π. Γεώργιος Μεταλληνός : Η ένωση έγινε, όχι τώρα, προ πολλών ετών!


***
Ο  telemaxos doumanis άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "π. Γεώργιος Μεταλληνός : Η ένωση έγινε, όχι τώρα, ...":

Tότε τι τα φοράς τα ράσα και κάνεις τον παπά π. Γεώργιε; Οι αιρετικοί και οι κοινωνούντες μετ’ αυτών δεν έχουν Ιερωσύνη! Αλλά δυστυχώς όπως και ο ταλαίπωρος Καβουρίδης έτσι και συ και οι όμοιοί σας, έχετε την γνώση της αληθείας αλλά αρνείστε την δύναμη αυτής! Ομοιάζετε στο του Απ. Παύλου : " γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζων". Λυπούμαι  ειλικρινά διότι δεν ξέρω δια ποίαν αιτία εσείς και οι άλλοι κρατάτε αυτή την στάση! Αρχίζω να πιστεύω ότι,  ή σας έχουν δέσει με όρκους οι προϊστάμενοί σας, ή δεν πιστεύετε τίποτα,  και όλα όσα γράφετε και λέτε είναι μόνο προς εντυπωσιασμό και άγρα οπαδών και χειροκροτημάτων από τον δικαιωματικά πλέον φύση και ουσία γεροντολάγνο-ειδωλολάτρη λαό!!! 



***

Ο  telemaxos doumanis άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "π. Γεώργιος Μεταλληνός : Η ένωση έγινε, όχι τώρα, ...": 

Ανώνυμος γιατί?? Φοβάσαι μην χάσης την θέση σου??
  Τέλος πάντων !!  Εγώ με την Χάρη του Θεού ανήκω στην ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ !!  Ναί Αυτή που δεν πρόσθεσε ούτε αφαίρεσε τίποτα από  όσα μας δίδαξαν οι  ΆΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ, Αυτή που δεν αποδέχτηκε ΠΟΤΕ την σατανική πατριαρχική εγκύκλιο του 1920 , Αυτή που δεν έγινε ποτέ μέλλος της διαβολικής συνάξεως του λεγομένου -ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ 1948- ανήκω στην ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ που έχει ανόθευτο Αποστολική διαδοχή - δεν προσέτρεξε σε κρυφο-οικουμενιστές - δια να λάβει χειροτονίες. Ανήκω στην ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ , η οποία ΝΑΙ πιστή στις αποφάσεις των Ορθοδόξων Συνόδων χρησιμοποιεί το  ημερολόγιο για την εκκλησιαστική τάξη των εορτών αιωνίως , εν  αντιθέσει με το 
 νέο ημερολόγιο, που κάθε έτος αναγκάζεστε να προσαρμόζετε το ΤΥΠΙΚΟΝ των εκκλησιαστικών ακολουθιών , δια να μην εορτάσετε το ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ το καλοκαίρι !!

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 28 Ιουλίου 2016

Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος, Παρμένα διακόνων.

«Ὃς ἐὰν θέλη ἐν ἡμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος». Ὅποιος, δηλαδή, θέλει νὰ γίνει μέγας μεταξύ σας, εἶπε ὁ Κύριος, ἂς εἶναι ὑπηρέτης σας καὶ ἂς μαθαίνει νὰ γίνεται ἐξυπηρετικὸς στοὺς ἄλλους.
Σ’ αὐτὴ τὴν κατηγορία ἀνθρώπων ἀνήκαν καὶ οἱ ἀπόστολοι – ἀπὸ τοὺς 70 μαθητὲς τοῦ Κυρίου – Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων καὶ Παρμένος. Αὐτοὶ ἦταν μεταξὺ τῶν ἑπτὰ ἐκλεγμένων διακόνων τῆς πρώτης χριστιανικῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων (Πράξ. στ’ 5).

Tο μεγάλον κοινωνικόν θέμα – Κοινωνικαί Διακρίσεις -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη,Θεολόγου

Εἶναι πολύ γνωστός ὁ λόγος τοῦ Μεγάλου Βασιλείου γιά τήν κοινωνική φύση τοῦ ἀνθρώπου, στούς «ὅρους κατά πλάτος», ὅταν βεβαιώνει μέ ἐρωτηματικό τρόπο: «Τίς οὐκ οἶδεν, ὅτι ἥμερον καί κοινωνικόν ζῶον ὁ ἄνθρωπος, καί οὐχί μοναστικόν οὐδέ ἄγριον; Οὐδέν γάρ οὕτως ἴδιον τῆς φύσεως ἡμῶν, ὡς τό κοινωνεῖν ἀλλήλοις, καί χρήζειν ἀλλήλων καί ἀγαπᾶν τό ὁμόφυλον». Ποιός δέ γνωρίζει ὅτι, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἥμερο καί κοινωνικό ζῶο καί δέν εἶναι πλασμένο γιά νά ζεῖ μοναχικό του; Δέν εἶναι ἀπό τοῦτο, πιό χαρακτηριστικό γιά τή φύση μας, ὅσο τό νά᾽χουμε κοινωνία καί σύνδεσμο ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλο· νά χρειαζόμαστε ὁ ἕνας τόν ἄλλο, καί ν’ ἀγαποῦμε τό γένος μας». Ὁ Θεός δέ δημιούργησε κοινωνικές τάξεις καί διαφορές. Δέν ἔπλασε ἀνθρώπους ἀνώτερους καί κατώτερους. Δέ χώρισε πλούσιους καί φτωχούς μορφωμένους καί ἀγράμματους· ἔνδοξους καί ἄσημους· ἡγεμόνες καί δούλους... Οἱ φυλετικές καί κοινωνικές διακρίσεις εἶναι ἀπαράδεκτες στόν ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἔξω ἀπ’ τήν Ἐκκλησία ὑπῆρχαν καί ὑπάρχουν διακρίσεις· ὄχι ὅμως ἀνάμεσα στούς χριστιανούς. Ἡ χριστιανική πίστη δέν ἀνέχεται, ἀλλά μᾶλλον καταδικάζει τίς ὁποιεσδήποτε φυλετικές ἤ κοινωνικές διακρίσεις.

ΚΥΡΙΕ ΤΗΝ ΝΕΟΤΗΤΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΟΝ ΤΟ ΓΗΡΑΣ ΠΕΡΙΚΡΑΤΗΣΟΝ

«ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΑ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΕ ΠΤΩΣΗ»


Ανέκαθεν, ο «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» δημιουργηθείς άνθρωπος επιθυμεί και επιδιώκει να εξασφαλίζει για την ζωή του το κατάλληλο περιβάλλον, τους απαραίτητους και αναγκαίους όρους που θα του παρέχουν άνετη και ειρηνική ατομική επιβίωση και ομαδική συμβίωση. Να έχει ένα τόπο, μια φωλιά, που όπως λέει ο Παροιμιαστής «…ὥσπερ ὅταν ὄρνεον καιταπετασθῇ ἐκ τῆς ἰδίας νοσσιᾶς, οὕτως ἄνθρωπος δουλοῦται ὅταν ἀποξενωθῆ ἐκ τῶν ἰδίων τόπων» (Παρ. 27, 8), που να του εξασφαλίζει την δυνατότητα της οικειότητας.
Μια στέγη, που να προστατεύει την ιδιωτική του ζωή, όπως ο σοφός Σειράχ σημειώνει: «ἀρχή ζωῆς ὕδωρ καί ἄρτος καί ἱαμάτιον καί οἶκος καλύπτων ἀσχημοσύνην, κρείσσων βίος πτωχοῦ ὑπό σκέπην δοκῶν ἤ ἐδέσματα λαμπρά ἐν ἀλλοτρίοις» (Σ. Σειρ. 29, 21-22).