner said that he did "not wish to be kept alive at all costs", writing in the Washington Post newspaper on his 85th birthday.
Mr Tutu came out in favour of assisted dying in 2014, without specifying if he personally wanted to have the choice.
He was hospitalised last month for surgery to treat recurring infections.