Παποκεντρικός Οικουμενισμός εις το περιβόλι της Παναγίας

Του κ. Παναγιώτου Κατραμάδου

Ο Οικουμενισμός κερδίζει νέο έδαφος, αυτή τη φορά στο Περιβόλι της Παν­αγίας, το Άγιον Όρος. Η Ορθόδοξος μαρτυρία νεκρά εν πολλοίς, η προς το χείρον άμβλυνσις της συνειδήσεως ανεπαισθήτως εξαπλούται υφάλως, ο συγκρητιστικός δούρειος ίππος του Οικουμενισμού εισήχθη εντός των τειχών, ο πολυμήχανος Οδυσσεύς Συνοδική μαγγανεία φιμώσας, εκπορθήσαι πειράται Αγίων το σύστημα, ο εστίν Εκκλησία· πλην και νυν, ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν, ότι «σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν», τις ποτέ Χριστόν νενίκηκεν; Ολίγον καιρόν έχουσιν οι ματαιόδοξοι και όψονται του λόγου το πλήρωμα υπό του ακρογωνιαίου λίθου συντετελεσμένον επ’ αυτοίς, ήτοι «εφ’ ον δ᾽ αν πέση, λικμήσει αυτόν»· κοσμικής δόξης γλιχόμενοι λησμονούσιν ότι «δια δε τους εκλεκτούς κολοβωθήσονται αι ημέραι εκείναι» και τα έργα αυτών, ως γέγραπται. Τι δε το αναμένον αυτούς μετά το πικρόχαρον του θανάτου; Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος.

Ως έγινε γνωστόν, ήδη κυκλοφορεί και εντός Αγίου Όρους βιβλίον με τίτλον ο “Άγιος της Πολιτικής”. Το βιβλίον αυτό αναφέρεται εκ πρώτης όψεως εις τον πρώτον Κυβερνήτη της χώρας Ιωάννη Καποδίστρια, αλλά εσωτερικά επεκτείνεται και σε πλείστα Εκκλησιολογικά θέματα, περιέχον ποικίλη ύλη, με πολλά επώνυμα πρόσωπα και εικόνες σχετικά με την ανάγκη προβολής ενός πολιτικού ηγέτου σύμφωνα με το πρότυπο του Ιωάννου Καποδίστρια.

Ταυτόχρονα, με παράλληλη ανάπτυξη προβάλλει σταδιακά Οικουμενιστικές θέσεις όπως η “άρσις των αναθεμάτων του 1965”, η απόφανσις της Β’ Βατικανής Συνόδου με την γνωστή επωδό “ίνα ώσιν εν”, λόγους του Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ’ περί ενότητας των Εκκλησιών και τις γνωστές αξιολογικές κρίσεις του Οικουμενισμού όπως: “αποκορύφωμα εχθρότητας, αντιπαλότητας, διάσπασης και διαχωρισμού, υπήρξε το σχίσμα Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και Δυτικής Ρωμαιοκαθολικής το 1054”.

Ομιλεί με την γνωστή γλώσσα περί διασπασμένης Εκκλησίας με διατυπώσεις όπως:

ΚΥΡΙΕ ΕΚΕΚΡΑΞΑ... ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΗΤΩ... ΣΗΜΕΡΟΝ ΠΙΣΤΟΙ ΧΟΡΕΥΣΩΜΕΝ... ΣΗΜΕΡΟΝ ΝΑΟΣ Ο ΕΜΨΥΧΟΣ... --- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 29 Ιουλίου 2016

Καλλινίκου Θεοδότης και τέκνων αυτής μαρτύρων.

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Κιλικία. Μὲ ἰδιαίτερη εὐφράδεια λόγου, ἀλλὰ καὶ μὲ πολὺ ζῆλο, δίδασκε τὸ Εὐαγγέλιο.

Ὅταν ἔφθασε στὴν Αἴγυπτο, φανατικοὶ εἰδωλολάτρες ἐξεγέρθηκανἐναντίον του, τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ὁδήγησαν στὸν ἡγεμόναΣακέρδωνα. Αὐτός, ὑποκρινόμενος, ἔδειξε ὅτι λυπᾶται, καὶ γιὰ νὰ κάμψει τὸ φρόνημα τοῦ Καλλινίκου, ἀνέφερε δῆθεν περιστατικὰ πρώην γενναίων χριστιανῶν, ποὺ ὅταν ἀντίκρισαν τὰ σκληρὰ βάσανα, ἀρνήθηκαν τὴν πίστη τους. Ὁ Καλλίνικος, ἀντιλαμβανόμενος τὴν ὑποκρισία τοῦ ἡγεμόνα,

Ανελεύθεροι άνθρωποι, οφθαλμόδουλοι, ταπεινοί καιροσκόποι

Ως πρόβατα επί σφαγήν, ούτως ηκολούθουν εις την οδόν της προδοσίας της Ορθοδόξου πίστεως οι Έλληνες Επίσκοποι εις την Φλωρεντία. Ανελεύθεροι άνθρωποι, οφθαλμόδουλοι, ταπεινοί καιροσκόποι, ένα μόνο επιζητούντες, την εύνοια του Καίσαρος. Κατεπρόδωσαν τα άγια των αγίων της Ορθοδοξίας, ουδόλως απαιτήσαντες, όπως μελετήσουν επισταμένως και ελέγξουν προ της υπογραφής τον απαίσχυντο ενωτικό όρο. Συνηθίσαμε να αποδίδουμε εις πολλά αίτια την πανώλεθρο συμφορά της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους κατά την 29^ην Μαϊου του 1453. Και μεταξύ αυτών απαριθμούμε την αφύλακτο Κερκόπορτα, από την οποία εισήλθον οι Πορθητές. Δεν αμφισβητούμε την ιστορική βαρύτητα των αιτίων (οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών, στρατιωτικών), το σημαντικότερο όμως υπήρξε η προδοσία των Ελλήνων Επισκόπων, που υπέγραψαν τον επαίσχυντο ενωτικό όρο εις την Φλωρεντία. Διότι α) ηρνήθησαν την Αλήθεια της Ορθοδοξίας και επροτίμησαν το ψεύδος του Παπισμού. β) εδίχασαν τον Ελληνισμό εις κρισίμους στιγμάς και εχαλάρωσαν την αμυντική του ενότητα. γ) επεδίωξαν την εύνοια του Καίσαρος και επώλησαν τον Χριστό εις τον Παποκαίσαρα της Ρώμης και δ) έταμων την οδό της προδοσίας της Ορθοδόξου Πίστεως την οποία εξακολουθούν να βαδίζουν και σήμερα ανελεύθεροι άνθρωποι, οφθαλμόδουλοι, ταπεινοί καιροσκόποι οι ομότροποί των, σημερινοί Οικουμενιστές και φραγκοπαπόδουλοι Επίσκοποι ως και οι Ηγούμενοι του Αγίου Όρους, οι … λοκατζίδες της Ορθοδοξίας!

Η απάτη του Οικουμενισμού -- Toυ αείμνηστου Σεργίου Σάκκου ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Με αυτή την προοπτική κατανοούμε πόσο ασύμφορη και άστοχη υπήρξε η ένταξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε.) – ευφυής και εύστοχη η απόδοση της συντομογραφίας ως «το ψέμμα του διαβόλου» - και η συμμετοχή της στις εκδηλώσεις του. Αντιλαμβανόμαστε πόσο άδικος είναι ο δελεασμός της Εκκλησίας από τα ποικίλα τερτίπια της οικουμενιστικής κινήσεως, η οποία καπηλεύεται την οικουμενικότητα, το πνευματικό και άγιο γνώρισμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Όπως ήδη εξήγησα εφαρμόζοντας την αγιογραφική αλήθεια ότι «ο Θεός αγάπη εστί» η Εκκλησία έρχεται να αγκαλιάσει την οικουμένη, τον κάθε άνθρωπο και να τον ανεβάσει στη θέωση. Αντίθετα, η οικουμενιστική κίνηση διαστρέφοντας την ευαγγελική αλήθεια θεοποιεί την αγάπη. Αλλά αγάπη χωρίς την αλήθεια είναι απάτη. Και ο οικουμενισμός είναι η πιο βδελυρή απάτη. Παρουσιάζεται και προβάλλεται ως μία αγαπητική κίνηση, φιλάνθρωπη και φιλενωτική, που δεν ενοχλείται από τα δόγματα, στην πραγματικότητα όμως όχι απλώς τα κονιορτοποιεί, αλλά τα υποκαθιστά. Ισοπεδώνει την αλήθεια και την εξισώνει με την πλάνη, υποβιβάζει τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία στη σειρά της πανσπερμίας των αιρέσεων.

ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016 – ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ -- “Και ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών, είπε τω παραλυτικώ, θάρσει, τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου”.

Στις πτήσεις της πίστεως

Ύστερα από το θαύμα της θεραπείας των δαιμονιζομένων στα Γέργεσα, ο Κύριος επέστρεψε στην Καπερναούμ. Σ΄ ένα σπίτι στην πόλη αυτή στο οποίο εισήλθε, δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο. Πλήθη λαού το κατέκλυσαν ασφυκτικά ώστε η είσοδος είχε κλείσει για όλους. Έφεραν τότε σ’ Εκείνον ένα παράλυτο για να τον θεραπεύσει. Επειδή όμως ήταν αδύνατο να περάσουν μέσα από το συνωστισμένο πλήθος, όπως μας διηγείται άλλος Ευαγγελιστής, τον είχαν μεταφέρει τέσσερις άνθρωποι, οι οποίοι τον κατέβασαν από την στέγη του σπιτιού. Ο παράλυτος διέθετε μεγάλη πίστη αλλά τον διακατείχε ταυτόχρονα κι ένα αίσθημα φόβου και αγωνίας. Το πιο πιθανόν ήταν το αίσθημα αυτό να εμφώλευε μέσα του λόγω της αμαρτωλής κατάστασης που βίωνε. Είχε όμως συναίσθηση γι’ αυτή και το πιο πιθανόν την έβλεπε σαν εμπόδιο για τη θεραπεία του.

O Άγιος Ιωάννης ο Σιναίτης στον Λόγον ΚΑ´ της «Κλίμακος» λέγει:

«Ο κενόδοξος είναι ειδωλολάτρης και ας δείχνη ότι είναι πιστός. Σέβεται τον Θεόν φαινομενικά, αλλά επιζητεί πραγματικὰ να αρέση στους ανθρώπους και όχι στον Θεόν. Και είναι κενόδοξος κάθε επιδεικτικός άνθρωπος. Του κενόδοξου η νηστεία είναι χωρίς μισθόν και η προσευχή του άκαιρη και άστοχη, γιατί και τα δυο τα κάνει για τον ανθρώπινον έπαινο…».

Το Περιβόλι της Παναγίας αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας !!!

Του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.


«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1)


Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!

Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!

Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, δεν έπραξε το ίδιο!
Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας.
Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο του κ. Βαρθολομαίου!

Έτσι οι φύλακες της Ορθoδόξου Παραδόσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους!
Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.