Η Εκκλησία είναι
«και» παιδαγωγός. «Παιδαγωγός εις Χριστόν». Χρησιμοποιεί όλα τα μέσα δια την
κατά Χριστόν «μόρφωσιν» των τέκνων της. Κορυφαίον μέσον παιδαγωγίας είναι ο
Τίμιος Σταυρός του Χριστού. Είναι το εν σχήματι σταυρού ξύλον, επί του οποίου
εκαρφώθη, εμαρτύρησε και απέθανεν ο Χριστός. Αυτό το Σχήμα – Σύμβολον – Πάθος
προβάλλει η αγία Εκκλησία δύο φοράς την εβδομάδα εις τα τέκνα της, προς
φρονηματισμόν. Την Τετάρτην και την Παρασκευήν. Εξαιρέτως δε, κατά την 14ην
Σεπτεμβρίου, ως ανάμνησιν της Παγκοσμίου Υψώσεώς Του. Ούτως η Εκκλησία, εκτός
από την τιμήν, που αποτίει εις το όργανον της σωτηρίας του ανθρώπου, και την
λατρείαν, που προσφέρει εις τον εξ αγάπης επί του Σταυρού καθηλωθέντα Χριστόν,
υπενθυμίζει εις τους πιστούς τον Σταυρόν, ως σύμβολον ζωής. Διότι αναμφιβόλως,
ουδέν άλλο σύμβολον εν τη Εκκλησία υπομνηματίζει τόσον την χριστιανικήν
ιδιότητα όσον ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου. Οι χριστιανοί είναι Σταυροφόροι.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τρίτη, 13 Σεπτεμβρίου 2016
Κορνηλίου εκατοντάρχου, Ιεροθέου, Αριστείδου οσίου.
Ὁ Ἅγιος Κορνήλιος
ἦταν Ρωμαῖος ἑκατόνταρχος καὶ θεοσεβούμενος.
Προσῆλθε στὸν χριστιανισμὸ μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἀπ.
Πέτρου καὶ ἀποφάσισε νὰ ξεκινήσει περιοδεία γιὰ νὰ διδάξει καὶ ὁ ἴδιος τὸν
χριστιανισμό. Δίδαξε στὴ Φοινίκη, Κύπρο, Ἀντιόχεια καὶ Ἔφεσσο.
Στὴν Σκήψη τῆς Μυσίας χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος. Χάρη στὴν
θαρραλέα ὁμολογία του ἀνάμεσα στοὺς εἰδωλολάτρες, τὸ ἔργο τοῦ ἦταν καρποφόρο.
Αὐτὸ προκαλεῖ θύελλα ἀντιδράσεων ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες.
Ἔτσι ὁ ἔπαρχος Δημήτριος τὸν συλλαμβάνει καὶ τὸν ὁδηγεῖ στὸ ναὸ τῶν
εἰδωλολατρῶν, ποὺ ἐκείνη τὴν ὥρα ἦταν γεμάτος καὶ τὸν πιέζει νὰ ἀρνηθεῖ τὸ
Χριστό. Ἐκεῖνος βρῆκε τὴν εὐκαιρία νὰ διδάξει τὸ Εὐαγγέλιο σὲ ὅσους ἦταν ἐκεῖ,
καὶ νὰ προαναγγείλει ἕνα σεισμὸ ἀπὸ τὸν ὁποῖο δὲν θὰ πάθαιναν τίποτα ὁ ἔπαρχος
Δημήτριος, ἡ γυναίκα του, καὶ ὁ γιὸς του ποὺ ἦταν μέσα στὸ ναό.
Ἔτσι καὶ ἔγινε.
Ὅσοι ἦταν στὸ ναὸ σκοτώθηκαν ἐκτὸς τὴν οἰκογένεια τοῦ Ἔπαρχου ποὺ βαπτίστηκαν
χριστιανοί.
Τη 12η Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ του εν Γαλατεία.
Ιουλιανός ο Άγιος Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους Διοκλητιανού εν έτει τ΄
(300) εις την πόλιν των Γαλατών γεννηθείς και ανατραφείς· όταν δε ο Αντωνίνος
έγινεν ηγεμών ταύτης της Γαλατίας, ήκουσεν, ότι ο Άγιος ούτος Ιουλιανός είναι
κεκρυμμένος με άλλους τεσσαράκοντα μέσα εις σπήλαιον και ακολουθεί την
θρησκείαν των Χριστιανών. Όθεν ευθύς στέλλει ανθρώπους δια να αρπάσουν αυτόν
και να τον φέρουν εις το κριτήριον· οι δε απεσταλμένοι τούτον μόνον ευρόντες,
εβίαζον αυτόν δια να δείξη που και οι άλλοι ευρίσκονται· ο δε Άγιος δεν
κατεπείσθη, αλλά εφώναξε με μεγάλην φωνήν προς τους συνασκητάς του ταύτα· «Ιδού
εγώ συλληφθείς υπάγω να μαρτυρήσω δια τον Χριστόν, χωρίς να προδώσω σάς εις τους
στρατιώτας που με εβίαζον· λοιπόν σπουδάσατε και σεις να έλθητε να με φθάσητε».
Όταν λοιπόν παρεστάθη εις το βήμα, λέγει ο Αντωνίνος προς τον Μάρτυρα· «Σκέψου
το συμφέρον σου και ελθέ να θυσιάσης εις τους θεούς». Τότε ο του Χριστού
Αθλητής απεκρίθη· «Άριστος σύμβουλος έγινες εις εμέ, ω ηγεμών, και χωρίς να
θέλης· διότι εγώ, προσέχων εις το ιδικόν μου συμφέρον, άλλο τι δεν ευρίσκω να
είναι τούτο ή το να αποθάνω δια την ευσέβειαν, με την οποίαν ανετράφην από
βρέφους». Ταύτα ακούσας ο ηγεμών δεν ηθέλησε να τον ερωτήση άλλο τι
περισσότερον, αλλά προστάζει να αναφθή μία σιδηρά κλίνη έως ου να πυρακτωθή όλη
και επάνω εις αυτήν να απλωθή ύπτιος ο του Χριστού Αθλητής. Ο δε Μάρτυς ποιήσας
το σημείον του Τιμίου Σταυρού εις το σώμα του, ανέβη επάνω εις την κλίνην και ω
του θαύματος!
Αυτή είναι η μόνη οδός ενώσεως. Η οδός της αληθείας!
Όλαι αι κακοδοξίαι από το Πρωτείον
προήλθον. Πρωτείον σημαίνει νόσον πνευματικήν, υποχώρησιν εις το πνεύμα του
εωσφόρου. Επομένως η άρσις του Πρωτείου, θα οδηγήση ασφαλώς εις ταπεινώφρονα
υποταγήν του παπισμού εις την διαφυλαττομένην διδασκαλίαν της Εκκλησίας. Και
ούτως αφ’ εαυτής θα απελευθερωθή η Ρωμαϊκή Καθέδρα από το αλάθητον, το
Filioque, το ράντισμα, το Καθαρτήριον, τον ουμανισμόν, τον ορθολογισμόν, δι’ ων
κατέστη αιρετική, και θα επανέλθη εις την οικογένειαν των τοπικών Ορθοδόξων
Εκκλησιών, «ιματισμένη και σωφρονούσα» πλέον. Και ο Χριστός θα καταλάβη την
θέσιν Του, αφ’ ης τον εξετόπισεν ο πάπας. Και εντεύθεν θα έχωμεν την ποθουμένην
ένωσιν. Αυτή είναι η μόνη οδός ενώσεως. Η οδός της αληθείας!
Τη ΙΒ΄ (12η) του μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ.
Αυτόνομος ο Άγιος Ιερομάρτυς ήτο Επίσκοπος κατά την Ιταλίαν, ήθλησε δε
εν Βιθυνία κατά τας ημέρας του ασεβεστάτου βασιλέως Διοκλητιανού, ότε ούτος
εκίνησε τον κατά των Χριστιανών διωγμόν εν έτρει 298 μ. Χ. Ας είπωμεν όμως απ’
αρχής το Μαρτύριον αυτού, διότι όσον είναι άτοπον να ομιλή τις τα μη πρέποντα,
τοσούτον είναι, νομίζω, και όταν σιωπά τα καλά και ωφέλιμα· επειδή όσον ο μη τα
καλά διηγούμενος τας των ακροατών ψυχάς έβλαψε, τοσούτον και ο τας αγαθάς
πράξεις σιωπών, της εξ αυτών ωφελείας τους φιλευσεβείς απεστέρησεν. Ούτω λοιπόν
και ημείς δεν θέλομεν να κατακρύψωμεν με την σιωπήν τον μέχρις ημών φθάσαντα
κρυπτόμενον ως ανέκδοτον τον ψυχωφελέστατον Βίον του Αγίου τούτου Ιερομάρτυρος
Αυτονόμου, αλλά προς υμάς τους φιλομάρτυρας ακροατάς επιθυμούμεν να
παραδώσωμεν. Διότι έφθασε και προς ημάς το τούτου Μαρτύριον, το οποίον
συνέγραψέ τις των προ ημών, εξ αγαθής μεν διανοίας και γνώμης, εξ αμαθείας δε
δια γλώσσης συγκεχυμένης· αλλ’ όμως αν και ούτως έχει η φράσις, η διήγησις
είναι αληθής· διο και ημείς ως επιμεληταί των τοιούτων, μαθόντες γράφομεν αυτά.
Ούτος λοιπόν ο γενναίος της ευσεβείας αγωνιστής θείος Αυτόνομος εκοσμείτο με το
αξίωμα του Επισκόπου κατά τα μέρη της Ιταλίας.
Το ISIS στην Σμύρνη το 1922… Τι παίζει σήμερα;
Μην μπερδεύεστε , δεν πρόκειται για
εικόνες από την Συρία του 2016. Είναι κεφάλια σφαγμένων Ελλήνων...
28 Αυγούστου
2016, 2:31 πμ
Γράφει ο Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Μην
μπερδεύεστε , δεν πρόκειται για εικόνες από την Συρία του 2016.
Είναι
κεφάλια σφαγμένων Ελλήνων και παλουκωμένα με το ίδιο τελετουργικό τρόπο από
τους διαχρονικούς μακελλάρηδες που έδρασαν το 1922 και στην Μικρασιατική
Καταστροφή.
¨ η Συρία
της Ελλάδος εν έτει 1922 ¨ είναι η προτύπωση της Μικρασιατικής Καταστροφής στο
δικό της μέγεθος.
ISIS τότε..
ISIS σήμερα.. πόσο όμως κοντά μας;
Σμύρνη 1922
– ISIS τότε
«Δεν υπάρχει λαός της αριστεράς, ή λαός της δεξιάς. Υπάρχει μόνον ένας λαός» -- Του Στέλιου Παπαθεμελή*
«Υπάρχει μία μπουρζουαζία
της αριστεράς και μία μπουρζουαζία της δεξιάς. Δεν υπάρχει λαός της αριστεράς,
ή λαός της δεξιάς. Υπάρχει μόνον ένας λαός».
Ο λόγος είναι του
Ζωρζ Μπερνανός (1888-1948), συμμαθητή του Ντε Γκώλ, κορυφαίου γάλλου συγγραφέα
και πολιτικού στοχαστή, (από «Τα μεγάλα Κοιμητήρια κάτω από το σεληνόφως»).
Προσφέρεται για μεταπτυχιακή άσκηση προβληματιζόμενων αριστερών και δεξιών. Και
επειδή η αλήθεια ελευθερώνει (Ιωαν. 8.32), το γεγονός ότι «υπάρχει μόνον ένας
λαός», στην περίπτωσή μας ο ελληνικός, πρέπει να ακυρώνει κάθε διχαστική
εκδοχή. Πρέπει η συνοχή και ο δυναμισμός του να προστατεύεται ως κόρη οφθαλμού.
Οι θιασώτες της
νεωτερικής πολυπολιτισμικότητας είναι άγευστοι από τον ζωντανό πνευματικό πλούτο της Ορθόδοξης οντολογίας,
ανθρωπολογίας και κοσμολογίας. Τα καχεκτικά «Θρησκευτικούλια» είναι του χεριού
τους και τα διαχειρίζονται κατά πώς τους βολεύει.