Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ

Τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να υποβαθμιστούν οι ημέρες μνήμης των αλησμόνητων πατρίδων

Κάθε χρόνο, στις 19 Μαΐου, θυμούμαι και συγκινούμαι. Τιμώ τους Πόντιους Ελληνες που θανατώθηκαν, βασανίστηκαν, ξεριζώθηκαν. Θυμούμαι τους φανατικούς Τούρκους ενόπλους που ξέσπασαν κατά των Ελλήνων της Μαύρης Θάλασσας, των απογόνων των Αργοναυτών και της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος.

Η 19η/05/1919 συμβολίζει την απόφαση του Κεμάλ Ατατούρκ να αρχίσει τη Γενοκτονία των Ποντίων. Είχε ήδη αρχίσει η Τουρκία να εκδιώκει και να εκτελεί Ελληνες στα παράλια της Ιωνίας, το 1914. Η εξόντωση του Ελληνισμού της Ανατολής συνεχίσθηκε με την καταστροφή και τη σφαγή του 1922. Οι Κωνσταντινουπολίτες έζησαν τα φανερά και κρυφά πογκρόμ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με τον αβάστακτο φόρο και τα τάγματα εργασίας, όπου πέθαιναν, αλλά και το 1955 με τα Σεπτεμβριανά, κατά τα οποία ο τουρκικός όχλος χρησιμοποιήθηκε για την υλοποίηση ενός καλά σχεδιασμένου προγράμματος ειδικών επιχειρήσεων του τουρκικού στρατού. Η επιθετικότητα κατά του Ελληνισμού ολοκληρώθηκε (;) με την εισβολή και τις ωμότητες στην Κύπρο το 1974.

Η ΣΤΑΥΡΩΣΙΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Υπάρχουν διάφοροι θέσεις, πολλαί «γωνίαι οπτικαί» και διάφορα όργανα θεωρήσεως των δύο μεγαλυτέρων και συγκλονιστικωτέρων, των δύο μοναδικών και όντως ανεπαναλήπτων γεγονότων εντός της ανθρωπίνης ιστορίας. Των γεγονότων της Σταυρώσεως και Αναστάσεως του Χριστού. Δύο εξ αυτών των θέσεων και οπτικών γωνιών, των περισσότερον χρησιμοποιουμένων, είναι η Ιστορία και η Πίστις. Δια της Ιστορίας δαμάζεται ο νους και υποτάσσεται εις την φωνήν της. Και δια της Πίστεως, καταφάσκει η καρδία εν αγάπη και εντεύθεν εισέρχεται μέσα εις το μυστήριον της υπερφυσικής θείας γνώσεως…  Αλλά τόσον η Σταύρωσις, όσον και η Ανάστασις του Χριστού, ως ιστορικά και υπεριστορικά γεγονότα, εισάγουν εις την σφαίραν της Θεολογίας, όπου ο ηγιασμένος και φωτισμένος υπό των Μυστηρίων και της Πίστεως νους του Ορθοδόξου, πλατύνεται και υψούται και θαμβούται και αγάλλεται και κινείται ερωτικώς και θαυμαστικώς και υπέρ φύσιν «γνωστικώς»…  Μόνον ο ορθοδόξως πιστεύων γνωρίζει, κατά το μέτρον της ανθρωπίνης ασθενείας και κατά το μέτρον της εκχυνομένης εις αυτόν Χάριτος, την σημασίαν, το βάθος, το περιεχόμενον, τας πνευματικάς συνεπείας και τας φυσικάς και υπερφυσικάς διαστάσεις της Σταυρώσεως και της Αναστάσεως του Χριστού… 

Χριστός Ανέστη- PASCHA - the Sunday of the Resurrection - Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 23 Μαΐου 2016

Μιχαήλ του ομολογητού, επισκόπου Συννάδων, Μυροφόρου Μαρίας του Κλωπά.

Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ καταγόταν ἐκ Συνάδων τῆς Φρυγίας ἀπὸ γονεῖς πλούσιους καὶ εὐσεβεῖς, ἔζησε δὲ κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Ἀρμενίου (813 – 820 μ.Χ.). Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία εἶχε ἀφιερωθεῖ στὸν Θεὸ καὶ ἀφοῦ ἔτυχε εὐρείας καὶ ἐπιμελοῦς μορφώσεως, συγκαταλεγόταν μεταξὺ τῶν διαπρεπῶν ἀνδρῶν τῆς ἐποχῆς του. Ἐπί Πατριάρχου Παύλου Δ’ τοῦ Κυπρίου (780 – 784 μ.Χ.) μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου, λόγῳ τοῦ ἀδαμάντινου χαρακτῆρος καὶ τῆς μεγάλης μορφώσεώς του κατέλαβε περιφανὲς ἀξίωμα στὰ ἀνάκτορα. Συνδέθηκε μὲ στενότατη φιλία μὲ τὸν Ἅγιο Θεοφύλακτο († 8 Μαρτίου), ποὺ ἦταν ἄνδρας ἐπίσης ἐνάρετος καὶ μορφωμένος, μὲ τὸν ὁποῖο ἀργότερα μετέβησαν στὴ μονὴ ποὺ εἶχε ἱδρυθεῖ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ταράσιο στὸν Εὔξεινο Πόντο, ὅπου ἐκάρησαν μοναχοὶ. Γιὰ τὴν μεγάλη τους ἀρετὴ καὶ τὴν βαθύτατη θεολογικὴ κατάρτιση πείσθηκαν καὶ χειροτονήθηκαν ἀπὸ τὸν Ταράσιο κατ’ ἀρχὰς μὲν ἱερεῖς, στὴ συνέχεια δὲ ὁ μὲν Θεοφύλακτος Ἐπίσκοπος Νικομηδείας, ὁ δὲ Μιχαὴλ Ἐπίσκοπος Συνάδων.

Σταδιακὰ γίνεται ἀλλαγὴ τῶν ἀρχῶν τῆς θεμελιώδους Πίστεώς μας

Ἡ σταδιακὴ ἐπικράτηση τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ συντελεῖται μὲ τὴν ὑλοποίηση τῆς οἰκουμενιστικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ Οικ. Πατριαρχείου τοῦ 1920 καὶ ὅσων ἐφεξῆς δρομολογήθηκαν, ἀλλὰ καὶ ὅσων ἐθέσπισε ἡ Β΄ Βατικάνειος Σύνοδος. Αὐτὸ σημαίνει πὼς σταδιακὰ γίνεται ἀλλαγὴ τῶν ἀρχῶν τῆς θεμελιώδους Πίστεως· ὅλο καὶ περισσότερο ἀμφισβητεῖται ὅτι ἡ Ἐκκλησία ταυτίζεται μὲ τὴν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ ἀποτελεῖ τὴν μοναδικὴ «κιβωτὸ τῆς Σωτηρίας» καὶ ἐμπεδώνεται στὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν ἡ θέση ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία συναποτελεῖ μὲ τὶς αἱρετικὲς κοινότητες τῶν παπικῶν καὶ προτεσταντῶν (ὁρατῶς ἢ ἀοράτως) τὴν Ἐκκλησία. 

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΣ ΜΑΥΡΟΣ ΗΤΑΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ!

Με μεγάλη μας λύπη βλέπουμε εδώ και καιρό τις συστηματικές προσπάθειες κάποιων να ταυτίσουν τον μεγάλο αγωνιστή της Ορθοδοξίας, Ιερομόναχο  Θεοδώρητο Μαύρο, με τις παρατάξεις των Γ.Ο.Χ.. Ήρθε λοιπόν η ώρα να αποκατασταθεί η Αλήθεια για τον ομολογητή γέροντα. Για το λόγο αυτό δημοσιεύουμε μία Θεία Λειτουργία που ο ίδιος τέλεσε ως ιερεύς, και στην οποία δεν μνημονεύεται κανένας επίσκοπος, είτε του νέου, είτε του παλαιού ημερολογίου!

Θεωρούμε δε ότι το ντοκουμέντο αυτό αποτελεί ιδιαίτερη ευλογία για τον πιστό λαό και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι δίνεται η δυνατότητα να ευφρανθούμε πνευματικά απο μια άλλη πτυχή της  ιερατικής διακονίας του οσίου γέροντος.

Πηγή : http://apotixisis.blogspot.ca/

***

Ο  ΙΩΑΝΝΗΣ Ν. άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΣ ΜΑΥΡΟΣ ΗΤΑΝ...":

Η αποκατάσταση της αληθείας! Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε.....

http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2016/05/blog-post_22.html

***

σ.σ. Ιωάννη, στα φιλικά μας ιστολόγια υπάρχει το  "krufo-sxoleio" και ενημερώνονται οι επισκέπτες της "Ορθόδοξης Φωνής" για την ύπαρξη τού ως άνω άρθρου. Εδώ με τη χάρη του Κυρίου υπάρχει η εν Χριστώ ελευθερία...

***

Ο  δάσκαλος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΣ ΜΑΥΡΟΣ ΗΤΑΝ...":

Όταν σταματήσετε την ανάρτηση αγιομαχικών άρθρων, τότε θα συμπεριληφθείτε ξανά στα φιλικά ιστολόγια.

***

Χριστός Ανέστη αδελφέ Νικόλαε!

Αδελφέ έχεις λάθος σε αυτό το πρόβλημα, απορώ δε γιατί ενώ είναι τόσο απλό δεν θέλεις να το καταλάβεις. Πρωτίστως ένα άρθρο είναι αγιομαχικό όταν μάχεται έναν Άγιο τον οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει Αγιοκατατάξει.  Εάν μας παρουσιάσεις τα αντίστοιχα στοιχεία προς πλήρη ενημέρωσή μας, δηλαδή πότε η Εκκλησία του Χριστού μας, έκανε Αγιοκατάταξη του Αυγουστίνου, τότε θα σου ζητήσουμε δημόσια συγγνώμη και το πρόβλημα θα έχει πάρει τέλος. Αν δε επιμείνουμε τότε πράγματι θα είμαστε αγιομάχοι. Λοιπόν αναμένουμε να μας ενημερώσεις πότε η Εκκλησία έχει κάνει αγιοκατάταξη του Αυγουστίνου.

Εν Χριστώ,

Κωνσταντίνος (Όχι ο Μέγας…)

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΣ ΜΑΥΡΟΣ ΗΤΑΝ...":

Αυγουστίνος: η Ναυαρχίδα των Παπικών.
Ο Ιδρυτής του Φιλιόκβε.
Ο Ιδρυτής της αίρεσης περί απολύτου προσδιορισμού. ( εαν ο Θεός τον δείνα τον έφτιαξε για εγκληματία, τότε γιατί να τον στείλει στην κόλαση; Κ.Ο.Κ. )

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ «ΕΝΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

(Περιοδικό ¨Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ¨ Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1994)

Προ μηνών ο γνωστός πνευματικός της Σιναϊτικής ερήμου π. Ανδριανός απεκήρυξε τον οικουμενισμόν του νέου ημερολογίου και προσεχώρησε εις την Εκκλησίαν του παλαιού, αφού διεπίστωσε και εμπράκτως τις κακοδοξίες των σημερινών επισκόπων της «Ορθοδοξίας». Αυτό, ως ήτο φυσικόν, δεν άρεσε σε πολλούς του νέου ημερολογίου, κληρικούς και λαϊκούς θεολόγους, καθότι ελέγχει την πορεία τους και τους αφήνει ακάλυπτους ενώπιον των πνευματικών τους τέκνων, τα οποία δικαίως θα διερωτώνται τι συμβαίνει.                                               

Δια τούτο το περιοδικόν «ο Σταυρός» έγραψε εκτενές σχόλιο (Αύγ. 94, σελ. 134) παρατηρών δια τον π. Ανδριανόν ότι «δεν εξήντλησε τα μέσα». Κατά την γνώμην του συντάκτου έπρεπε προτού διακόψει κοινωνίαν με την Εκκλησίαν του νέου «να έστελνε εγκυκλίους επιστολάς προς τους απανταχού γης ευρισκομένους χριστιανούς, στις οποίες θα στηλίτευε την απόκλισι προς τον οικουμενισμόν των προσώπων εκείνων που θα έπρεπε να είναι φρουροί της ορθοδόξου πίστεως». Η πρότασις του συντάκτου περί γραπτής διαμαρτυρίας εφηρμόσθη κατά κόρον από τους αγωνισθέντας προ ικανών ετών κατά της κακοδοξίας, και ουδέν αποτέλεσμα έφερε· μόνο η διακοπή κοινωνίας τους ενοχλεί και τους αποκαλύπτει. Έτσι ο π. Ανδριανός προτίμησε την οδόν της πράξεως. Προς τούτο επεσκέφθη Αυστραλίαν και Καναδά όπου ανθεί ο απόδημος Ελληνισμός, προκειμένου να στηλιτεύση την αίρεσιν. Το αποτέλεσμα; Τον εξεδίωξαν αμέσως οι «ορθόδοξοι» αρχιεπίσκοποι και επίσκοποι των περιοχών!  

Φύλαγε την καρδιά σου! -- Του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Όταν ο Θεός έβαλε τον άνθρωπο στον Παράδεισο, του είπε να τον φυλάγει και να εργάζεται μέσα σ΄ αυτόν. Ήταν ένα δώρο θεϊκό ο παράδεισος, που έπρεπε να το προσέχει. Αλλά κι ο ίδιος ο εαυτός μας είναι ένα δώρο του Θεού, το πιο μεγάλο και θαυμαστό για μας, που έχει ανάγκη από την προσοχή μας. Προσέχουμε την υγεία μας, φροντίζουμε για την μόρφωσή μας, αλλά πάνω απ΄ όλα το Άγιο Πνεύμα μάς παραγγέλλει να φυλάγουμε την καρδιά μας· «Πάση φυλακή τήρει σην καρδίαν», γράφουν οι Παροιμίες (4: 23). Καρδιά στη γλώσσα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης σημαίνει την έδρα της λογικής ζωής και γενικότερα τον όλο εσωτερικό άνθρωπο με τις νοητικές και ψυχικές του δυνάμεις. Σημαίνει το πιο καίριο, αλλά και το πιο ευαίσθητο σημείο της υπάρξεώς μας, απ΄ όπου ξεκινούν οι σκέψεις και οι ενέργειές μας και όπου καταλήγουν οι εντυπώσεις του έξω κόσμου. Γι΄ αυτό και ο Κύριός μας έλεγε ότι «τα εκπορευόμενα εκ του στόματος εκ της καρδίας εξέρχεται» (Ματθ. 15: 18) και δίδασκε ότι η ρίζα όλων των κακών κρύβεται μες την καρδιά μας. Αν, λοιπόν, αυτήν ασφαλίσουμε και κρατήσουμε ελεύθερη, εξασφαλίζουμε πράγματι την ειρήνη και την ελευθερία μας. Είναι γνωστό ποιος εχθρεύεται την καρδιά μας και ποιος απειλεί την ακεραιότητά της· ο διάβολος, που ξέρει ύπουλα να μπαίνει μέσα μας από τον δρόμο των πέντε αισθήσεων και από τον δρόμο της φαντασίας και των λογισμών. Ο Ησύχιος ο πρεσβύτερος εξηγεί ότι, επειδή ο πονηρός είναι νους ασώματος, δεν μπορεί αλλιώς να πλανήσει τις ψυχές παρά μόνο με τη φαντασία και τους λογισμούς. Γράφει: