Orthodox Voice - Ορθόδοξη Φωνή: 09/08/16

Εγκώμιον εις τους Αγίους Θεοπάτορας Ιωακείμ και Άνναν. -- Κοσμά του Βεστίτορος

(Το εγκώμιον τούτο ληφθέν εκ του υπ΄ αριθ. 154 χειρογράφου Σκήτης Καυσοκαλυβίων καταχωρείται ενταύθα αυτολεξεί χάριν των φιλολόγων).

Η χθές της Θεοτόκου γενεθλιακή πανήγυρις, την της παγκοσμίου χαράς ημίν εορτήν ευφήμοις δεδοξολόγημεν υμνωδίαις, η δε σήμερον ημέρα, την ευχαριστίαν τοις γεννήτορσι προσφέρει της Θεομήτορος, ων η αφορμή, απαρχή της απάντων γέγονε σωτηρίας. Τοίνυν της θυγατρός εστιν η των γονέων πανήγυρις, ώσπερ γαρ επί δόξη μητρός συνδοξάζεται τέκνον, ούτω και επί υμνωδία τέκνου, συμμεγαλύνεται μήτηρ, και η σήμερον ευφροσύνη, μνήμη εστί Δικαίων μετ΄ εγκωμίων. Εγένετο εν τοις παλαιοίς καιροίς ανήρ δίκαιος εκ φυλής Ιούδα, ω όνομα Ιωακείμ. Ανήρ ένδοξος εν οσιότητι και ευλαβεία, ανήρ επίσημος εν ευγενεία και πλούτω, ανήρ φιλότιμος εν προσαγωγαίς θυσιών, ανήρ εν πάσιν ευάρεστος τω Θεώ, ανήρ επιθυμιών των του Πνεύματος, ότι περ άτεκνος ων και επιθυμία επί τέκνω συνεχόμενος, την του παναγίου Πνεύματος γεγένηκε Νύμφην. Ανήρ ως αληθώς επιτυγχάνων, ότι εισήκουσεν ο Θεός των ευχών αυτού δωρησάμενος τούτω την υπέρ πάντα τα ποιήματα των ουρανίων και επιγείων υψηλοτέραν αξίως θυγατέρα.

Αγίας Θεοπρομήτορος Άννης παρακλητικός κανών -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 9 Σεπτεμβρίου 2016

Ιωακείμ και Άννης των Θεοπατόρων.

Ἡ σύναξη τῶν δικαίων γονέων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα μὲ τὴν ἀρχαία ἐκκλησιαστικὴ παράδοση ὁρίστηκε τὴν ἑπομένη τοῦ γεννεσίου τῆς Θεοτόκου, γιὰ τὸν λόγο ὅτι αὐτοὶ ἔγιναν πρόξενοι τῆς παγκόσμιας σωτηρίας μὲ τὴν γέννηση τῆς ἁγίας θυγατέρας της. «Τελεῖται δὲ ἡ σύναξις αὐτῶν ἐν τῷ ἐξαέρῳ οἴκῳ τῆς Θεοτόκου, πλησίον τῆς μεγάλης ἐκκλησίας ἐν τοὶς Χαλκοπρατείοις».

Νὰ ἀναφέρουμε λοιπόν, ὅτι ὁ Ἰωακεὶμ ἦταν γιὸς τοῦ Ἐλιακεὶμ ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα καὶ ἀπόγονός του Δαβίδ. Ἔκπτωτος τοῦ θρόνου, ἰδιώτευε στὴν Ἰουδαία καὶ τὸ περισσότερο χρονικὸ διάστημα στὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπου εἶχε μέγαρο μὲ βασιλικὸ κῆπο. Παντρεύτηκε τὴν Ἄννα, θυγατέρα τοῦ Ματθᾶν, ἱερέως, ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Λευΐκαι τῆς Μαρίας, γυναικὸς αὐτοῦ, ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα. Ἐπειδὴ οἱ φυλές, Βασιλικὴ καὶ Ἱερατική, συγγένευαν μεταξύ τους, διότι ἡ Βασιλεία ἐθεωρεῖτο ἴση μὲ τὴν Ἱεροσύνη, δὲν ἔδιναν οὔτε ἔπαιρναν θυγατέρες ἀπὸ τῆς φυλὲς ποὺ θεωροῦνταν κοινές.
Ἔτσι λοιπόν, ἀφοῦ θεάρεστα πέρασε τὴ ζωὴ του τὸ ἅγιο αὐτὸ ζευγάρι, ὅπως πληροφοροῦν τὰ βιογραφικὰ σημειώματα τῶν ἑορτῶν τῆς 25^ης Ἰουλίου, 8^ης Σεπτεμβρίου καὶ 9^ης Δεκεμβρίου, ὁ μὲν Ἰωακεὶμ πέθανε ὀκτὼ χρόνια ἀπὸ τὰ Εἰσόδια τῆς κόρης του Θεοτόκου σὲ ἡλικία 92 ἐτῶν, ἡ δὲ Ἄννα 11 μῆνες μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Ἰωακείμ, σὲ ἡλικία 83 ἐτῶν.

Οι Άγιοι ΔΕΝ Δογμάτισαν ποτέ βάση φωνής, αλλά βάση Δογματικής. -- του +Ι.Γ.Ζ.

Και ένα ερώτημα σε κάτι που διάβασα μόλις τώρα σε άλλο ιστολόγιο, περί Φλωρίνης και του Εφραίμ του Κατουνακιώτου, ο οποίος έκοψε το μνημόσυνο του Φλωρίνης αλλά κατόπιν άκουσε μια φωνή... και μετανόησε.

Ρωτώ λοιπόν: όταν άρχισε να μνημονεύει τον Αθηναγόρα γιατί δεν άκουσε την ίδια φωνή;;;
Ή μήπως ο Αθηναγόρας ήταν ορθόδοξος;;;;
Την ίδια φωνή άκουσε και ο Γέροντάς τους Ιωσήφ ο οποίος από ζηλωτής κατάντησε μνημονευτής των οικουμενιστών και επέβαλε δικτατορικά (χωρίς διάλογο) στην συνοδεία του να τον ακολουθήσουν στην απώλεια.
Εκτός κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι το μνημόσυνο στον Αθηναγόρα και Βαρθολομαίο οδηγεί στην Σωτηρία... τότε αλλάζει το πράγμα.
Την ίδια φωνή άκουσε και ο Εφραίμ ο Αριζονίτης όταν είπε στο Φιλοθέου να συνεχίσουν το μνημόσυνο στους οικουμενιστές.

Αφήστε τις φωνές (ποιανού άραγε;) στην άκρη γιατί οι Άγιοι ΔΕΝ Δογμάτισαν ποτέ βάση φωνής, αλλά βάση Δογματικής.

Διαβάστε και την Κλίμακα και θα δείτε τι γράφει για τις φωνές και τα οράματα (λέγε με Ιωσήφ)

Φιλικά

Ούτε ένας από αυτούς τους αξιοθρήνητους "Προκαθήμενους" των "Εκκλησιών" Μέσης Ανατολής δεν τόλμησε να πει στον Χουσείν ότι: ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία ουδέ γαρ όνομα εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς. Τι υποκρισία!...

Περισσότερα από πεντε εκατομμύρια παιδιά του Θεού, απόγονοι της Άγαρ, πλέουν μέσα στο ερεβώδες σκότος του Κορανίου, που ετεχνούργησεν ο σατανάς δια μέσου ενός επιληπτικού καμηλέρη, νεκρά, άταφα, πτώματα! Αληθινή συμφορά, για πέντε εκατομμύρια Ιορδανών, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού, από τον έκτον αιώνα μέχρι σήμερα που, αντί να αναγεννηθούν μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, να λάμψουν με τη χάρη του βαπτίσματος, να αγιασθούν και να καταστούν «κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού», γεννώνται στο σκότος, ζουν στο ζόφο της αγνωσίας, χωρίς πνευματική ζωή, νεκρωμένα και πορεύονται για τα αιώνια κτηνώδη πιλάφια και τα φιλήδονα ουρί! Κόλαση αφόρητη!…

***
Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΣΤΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΑΣ

08/09/2016

Αγαπητέ Συνδρομητή,

Την Α.Θ.Μ. τον Πάπα και Πατριάρχην Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρον Β΄ μαζί με τους υπολοίπους Προκαθημένους των Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής υπεδέχθη στα Ανάκτορα του Χασεμιτικού Βασιλείου στο Αμμάν της Ιορδανίας, την 7η Σεπτεμβρίου ε.έ., η Α.Μ. ο Βασιλέας της Ιορδανίας Abdellah Ben Al Houssein, στα πλαίσια της 11ης Γενικής Συνελεύσεως του Συμβουλίου Εκκλησιών Μέσης Ανατολής που πραγματοποιείται αυτές τις ημέρες στην Ιορδανική πρωτεύουσα.

Κατά την διάρκεια της συναντήσεως καθώς και εν συνεχεία του γεύματος που παρέθεσε η Α.Μ. ο Βασιλέας προς τιμήν των χριστιανών Προκαθημένων, αντελλάγησαν σκέψεις και απόψεις για την Μέση Ανατολή και την επικρατούσα κατάσταση, καθώς και η διαπίστωση εκ μέρους του Ιορδανού Άνακτος ότι δεν νοείται Μέση Ανατολή χωρίς την παρουσία των χριστιανών, οι οποίοι είναι πολυαιώνιο βασικό κομμάτι αυτού του γεωγραφικού χώρου και προέτρεψε όλους να εργαστούν προς πάσαν κατεύθυνση για την ειρήνη και την αδελφική συνύπαρξη των λαών, ανεξαρτήτου θρησκευτικής πίστεως, στον ευαίσθητο χώρος της Μέσης Ανατολής.

Τέλος, κατά την διάρκεια της τελευταίας ημέρας των εργασιών της Γενικής Συνελέυσεως, άπαντες οι Προκαθήμενοι είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν σκέψεις και ιδέες για να προωθήσουν την ειρήνη και να συμβάλουν στο τέλος των εχθροπραξιών στην Μέση Ανατολή, καθώς και να προσφέρουν υλική βοήθεια προς ανακούφιση των πληγέντων θυμάτων, συνεπεία του πολέμου.

Η Θεοτόκος και η Ορθοδοξία -- του αείμνηστου Διον. Μ. Μπατιστάτου, θεολόγου.

Όλως ιδιάζουσαν θέσιν εις το Μυστήριον της ενσάρκου Οικονομίας κατέχει το πρόσωπον της Κυρίας Θεοτόκου. Είναι η «Κεχαριτωμένη» επί την οποίαν κατήλθε το Πανάγιον Πνεύμα και επεσκίασε «Δύναμις Υψίστου», ώστε τω «Παντεχνήμονι Λόγω σάρκα» να δανείση. Το «μέγα Μυστήριον του τόκου» προεικονίσθη πολυτρόπως εν τη Παλαιά Διαθήκη και διησφαλίσθη δογματικώς από πάσαν αυθαίρετον ερμηνείαν και ασεβή ανερεύνησιν. Η Ορθόδοξος Εκκλησία, δια των εν Εφέσω και Χαλκηδόνι αγίων Συνόδων, ανεκήρυξεν Αυτήν επισήμως Θεοτόκον. «Ομολογούμεν την αγίαν Παρθένον Θεοτόκον δια το τον Θεόν Λόγον σαρκωθήναι και ενανθρωπήσαι, και εξ αυτής της συλλήψεως ενώσαι εαυτώ τον εξ Αυτής ληφθέντα ναόν». Ενωρίτατα δε διεμορφώθη και η σχετική παράδοσις, η οποία κατεπλούτισε την υμνολογίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ενέπνευσε λόγους υπερόχους εις τους Πατέρας της Εκκλησίας, διεμόρφωσε τους τύπους της εικονογραφήσεως της Θεοτόκου· προ παντός κατέκτησε τον νουν και τα αισθήματα, την ψυχήν ολόκληρον του Ορθοδόξου λαού. Ο Ορθόδοξος λαός γνωρίζει πλέον εξ αλανθάστου διαισθήσεως, εξ υπαγορεύσεως της ορθοδόξου συνειδήσεώς του, ότι η τον Χριστόν γεννήσασα άνευ σποράς, είναι η Αειπάρθενος Κόρη, η Θεομήτωρ, η Παρθενομήτωρ, η Θεοτόκος, η Παντάνασσα, η Μήτηρ της ζωής.

Γέρων Σάββας λαυριώτης 7-9-16:Tο αποτέλεσμα της αιρετικής συνόδου της Κρητης

Πηγή : http://agiooros.org/viewtopic.php?f=85&t=12638

ΠΕΡΙ ΜΑΡΘΑΣ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑΣ -- Αθωνικά άνθη

Συνεζητήθη τελευταίος μεταξύ θεολόγων και θεολογούντων το ζήτημα της Μάρθας και της Μαρίας, δηλαδή της πρακτικής και θεωρητικής ζωής. Ποία είναι πλέον ευάρεστος εις τον Θεόν. Είναι γνωστή η ευαγγελική ιστορία. Όταν ο Κύριος Ιησούς περιήρχετο τας κώμας διδάσκων, εισήλθεν εις το εν Βηθανία σπίτι του Λαζάρου. Αι αδελφαί υπεδέχθησαν τον θείον Διδάσκαλον με χαράν. Και η μεν Μάρθα μετουσίωσε τον ενθουσιασμόν της, εις την φροντίδα της τιμητικωτέρας και πλουσιωτέρας φιλοξενίας· η δε Μαρία, έκθαμβος από την ακτινοβολίαν του την θείαν, «καθίσασα παρά τους πόδας του Ιησού ήκουε των λόγων αυτού».

Η Μάρθα «περισπωμένη περί πολλήν διακονίαν» απετάθη προς τον Κύριον· «Κύριε, ου μέλει σοι ότι η αδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονείν;» Σύστησέ της να με βοηθήση. Τότε ο Κύριος απεκρίθη το μνημειώδες: «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά· ενός δε εστι χρεία. Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ’ αυτής…» (Λουκ. ι: 41-42).

Εκ της ιστορίας αυτής, πολλοί συνάγουν μονομερές συμπέρασμα. Ότι η Μάρθα κατεδικάσθη· ότι η διακονία της απερρίφθη ολοσχερώς. Εν τούτοις δεν είναι αληθές αυτό. Διότι αν δεν υπήρχεν η Μάρθα να διακονήση δεν θα ημπορούσε να καθήση η Μαρία, ακούουσα των λόγων του Κυρίου. «Δια γαρ της Μάρθας εμακαρίσθη η Μαρία», λέγει ο Αββάς Ησαΐας. Ο Κύριος αξιολόγησε το έργον των δύο αδελφών και προεκρίθη το της Μαρίας. Τούτο δεν σημαίνει όμως ότι απερρίφθη η διακονούσα Μάρθα. Δι’ εκείνην την ώραν, συγκριτικώς, η στάσις της Μαρίας έναντι του έργου της Μάρθας, ήτο ασφαλώς η πλέον θεάρεστος.

Η «Αγαθή Μερίδα» -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ. -- Σχόλιον εις ένα παρεξηγημένον χωρίον

Φιλοξενούμενος ο Κύριος στη Βηθανία, ένα προάστειο των Ιεροσολύμων, στο γνωστό και φιλικό σπίτι των αδελφών Μάρθας, Μαρίας και Λαζάρου – ο πατέρας της οικογένειας, Σίμων ο λεπρός (βλ. Ματθ. 26: 6· Μρ 14: 3), είχε πεθάνει – αξιοποιεί την ευκαιρία για να διδάξει τους παρευρισκομένους. Η Μάρθα ως οικοδέσποινα καταγίνεται με την περιποίηση του φιλοξενουμένου, ενώ η μικρότερη αδελφή της Μαρία καθισμένη κοντά στα πόδια του Ιησού, ακούει με προσοχή τη διδασκαλία Του (Λουκ. 10: 39). Αυτό ενόχλησε την Μάρθα, η οποία περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν, καταγινόταν υπερβολικά με την φροντίδα της φιλοξενίας. Πιθανόν ετοίμαζε πλούσιο τραπέζι με πολλά φαγητά, που μάλιστα απαιτούσαν ιδιαίτερο κόπο και χρόνο για την προετοιμασία. Επειδή, όμως δεν μπορούσε να τα προλάβει όλα μόνη της, έρχεται στον Κύριο, που δίδασκε και κάνει τα παράπονά της· «Κύριε, δεν σε μέλει που η αδελφή μου με άφησε μόνη να διακονώ; Πες της, σε παρακαλώ, να με βοηθήσει». Αξίζει να προσέξουμε ότι η Μάρθα δεν απευθύνεται στην αδελφή της αλλά στον Κύριο. Στο παράπονο τής Μάρθας ο Κύριος απαντά: «Μάρθα Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά· ενός δε εστι χρεία· Μαρία δε την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ΄ αυτής» (Λουκ. 10: 41-42).

Αυτά ακριβώς τα λόγια του Κυρίου, που περιέχονται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα των Παρακλήσεων της Παναγίας, έχουν παρεξηγηθεί από πολλούς και ερμηνεύθηκαν ως εξής: «Ταλαίπωρη Μάρθα, βυθίστηκες στις πολλές μέριμνες του κόσμου. Ένα μόνο σου χρειάζεται· να εγκαταλείψεις τα κοσμικά και να στραφείς προς τα πνευματικά, όπως η Μαρία. Από τις δύο ασχολίες η αγαθή είναι αυτή την οποία διάλεξε η Μαρία». Επίσης, η διαμαρτυρία της Μάρθας θεωρήθηκε ως εκδήλωση ζηλοτυπίας προς την αδελφή της. Με τις ερμηνείες αυτές αδικείται η αλήθεια και υποτιμάται το πρόσωπο της Μάρθας, διότι τάχα ασχολείται μόνο με την ύλη και δεν έχει ανώτερες πνευματικές πτήσεις όπως η Μαρία. Εντούτοις, ο διάλογος της Μάρθας με τον Ιησού Χριστό, όπως τον διασώζει ο ευαγγελιστής Ιωάννης (βλ. Ιω 11, 21-28), αποκαλύπτει το θείο φωτισμό και το πνευματικό μεγαλείο της ανδρείας αυτής γυναίκας.

Λογος Α΄ εις την Γέννησιν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. -- Του εν Αγίοις Πατρός ημών Ανδρέου Αρχιεπισκόπου Κρήτης του Ιεροσολυμίτου. Εκ του υπ΄ αριθ. 52 χειρογράφου Μεγίστης Λαύρας.

Αρχή μεν εορτών η παρούσα πανήγυρις, πρώτη δε μετά τον νόμον και τας σκιάς, και μέντοι και προς την χάριν και την αλήθειαν είσοδος· έστι δε η αυτή και πρώτη και μέση και τελευταία. Αρχήν μεν έχουσα την του νόμου περαίωσιν, μεσότητα δε την προς τα άκρα συνάφειαν, τέλος δε την της αληθείας φανέρωσιν· τέλος γαρ Νόμου Χριστός, ου μάλλον ημάς απάγων του γράμματος, όσον επανάγων επί το πνεύμα· τούτο γαρ η τελείωσις, καθ΄ ην αυτός ο του Νόμου δοτήρ άπαντα συμπεράνας, επί το πνεύμα το γράμμα μετήνεγκεν, ανακεφαλαιώσας εις εαυτόν τα πάντα, και διαιτήσας Νόμω και Χάριτι· και τον μεν υποζεύξας, την δε συνάψας εναρμονίως· ου φύρας τα θατέρου προς θάτερον ίδια, μετοχετεύσας δε και λίαν θεοπρεπώς επί το κούφον τε και ελευθέριον, όσον δυσαχθές τε και δούλον και υποχείριον, «ίνα μηκέτι υπό τα στοιχεία του κόσμου ώμεν δεδουλωμένοι», καθώς φησιν ο Απόστολος, μηδέ ζυγώ δουλείας του νομικού γράμματος ενεχώμεθα· τούτο γαρ το περί ημάς ευεργετημάτων Χριστού το κεφάλαιον. Τούτο η του μυστηρίου φανέρωσις· τούτο η κενωθείσα φύσις, Θεός και άνθρωπος, και η του προσχήματος θέωσις.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος προειδοποιεί τον Ν. Φίλη!

Λέει στον υπουργό Παιδείας να μην «πειράξει» τα Θρησκευτικά, με μια «βελούδινη» ανακοίνωση
Σαφή προειδοποίηση προς τον υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη να μην «πειράξει» το μάθημα των Θρησκευτικών έστειλε, με ένα «βελούδινο» ανακοινωθέν, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (ΔΙΣ) της Εκκλησίας της Ελλάδος. Οι ιεράρχες, όπως ήταν αναμενόμενο, συζήτησαν το θέμα στη χθεσινή συνεδρίασή τους και επανέλαβαν τις κόκκινες γραμμές που διατύπωσαν τον περασμένο Μάρτιο. Ζήτησαν, δηλαδή, το μάθημα των Θρησκευτικών να παραμένει υποχρεωτικό, να τηρηθούν οι ώρες διδασκαλίας και ο «ορθόδοξος χαρακτήρας» του.

Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Φίλης, από του βήματος της Βουλής, ανακοίνωσε ότι υπουργείο θα προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα αλλαγής του μαθήματος των Θρησκευτικών, «ώστε να μην είναι μάθημα ομολογιακό, κατηχητικό, αλλά μάθημα γνώσης των θρησκειών και βεβαίως της Ορθοδοξίας, αλλά και των άλλων θρησκευμάτων τα οποία περιβάλλουν τη χώρα μας ή θρησκευμάτων οι πιστοί των οποίων ζουν στη χώρα μας».

Μονομερής

Η κίνηση αυτή του υπουργού, ο οποίος είχε δεσμευτεί να μην υπάρξουν μονομερείς ενέργειες στο θέμα της διδασκαλίας των Θρησκευτικών, προκάλεσε αντιδράσεις στους κόλπους της Εκκλησίας, πάγιο αίτημα της οποίας είναι το μάθημα να παραμείνει ως έχει. Εκτιμάται, μάλιστα, ότι η αντιπαράθεση ενδεχομένως να κλιμακωθεί, με δεδομένο ότι στη νέα σύνθεση της ΔΙΣ συμμετέχουν ως μέλη ιεράρχες -όπως ο Πειραιώς Σεραφείμ- που θα επιμείνουν σε πιο σκληρή γραμμή και οι οποίοι δεν αποκλείεται να πιέσουν τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να ανεβάσει τους τόνους απέναντι στον υπουργό Παιδείας.

«ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΟ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ;» -- του Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Προς τον πολυώνυμο κ. Μοσχοβίτη Ευστάθιο - αστάθιο και την παρέα του, τα ακόλουθα :

Γράφει,
«Δεν αγιάζει ο χρόνος τον άνθρωπο ούτε ο άνθρωπος τον χρόνο αλλά αγιάζει τον άνθρωπο μόνο η Σταυροαναστάσιμη Αγάπη του Θεού εάν με την Ελεύθερη Βούλησή μας και την Χάρη του Θεού μιμηθούμε τον Χριστό και τον Βίο των Αγίων μας με διαρκή μετάνοια και αληθινή ορθόδοξη πίστη»»

Μάθετε λοιπόν ότι,
διαρκή μετάνοια και πίστη μπορεί να έχετε, αλλά ούτε αληθινή είναι ούτε ορθόδοξη. Είναι παπική και ψεύτική, είναι οικουμενιστική, σιωνιστική και μασονική, Με άλλα λόγια, είναι ουνιτική, γιατί δεχτήκατε να σας φορέσουν τον κάλπικο και νοθευμένο χρόνο του Πάπα.

Τη Η΄ (8η) του μηνός Σεπτεμβρίου η Γέννησις της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ και αειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ.

Μαριάμ της Θεόπαιδος και Θεοτόκου τα άγια Γενέθλια εορτάζομεν σήμερον. Ταύτης ο πατήρ Ιωακείμ και η μήτηρ Άννα είλκον αμφότεροι το γένος από την βασιλικήν φυλήν του Δαβίδ· όθεν ήσαν και κατά το σώμα και κατά την ψυχήν ευγενέστατοι από όλους. Επειδή δε παρέμενον άτεκνοι και ωνειδίζοντο δια την ατεκνίαν των ταύτην, τούτου ένεκεν δεν έπαυον από του να προσφέρουν εις τον Θεόν διπλά τα δώρα των ως πλούσιοι και φιλόθεοι. Επειδή όθεν και οι δύο ελυπούντο δια το όνειδος της ατεκνίας, ο μεν Ιωακείμ επήγεν εις το όρος, η δε Άννα εισήλθεν εις τον κήπον και οι δύο ομού παρεκάλουν με δάκρυα τον Θεόν δια να χαρίση εις αυτούς καρπόν κοιλίας· δια τούτο και έτυχον του ποθουμένου, και εγέννησαν την Θεοτόκον Μαρίαν, την πάντων Αγίων Αγιωτάτην· και ούτω απέκτησαν μίαν καλλιτεκνίαν ασύγκριτον και εξοχωτάτην, ήτις υπερείχεν όλας τας καλλιτεκνίας των ανθρώπων· και μακάριοι όντες καθ’ εαυτούς δια την ενάρετον και θεοφιλή αυτών γνώμην, πολλώ μάλλον μακαριώτεροι έγιναν δια την ασύγκριτον χάριν και θείαν τεκνογονίαν ης ηξιώθησαν· επειδή από την ιδικήν των θυγατέρα, ήτοι την αειπάρθενον Μαριάμ, κατεδέχθη να γεννηθή ο Υιός του Θεού. Πως δε και η θεοπρομήτωρ Άννα κατήγετο από την βασιλικήν φυλήν του Δαβίδ λέγομεν με συντομίαν τα εξής: Εικοστός τρίτος από το γένος του Δαβίδ ευρίσκεται ο Ματθάν (ή ακριβέστερον ειπείν εικοστός έβδομος, κατά την γενεαλογίαν του Ευαγγελιστού Ματθαίου). Ούτος λοιπόν λαβών γυναίκα Μαριάμ την εκ της φυλής του Ιούδα καταγομένην, εγέννησεν υιόν τον Ιάκωβον, τον πατέρα Ιωσήφ του Μνήστορος, και τρεις θυγατέρας, Μαρίαν, Σοβήν και Άνναν. Και η μεν Μαρία γεννά Σαλώμην την μαίαν, η δε Σοβή γεννά την Ελισάβετ, η δε Άννα γεννά την Θεοτόκον· ώστε η Σαλώμη, η Ελισάβετ και η Θεοτόκος είναι εγγοναί μεν του Ματθάν και Μαρίας της γυναικός αυτού, πρώται δε εξαδέλφαι μεταξύ των.

Orthodox Voice - Ορθόδοξη Φωνή