ΘΑΝΑΣΙΜΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΚ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Τὴν Παρασκευήν, ἔζησα ἐφιαλτικὲς στιγμὲς κάτω ἀπὸ τὸ γραφεῖο μου, στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν. Ἀφηνιασμένα στίφη Ἀσιατῶν, τινα ἔχοντα μετατρέψει σὲ κουκοῦλες τὶς ἀραβικές τους μαντῆλες, κατέκλυσαν τὴν πρὸς τὸ Σύνταγμα περιοχήν, κρατοῦντες ρόπαλα, πέτρες, σπαθιὰ κ.λπ., κραδαίνοντες κοράνια καὶ κραυγάζοντες «Ἀλλὰχ Ἀκμπάρ». Τὸ θέαμα ἦτο συγκλονιστικόν. Σκέφτηκα τί περιμένει καὶ ἡμᾶς, ἀλλὰ ἰδίως τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια μας. Περιέργως τὰ Μ.Μ.Ε., ἄγνωστον τινος ἐντολὲς ἐκτελοῦντα, ὑπεβάθμισαν τὸ γεγονός. Ἡ ὅλη εἰκόνα προειδοποιεῖ ὅτι ἔρχονται δεινά. Ἡ ἀσυδοσία τῶν ἀνελέγκτως κατακλυζόντων τὴν Ἑλλάδα λαθρομεταναστῶν, ὅμως, ὁδηγεῖ ἀφεύκτως εἰς κατάλυσιν τῆς  Ἑλλάδος. Τέτοια εἰκόνα τοῦ παγκοσμίως γνωστοῦ κέντρου τῆς Πρωτευούσης πλήττει καίρια καὶ ἀνεπανόρθωτα τὸ κύρος τῆς χώρας. Τουρισμός, ἐπενδύσεις, ἠθικὰ ἐρείσματα, ὅλα κινδυνεύουν. Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ Ἑλλάδα διαθέτει κάποιο εἶδος μεταναστευτικῆς πολιτικῆς, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ μόνο στὰ χαρτιά, ἀρκουμένη νὰ τὴν ἐπικαλεῖται στὴν Ε.Ε. διά νὰ εἰσπράττει κάποια ψιχία. Θανάσιμον κίνδυνον γιὰ τὴν αὐριανὴν ὑπόστασιν τῆς  Ἑλλάδος ἀποτελοῦν οἱ μουσουλμάνοι μετανάστες ἀπὸ  Ἰράκ, Πακιστάν, Ἀφγανιστάν,  Μπαγκλαντὲς κ.λ.π., τὸ σύνολο τῶν ὁποίων εἰσέρχονται στὴν Ἑλλάδα μέσω Τουρκίας, ἡ ὁποία εἶναι ἀποδεδειγμένον ὅτι ἐφαρμόζει συνεπῆ πολιτικὴν φθορᾶς τῆς Ἑλλάδος. Οἱ λαθρομετανάστες αὐτοὶ α) εἶναι στὸ σύνολόν τους ἀνειδίκευτοι ἐργάται, χωρὶς κανένα ἐπαγγελματικὸ προσόν, καταδικασμένοι νὰ ἀσκοῦν τὰ κατώτατα «ἐπαγγέλματα» καὶ ἀδυνατοῦντες νὰ ἐνταχθοῦν στὴν  Ἑλληνικὴν κοινωνίαν, ἐπιλέγοντες ἢ ἀναγκαζόμενοι νὰ ζοῦν μονίμως  στὸ περιθώριον  β) ἐκ θρησκευτικῶν λόγων ἔρχονται στὴν Ἑλλάδα μόνοι, χωρὶς γυναῖκες. Καταφεύγουν στοὺς ἑσμοὺς τῶν ἀφροασιατισσῶν πτωχοπορνῶν τῶν 20 εὐρώ, πού ἔχουν κατακλύσει περιοχὲς τοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν μὲ ἄμεσο κίνδυνο τὴν ἀσύδοτον κυριαρχίαν τῶν ναρκωτικῶν καὶ τὴν διασπορὰν ἀφροδισίων νοσημάτων. Πρόσφατα στοιχεῖα τῆς Εὐρωπαϊκῆς  Ὑπηρεσίας Ὑγείας ὑποδεικνύουν τὴν Ἑλλάδα ὡς σημαντικὸν κέντρον καὶ πηγὴν διαδόσεως τοῦ Εἴτζ  στὴν Εὐρώπην»  γ) εἶναι φανατικοὶ μουσουλμάνοι, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπολογίζουν τὴν ζωήν τους καὶ εἶναι πρόθυμοι νὰ μεταβληθοῦν σὲ ἀνθρώπους-βόμβες, αὐτοὶ καὶ τὰ παιδιά τους, ὅταν βρεθοῦν στὰ χέρια καταλλήλων ἰνστρουχτόρων, ποὺ φαίνεται ὅτι ἀναδύονται τελευταίως στοὺς  χώρους τους καὶ δροῦν καὶ ἐργάζονται ἄγνωστον γιὰ ποιούς. Ἡ ἐμφάνιση τους ἀποδεικνύει καταδήλως σύστασιν, ὀργάνωσιν, κατεύθυνσιν. Εἶναι τὸ ἀσφαλέστερον στοιχεῖο σὲ κάθε προσπάθεια ἀποσταθεροποιήσεως κάθε Κυβερνήσεως καὶ τοῦ Ἔθνους. Τὸ Κράτος ὑποχρεοῦται νὰ ὑπογραμμίσει ἐμφαντικότατα τὴν ὕπαρξιν καὶ λειτουργίαν του. Κάθε «θωπεία» ἐκλαμβάνεται καὶ ἀδυναμία. Ὅποιος δὲν σέβεται τὴν  Ἑλλάδα, νὰ ἀπομακρύνεται ἀπ' αὐτῆς πάραυτα. Τὸ Κράτος νὰ δείξει ὅτι εἶναι ὄντως Κράτος.  δ) Ὅρος ἀναγκαῖος καὶ θεμελιώδης προϋπόθεσις ἐπιτυχοῦς ἀντιμετωπίσεως τοῦ ὀξυτάτου αὐτοῦ προβλήματος εἶναι νὰ τεθεῖ ἡ Τουρκία πρὸ τῶν εὐθυνῶν της. Νὰ ὑποχρεωθεῖ νὰ ἐφαρμόσει, μὲ ἐλεγχομένην αὐστηρότατα ἀπὸ Κοινοτικὰ ὄργανα, τὴν ἐπαναπροώθησιν πρὸς αὐτὴν τῶν συλλαμβανομένων στὸ Αἰγαῖο καὶ τὸν  Ἕβρο λαθρομεταναστῶν. Ἀπὸ Πακιστάν, Ἀφγανιστάν, Ἰράκ, Ἰράν, Μπαγκλαντὲς οἱ λαθρομετανάσται ἔρχονται ὅλοι μέσω Τουρκίας, ἡ ὁποία ἀσκεῖ ὡς ἐπίσημον πολιτικὴν της τὸν κατακλυσμὸν τῆς Ἑλλάδος μὲ μουσουλμάνους. Πολλάκις τὰ κρατικὰ τουρκικὰ ὄργανα τοὺς μεταφέρουν στὴν Ἑλλάδα καὶ μὲ ἀκταιωρούς. Νὰ ὑψώσει κάποτε φωνὴ ἡ τρεμαλέα  Ἑλλὰς καὶ νὰ διακόψει ἡ ἰδία, καὶ νὰ ἀξιώσει νὰ πράξει τοῦτο καὶ ἡ Ε.Ε., κάθε συζήτηση ἤ ἐπαφὴ μὲ τὴν Τουρκία, ἂν δὲν ἐφαρμόσει πλήρως τὴν ἐπαναπροώθησιν τῶν λαθρομεταναστῶν. Οἱ κίνδυνοι εἶναι μέγιστοι. Ἀποτελεῖ δὲ κοινὸν τόπον διὰ τοὺς ἱστορικοὺς τὸ ὅτι ἡ Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία, δηλαδὴ ὁ μεσαιωνικὸς  Ἑλληνισμός, παντελῶς δὲ ἀγνοούμενος ἀπὸ τοὺς Νεοέλληνες, ποὺ κατέταξαν ἀπίθανους ἀνθρώπους μεταξὺ τῶν σπουδαίων  Ἑλλήνων καὶ κανέναν ἀπὸ τὴ χιλιόχρονη, κακοζήλως ὀνομαζομένην βυζαντινήν,  Ἑλληνικὴν αὐτοκρατορίαν μας, κατέρρευσε διὰ δύο, κυρίως, λόγους:  Πρῶτον, διότι ἠδιαφόρησε παντελῶς γιὰ τὴν στρατιωτικὴν δύναμιν καὶ τὴν διατήρησιν ἀξιομάχου, πλήρως ἐξοπλισμένου καὶ διαθέτοντος τὸ προσῆκον φρόνημα στρατοῦ, πρᾶγμα ποὺ ἰσχύει ἀπαραλλάκτως καὶ σήμερον. Καὶ δεύτερον, διότι ἐδέχθη εἰς τὰ ἐδάφη της σωρείαν «μεταναστῶν», ἑτεροκλήτων στοιχείων, τὰ ὁποῖα δὲν ἀπερρόφησε οὔτε ἐνέταξε στὶς κοινωνικές της δομές, ἀλλὰ τοὺς ἄφησε ἀνεξέλεγκτους. Ἔτσι, ἀπομονωμένοι καὶ περιθωριοποιημένοι κατέστησαν ἀδυσώπητοι «ἐσωτερικοὶ ἐχθροί», ἐξέθρεψαν αἰσθήματα μίσους κατὰ τῆς κρατούσης τάξεως, τὰ ὁποῖα σὲ δεδομένη στιγμὴ ἐξεδήλωσαν εἴτε δι' ἐξεγέρσεων, εἴτε δι' ἐντάξεώς τους σὲ ἰσχυρότερες ὁμάδες. Στὴν πολιορκία τῆς Πόλεως τοῦ Μαΐου τοῦ 1453 μόλις τὸ 15% τῶν πολιορκητῶν ἦσαν Ὀθωμανοί. Οἱ λοιποί, μὲ μεγάλο ποσοστὸ «Ἑλλήνων», προήρχοντο ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς «οἰκονομικοὺς μετανάστες». Φοβοῦμαι ὅτι ἡ Ἱστορία θὰ ἐπαναληφθεῖ ὁσονούπω καὶ διὰ τὸν νεώτερον Ἑλληνισμόν. Ἄς ληφθοῦν μέτρα, ὅσον εἶναι καιρός.  Καθημέραν ὁ κίνδυνος μεγεθύνεται καὶ καθίσταται ἐνεστὼς καὶ ἀπειλητικός.

"O.T" 

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Γ΄ Κυριακή των Νηστειών - Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως [mp3 - 2016].

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 29 Απριλίου 2016

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, Τα Άγια Πάθη του Κυρίου. Ιάσονος και Σωσιπάτρου των αποστόλων, Κερκύρας παρθενομάρτυρος, Ιωάννου Καλοκτένους μητροπολίτου Θηβών του νέου ελεημονος, Ιωάννου νεομάρτυρος του Θεσσαλονικέως (1802).

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Ἰάσων καὶ Σωσίπατρος ἀνήκουν στὴ χορεία τῶν Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου καὶ κατάγονταν ὁ μὲν Ἰάσων ἀπὸ τὴν Ταρσὸ ἢ τὴν Θεσσαλονίκη, κατὰ τὸ παλαιὸ χειρόγραφο, ὅπως σημειώνει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ δὲ Σωσίπατρος ἀπὸ τὴν Ἀχαΐα.

Τὸ ὄνομα τοῦ Ἰάσων ἀπαντᾶ σὲ δύο ἀπὸ τὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καὶ στὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολὴ τοῦ Παύλου.

Μ. ΠΕΜΠΤΗ ---- ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ

Μὲ τὰ εὐρωπαϊκὰ ἀργύρια χάνοµεν τὴν Ἑλλάδα

Τοῦ ἁγιορείτου µοναχοῦ Νικολάου

Ἡ Εὐρωπαϊκὴ κοινότητα ποὺ µᾶς δίνει ἀφειδῶς τὰ ἀργύρια τοῦ Ἰούδα, καὶ ποὺ πρώτη αὐτὴ ἐψήφισε τὸ νόµο τῆς ντροπῆς γιὰ τοὺς Σοδοµίτες, καὶ µᾶς συνέστησε καὶ ἐµᾶς νὰ τὴν ἀκολουθήσουµε ὡς πιστὴ παραµάνα µας, ἰδοὺ µᾶς ἑτοιµάζουν καὶ ἕτερο δεινό, ποὺ εἶναι ὁ ἐποικισµὸς τῆς «ψωροκώσταινας» ἀπὸ διάφορες φυλὲς καὶ φουρνιὲς προσφύγων. Πῶς πρέπει νὰ ἀντιµετωπίσουµε τὶς προκλήσεις αὐτές; Νὰ βγάλουµε τοὺς σταυροὺς καὶ τὰ ἐγκόλπια ἀπὸ τὸ στῆθος; Νὰ σιγήσουν οἱ καµπάνες τῶν ἐκκλησιῶν; Νὰ κάνουµε ἀποκαθήλωση τῶν σταυρῶν ἀπὸ τοὺς τρούλλους τῶν ἐκκλησιῶν; Νὰ σταµατήσουν τὰ ἔθιµα τῶν Χριστουγέννων, διὰ νὰ µὴ προκαλοῦµε τοὺς πρόσφυγες; Ταῦτα πάντα ἀρχαὶ ὀδυνῶν. Μὲ τὰ εὐρωπαϊκὰ ἀργύρια τοῦ Ἰούδα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν φωνή µας ποὺ χάσαµε, τώρα κινδυνεύει καὶ ἡ ταυτότητά µας καὶ ἀκολουθεῖ ἡ χριστιανική µας πίστη «Ὥρα ἤδη ἡµᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι» (Ρωµ. 13 - 11).

"O.T"

Κορυτσά: Επίθεση εναντίων της Ορθοδοξίας και της Παράδοσής της

Η επόμενη γκάφα ή καλύτερα το επόμενο σκάνδαλο του Δήμου Κορυτσάς είναι το πάρτι που διοργανώνει ο Δήμος το Μεγάλο Σάββατο από τις 12 το μεσημέρι μέχρι και στις 12 τα μεσάνυχτα στο Παζάρι της Κορυτσάς με την ευκαιρία της Ανάστασης.
Από 'τι φαίνεται, οι... εφευρέτες αυτής της γιορτής κινούνται στο... ρυθμό του πρωθυπουργού ο οποίος προσπαθεί να εξαφανίσει κάθε τι το ορθόδοξο ή να αλλοιώσει με κάθε τρόπο την παράδοση. Δεν γνωρίζει ο Δήμαρχος πως κατά την Μεγάλη Εβδομάδα οι ορθόδοξοι πενθούν, πως δεν γιορτάζουν, πως δεν συμμετέχουν σε τέτοιου είδους γιορτές, πριν ακούσουν το Χριστός Ανέστη;
Οι ώρες διοργάνωσης είναι εξίσου περίεργες. Με στόχο την εμπορευματοποίηση της γιορτής και την απομάκρυνση της προσοχής από την Εκκλησία, οι «φωτισμένοι» αυτοί εφευρέτες σκέφτηκαν να κρατήσουν τον κόσμο στο παζάρι μέχρι στις 12 τα μεσάνυχτα για να γιορτάσουν και για να μην πάνε στο Καθεδρικό για να πάρουν μέρος στην Λειτουργία της Ανάστασης. Χτυπούν την παράδοση χιλιάδων ετών της Ορθοδοξίας στην πόλη, μια παράδοση στην οποία συμμετέχουν ακόμη και οι αλλόθρησκοι, με στόχους πολύ σκοτεινούς.

Πηγή: pelasgoskoritsas.gr

Επίσκεψη της Αλκίμου Νεολαίας στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα

Η Άλκιμος Νεολαία του Ιερού Λόχου 2012, αποφάσισε να ΜΑΘΕΙ

όσα δεν διδάχθηκε στο σχολείο:

Σήμερα 28/4/2016, επισκέφθηκε το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα στη Θεσσαλονίκη 

και ξεναγήθηκε για 2 περίπου ώρες (παρακολουθώντας και σχετικές προβολές).

Το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα, (Ελληνικό Προξενείο στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη), βρίσκεται δίπλα στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. 

ΝΕΟΣ ΜΩΥΣΗΣ; -- Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Πανηγυρίζουν  ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος καί ὁ αἱρετικός Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ´, γιατί συμπληρώθηκε τεσσαρακονταετία καί πλέον ἀπό τότε πού ἔγινε ἡ ἀμοιβαία ἄρση τῶν ἀναθεμάτων (7 Δεκεμβρίου 1965). Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης μάλιστα χαρακτηρίζει τήν ἡμέρα ἐκείνη ὡς ἱστορική καί ἁγία καί τήν ἐπέτειο τῆς τεσσαρακονταετίας σημαντική καί εὐλογημένη. Εἶναι χαρακτηριστικά τά ὅσα γράφει στόν φίλτατο ἀδελφό του Πάπα Ρώμης: «Θά ηὐχόμεθα νά εἴμεθα εἰς θέσιν νά ἑορτάσωμεν (ἐννοεῖ τήν ἐπέτειο τῆς ἄρσης τῶν ἀναθεμάτων) εἰσοδεύοντες ἀπό κοινοῦ εἰς τήν Γῆν τῆς Ἐπαγγελίας, τοῦ κοινοῦ Ποτηρίου, μετά τόσων αἰώνων περιπλάνησιν εἰς τήν ἔρημον τοῦ χωρισμοῦ, μάλιστα δέ μετά τήν ὑπό τῶν δύο ἐκείνων Μωυσέων, ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν Ἀθηναγόρου καί Παύλου τοῦ ΣΤ´, παράδοσιν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν πλακῶν τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς ἀρχαίας ἀγάπης, διά τῆς ἱστορικῆς ἐκείνης καί χριστοτερποῦς πράξεως τοῦ 1965». Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης μιλάει γιά περιπλάνηση στήν ἔρημο τοῦ χωρισμοῦ. Kοινή περιπλάνηση Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν. Αὐτό εἶναι ἱστορική ἀνακρίβεια. Οἱ Ὀρθόδοξοι δέν εἶχαν ποτέ περιπλάνηση. Οἱ Παπικοί περιπλανήθηκαν ἐπί αἰῶνες, περιπλανῶνται ἀκόμα καί θά περιπλανῶνται στήν ἔρημο τῆς αἱρέσεως, ὅσο θά βρίσκονται ἐκτός καί μακριά τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας. Ἀλίμονο, ἄν δεχτοῦμε ὅτι κι ἐμεῖς βρισκόμαστε στήν ἔρημο καί δέν ξέρουμε ἀπό ποῦ ξεκινήσαμε καί ποῦ θέλουμε νά φτάσουμε. Οἱ Ὀρθόδοξοι δέν συμπίπτουν μέ τούς Παπικούς. Δέν εἶναι τό ἴδιο μέ τούς Παπικούς, ὅπως εὐγενῶς κι ἐπιπολαίως τονίζει ὁ Πατριάρχης. Οἱ Ὀρθόδοξοι δέν βαδίζουν στήν ἔρημο καί δέν χρειάζονται νέο Μωυσή. Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔβλαψε μέ τίς οἰκουμενιστικές του ἰδέες καί πράξεις τήν Ὀρθοδοξία καί οἱ Ὀρθόδοξοι δηλώνουν εὐθέως ὅτι δέν τοῦ ἀναγνωρίζουν ρόλο νέου Μωυσῆ. Προφανῶς καί στούς διαδόχους του δέν ἀναγνωρίζουν τέτοιο ρόλο. Τά ἀνοίγματα πρός τούς αἱρετικούς καί ἡ ἰσοπέδωση τῶν πάντων δέν εἶναι θεάρεστες κινήσεις. Καί ἄς δηλώνουν τό ἀντίθετο οἱ οἱκουμενιστές. Στήν ἴδια ἐπιστολή πρός τόν Πάπα ὁ Πατριάρχης ἐκδηλώνει τήν ἐπιθυμία του νά ξανασυναντηθοῦν στήν Κωνσταντινούπολη, ἰδιαίτερα κατά τή θρονική ἑορτή τοῦ Πατριαρχείου, γιά νά εἶναι ἡ χαρά του πεπληρωμένη! Καί διακατεχόμενος ἀπό διακαή πόθο καί ἀσίγαστη προσευχή, γιά νά συντομεύσει ὁ Κύριος τό χρόνο τῆς περιπλάνησης στήν ἔρημο τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀποκαλύπτει: «Πρός τούτοις, ἡ ἐλπίς ὅτι, αἰρομένων θεία συνάρσει τῶν οἱωνδήποτε κωλυμάτων, δέν προβλέπεται νά καθυστερῆ ἡ χαρμόσυνος ἡμέρα, κατά τήν ὁποίαν θά ἔχωμεν τήν τιμήν καί εὐχαρίστησιν νά ὑποδεχθῶμεν Ὑμᾶς εἰς τάς ταπεινάς αὐλάς τοῦ Πρωτοκλήτου φωτίζει τάς ἡμέρας ἡμῶν καί κινεῖ τό πνεῦμα εἰς συντομωτέραν προσευχήν ὑπέρ Ὑμῶν, ὑπέρ τῆς ἐν Ρώμῃ “ἐκλεκτῆς κυρίας” καί τῶν τέκνων αὐτῆς (πρβλ. Ἰωάν. β´,1) καί ὑπέρ τοῦ κοινοῦ τῆς Ἐκκλησίας συμφέροντος». Δυστυχῶς, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος δέν λαμβάνει ὑπόψη του τίς ἀντιδράσεις τῶν ᾽Ορθοδόξων. Δέν ἀλλάζει τούς στόχους του. Παραμένει σταθερός στό ὅραμα τῆς πάντων ενώσεως ή εκριβέστερα της ενώσεως  με όλους τους αιρετικούς.

ΟΤΙ ΗΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ (Γ΄ ΜΕΡΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Χαμένη καθώς τριγυρνούσα μέσα στους δρόμους πέρασα το πρώτο κύμα, τον πρώτο πειρασμό. Τότε δεν ήξερα πως θα ακολουθούσαν κι άλλοι. Ξεκίνησε σαν μια επίμονη φωνή. Την έδιωχνα, ερχόταν πάλι. 
-Καλά να πάθεις! Τι δουλειά είχες εσύ μ' αυτόν; Τι ζήταγες στο σπίτι του Φαρισαίου; Κάνεις λάθη! Έκανες ένα ακόμα. Το μεγαλύτερο ίσως. Γιατί δεν γυρίζεις πίσω; Είσαι πόρνη. Φαντάστηκες πως με τα νομίσματά σου θα ξεπληρώσεις το βίο σου; 
Κι εκείνος που πίστεψες ποιος ήταν; 
Ένας αγύρτης! 
Ένας χαμένος! Σε λίγο θα χάσει τη ζωή του. Κι εσύ; Εσύ τι θα κάνεις; Πάλι με τους χαμένους; Είχες κάτι. Μια σταθερή δουλειά. Εντάξει όχι την καλύτερη. Εντάξει, εντάξει τη χειρότερη. Αλλά τώρα, τι έχεις; 
Τώρα δεν έχεις τίποτε. 
Τα έχασες όλα. 
Βούιζαν οι φωνές σα σφήκες μέσα στο κεφάλι μου, τόσο δυνατά, τόσο επίμονα που άρχισα ασυναίσθητα να κουνάω τα χέρια, να κουνάω το κεφάλι για να τις διώξω. 
Έκλαιγα. Τα μάτια μου πλημμύριζαν δάκρυα με μια ένταση που ποτέ δεν είχα ξαναζήσει. Πονούσα. 
Τον αγαπούσα και θα τα περνούσα όλα αγόγγυστα για χάρη του φτάνει μόνο να είχα τη βεβαιότητα της ύπαρξής του. 
Σε λίγο λυγμοί ανατάραζαν το κορμί μου ολάκερο, ένιωθα να συντρίβομαι από το πελώριο “γιατί” που μου εξακόντιζε κείνος που μου ψιθύριζε -λάθος που κραύγαζε και κάγχαζε και επαιρόταν μέσα στο μυαλό μου. 
Ήθελα να φωνάξω μα ήταν ξημέρωμα. Θα με μάζευε η περίπολος κι εγώ θα χανα οριστικά την ελπίδα να τον ξαναδώ. Δάγκωσα τα χείλη με δύναμη και μούγκρισα από τον πόνο ως τα κατάβαθά μου. Όχι από τον πόνο των χειλιών. Από τον άλλο... 
Ύστερα σωριάστηκα στο χώμα, υγρό από την πρωινή πάχνη, μη θέλοντας να συνεχίσω τη ζωή μου. Τότε τον άκουσα ξανά. 
¨Η αγάπη σου είναι το κλειδί σου” ξανά 'πε. 
Τον είδα να χαμογελά και να χάνεται μέσα στην αχλύ του πρωινού, εκείνου του πρωινού, παραμονή Πάσχα. 
Έξω από την αυλή του πραιτωρίου στάθηκα με τις ώρες. Δεν με ένοιαζε το να μη μπω μέσα. Σιγά το μίασμα. Τι σημασία είχε πια το Πάσχα; Έχανα ό,τι είχα και μια γιορτή θα με έκανε να σταματήσω; Μα οι άλλοι; 
Α! Οι άλλοι έμειναν απέξω. Ήτανε μίασμα λέει να μπουν μέσα στο πραιτώριο, να βρεθούν μαζί με τους Ρωμαίους παραμονή τέτοιας γιορτής. 
Μα την πίστη μου είμαστε περίεργος λαός. 
Μας νοιάζει το Πάσχα και το Σάββατο, μετράμε τα βήματά μας και το μήκος του φορέματός μας και σκοτώνουμε αλύπητα ό,τι πιο ευγενικό έβγαλε η φυλή μας. 
Δεν τρώμε χοιρινά, μα τρέχουμε να κυλιστούμε σα γουρούνια στα κρεβάτια του αγορασμένου έρωτα. 

Είμαστε ικανοί να σταματήσουμε την άνοιξη αν τύχει κι έρθει λάθος μέρα. 
Είμαστε ξεχωριστοί, τάχα, και μας αξίζει κάθε εύνοια του ουρανού μόνο και μόνο γιατί το λέει το αίμα μας. 
Κουνάμε στον αγέρα το όνομα του Μωυσή και του Αβραάμ για να ξορκίσουμε κάθε υποψία ότι μοιάζουμε με τους υπόλοιπους ανθρώπους. 
Δουλωθήκαμε στους Ρωμαίους και περιμένουμε πάντα ένα βασιλιά για να μας σώσει. Κι ωστόσο οι άρχοντές μας γίνανε ένα με τους κατακτητές. 
Πίνουν και τρώνε μαζί -δεν εννοώ φυσικά πως κάθονται στο ίδιο τραπέζι, όχι- απλά τρώνε και πίνουνε μαζί το αίμα του λαού. 
Κι ο λαός; Ο λαός καταπίνει ό,τι του σερβίρουν. Του αρέσει το δόλωμα του “ξεχωριστού”. Τσιμπάει πάντα. Είμαστε λέει ξεχωριστοί. Εγώ βέβαια στο επάγγελμά μου πάντα τους ξεχωρίζω τους συμπατριώτες μου πελάτες... 
.......................................................................................................................................................... 
Όπως απλώνει το λάδι πάνω στο νερό της θάλασσας. Έτσι άπλωσε στο πλήθος που μαζεύτηκε έξω από το πραιτώριο το μίσος κι η κακία. Δεν χρειάστηκαν πάνω από πεντέξι ακροβολισμένους φαρισαίους για να απλωθεί το δηλητήριο. Κοίταγα το πρόσωπο μιας μεσόκοπης γυναίκας πως άλλαξε σιγά-σιγά. 
Όταν ήρθε ήταν κουρασμένη, ξενυχτισμένη. Φαινόταν καθαρά πως την τραβούσε μια περιέργεια. Μια περιέργεια σχεδόν παθολογική που έχουμε όλοι μας σαν πρόκειται να δούμε να αλλάζει η μοίρα ενός ανθρώπου προς το χειρότερο. Ένας πελάτης μου, Έλληνας, που του άρεσε να μου κάνει μάθημα κάθε φορά που ερχότανε μαζί μου (ίσως να νόμιζε πως έτσι ησύχαζε λίγο τις ενοχές του) έλεγε πως κι ο δικός του λαός είχε αυτό το ενδιαφέρον. 
Είδα εκείνη τη γυναίκα να ξυπνά σιγά σιγά, το πρόσωπό της να χάνει την περιέργεια που μεταβαλλόταν σε μίσος. Σε λίγο με στριγγή φωνή κραύγαζε: “Πάρτον, πάρτον και σταύρωσέ τον”. Το πλήθος την ακολούθησε και σε λίγο το ρυθμικό “πάρτον-πάρτον” έμοιαζε με τον ήχο των καρφιών που καρφώνονταν στα χέρια και τα πόδια εκείνου. 
Την έβλεπα να φωνάζει και μόλο που δεν την ήξερα πίστευα πως κάπου την έχω ξαναδεί. Και τότε... Τότε θυμήθηκα! Τι βάσανο είναι στον άνθρωπο η μνήμη! Ήταν εκείνη η ίδια γυναίκα.... Στάθηκα δίπλα της και ψιθύρισα: “Ωσανά, ωσανά υιός Δαυίδ”! 
Πώς άκουσε τη φωνή μου; Θα ταν η ψυχή της που την ακούμπησε στα αυτιά της. Με κοίταξε με βλέμμα τρομαγμένο. Ύστερα πήρε δύναμη από τα “άρον, άρον” που άκουγε γύρω της. Με κοίταξε μ' οργή. 
“Οι άνθρωποι κάνουν λάθη, είπε. Καλό είναι που το καταλάβαμε. Που καταλάβαμε την αλήθεια!” 

Εγώ την αλήθεια την έβλεπα μπροστά μου. 
Στεκόταν εκεί στο μπαλκόνι του Πιλάτου. Ματωμένος, με το χιτώνα να χει κολλήσει πάνω στο κορμί, με το μέτωπο γεμάτο πηγμένα αίματα, με δυο μάτια γεμάτα πόνο αλλά και βεβαιότητα. Κρατούσε το κορμί τεντωμένο με την αρχοντιά ενός πρίγκιπα κι ωστόσο είχε το βλέμμα του στοργικού πατέρα. Μας κοίταζε όπως ένας πατέρας κοιτάζει ένα παιδί που ατακτεί, που δεν ξέρει τι ζητά. 

Ήταν εκεί, θύμα της κακίας μας και μαζί ελεγκτής μας. 

Ήταν υπέροχος και άθλιος, ήταν αξιολύπητος κι αξιοζήλευτος. 

Ήταν άνθρωπος στην ομορφιά και στην κατάντια του. 

Αλεξανδρεύς 
Αναρτήθηκε από Αναστάσιος  
Ετικέτες Αλεξανδρεύς 

Η Ευρώπη με τα ξύλινα πόδια -- του Ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Μαζεύτηκαν στη Λέβο για τους λαθροπρόσφυγες, επανέλαβαν το γνωστό ευχολόγιο περί ειρήνης, αλλά τσιμουδιά για την "ταμπακιέρα", κατά τη λαϊκή έκφραση. Δηλαδή, πώς στην ευχή μας προέκυψε αυτό το "τσουνάμι" με τους λαθροπρόσφυγες του Ισλάμ ; Αυτή τη σφαγή που ξεκίνησε από το Ιράκ, επεκτάθηκε στις Μεσογειακές ακτές της Αφρικής και τώρα μαίνεται στη Συρία.

Απέφυγαν να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα της αλήθειας. Και ποια είναι αυτή ; Ότι η ενεργειακά φτωχή Ευρώπη των Γερμανών και των Γάλλων, ...

( σημ. Μήπως υπάρχει κάποια γερμανική, γαλλική, ιταλική ή άλλη χώρα της Ευρώπης, που να έχει αποκλειστικά δικαιώματα εξόρυξης υδρογονανθράκων, όπως οι πανίσχυρες Shell, BP και Gazprom ; )

... γνωρίζοντας τον υποθαλάσσιο πλούτο του Αιγαίου, μας γονατίζει οικονομικά, προκειμένου να λύση το δικό της ενεργειακό πρόβλημα. Δηλαδή, την εξάρτησή της από τον αμερικανοβρετανικό κολοσσό της Shell και της BP, όπως και της Ρωσίας.

Η Ευρώπη των λαών του ευρώ στέκεται πάνω σε ξύλινα πόδια - ορθοπεδικές προσθήκες, που της φόρεσαν οι αγγλοαμερικανοί μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και επί του παρόντος, οι ... μεταμοσχεύσεις άκρων δεν στέφονται με επιτυχία. 
Ο ασθενής είναι καταδικασμένος ή να πεθάνει, ή να συνεχίσει να ζει με τις προσθήκες και τα δεκανίκια.

Ας καθήσει λοιπόν φρόνιμα, διότι ο αναμενόμενος "μεσσίας" της ειρήνης και της δικαιοσύνης δεν αστειεύεται. Έχει στα χέρια του το χρυσό μηχάνημα, που κόβει δολάρια, και με αυτό αγοράζει όπου γης, την ελευθερία, τη δημοκρατία και τον αντιφασισμό. Οι στρατιές των ανέργων είναι έτοιμες να θυσιαστούν γι΄ αυτά και διόλου δεν ενδιαφέρονται για αγαπητικά κελεύσματα, σαν αυτά που ακούστηκαν και πράχθηκαν στη Λέσβο, από τον Πάπα Φραγκίσκο, τον οικουμενικό συνεργάτη του Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τον υποτακτικό Αρχιεπίσκοπο Ελλάδος Ιερώνυμο και τον οραματιστή μιας άλλης Ευρώπης, τον "τσεγκεβαριστή" Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Τσίπρα..

http://kyprianoscy.blogspot.ca/