Η συνελθούσα σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει το 754 αποτελουμένη από Πατριάρχας Μητροπολίτας και Επισκόπους εξέδωκαν όρον ούτως έχοντα:
«Ομοφώνως ορίζομεν απόβλητον είναι και αλλοτρίαν και εβδελυγμένην εκ
της των χριστιανών Εκκλησίας πάσαν εικόνα εκ πάσης ύλης και χρωματουργικής των
ζωγράφων κακοτεχνίας πεποιημένην. Μηκέτι τολμάν άνθρωπον τον οιονδήποτε επιτηδεύειν
το τοιούτον ασεβές και ανόσιον επιτήδευμα, ο δε τολμών από του παρόντος
κατασκευάσαι εικόνα, ή προσκυνήσαι ή στήσαι εν εκκλησία, ή εν ιδιωτικώ οίκω, ή
κρύψαι, ει μεν Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος είεν, καθαιρείσθω, ει δε
μονάζων, ή λαϊκός, αναθεματιζέσθω και τοις βασιλικοίς νόμοις υπεύθυνος έστω, ως
εναντίος των του Θεού προσταγμάτων, και εχθρός των πατρικών δογμάτων». Ο
αριθμός 348 είναι πολύ σεβαστός. Εν τούτοις τον τότε Πατριάρχην Κωνσταντίνον,
και τον βασιλέα Κοπρώνυμον και τους 348 Μητροπολίτας, πολλοί μοναχοί, κληρικοί
και λαϊκοί δεν τους ήκουσαν, απεσχίσθησαν απ’ αυτών, τους ήλεγχον, τους ύβριζον
αποκαλούντες κακοδόξους, εικονομάχους κ.λ.π. και εξηκολούθουν ασπαζόμενοι και
σεβόμενοι και τιμώντες τας αγίας εικόνας. Άρα γε οι τοιούτοι είναι σχισματικοί,
αιρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, αναθεματισμένοι και μαζί με αυτούς και ημείς
που προσκυνούμεν και σεβόμεθα σχετικώς και κατά την Παράδοσιν τας αγίας
εικόνας; Ημείς έχομεν την γνώμην και ομολογούμεν ότι είναι άξιοι παντός επαίνου
διότι παρήκουσαν και απεσχίσθησαν και ηξιώθησαν ουρανίων στεφάνων δια την
παρακοήν των εκείνην, και σήμερον τους προσκυνούμεν και τιμώμεν ως Αγίους και
τους ονομάζομεν : ο Άγιος Γερμανός, ο Άγιος Νικηφόρος, ο Άγιος Μεθόδιος, ο
Άγιος Ταράσιος, οι Άγιοι Στέφανος και Θεόδωρος και Θεοφάνης οι γραπτοί,
Θεόδωρος ο Στουδίτης κ.λ.π. την δε σύνοδον ονομάζομεν παράνομον, μιαράν και
Καϊαφικόν συνέδριον.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Κυριακή, 11 Σεπτεμβρίου 2016
ΙΒ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Θεοδώρας οσίας, Ευφροσύνου μαγείρου, Ευανθίας.
Καταγόταν ἀπὸ τὴν
Ἀλεξάνδρεια στὰ χρόνια τοῦ βασιλιὰ Ζήνωνος (474 – 490) καὶ ἦταν συνεζευγμένη μὲ
εὐσεβὰ ἄνδρα, τὸν Παφνούτιο. Ἡ ζωὴ τῆς Θεοδώρας ἦταν τίμια, ἐνάρετη καὶ
ἀφοσιωμένη στὸν σύζυγό της. Ὅμως, ὁ μισόκαλος διάβολος, σὲ κάποια στιγμὴ
ἀδυναμίας τῆς Θεοδώρας, τὴν ἔσπρωξε κρυφὰ στὴν μοιχεία. Κανεὶς δὲν τὴν εἶδε.
Κανεὶς δὲν τὸ ἔμαθε. Μποροῦσε, ἑπομένως, νὰ συνεχίσει ἁρμονικὰ τὴν ζωή της μὲ
τὸν σύζυγό της. Ὅταν, ὅμως, ἄκουσε τὰ λόγια του Εὐαγγελίου, μὲ τὰ ὁποία ὁ
Κύριος διδάσκει ὅτι«οὐκ ἐστὶ κρυπτόν, ὁ οὐ φανερὸν γενήσεται», δὲν
ὑπάρχει, δηλαδή, κρυφό, τὸ ὁποῖο δὲν θὰ γίνει φανερὸ στὸ μέλλον, σκέφθηκε τὸ
βάθος τῆς ἁμαρτίας της καὶ ἔκλαψε πικρά.
Πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν;
Τότε ένας ησυχαστής μου υπενθύμισε την περίπτωση του ασκητού πού, μετά την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως, είδε επάνω στήν αγία Πρόθεση ερειπωμένου Ναού, μία γουρούνα με τα νεογνά της και άρχισε να κλαίει και νά οδύρεται. Τότε ενεφανίσθη Άγγελος Κυρίου και του λέγει· Αββά, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό πού είδες, είναι πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν; Και ο Αγγελος εγένετο άφαντος.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ : Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ
http://agiooros.org/viewtopic.php?f=14&t=12639
***
Ο Kyprianos Christodoulides άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ : Ο
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΔΙΔ...":
Ο Οικουμενισμός διδάσκει τη συνύπαρξη και τον συν-χρονισμό (συγχρονισμό) η καθ΄
ημάς Νέα Εκκλησία του 1924. Συνύπαρξη εν ετεροχρονισμώ δεν γίνεται, «ανήκομεν
εις την Δύσιν», σε λίγο - βάλτε 50 χρόνια - βγαίνουμε στις αγορές (της
Δημοπρασίας).
ΕΦΘΑΣΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΛΥΝΣΗ ΤΗΣ «ΣΥΝΟΔΟΥ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Μεγάλη ευλογία η αξιολόγηση τῆς πανούκλας τῆς Συναθροίσεως τῆς Κρήτης από το Γραφείο επί τῶν Αιρέσεων και Παραθρησκειῶν τῆς Ιερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς.
Επίσης δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία για κανένα πού μελετάει την περίληψη τῆς κανονικο-δογματικῆς μελέτης τοῦ Καθηγητοῦ κ. Κυριάκου Κυριαζοπούλου, που αναμένει μια Αντισύνοδο για να καταδικάση την «Σύνοδο» τῆς Κρήτης και να την ακυρώση. Καλοῦνται οι μεν κληρικοί να κόψουν το μνημόσυνο τῆς προϊσταμένης τους αρχῆς, οι δε μοναχοί και λαϊκοί να παύσουν την κοινωνία με τους κληρικούς, ιερεῖς και αρχιερεῖς, εφ’ όσον εἶναι στο φρόνημα συμβιβασμένοι με την παναίρεση τοῦ Οικουμενισμοῦ (βλ. https://drive.google.com/file/d/0BxcSUS2O16_gRTBlTGdIbUhTa1k/view).Παραθέτω στη συνέχεια την καταδίκη τῆς Συναθροίσεως τῆς Κρήτης από την Ιερᾶ Μητρόπολη Πειραιῶς. Στο κείμενο αυτό, εκεί που αναφέρει τις υποχρεωτικές ενέργειες για την ακύρωση τῆς Συναθροίσεως τῆς Κρήτης με την δημιουργία Πανορθοδόξου Συνόδου, θα ήθελα να προσθέσω ότι χρειάζεται επίσης συνεργασία όλων τῶν Ορθοδόξων Παλαιοῦ και Νέου Χώρου προκειμένου να αντιμετωπισθῆ η χολέρα τῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης, και «να δώσουμε μεγάλη χαρά στην Μητέρα Εκκλησία», όπως εἶπε ο Άγιος και μακαριστός π. Παΐσιος.
Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος
ΙΕΡΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ
ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 9η Σεπτεμβρίου 2016
Σταυρός, της ζωής ο γλυκασμός -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.
Δεν είναι μία ρητορεία, μία ποιητική υπερβολή. Είναι ο
τίτλος μιας συγκλονιστικής ιστορίας, της ιστορίας του κόσμου, όπως αυτή
διαμορφώθηκε από τότε που ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος
και υψώθηκε στο σταυρό, για να σώσει την ανθρωπότητα. Ο Κύριος κατέστησε την
Παναγία Μητέρα του «γλυκασμόν των αγγέλων» με τη δύναμη του σταυρού του· κι
αυτός ο σταυρός έγινε ο γλυκασμός του κόσμου, η ακατάλυτη δύναμη που
εξουδετερώνει το φαρμάκι αυτής της ζωής.
«Αν είν΄ ο θάνατος
πικρός, είν΄ η ζωή φαρμάκι», είπε ο ποιητής. Και ασφαλώς όλοι, μικροί και
μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, πριν γευθούμε την πίκρα του θανάτου, νιώθουμε
πολλές φορές να μας δηλητηριάζει το φαρμάκι της ζωής· αυτό το φαρμάκι ήταν ο
σταυρός. Μετά την αλλοτρίωση του ανθρώπου από τον Θεό και την εξορία του από τη
γλυκύτητα του Παραδείσου, ο σταυρός υπήρξε ό,τι χειρότερο και φοβερότερο
μπορούσε να συλλάβει η ανθρώπινη κακία σε συνεργασία με τη σατανική
εχθρότητα.