Η Κοίμησις της Θεοτόκου -- του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου.
«Σήμερον η
Θεοτόκος, ως νοερή και θεοφώτιστη σελήνη, εισέρχεται μαζί με τον ήλιον της
δικαιοσύνης εις τον πνευματικόν ουρανόν και χάνεται μεν από την πρόσκαιρη αυτήν
ζωή, αλλά συγχρόνως ανατέλλει και γίνεται ολόλαμπρη από το αξίωμα της αθανασίας
που αποκτά. Σήμερον η χρυσοφτιαγμένη από τον Θεόν κιβωτός του αγιάσματος,
αναχωρεί από τα επίγεια σκηνώματά Της και μετακομίζεται στην άνω Ιερουσαλήμ
προς ανάπαυσιν αιωνίαν… Τώρα λοιπόν η Θεοτόκος, αφού έκλεισε τα αισθητά μάτια
Της, ανυψώνει ωσάν αστέρια μεγάλα και λαμπερά, που δεν έδυσαν ακόμα, τους
νοητούς για μας οφθαλμούς Της και τους έχει άγρυπνους, για να εξευμενίζη το
πρόσωπον του Θεού, χάριν της προστασίας του κόσμου. Τώρα, με την κοίμησίν Της,
αφού έκλεισε με την σιωπή τα θεοκίνητα χείλη Της, ανοίγει το στόμα Της δια να
πρεσβεύη αδιάκοπα υπέρ όλου του ανθρωπίνου γένους. Τώρα, αφού τα σωματικά και
θεοφόρα χέρια Της τα κατέβασε κι΄ αφού απέκτησε την αφθαρσία, τα υψώνει προς
τον Δεσπότην Κύριον ικετευτικώς υπέρ ολοκλήρου της ανθρωπότητος».
(Από τον Ε΄ Λόγον
του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, απόδοσις εις την νεοελληνικήν υπό Παναγιώτου
Θεογνώστου).
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τετάρτη, 10 Αυγούστου 2016
Λαυρεντίου αρχιδιακόνου, Ξύστου, Ιππόλυτου.
Οἱ Ἅγιοι
Λαυρέντιος ὁ ἀρχιδιάκονος, Ξυστὸς πάπας τῆς Ρώμης καὶ Ἰππόλυτος, μαρτύρησαν τὸ
53 μ.Χ.
Ὅταν ἔγινε ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ πάπας τῆς
Ρώμης Ξυστός, ὁμολόγησε πρῶτος τὴν πίστη του στὸν Κύριο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ
θανατωθεῖ μὲ ἀποκεφαλισμό.
Κατόπιν συνέλαβαν τὸν Ἅγιο Λαυρέντιο, ὁ ὁποῖος ἔχριζεδιαχειριστὴς τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας. Τοῦ ζητήθηκε νὰ παραδώσει
τοὺς θησαυροὺς τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Λαυρέντιος τότε, τοὺς παρουσίασε τοὺς φτωχούς,
τὰ ὀρφανὰ καὶ ὅσους εἶχαν ἀνάγκη τὴν συνδρομὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοὺς εἶπε ὅτι
αὐτοὶ ἦταν οἱ θησαυροί της. Γιὰ αὐτὸ
τὸ τόλμημά του, οἱ εἰδωλολάτρες τὸν βασάνισαν, ψήνοντάς τον ζωντανό.
Τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Λαυρεντίου τὸ παρέλαβε ὁ Ἅγιος Ἰππόλυτος.Μόλις ὅμως μαθεύτηκε αὐτή του ἡ πράξη, ἡ ἡγεμόνας διέταξε τὸν βασανισμό του. Ἔτσι μαρτύρησε καὶ ὁ Ἅγιος Ἰππόλυτος.
Τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Λαυρεντίου τὸ παρέλαβε ὁ Ἅγιος Ἰππόλυτος.Μόλις ὅμως μαθεύτηκε αὐτή του ἡ πράξη, ἡ ἡγεμόνας διέταξε τὸν βασανισμό του. Ἔτσι μαρτύρησε καὶ ὁ Ἅγιος Ἰππόλυτος.
Λέγει δε και ο Βρυέννιος Ιωσήφ:
«Τις Μήτηρ του Θεού των Πατέρων εφάνη ποτέ;
Τις άμα και πλάστην και πλάσμα συνέλαβε; Τις δε και συλλαβούσα Υιόν και κυήσασα
και τεκούσα το είναι Παρθένον ουκ απεβάλετο; Προ της συλλήψεως Παρθένος· εν τη
συλλήψει Παρθένος· εν τη κυήσει Παρθένος· εν τω τίκτειν Παρθένος· και μετά το
τεκείν ωσαύτως Παρθένος και αεί Αειπάρθενος· η γαρ εν τω της ζωής αυτής παντί
χρόνω και οράσει και γεύσει και ακοή και αφή και οσφρήσει και νω και διανοία
και δόξη και φαντασία και αισθήσει και, ενί λόγω, πάσαις δυνάμεσι και ψυχικαίς
και σωματικαίς άβατον λογισμοίς ρυπαροίς εαυτήν όλην τηρήσασα, εικότως αν
Αειπάρθενος λέγοιτο.
Τοιαύτη γαρ έπρεπε να είναι η γενομένη Μήτηρ του Θεού, ανεπίληπτος πάντη και παντός μώμου υπερτέρα
«Ο Θεός, φησί, κάθηται επί θρόνου αγίου αυτού» (Ψαλμ. μστ: 9), ύστερον επ΄
εσχάτων των χρόνων ήλθε καθήμενος εν τη ελαφρά νεφέλη: ήτοι εν τη Κυρία
Θεοτόκω, ήτις νεφέλη μεν λέγεται, καθό ήτον υψηλοτέρα από την γην και τα γήϊνα,
ελαφρά δε, καθό ήτον ελευθέρα από κάθε βάρος προαιρετικής αμαρτίας μέχρι και
ψιλής προσβολής εμπαθούς λογισμού· τοιαύτη γαρ έπρεπε να είναι η γενομένη Μήτηρ
του Θεού, ανεπίληπτος πάντη και παντός μώμου υπερτέρα, καθώς ονομάζεται εν τω
Άσματι, «Όλη καλή η πλησίον μου, και μώμος ουκ έστιν εν σοι»
(Άσμ. δ: 7)·
Λυπηρό το φαινόμενο μεταξύ αδελφών Ορθοδόξων
εἰ δὲ ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπ' ἀλλήλων ἀναλωθῆτε. ...
***
Ο Ανώνυμος άφησε
ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Λυπηρό το φαινόμενο μεταξύ αδελφών
Ορθοδόξων":
Αυτό συμβαίνει στους οπαδούς των ανθρώπων - Γεροντισμός και επισκοπολατρεία.
Αυτό συμβαίνει στους οπαδούς των ανθρώπων - Γεροντισμός και επισκοπολατρεία.
***
Ο Ανώνυμος άφησε
ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Λυπηρό το φαινόμενο μεταξύ αδελφών
Ορθοδόξων":
+Ι.Γ.Ζ.
Αυτό ας το προσέξουν οι ΓΟΧ, οι οποίοι καθαιρούν μισούν και συκοφαντούν ο ένας τον άλλον.
Απόδειξη τα σχίσματα επί προσωπικών θεμάτων και ουχί για την πίστι.
Απόδειξη οι αναχειροτονίες κληρικών από άλλες Συνόδους από εκδίκηση και μόνον... και ουχί για την πίστι.
Τα έχει προφητεύσει ο άγιος Κύριλλος,
"Αυτό που με τρομάζει στον 8ο αιώνα δεν είναι ο αντίχριστος, αλλά το Μίσος των Χριστιανών"
+Ι.Γ.Ζ.
Αυτό ας το προσέξουν οι ΓΟΧ, οι οποίοι καθαιρούν μισούν και συκοφαντούν ο ένας τον άλλον.
Απόδειξη τα σχίσματα επί προσωπικών θεμάτων και ουχί για την πίστι.
Απόδειξη οι αναχειροτονίες κληρικών από άλλες Συνόδους από εκδίκηση και μόνον... και ουχί για την πίστι.
Τα έχει προφητεύσει ο άγιος Κύριλλος,
"Αυτό που με τρομάζει στον 8ο αιώνα δεν είναι ο αντίχριστος, αλλά το Μίσος των Χριστιανών"
***
H ανάρτηση αναφέρεται στις νέες διαμάχες δύο ιστολογίων. Το ένα είναι των αποτειχισμένων του νέου και το άλλο από τον χώρο του πάτριου.
Ιδού ο καθαρώτατος Ναός του Σωτήρος
Δέχου,
Ζαχαρία, την Σκηνήν την αμίαντον. Δέχου, ιερεύ, την ακηλίδωτον Παστάδα του
Λόγου. Δέχου, Προφήτα, το θυμιατήριον του αϋλου Φωτός. Δέχου, δίκαιε, το
πυρίμορφον άρμα του Υψίστου. Δέχου, άμεμπτε, την ωραίαν άμπελον, ήτις βλαστήσει
τον Αείζωον Βότρυν. Εισάγαγε Αυτήν εις τα ενδότερα του Ναού του Κυρίου.
Πρόσφερε Αυτήν εις τόπον αγιάσματος, ον κατειργάσατο ο Ύψιστος εις εαυτού
κατοίκησιν. Ανάλαβε ταύτην, Ζαχαρία, την εκ της προμήτορος Εύας κατάρας ημάς
απαλλάξασαν. Αγκάλισαι Αυτήν την εξ αγκαλών του όφεως ημάς αφαρπάσασαν. Ιδού ο καθαρώτατος Ναός του Σωτήρος, ιδού το απαύγασμα
του Αγίου Πνεύματος, ιδού ο παράδεισος της ζωής, ιδού η παρθένος και νύμφη, η
άσπιλος και Παρθένος Μαρία, η οποία εισάγεται παραδόξως εν τω οίκω Κυρίου!
Ἡ ὀρθόδοξος ἐκκλησιολογία τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ καί αἱ καινοτομίαι τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε καί τοῦ Πουσάν
Ὁ ἅγιος Κυπριανός, τονίζει ἤδη τόν 3ον αἰῶνα, τήν ἑνότητα περί τόν Ἐπίσκοπον, περί τήν εὐχαριστίαν καί ἐν τῇ ὀρθοδοξίᾳ· γράφει ὁ ἅγιος Πατήρ: «Ὁ Θεός ἐστιν εἷς, καί ὁ Χριστός εἷς, καί μία ἡ Ἐκκλησία Aὐτοῦ, καί ἡ πίστις μία, καί ἡ ποίμνη μία ἡνωμένη διά τῆς κόλλας τῆς ὁμοφωνίας εἰς τήν στερεάν ἑνότητα τοῦ Σώματος». Ἀλλ’ ἡ Ὀρθοδοξία διά τόν ἅγιον Κυπριανόν δέν ἀποτελεῖ Πίστιν ἀποφασιζομένην ἑκάστοτε κοινῇ συναινέσει ὑπό τῶν Ἐπισκόπων, ἀλλά τήν ἀπ΄ ἀρχῆς παραδοθεῖσαν ὑπό τῶν Ἀποστόλων τοιαύτην. Χάριν αὐτῆς ὁ ἅγιος Κυπριανός, δέν ἐσεβάσθη τήν δικαιοδοσίαν ἤ τήν ἄποψιν τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης Στεφάνου, ἀλλά συνίστα τήν ἀνυπακοήν πρός αὐτόν, διότι ὁ Στέφανος ἐνήργει κατά παράβασιν τῆς ἀποστολικῆς Πίστεως (Epistola LXXIV, Ad Pompeium contra Epistolam Stephani) ! Ἡ αὐστηρά ἐκκλησιολογική διδασκαλία τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ περί μή σωτηρίας ἐκτός Ἐκκλησίας (“extra Ecclesiam nulla salus”) εἶναι, κατά τόν Καθηγητήν Βλάσιον Φειδᾶν, ἡ κατ΄ ἐξοχήν και κατά παράδοσιν ὀρθόδοξος. Ἀντιθέτως, ἡ αὐγουστίνειος ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἀποδέχεται στοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητος ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποτελεῖ οὕτω τήν βάσιν τοῦ κειμένου τῆς Ραβέννας καί τῶν τελευταίων κειμένων τοῦ Π.Σ.Ε. (Πόρτο Ἀλέγκρε καί Πουσάν) συνιστᾷ καινοτομίαν, καί ὡς γνωστόν, πᾶσα ἐπίμονος καί ἀμετανόητος δογματική καινοτομία ἀποτελεῖ διά τήν Ὀρθοδοξίαν αἵρεσιν!
Ανάστασις και Ανάληψις
Με το εκκλησιαστικό Εορτολόγιο, όχι το
νεο-ορθόδοξο, εορτάζουμε την Κοίμηση της υπεραγίας Θεοτόκου.
Συνήθως λέγεται και "μετάσταση", αλλά κατά μυστικό δόγμα της
Παραδόσεως των πατέρων της Εκκλησίας είναι και λέγεται "ανάστασις και
ανάληψις".