Η μετάνοια είναι
η πιο μεγάλη παραχώρηση του Θεού στον αμαρτωλό άνθρωπο, αλλά και η πιο γενναία
και ηρωϊκή ανθρώπινη πράξη. Είναι ένα άλμα, το οποίο επιτελεί ο αμαρτωλός με τη
βοήθεια της πίστεως, για να μπει έτσι στη σφαίρα της χάριτος, όπου όλα είναι
τέλεια και άγια, διότι η αγάπη του Θεού γνωρίζει να λαμπρύνει και να αξιοποιεί
θετικά και τα πιο μελανά και αρνητικά στοιχεία του ανθρώπου. Αυτό το γενναίο
άλμα της μετανοίας, με τις ασύλληπτες συνέπειές του, μπορούμε να μελετήσουμε
απλά, αλλά και πολύ καθαρά στην αγιασμένη μορφή του ευαγγελιστού Ματθαίου, του
τελώνη, που έγινε απόστολος του Χριστού.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Κυριακή, 3 Ιουλίου 2016
Β ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Υακίνθου μάρτ., Γερασίμου Ευρυτανίας, Θεοδότης μαρτ.
Καταγόταν ἀπὸ τὴν
Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας καὶ ἔζησε
στὰχρόνια του αὐτοκράτορα Τραϊανοῦ (98 –
117).
Ἦταν ἄνθρωπος μὲ ἐξαιρετικὴ συμπεριφορὰ καὶ διετέλεσε κουβικουλάριος τοῦ αὐτοκράτορα. Διεκπεραίωνε τὰ καθήκοντά τουμέσα στὸ παλάτι κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο. Ἦταν
προσεκτικὸς καὶδὲν μολύνθηκε ἀπὸ τὴ χλιδὴ τῶν ἀνακτόρων. Ἡ ψυχή του ὁλόκληρηἦταν
δοσμένη στὸν Σωτῆρα
Χριστό.
ΓΕΡΟΝΤOΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ
«Εἶναι ἐπί θύραις ὁ οἰκουμενισμός, ἄς τό προσέξουμε αὐτό [ἡ ὁμιλία
ἔγινε στίς 6-12-1993]. Λυποῦμαι πού τά λέγω, ἀλλά πρέπει νά εἰπωθοῦν
γιά νά ἑτοιμαζόμαστε καί νά ξέρομε. Τό πρῶτο βῆμα ἡ ἕνωση
Ὀρθοδοξίας-Ρωμαιοκαθολικισμοῦ-Προτεσταντισμοῦ. Αὐτοί προσεταιρίζονται τόν
Ἰουδαϊσμό-Μωαμεθανισμό, τό δεύτερο βῆμα. Καί αὐτά τά πέντε ἑνωμένα. Καί πᾶμε
στό τρίτο βῆμα, πού εἶναι ὅλες οἱ λεγόμενες φυσικές θρησκεῖες, πού εἶναι
εἰδωλολατρικές, Βουδισμός κτλ., νά ἑνωθοῦν ὅλα. Αὐτή ἡ λεγόμενη «Ὑπερθρησκεία».
Πρίν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος θά
ὑπάρχει ὁ οἰκουμενισμός. Ὅταν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος, θά καταργήσει τόν
οἰκουμενισμό, θά καταργήσει ὅλες τίς θρησκεῖες, ὥστε σέ αὐτόν τό ναό τοῦ Θεοῦ,
σάν θεός θά καθήσει καί θά πεῖ: «Ἐγώ εἶμαι θεός, δέν ὑπάρχει ἄλλος θεός», θά
ἀποδεικνύει μέ ψευδοθαύματα τόν ἑαυτό του ὅτι εἶναι θεός».
http://athanasiosmytilinaios.blogspot.ca/2012/09/o-1927-2006.html#more
Η μικτή μονή του Έσσεξ Αγγλίας του Γέροντα Σωφρονίου!
Όταν ο Μέγας Αρσένιος είπε εις την Ρωμαία συγκλητική που του ζήτησε να προσεύχεται γι αυτήν: «είθε ο Θεός να εξαλείψει το μνημόσυνό σου από την σκέψι μου» και αυτό ο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος το ανέλυσεν ότι δεν εννοούσε ο Άγιος κάτι το κακό αλλά δεν ήθελε να την φέρνη εις την σκέψιν, καθ’ ότι ο διάβολος, είπε, πολεμεί τους μοναχούς δια των γυναικών. Τώρα εάν οι μοναχοί της ωραίας Αγγλίας είναι ανώτεροι του Μεγάλου Αρσενίου και δεν πολεμούνται πλέον διά των γυναικών, τότε είναι άξιοι προσκυνήσεως. Αλλά κι άξιοι προσκυνήσεως εάν είναι, το ότι το παράδειγμα των αγίων αυτών δημιουργεί προηγούμενον εις την Εκκλησίαν, αυτό και μόνον είναι ένας λόγος να τους παρακαλέσωμεν να διορθώσουν τα του οίκου των.
«Απόστρεψον
οφθαλμόν από γυναικός ευμόρφου, και μη καταμάνθανε κάλλος αλλότριον· εν κάλλει
γυναικός πολλοί επλανήθησαν» (Σειρ. θ:8).
«Μήτε ἐν ἀνδρώω Μοναστηρίω γυνή, μήτε ἐν γυναικείω ἀνήρ,
καθευδέτω. Παντὸς
γὰρ προσκόμματος καὶ σκανδάλου ἔξω εἶναι δεῖ τοὺς πιστοὺς καὶ πρὸς τὸ εὔσχημον
καὶ εὐπρόσεδρον τῷ Κυρίῳ, τὸν ἑαυτῶν εὐθετίζειν βίον. εἰ δὲ τις τοῦτο πράξοι,
εἴτε Κληρικός εἴη, εἴτε λαϊκός, ἀφοριζέσθω.
(ΜΖʼ
Ἱεροῦ Κανόνος Στʼ Οἰκουμενικῆς Συνόδου).
«Ἀπό τοῦ παρόντος ὁρίζομεν μὴ γίνεσθαι διπλοῦν Μοναστήριον, ὅτι σκάνδαλον καὶ
πρόσκομμα τοῖς πολλοῖς γίνεται τοῦτο... Μὴ διαιτάσθωσαν ἐν ἑνί Μοναστηρίω.
Μοναχοί καί Μοναχαί. μοιχεία γὰρ μεσολαβεῖ τὴν συνδιαίτησιν. Μὴ εχέτω Μοναχός
παρρησίαν πρὸς Μονάστριαν ἤ Μονάστρια πρὸς Μοναχόν, ἰδία προσομιλεῖν. Μὴ
κοιταζέσθω Μοναχός ἐν γυναικίω Μοναστηρίω, μηδέ συνεσθιέτω Μονάστρια κατὰ
μόνας...»
(Κ΄
Ἱεροῦ Κανόνος Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου).
Η Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος κατεδίκασε το
1987 διὰ συνοδικοῦ δικαστηρίου εἰς τὴν ἐσχάτην ποινήν τῆς καθαιρέσεως τὸν
ἱερομόναχον Ἄγγελον Ἀναστασίου, μὲ πρωτίστην κατηγορίαν «τὴν σύμπηξιν μικτῆς
μοναστικῆς ἀδελφότητος» ἐν Ἀθήναις .....
Άγιος Ησύχιος «Προς Θεόδουλο –Ταπείνωση»
Η ταπείνωση, επειδή εκ φύσεως ανυψώνει τον άνθρωπο και έχει την αγάπη του Θεού
και αφανίζει σχεδόν όλα τα κακά πού υπάρχουν μέσα μας τα όποια μισεί ο Θεός,
είναι δυσκολοκατόρθωτη. Και μπορεί νά βρεις σε έναν άνθρωπο μερική εργασία
πολλών αρετών, αν όμως ζητήσεις και μυρωδιά μόνον ταπεινώσεως, μόλις πού θα τη
βρεις. Γι' αυτό είναι ανάγκη νά έχομε μεγάλη επιμέλεια, ώστε νά αποκτήσομε την
αγία ταπείνωση. Η Γραφή, τον διάβολο τον ονομάζει ακάθαρτο, επειδή εξαρχής
απώθησε το αγαθό της ταπεινοφροσύνης και αγάπησε την υπερηφάνεια. Γι' αυτό και
πνεύμα ακάθαρτο ονομάζεται σε όλες τις Γραφές. Ποια σωματική ακαθαρσία μπορεί
νά κάνει ο ασώματος, άσαρκος και αστάθμητος, για νά τον λέει η Γραφή ακάθαρτο;
Φανερό είναι ότι για την υπερηφάνειά του ονομάστηκε ακάθαρτος και από καθαρός
και φωτεινός άγγελος, έγινε βέβηλος. Επειδή, για το Θεό είναι ακάθαρτος κάθε
υπερήφανος, και πρώτη αμαρτία είναι η υπερηφάνεια. Έτσι και ο υπερήφανος Φαραώ
έλεγε: «Δε γνωρίζω το Θεό σου και δε θα ελευθερώσω τον Ισραήλ».
Ο Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Νέα ανοιχτή επιστολή αποτείχισης (προς τον μητροπο...":
Συγχαρητήρια στην οικογένεια Τσακίρογλου για την επιστολή και την διακοπή
κοινωνίας από τον (παν)αιρετικό επίσκοπο.
Λίγες σκέψεις εξ' αφορμής της ανάρτησης:
Γνωρίζουμε ότι ο καθένας έχει την ψυχή του χώρια, προς τί λοιπόν η αναμονή συντονισμένων ενεργειών? Όταν γνωρίζω και παραμένω, είμαι συνένοχος, αυτό μου λέει η συνείδησή μου.
Για όποια ψυχή ενδιαφέρεται πραγματικά, υπάρχουν ήδη αποτειχισμένοι ιερείς α) από το νέο-παπικό ημερολόγιο, β) από το παλαιό-ορθόδοξο ημερολόγιο και γ) αγιορείτες πατέρες μη-μνημονευτές.
Ακολουθούμε τους Ορθοδόξους ποιμένες και συνεχίζουμε να είμαστε εμείς η ΕΚΚΛΗΣΙΑ του Χριστού.
Δηλαδή εάν δεν έχουμε πολυτελή ντουβάρια, μήτρες και πανηγύρια δεν είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί?
Πιστεύω ακράδαντα ότι η λύση του διαμορφωμένου προβλήματος είναι η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ.
Καλή φώτιση και καλή δύναμη για να γίνει το επόμενο βήμα σωτηρίας των ψυχών υμών!
Λίγες σκέψεις εξ' αφορμής της ανάρτησης:
Γνωρίζουμε ότι ο καθένας έχει την ψυχή του χώρια, προς τί λοιπόν η αναμονή συντονισμένων ενεργειών? Όταν γνωρίζω και παραμένω, είμαι συνένοχος, αυτό μου λέει η συνείδησή μου.
Για όποια ψυχή ενδιαφέρεται πραγματικά, υπάρχουν ήδη αποτειχισμένοι ιερείς α) από το νέο-παπικό ημερολόγιο, β) από το παλαιό-ορθόδοξο ημερολόγιο και γ) αγιορείτες πατέρες μη-μνημονευτές.
Ακολουθούμε τους Ορθοδόξους ποιμένες και συνεχίζουμε να είμαστε εμείς η ΕΚΚΛΗΣΙΑ του Χριστού.
Δηλαδή εάν δεν έχουμε πολυτελή ντουβάρια, μήτρες και πανηγύρια δεν είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί?
Πιστεύω ακράδαντα ότι η λύση του διαμορφωμένου προβλήματος είναι η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ.
Καλή φώτιση και καλή δύναμη για να γίνει το επόμενο βήμα σωτηρίας των ψυχών υμών!
Του Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση Καθηγητού Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ
Επί πολλές δεκαετίες η παναίρεση του
Οικουμενισμού λυμαίνεται την ορθόδοξη πίστη και ζωή. Από τους ποιμένες, φύλακες
του ποιμνίου, που θα έπρεπε να αγρυπνούν και να εκδιώκουν τους λύκους των
αιρέσεων του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, πολλοί σιωπούν και κρύβονται,
είτε από φόβο και δειλία είτε για να μη πέσουν στην δυσμένεια των ισχυρών, ενώ
άλλοι έχουν προσχωρήσει στις αιρέσεις και ως προβατόσχημοι λύκοι κατασπαράσσουν
πνευματικά, τους ποιμαινομένους. Την διαφύλαξη της πίστεως ανέλαβαν ευάριθμοι
πρεσβύτεροι και μοναχοί, αλλά και οι ίδιοι οι ποιμαινόμενοι με αξιοθαύμαστη
παρρησία. Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά στην ιστορία της Εκκλησίας, που το
ποίμνιο αποδεικνύεται συνετώτερο των ποιμένων, ποιμαινόμενο αοράτως από τον αρχιποίμενα
Χριστό, ο οποίος άλλωστε εγκατέστησε τους ποιμένες, όχι για να καταφάγουν, αλλά
για να προστατεύουν το ποίμνιο, όχι για να σφετεριστούν την ιερατική Χάρη προς
ίδιον όφελος, αλλά για να θυσιάσουν ακόμη και τη ζωή τους, όπως έπραξεν
Εκείνος, για την σωτηρία των προβάτων. Ο καλός ποιμένας δεν φεύγει, όταν βλέπει
τον λύκο να έρχεται, πολύ περισσότερο δεν προσχωρεί στους λύκους, αλλά «την
ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων»
Αλήθεια ποτισθείσα με ποταμούς αιμάτων αγίων και ηρώων της πίστεως
H πανηγυρική διακήρυξις ότι ο Παπισμός δεν είναι
Εκκλησία Χριστού αλλά κακοδοξία και αίρεσις αποτελεί παγία θέσι της Αδιαιρέτου
Ορθοδόξου Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας και μάλιστα αλήθεια ποτισθείσα με
ποταμούς αιμάτων αγίων και ηρώων της πίστεως, ως οι Οσίαθλοι Πατέρες οι επί
Βέκκου εν Αγίω Όρει μαρτυρήσαντες, οι εν τη Μονή Καντάρας εν Κύπρω
αναιρεθέντες, οι 800.000 των Αγίων ενδόξων Νεομαρτύρων οι υπό του ψευδοαγίου
του Βατικανού Καρδιναλίου Στέπινατς και των φασιστών Ουστάσι δια πολυωδύνων
βασάνων τελειωθέντες, οι άγιοι ένδοξοι ιερομάρτυρες Μάξιμος ο Καρπαθορώσσος ο
υπό των Ουνιτών δια τυφεκισμού τελειωθείς και Αθανάσιος ο Λιθουανός ο υπό των
Ουνιτών δια πελέκεως αποκεφαλισθείς και εις βόρθον ριφθείς και μετά δέκα επτά
έτη ανασυρθείς έχων αδιαλώβητο, ευωδιάζον και θαυματουργούν το σκήνωμά του.