Η δύναμη της προσευχής στη ζωή μας -- του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθ. Παν. Αθηνών

Το θέμα που μου ζητήθηκε να αναπτύξω είναι: «η δύναμη της προσευχής στη ζωή μας». Είναι ένα θέμα πάρα πολύ πλούσιο σε προβληματισμούς που έχουν άμεση σχέση με την πραγματοποίηση της κατ’ εξοχήν αυτής πνευματικής λειτουργίας που λέγεται προσευχή.

Αν αναζητήσει κανείς ένα διάγραμμα αυτού του θέματος, θα δει ότι πραγματικά δεν μπορεί να ξέρη από που πρέπει ν’ αρχίσει και που πρέπει να τελειώσει. Κι αυτό γιατί, όπως καταλαβαίνουμε, η προσευχή δεν είναι μια διδακτική ενότητα, δεν είναι ένα μάθημα που μπορεί κανείς να διδάξει σε ορισμένη ώρα. Δεν είναι προσδιορισμένο θεωρητικά αυτό το βιωματικό πνευματικό γεγονός.

Όταν κανείς μιλά για την προσευχή, καταλαβαίνει ότι μιλάει για ένα μυστήριο. Γιατί, όπως ξέρουμε, η προσευχή είναι, στην απλούστερη διατύπωσή της, η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, ή τουλάχιστον μια βασική μορφή της σχέσεως του ανθρώπου με τον Θεό. Και ασφαλώς ό,τι προσεγγίζει τον Θεό δεν είναι εύκολο να μελετηθεί και να προσδιοριστεί. Γι’ αυτό ομολογώ, ότι κι εγώ δεν μπόρεσα πολύ εύκολα να καταλάβω τι θα έπρεπε να πω. Κατέληξα όμως στο συμπέρασμα, ότι μάλλον πρέπει κανείς να αντιμετωπίσει ένα βασικό θέμα μέσα στο όλο πρόβλημα της δυνάμεως της προσευχής, που είναι οι όροι υπό τους οποίους η προσευχή αποβαίνει ένα δυναμικό στοιχείο της ζωής του ανθρώπου.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Κήρυγμα εις την Εορτήν της Πεντηκοστής (19-6-2016)

Simonopetra - Slujitorii Domnului / Σιμωνόπετρα - Δούλοι Κύριον -- Orthodox Hymns

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ, ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ Ι.Μ. ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΕΟΡΔΑΙΑΣ, ΑΡΧΙΜ. ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΡΑΒΑ.

Πηγή: http://agonasax.blogspot.ca/2016/06/blog-post_41.html

Ἀνοικτὴ  Ἐπιστολὴ

 

   Πρὸς τὸν Οἰκουμενι(στὴν)κὸν

 Πατριάρχην Κων/πόλεως Βαρθολομαῖον.

Θὰ ἔχετε ἀκούσει, Παναγιώτατε, τὴν λαϊκὴν παροιμίαν ποὺ λέγει : «Πές μου τοὺς φίλους σου νὰ σοῦ πῶ ποιὸς εἶσαι». Ἢ τὸ τοῦ Ἀποστόλου «φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαὶ» (Α΄ Κορ. 15, 33) Καὶ ἐξηγοῦμαι : Ποῖοι εἶναι οἱ ἀγαπητοὶ καὶ πεφιλημένοι σας φίλοι;

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 26 Ιουνίου 2016

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ (Α ΜΑΤΘΑΙΟΥ). Δαυΐδ του εν Θεσσαλονίκη, Ανθίωνος οσίων, Ιωάννου επισκόπου Γοτθίας.

Πραγματικὰ εἶναι θαυμαστὸς ὁ Θεὸς μέσα στοὺς ἁγίους του. Γιατί ὅταν κανεὶς ἀναλογισθεῖ τοὺς ὑπερφυσικοὺς ἀγῶνες τῶν μαρτύρων, πὼς μὲ ἀσθενὴ σάρκα καταντρόπιασαν τὸν ἰσχυρὸ στὴ κακία, πὼς ἔμειναν ἀναίσθητοι στὶς ὀδύνες καὶ στὰ τραύματα, καθὼς ἀγωνίζονταν μὲ σώματα πρὸς φωτιά, πρὸς τὸ ξίφος, πρὸς ποικίλα καὶ θανατηφόρα εἴδη βασάνων καὶ ἀντιπαρατάσσονταν μὲ καρτερία, ἐνῶ τοὺς ἔκοβαν τὶς σάρκες, τοὺς διάλυαν τοὺς ἁρμοὺς καὶ τοὺς συνέτριβαν τὰ ὀστά, ὅμως διαφύλαξαν τὴν ὁμολογία τῆς πίστεως στὸ Χριστὸ σώα καὶ ἀδιάσπαστη, ἀκεραία καὶ ἀκλόνητη, ποὺ γι’ αὐτὸ τοὺς χαρίσθηκε καὶ ἡ ἀναντίρρητη σοφία τοῦ Πνεύματος καὶ ἡ δύναμη τῶν θαυμάτων.

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ : Τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι γιατί τό Ἵδρυμα «Ἀνοική κοινωνία» τοῦ κ. Σόρος χρηματοδοτεῖ τήν «ἀκτιβιστική» δράση τῆς ὁμοφυλοφιλίας στήν Ἑλλάδα καί τήν Εὐρώπη;

Εἶναι γνωστός ὁ κ. Σόρος ἀπό τήν σχέσι του μέ τούς ἐπί κεφαλῆς τοῦ Ἀμερικανικοῦ Ἑβραϊκοῦ λόμπυ, Ρότσιλντ καί Ροκφέλερ καί ἀπό τήν διαρκῆ συμμετοχή του στό think tank (!!!) τῆς λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι γιατί τό Ἵδρυμα «Ἀνοική κοινωνία» τοῦ κ. Σόρος χρηματοδοτεῖ τήν «ἀκτιβιστική» δράση τῆς ὁμοφυλοφιλίας στήν Ἑλλάδα καί τήν Εὐρώπη; Γιατί δέν τό κάνει γιά τήν Κίνα, τίς Ἰνδίες, τόν Ἰσλαμικό κόσμο, τήν Ἀφρική, δηλ. γιά πέντε περίπου δισεκατομμύρια συνανθρώπων μας; Τά δικά τους δῆθεν ἀνθρώπινα δικαιώματα εἶναι κατωτέρας σημασίας; Ἡ ἀπάντησι νομίζουμε εἶναι πολύ ἁπλή. Αὐτό πού πρέπει νά γκρεμιστῆ, νά σαπίση, νά ἀποδομηθῆ εἶναι ἡ Χριστιανική Εὐρώπη καί σέ αὐτό συμπράττουν οἱ δῆθεν ἀντισυστημικοί Ἕλληνες Βουλευτές πού ἀποδεικνύονται μέ τόν τρόπο αὐτό ἐθελόδουλα πιόνια καί ἀνδρείκελα τοῦ διεθνιστικοῦ σιωνιστικοῦ συστήματος.

Ενας μοναχός εξωμολογήθηκε στον Αββά Σισώη: «΄Επεσα πάτερ. Τι να κάνω;»

«Σήκω», του είπε, με τη χαρακτηριστική του απλότητα ο άγιος Γέροντας.

«Σηκώθηκα Αββά μα πάλι έπεσα στην καταραμένη αμαρτία», ομολόγησε με θλίψη ο αδελφός.
«Και τι σε εμποδίζει να ξανασηκωθείς;»
«Ως πότε Αββά» ρώτησε ο αδελφός.
«΄Εως ότου να σε βρή ο θάνατος ή στην πτώση ή στην έγερση. Δεν είναι γραμμένο όπου ευρώ σε, εκεί και κρινώ σε; Μόνο εύχου στο Θεό να βρεθείς την τελευταία σου στιγμή σηκωμένος με την αγία μετάνοια.» του εξήγησε ο Αββάς Σισώης.

Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ --- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

 Ἀρχίζοντας ὁ πιστός τό κάθε ἔργο του ἔχει ἅγια συνήθεια νά κάνει τόν σταυρό του. Ἀναθέτει ἔτσι ὅλες τίς φροντίδες στόν Κύριο, δηλώνοντας ὅτι ἔχει ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη του καί στήν δύναμή του. Ἀρχίζοντας καί ἡ Ἐκκλησία το ἔργο της κάθε χρόνο, βάζοντας ἀρχή ἀπό τόν μήνα Σεπτέμβριο, κάνει σύσσωμη τόν σταυρό της γιορτάζοντας πανηγυρικά τήν Ὕψωση τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Ὅλο τόν μήνα -καθώς ἡ γιορτή εἶναι στά μέσα τοῦ μηνός- καλούμαστε - προεόρτια, ἑόρτια καί μεθεόρτια- νά ὑψώσουμε τήν καρδιά καί τον νοῦ μας στόν ὑψωμένο σταυρό τοῦ Κυρίου καί νά ζητήσουμε τον ἁγιασμό πού ἀπορρέει ἀπό αὐτόν, τό ἔλεος καί τήν χάρη. Εἶναι μία ἀγαθή εὐκαιρία, πού μᾶς χαρίζει ὅ,τι πιό πολύ χρειαζόμαστε τώρα πού ἐπαναλαμβάνουμε ὕστερα ἀπό τίς διακοπές τοῦ καλοκαιριοῦ τίς ἐργασίες μας, τώρα πού ξαναμπαίνουμε στόν μόχθο τῆς βιοπάλης καί ἡ ἀγωνία τῆς ἐπιβιώσεως μᾶς σφίγγει τά σωθικά. Χρειαζόμαστε αὐτή τήν ὥρα ἕνα δυνατό χέρι νά μᾶς στηρίξει· κι εἶναι τό παντοδύναμο χέρι τοῦ ἐσταυρωμένου Θεοῦ. Χρειαζόμαστε μία θερμή ἀγκαλιά νά μᾶς κρατήσει· κι εἶναι ἡ ὁλόθερμη ἀγκαλιά τοῦ φιλανθρώπου Ἰησοῦ. Τά ματωμένα χέρια του, διάπλατα ἀνοιχτά πάνω στόν σταυρό, ἁπλώνονται πρός ἐμᾶς καί μᾶς βεβαιώνουν για τήν δύναμη τῆς ἀγάπης του· «Ὁ Χριστός ἠγάπησεν ἡμᾶς καί παρέδωκεν ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν προσφοράν καί θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμήν εὐωδίας» (Ἐφ 5,2). Εὐωδιάζει ὁ κόσμος ὅλος ἀπό αὐτή τήν θυσία.

ΣΧΟΛΙΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΟΝ ΣΗΜΕΙΩΣΗ «Σ.σ. δεν δημοσιεύει όλες τις σελίδες για οικονομικούς λόγους, μη χάσει συνδρομητές...»

Θεωρῶ κάπως ἄδικον καί κακεντρεχήν τήν μομφή κατά τοῦ «ὈΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» ὅτι δῆθεν δέν δημοσιεύει ὁλόκληρα τά κείμενά του ἵνα μή χάσει τούς συνδρομητές.

Εἶναι μάλλιστα ντροπή, ἄνθρωποι Χριστιανοί νά γράφομεν καί νά ἀναδημοσιεύομεν τέτοιες αὐθαίρετες καί ἀνυπόστατες κατηγορίες, παρ΄ ἐκτός μόνον διανοητικά ὑστερημένα ὄντα δύνανται νά γράφωσιν τέτοιες μικρότητες.

Διότι κατά πρῶτον: Ὁ «ὉΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» διαθέτει μηναιόν καί ἐβδομαδιαίον Ἀρχεῖον τῶν ἐβδομαδιαίων Φύλλων του εἰς τό περίφημον Ἱστολόγιόν του. Ἄν ἔκανε τόν κόπον καί ἐρευνοῦσε προσεκτικώτερα ὁ γράφων τήν ἀνοησία «Σ.σ. δεν δημοσιεύει όλες τις σελίδες για οικονομικούς λόγους, μη χάσει συνδρομητές...» δέν θά ἔκθετεν τόν ἑαυτόν του.

Κατά δεύτερον:Ὁ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» ἐκδίδεται ἐβδομαδιαίως καί ἀποστέλνεται σ΄ ὁλόκληρον τήν οἰκουμένη, ἄρα συνεπῶς, μᾶλλον κατά δημοσιογραφικήν ἄποψιν, (δέν εἶμαι νομικῶς σύμβουλος τοῦ «Ο.Τ.») δέν εἶναι δεοντολογικά ὀρθόν, ἵνα δημοσιεύει ἀμέσως, ἅπαντα τά φύλλα, παρ΄ ἐκτός τοῦ ἐξωφύλλου αὐτοῦ. Διότι π.χ. εἰς τήν Κύπρον, ἔρχεται τό Σάββατον εἰς τά περίπτερα, ἐνῶ προφανῶς εἰς τήν Ἑλλάδα, κυκλοφορεῖ ἀπό τήν Παρασκευή! Ἄν ἐδημοσίευεν αὐθημερῶς καί διαδικτυακῶς ἅπαντα τά Φύλλα του, τότε ποῖον τό νόημα νά πωλεῖται εἰς τά περίπτερα τῆς Κύπρου κ.ἄ.; Φυσικά, ἐμεῖς οἱ Νεοέλληνες, εἴμεθα πολύ ζηλόφθωνος λαός, θεωροῦμεν ὅτι εἴμεθα τό μοναδικόν κέντρον τῆς γῆς πράγμα ἄτοπον. Οὔτε κἄν ἀναλογιζόμαστε, ὅτι ὑφίσταντο πολλοί ἄνθρωποι εἰς τόν κόσμον (πέρα καί μακράν τῆς Ἑλλάδος μας), Κληρικοί, Μοναχοί, Λαϊκοί, πού καλῶς ἤ κακῶς, δέν ἔχωσιν ΚΑΜΜΙΑ πρόσβασιν εἰς τό διαδίκτυον. Ἄρα συνεπῶς, ἔχωσιν ἀνάγκη μίαν ἐφημερίδα, ΤΗΝ ὀρθόδοξη καί μαχητικήν ἐφημερίδα πού γράφει ἱστορία πάνω ἀπό μισόν αἱῶνα.

Κατά τρίτον: πρέπει νά μάθομεν, κάποτε, ὅτι ὁ μιμητισμός ἤ ἔστω ὁ πιθηκισμός βλάπτει παντελῶς, τήν κριτική σκέψη, καί αὐτό τό λέγω γενικῶς διά ὅλους μας πού παρασυρώμεθα πολλές φορές, διότι ἀναδημοσιευώμεν κείμενα καί σχόλια ἄλλων χωρίς τήν παραμικρή ἔρευνα καί ἐξακρίβωσιν. Τί θέλω νά πῶ; Θέλω νά πῶ, ὅτι πρέπει νά ἐρευνοῦμεν πραγματικά, καί ὄχι προχειρολογίες, νά ἐπαληθεύωμεν καί νά διασταυρώνουμεν τήν ὅποια ΠΗΓΗ πού μᾶς παραθέτει ὁ καθένας εἰς τήν μπλοκόσφαιρα καί ἄλλου.

Κατά τέταρτον: ἐννοεῖται ὅτι ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά διατηρεῖ ἕνα σοβαρό ἱστολόγιον, ὅπως τό φιλόξενον καί μαχητικόν Ἱστολόγιον «ὁ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ» θά πρέπει νά εἶναι πάρα πολύ προσεκτικός, μέρες πού εἶναι, τό τί καί τό πῶς δημοσιεύει εἰς τό διαδικτυακόν χῶρον, αὐτά ὅλα τά γράφω, εἰδικῶς διά ἑμένα, διότι εἶμαι ξεροκέφαλος, πεισματάρης καί ἐγωϊστής καθῶς μού τό ὑπενθυμίζει πολλάκις ἡ γυναίκα μου. 

Κατά πέμπτον: Ὅποιος ἐπιθυμεῖ, π.χ. νά μελετήσει τό ποιό πάνω κείμενον τοῦ ἀρθρογράφου κ. Παναγιώτη Νούνη ἤ τοῦ δεῖνα, ἔχει τρεῖς ἐπιλογές: 1ον. Νά γίνει συνδρομητής τῆς ἐφημερίδας, ὥστε νά λαμβάνει τά φύλλα σπίτι του. 2ον. Νά ὑπάγει εἰς ἕνα περίπτερον τῆς Ἑλλάδος ἤ τῆς Κύπρου ἤ κ.ἄ. καί νά ζητήσει ἀπό τήν περιπτερά του τόν «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ». 3ον. Ψάχνομε πληροφορίες διά τόν ὅποιον ἀρθρογράφον, π.χ. ἄν ἔχει ἰστολόγιον κ.ο.κ. καί προσπαθῶμεν καλοπροαίρετα νά ἀνακαλύψωμεν, ἄν ἔχει πρωτοδημοσιεύει τό κείμενον πού μᾶς ἐνδιαφέρει. 4ον. Ἄν τό ἀνακαλύψωμεν, τότε, ἄν θέλωμεν ἐρωτοῦμεν τόν ἀρθρογράφο, ἄν ἀποδέχεται μέ τήν ἄδειά του, τήν ἀναδημοσίευση του καί τότε τό ἀναδημοσιεύωμεν μέ τήν εὐλογία του, χωρίς ἀνόητες καί ζηλόφθονες περιττές γκρίνιες.

Εὐχαριστῶ διά τήν φιλοξενία καί λυπάμαι διά τήν παρέμβασιν, μιᾶς καί δέν ἔχω στόχον νά ἀντιδικήσω μέ σεβαστά καί πολύτιμα πρόσωπα ἀλλά μέ κακόβουλες ἐνέργειες καί κακοπροαίρετους λογισμούς.

Ἡ πιό πάνω σημείωσις ἤ καί «μπιχτή», κατά τήν προσωπική γνώμη μας, εἶναι δείγμα μεγίστης ἀνοησίας.

Π.Π.Ν.  

***

Απάντηση

Το "σ.σ." κ. Νούνη σημαίνει σημείωση σύνταξης, στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει ότι το σχόλιο "μπιχτή" όπως το αποκαλείς, είναι του διαχειριστή της "Ορθόδοξης Φωνής" δηλαδή εμού του Κωνσταντίνου Αργυρακόπουλου. Σε ευχαριστώ για τα ωραία λόγια που με "στολίζεις" όμως δεν παρουσιάζεις την αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι αν ανέβαζε ο "Ορθ. Τύπος" όλα τα φύλλα του στο ιντερνέτ θα έχανε ίσως ένα μέρος των συνδρομητών του. Αυτός νομίζω είναι ο λόγος που δεν το κάνει πέραν του ..."δέν εἶναι δεοντολογικά ὀρθόν".

Θρησκευτικό Νομοσχέδιο Άρθρο 16

+Ι.Γ.Ζ.
Θρησκευτικό Νομοσχέδιο
Άρθρο 16
Διατήρηση ειδικότερων νομικών καθεστώτων

Οι διατάξεις του παρόντος δεν εφαρμόζονται: (α) για τους θρησκευτικούς λειτουργούς και την οργάνωση των θρησκευτικών κοινοτήτων, που ανήκουν στην κανονική δικαιοδοσία και κλίμα της κατά το άρθρο 3 του Συντάγματος Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος ή των λοιπών, εντός ή εκτός Ελλάδος, ομόδοξων Εκκλησιών του Χριστού, Πατριαρχείων, Μητροπόλεων ή Μονών, που είναι ενωμένες δογματικώς με τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και τηρούν, όπως και εκείνη, απαρασαλεύτως τους Ιερούς Αποστολικούς και Συνοδικούς Κανόνες και τις Ιερές Παραδόσεις, (β) για τους θρησκευτικούς λειτουργούς και την οργάνωση των θρησκευτικών κοινοτήτων που πιστεύουν στον ιουδαϊσμό, για τις οποίες εφαρμόζονται οι διατάξεις περί ισραηλιτικών κοινοτήτων και (γ) για τους θρησκευτικούς λειτουργούς και την οργάνωση θρησκευτικών κοινοτήτων μουσουλμάνων στις εδαφικές περιφέρειες των μουφτειών.


Εν συμπεράσματι το άρθρο 16 οριοθετεί τα σύνορα της Εκκλησίας και του ψεύδους. Του φωτός και του σκότους. Δηλώνει κατηγορηματικά ότι η αλήθεια της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, που τηρεί απαρασαλεύτως τους Ιερούς κανόνες είναι η κρατούσα και Οικουμενιστική Εκκλησία των Νεοημερολογιτών και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Απ’ εκεί και πέρα, όλοι οι υπόλοιποι θρησκευόμενοι πολίτες υπάγονται στο θρησκευτικό νομοσχέδιο.
Το εν λόγω Νομοσχέδιο σε υποχρεώνει να γίνεις μέλος ενός οργανισμού και να υπαχθείς σ΄ αυτό με τους ίδιους όρους που αρμόζει σε Παραθρησκευτικές οργανώσεις, Σέκτες, Αιρέσεις και όλα τα μορφώματα της Νέας Εποχής. Με δυό λόγια η Εκκλησία του Χριστού γίνεται ένα Θρησκευτικό Νομικό Πρόσωπο, από τα πολλά που υπάγονται στο εν λόγω Νομοσχέδιο, βλασφημώντας έτσι τον Θεανθρώπινο και θεοσύστατον οργανισμό της Εκκλησίας του Χριστού.

Οι θρησκευτικές κοινότητες του εν λόγω νομοσχεδίου , είναι η μία αίρεση δίπλα στην άλλη αίρεση καθώς και η νομιμοποίησή των. Σ’ αυτόν τον αχταρμά εισχώρησαν οι ΓΟΧ. Από πότε η Εκκλησία του Χριστού συναθροίζεται με αιρέσεις και αλλόδοξους;
H Εκκλησία του Χριστού, είναι η αλήθεια και η αποκάλυψη και όχι μια Σέκτα που περιμένει ανυπερθέτως, την αναγνώριση από τον Καίσαρα.
« Τα τω Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ »

Είμαστε χωρισμένοι πνευματικά και διαιρημένοι διοικητικά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, έως ότου οι αποστάτες της Ορθοδόξου πίστεως, να αφαιρέσουν αυτά που πρόσθεσαν και να προσθέσουν αυτά που αφαίρεσαν. Περαιτέρω, με την ίδρυση μιας νέας ξεχωριστής Ορθόδοξης θρησκευτικής οντότητας, από αυτήν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, οριστικοποιούμε de fucto το σχίσμα που ευαγγελίζονται οι Νεοημερολογίτες. Δεν θα μπορούμε πλέον να μιλάμε για Ορθοδοξία, διότι δυστυχώς εμείς θα θεωρούμεθα υπό πάντων σχισματικοί και αιρετικοί και μάλιστα με την υπογραφή μας.