Το άγιο Πάσχα πέρασε, βέβαια, σαν εορτή, σαν
υπομνηματισμός λειτουργικός και βιωματικός, σαν «Λαμπροφόρος ημέρα». Αλλά το
φως του το άκτιστον εξακολουθεί να περιλάμπει και να φωταγωγεί τον νουν μας.
Γιατί το άγιο Πάσχα δεν διαυγάζει την ύπαρξή μας μόνον όταν εορτάζεται. Πάσχα
δεν τελούμε μόνο μια φορά το χρόνο σαν «εορτή εορτών και πανήγυριν πανηγύρεων».
Εάν ο Χριστός είναι «μεθ΄ ημών πάσας τας ημέρας της ζωής ημών», άρα Πάσχα
τελούμεν εις ολόκληρον τον βίον μας. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ερμηνεύων τον
παραπάνω λόγον του Χριστού, λέγει: Ο Ευαγγελιστής δεν είπε «τρίτον ήδη τούτο
προς αυτούς ήλθεν επί Τιβεριάδος», αλλά «εφανερώθη», δεικνύων ότι είναι μαζύ
τους, αλλά μη βλεπόμενος αισθητώς, επειδή έδινε την δύναμη στους μαθητάς να τον
βλέπουν όποτε ήθελε. Γιατί αυτή είναι η δύναμη των αθανάτων σωμάτων. Είναι
λοιπόν κοντά μας ο Χριστός, αδελφοί, έστω και αν δεν φαίνεται. Γι΄ αυτό είπε
και στους Αποστόλους κατά την Ανάληψή του· «Ιδού εγώ μεθ΄ υμών ειμί πάσας
τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος». Επομένως πρέπει να αισθανώμεθα δέος
προς τον Χριστόν σαν παρόντα κάθε ημέρα και να εκτελούμε τις εντολές του. Αν
και δεν μπορούμε να τον βλέπουμε τώρα με τα μάτια του σώματος, όμως, εάν έχουμε
νήψη, μπορούμε να τον βλέπουμε συνεχώς με τα μάτια της διανοίας. Και όχι μόνον
απλώς, να τον βλέπουμε, αλλά και να κερδίζουμε έτσι πολλά αγαθά. Γιατί αυτή η
νοερά θέα του Χριστού συνεπάγεται την αναίρεση κάθε αμαρτίας, καταλύει κάθε
κακό πάθος και μας αλλοτριώνει από κάθε τι κακό.
Οι Τούρκοι φιλάνε τα πόδια όποιου δεν σκύβει το κεφάλι -- Στέλιος Παπαθεμελής
Τα γεγονότα των Βρυξελλών συγκροτούν βαρύ ράπισμα στην Ευρώπη της παρακμής , του μηδενισμού, της υλιστικής ευζωίας, των απονεκρωμένων αξιών ζωής.
Τα παιδιά του ισλαμοφασισμού που ανδρώθηκαν στα πολυπολιτισμικά γκέτο της Δύσεως, ποτισμένα από μίσος που τους εμπνέει το τζιχαντικό Ισλάμ, τυφλωμένα από παραισθησιογόνα μιας πίστης που διακηρύσσει εαυτήν ισχυρότερη πασών, θα σκοτώνουν και θα ρημάζουν μέχρι η Ευρώπη να ανακτήσει τις χαμένες αξίες του πολιτισμού της.
Να σταματήσουν Ομπάμα, Πούτιν και Μέρκελ το δράμα της Συρίας. Μπορούν. Τότε θα γυρίσουν οι πρόσφυγες στα σπίτια τους και θα γλυτώσουμε από την μετάσταση και τη διαιώνιση του δράματος, εμείς πρωτίστως που πληρώνουμε το μάρμαρο και οι Ευρωπαίοι παρότι, ποιούν την νήσσαν . Ιδού το «δέον» αυτής της ώρας.
Απόγονοι ηρώων αδυνατούμε να συλλάβουμε τη δύναμη της ψυχής εκείνων που επαναστάτησαν στα 1821 εναντίον του βάρβαρου κατακτητή και γονάτισαν την ισχυρότερη τότε αυτοκρατορία της Ευρασίας, την Οθωμανική.
Ο επαναστατημένος τότε Ελληνισμός πάλεψε ανένδοτα εναντίον του προαιώνιου εχθρού του και της ανίερης Ιεράς Συμμαχίας που ο Σολωμός συγκεφαλαίωσε:
Να σταματήσουν Ομπάμα, Πούτιν και Μέρκελ το δράμα της Συρίας. Μπορούν. Τότε θα γυρίσουν οι πρόσφυγες στα σπίτια τους και θα γλυτώσουμε από την μετάσταση και τη διαιώνιση του δράματος, εμείς πρωτίστως που πληρώνουμε το μάρμαρο και οι Ευρωπαίοι παρότι, ποιούν την νήσσαν . Ιδού το «δέον» αυτής της ώρας.
Απόγονοι ηρώων αδυνατούμε να συλλάβουμε τη δύναμη της ψυχής εκείνων που επαναστάτησαν στα 1821 εναντίον του βάρβαρου κατακτητή και γονάτισαν την ισχυρότερη τότε αυτοκρατορία της Ευρασίας, την Οθωμανική.
Ο επαναστατημένος τότε Ελληνισμός πάλεψε ανένδοτα εναντίον του προαιώνιου εχθρού του και της ανίερης Ιεράς Συμμαχίας που ο Σολωμός συγκεφαλαίωσε:
O
Συναξαριστής της ημέρας.
Πέμπτη, 12 Μαΐου 2016
Επιφανίου επισκόπου Κύπρου, Γερμανού αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Θεοδώρου οσίου του εν Κυθήροις, νεομάρτυρος Ιωάννου.
Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος
γεννήθηκε στὸ χωριὸ Βησανδούκη τὸ 310 μ.Χ., κοντὰ στὴν Ἐλευθερούπολη τῆς
Παλαιστίνης ἀπὸ πάμφτωχη οἰκογένεια Ἰουδαίων ἀγροτῶν. Οἱ γονεῖς του εἶχαν ἀκόμη
ἕνα παιδί, τὴν Καλλίτροπο. Σὲ ἡλικία δέκα ἐτῶν ὁ Ἅγιος ἔχασε τὸν πατέρα του καὶ
ἔμεινε ὀρφανός.
Χάρη στὴ
διδασκαλία δύο περίφημων γιὰ τὴν γραμματική τους κατάρτιση καὶ τὸ ἀσκητικὸ ἦθος
μοναχῶν, τοῦ Λουκιανοῦ καὶ τοῦ Ἰλαρίωνος, προσελκύεται στὸν Χριστιανισμὸ καὶ
βαπτίζεται ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Ἐλευθερουπόλεως Λουκιανό. Στὴν συνέχεια πηγαίνει στὴν
ἔρημο τῆς Παλαιστίνης καὶ ζεῖ κοντὰ στοὺς ἐπιφανέστερους ἀσκητές, ἀσκούμενος
στὴν ἐγκράτεια, τὴν ἄσκηση καὶ τὴν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν, γενόμενος ὑπόδειγμα
γιὰ τοὺς συνασκητές του. Ἡ φήμη του καὶ οἱ ἀρετές του δὲν ἄργησαν νὰ διαδοθοῦν
καὶ γρήγορα ἀναδείχθηκε, τὸ 367 μ.Χ., Ἐπίσκοπος Κωνσταντίας τῆς Κύπρου, στὴν
ὁποία κατέφυγε μὲ θαυματουργικὸ τρόπο, ὅταν τὸ πλοῖο ποὺ ἐπέπλεε πρὸς τὴν
Παλαιστίνη, λόγω τρικυμίας, ἔφθασε στὴν Κύπρο.
Ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος σὲ λόγο του γιὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μᾶς λέγει:
Ἐλᾶτε,
ἀγαπητοί,
ἂς
βαδίσουμε
στὸν
δρόμο
ποὺ μᾶς ἔδειξε ὁ Κύριος, γιὰ νὰ
φθάσουμε μὲ χαρὰ στὴν βασιλεία του. Ἂς πάρουμε
προμήθειες καὶ λάδι στὰ ἀγγεῖα μας, διότι τὸ μάκρος ἐκείνου τοῦ δρόμου δὲν
εἶναι μικρό. Ἂς ζώσουμε λοιπὸν τὴν μέση μας μὲ ζώνη τὴν
εἰλικρίνεια καὶ τὴν ἀλήθεια,
περιμένοντας νὰ ὑποδεχθοῦμε, ὡς ἄνθρωποι καὶ πιστοὶ δοῦλοι, τὸν προσωπικό μας
Δεσπότη. Ἂς ἀνάψουμε τὰ λυχνάρια μας καὶ ἂς ἀγρυπνοῦμε μὲ ἀνδρεία… Νά, καὶ ἡ
μητέρα μας Ἱερουσαλὴμ λέει σὲ ἐμᾶς “Ποθῆστε με, παιδιά μου, ὅπως ἀκριβῶς σᾶς
ποθῶ ἐγώ· τίποτε νὰ μὴ ἀποκτήσετε πάνω στὴ γῆ· γιὰ τίποτε νὰ μὴ μεριμνήσετε.
Διότι, νά, ὁ Νυμφίος εἶναι ἕτοιμος νὰ παρουσιασθεῖ μέσα στὶς νεφέλες τοῦ οὐρανοῦ μὲ τὴν δόξα τοῦ
εὐλογημένου Πατρός, καὶ θὰ καλέσει τὸν καθένα ἀπὸ ἐσᾶς μὲ τὸ ὄνομά του, καὶ θὰ
τὸν βάλει νὰ καθίσει στὸ τραπέζι μὲ τὴν παράταξη τῶν ἁγίων ἐκείνων ποὺ ζοῦν
μέσα σὲ ἐκεῖνο τὸ ἀνέκφραστο φῶς, στὴν ἄφθαρτη καὶ ἀθάνατη καὶ αἰώνια ζωή,
σύμφωνα μὲ τοὺς κόπους του”.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Χαράς τα πάντα πεπλήρωται, της Αναστάσεως την πείραν
ειληφότα…
Εις τον
νουν και την καρδίαν του ιερού Υμνογράφου, «τα πάντα», ως γεγονός υπερφυσικόν,
ως μέθεξις εις την Ανάστασιν του Χριστού, ως μεταμόρφωσις της αοράτου και
ορατής κτίσεως, περιλαμβάνουν τους Αγγέλους, τους ανθρώπους, τον φυτικόν και
τον ζωϊκόν έλογον κόσμον.
«Χαράς τα πάντα
πεπλήρωται», ως μεθέξαντα εις την Ανάστασιν του Χριστού. Χαρά εις τους
Αγγέλους, χαρά εις τους ανθρώπους, χαρά εις τον ουρανόν, χαρά εις την γην, χαρά
εις τους αστέρας, χαρά εις τα άνθη, χαρά εις τον κτιστόν φως, χαρά εις τα δάση,
χαρά εις τας θαλάσσας, χαρά εις «τα θηρία και πάντα τα κτήνη, ερπετά και
πετεινά πτερωτά», χαρά εις όλην την κτίσιν, εις όλας τας αβύσσους, διότι «και
αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν
της δόξης των τέκνων του Θεού» (Ρωμ. η΄, 21).
Χαρά και φως παντού και
μέσα σ΄ όλα. «Τα πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια· εορταζέτω πάσα Κτίσις την Έγερσιν Χριστού, εν η ε σ τ
ε ρ έ ω τ α ι».
Τα πάντα, λοιπόν, συναναστάντα και
πλέοντα εις μίαν άρρητον και αναφαίρετον χαράν, εις ένα αέναον ωκεανόν ακτίστου
φωτός, εις μίαν νέαν εν Χριστώ ζωήν, εις αδιάλειπτον εν έρωτι θείω λατρείαν,
εις ένα αγγελικόν εορτασμόν, απαρχήν ετέρου και αιωνίου εορτασμού, δεδομένου
ότι, «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιωτής, της
αιωνίου α π α ρ χ ή ν , και σκιρτώντες
υμνούμεν τον αίτιον…».
Ανοιχτή επιστολή -- Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων
Θέμα: Η μείωση των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών
Προς
- Τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, Πρόεδρο και άπαντες τους Ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος,
- Τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπιο Παυλόπουλο,
- Τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Αλέξιο Τσίπρα,
- Τον Πρόεδρο του συγκυβερνώντος κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ. Πάνο Καμμένο,
- Τους κ. Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου,
- Τον Ελληνικό λαό.
Η Πανελλήνια Ένωση
Θεολόγων καταγγέλλει δημόσια την απαράδεκτη απόφαση του Υπουργού Παιδείας κ.
Νικόλαου Φίλη η οποία, εντελώς προκλητικά, μειώνει τις ώρες διδασκαλίας του
μαθήματος των Θρησκευτικών από 2 σε 1 στην Ε’ και ΣΤ’ τάξη του Δημοτικού
Σχολείου και ουσιαστικά καταργεί τη διδασκαλία του μαθήματος.
Η απόφαση αυτή
είναι προάγγελος και των σχεδιαζόμενων και ήδη δρομολογημένων αλλαγών από το Υπουργείο Παιδείας, για το μάθημα των
Θρησκευτικών στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο με τη μεθοδευόμενη μετατροπή του μαθήματος
σε θρησκειολογία, στην πραγματικότητα όμως, σ΄ ένα πολυθρησκειακό ή πολυθεϊστικό
μόρφωμα που, κατ ΄ ουσίαν, οδηγεί τα παιδιά στην πανθρησκειακή σύγχυση και,
τελικά, στην ατομική θρησκεία, στον θρησκευτικό μηδενισμό ή στην αθεΐα.
Περί Οικουμενισμού
Υπάρχουν σήμερα
ορισμένα αυτονόητα, τα οποία επιτρέπουν την ομαλή εξέλιξη των γεγονότων, που θα
οδηγήσουν στο «κοινό ποτήριο» εφόσον η ένωση των Εκκλησιών έχει ήδη υπογραφεί
από καιρό! Δυστυχώς δε, με μίαν απίστευτη ειρωνεία της Ιστορίας είναι τα ίδια
«αυτονόητα», τα οποία στον καιρό τους δεν επέτρεψαν την εσχάτη προδοσία της
αληθινής πίστεως. Το μεγαλύτερο είναι πως όταν έρθει η ώρα, ο λαός του Χριστού
θα αντιδράσει! Στην ερώτηση, γιατί ο λαός του Χριστού δεν έχει αντιδράσει
ακόμη, η απάντηση είναι πως ο λαός αυτός δεν είναι ενημερωμένος! Όλα γίνονται
με πρωτοβουλία της διοικήσεως της Εκκλησίας, η οποία διοίκηση, σαν γραφειοκρατικός
οργανισμός, δεν έχει υποχρέωση να δίνει λόγο. Έχει στηθεί λοιπόν μία Μυστική
συμφωνία τύπου Ποντίου Πιλάτου, ανάμεσα στον «λαό» και στην «Ιεραρχία», κατά
την οποία θα εμφανιστούν όλα σαν τετελεσμένα. Ο λαός θα νίπτει τας χείρας του,
επειδή δεν ήταν ενημερωμένος. Και η Ιεραρχία θα νίπτει τους πόδας της, διότι
ό,τι κι αν έγινε και ό,τι κι αν γίνει δεν πρόκειται να προδόση την Ορθοδοξία!
Το μοντέλο της μη-προδοσίας είναι ήδη έτοιμο: Η
ΟΥΝΙΑ! Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει πλέον ούτε ο λαός του Χριστού,
ούτε η «Ιεραρχία» της Εκκλησίας! Υπάρχει μόνον η Διοίκηση της Εκκλησίας της
Ελλάδος! Ένα μεγάλο μέρος του υποτιθέμενου λαού του Χριστού κρέμεται από τους
κανόνες, που επιβάλλουν τα διάφορα Γεροντοπαλλήκαρα, που παριστάνουν τους
Γέροντες, και δεν γνωρίζει τίποτα άλλο πλέον παρά να μισεί και να κατακρίνει
όλους όσους δεν τηρούν τους ίδιους κανόνες και δεν έχουν μεταμορφώσει την ζωή
τους σε Κόλαση! Το υπόλοιπο μέρος του λαού απολαμβάνει τις ακολουθίες και την
Θ. Λειτουργία της Ορθοδοξίας μας, έχοντας και την διαβεβαίωση του κ. Ζηζιούλα
ότι αυτή την απόλαυση δεν θα τους την αφαιρέσει κανείς, καθώς η Θ. Ευχαριστία
στο κέντρο της Θ. Λειτουργίας είναι όλη η αλήθεια και η Δόξα της Εκκλησίας.
Ξεχνώντας ύποπτα την εμπειρία και την διδασκαλία του Αγίου Σιλουανού, ο οποίος
μέσα στην πληρότητα της Χαράς της Ορθοδόξου Μοναστικής ζωής, είχε εκ Κυρίου την
αποκάλυψη πως όλα όσα έκανε ήταν ψεύτικα και πως όλα τα έκανε χάριν του εαυτού
του και όχι του Κυρίου! ….
Ο πεινασμένος οδοιπόρος
Η
μονή των Ιβήρων είναι πολύ φιλόξενο μοναστήρι. Αυτό αποδίδεται και στο ακόλουθο
περιστατικό:
Ένας φτωχός εργάτης, κουρασμένος από το δρόμο έφτασε το μεσημέρι πεινασμένος
στην πύλη της μονής. Ζήτησε μόνο λίγο ψωμί από τον πορτάρη, γιατί βιαζόταν να
συνεχίσει την πορεία του.
Ο πορτάρης, άγνωστο γιατί, δεν του έδωσε οπότε ο φτωχός αναστέναξε βαθιά και έφυγε νηστικός.
Ανεβαίνοντας προς τις Καρυές, σταμάτησε για λίγο στη σκιά ενός δέντρου. Λυπημένος και κουρασμένος καθώς ήταν, ξάπλωσε καταγής.
Ξαφνικά ακούει βήματα να πλησιάζουν. Ανασηκώνεται και βλέπει μπροστά του μια γυναίκα με ένα βρέφος στην αγκαλιά. Με ύφος συμπαθητικό και φωνή γλυκιά τον ερωτά:
- Τι έχεις; Μήπως είσαι άρρωστος;
- Όχι, απάντησε εκείνος, αλλά πεινώ. Παρακάλεσα τον θυρωρό της μονής Ιβήρων να μου δώσει ψωμί, αλλά δεν μου έδωσε.
- Άκου, παιδί μου. Δεν πρέπει να παραπονείσαι για τον θυρωρό. Θυρωρός αυτής της μονής είμαι εγώ. Να επιστρέψεις αμέσως και να ζητήσεις ψωμί εκ μέρους μου. Κι αν δεν σου δώσουν, πλήρωσέ το με αυτά τα χρήματα. Σε περιμένω εδώ. Λέγοντας αυτά έδωσε στον εργάτη τρία φλουριά. Εκείνος, ανύποπτος για όσα έβλεπε και άκουγε, ξεκίνησε για το μοναστήρι. Χτύπησε την πύλη και κρατώντας επιδεικτικά τα χρήματα ζήτησε και πάλι από τον θυρωρό ψωμί, χωρίς να παραλείψει να αναφέρει τη συνομιλία του με τη γυναίκα. Όταν άκουσε ο μοναχός για γυναίκα και είδε τα σπάνια νομίσματα, κατάλαβε ότι πρόκειται για θαύμα. Χτύπησε την καμπάνα, συγκεντρώθηκαν οι αδελφοί και άκουσαν με θαυμασμό το παράδοξο γεγονός. Διαπίστωσαν μάλιστα ότι τα νομίσματα εκείνα ήσαν αφιερωμένα από πολλά χρόνια στη θαυματουργή εικόνα. Βλέποντας όμως η Παναγία την ανάγκη του φτωχού, τα παρέλαβε και του τα έδωσε με μητρική ευσπλαχνία. Οι μοναχοί με φόβο και ευλάβεια τα επανέφεραν στην εικόνα της Πορταϊτισσας, η οποία με το θαύμα αυτό τους δίδαξε τη μεγάλη αρετή της φιλοξενίας.
Ο πορτάρης, άγνωστο γιατί, δεν του έδωσε οπότε ο φτωχός αναστέναξε βαθιά και έφυγε νηστικός.
Ανεβαίνοντας προς τις Καρυές, σταμάτησε για λίγο στη σκιά ενός δέντρου. Λυπημένος και κουρασμένος καθώς ήταν, ξάπλωσε καταγής.
Ξαφνικά ακούει βήματα να πλησιάζουν. Ανασηκώνεται και βλέπει μπροστά του μια γυναίκα με ένα βρέφος στην αγκαλιά. Με ύφος συμπαθητικό και φωνή γλυκιά τον ερωτά:
- Τι έχεις; Μήπως είσαι άρρωστος;
- Όχι, απάντησε εκείνος, αλλά πεινώ. Παρακάλεσα τον θυρωρό της μονής Ιβήρων να μου δώσει ψωμί, αλλά δεν μου έδωσε.
- Άκου, παιδί μου. Δεν πρέπει να παραπονείσαι για τον θυρωρό. Θυρωρός αυτής της μονής είμαι εγώ. Να επιστρέψεις αμέσως και να ζητήσεις ψωμί εκ μέρους μου. Κι αν δεν σου δώσουν, πλήρωσέ το με αυτά τα χρήματα. Σε περιμένω εδώ. Λέγοντας αυτά έδωσε στον εργάτη τρία φλουριά. Εκείνος, ανύποπτος για όσα έβλεπε και άκουγε, ξεκίνησε για το μοναστήρι. Χτύπησε την πύλη και κρατώντας επιδεικτικά τα χρήματα ζήτησε και πάλι από τον θυρωρό ψωμί, χωρίς να παραλείψει να αναφέρει τη συνομιλία του με τη γυναίκα. Όταν άκουσε ο μοναχός για γυναίκα και είδε τα σπάνια νομίσματα, κατάλαβε ότι πρόκειται για θαύμα. Χτύπησε την καμπάνα, συγκεντρώθηκαν οι αδελφοί και άκουσαν με θαυμασμό το παράδοξο γεγονός. Διαπίστωσαν μάλιστα ότι τα νομίσματα εκείνα ήσαν αφιερωμένα από πολλά χρόνια στη θαυματουργή εικόνα. Βλέποντας όμως η Παναγία την ανάγκη του φτωχού, τα παρέλαβε και του τα έδωσε με μητρική ευσπλαχνία. Οι μοναχοί με φόβο και ευλάβεια τα επανέφεραν στην εικόνα της Πορταϊτισσας, η οποία με το θαύμα αυτό τους δίδαξε τη μεγάλη αρετή της φιλοξενίας.
Γνωρίζει κάποιος αν αυτό το κειμενάκι είναι του Αγίου Πατρός μας Νεκταρίου;
Γράφει ο άγιος
Νεκτάριος, στο βιβλίο του: Τα αίτια του Σχίσματος, τ. Β:
«Λέγουσι περί του
Βέκκου ότι «ώσπερ κύων επί τον ίδιον επέστρεψεν έμετον» οι λέγοντες αδικούσι τε
μεγάλως τον άξιον ανωτέρας φήμης Βέκκον, και ανιστόρητα λέγουσιν. Ο Βέκκος ουχί
παλινωδήσας αύθις επάπισεν, αλλά γενναιόφρων ων ανήρ δεν ηνείχετο να
διαπράττωνται υπό των άκρως ζηλωτών δήθεν του δόγματος αδικίαι, να εξορίζωνται
και διώκωνται αρχιερείς και ιερείς (οι ομόφρονες του Βέκκου)...