ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ : Προς τον Παναγιώτατον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαίον -- του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Παναγιώτατε,                                                                                                                                 
Ως φύλακας και φρουρός της Ορθοδόξου επάλξεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου, είναι αληθές ότι έχετε δώσει στο παρελθόν, σε πολλές περιπτώσεις, αποδείξεις υπομονής και καρτερίας, παραμένοντας σ΄ ένα εχθρικό περιβάλλον, εκτεθειμένο συνεχώς στις απειλητικές προκλήσεις και καταστροφικές συμπεριφορές παντός είδους «γκρίζων λύκων»!                                           
Εξάλλου, όσες δοκιμασίες, ταλαιπωρίες, κινδύνους και ταπεινώσεις, επέπρωτο να υποστήτε, παραμένοντας εδραίος και αμετακίνητος στην κορυφαία αυτή έπαλξη της Ορθοδοξίας, σας απέδειξαν ισχυρό άνδρα, ικανό πυλωρό των συμφερόντων και των δικαίων του Πατριαρχείου!                                                                   
Πλην, όμως, σήμερα, εκ των πραγμάτων βεβαιώνεται το γεγονός, ότι οι αντίξοες αυτές και απειλητικές, για την ύπαρξη της επάλξεως αυτής, του Πατριαρχείου, δυσμενείς περιστάσεις, σας εκούρασαν και σας κατεπόνησαν ψυχικώς, σας έθλιψαν και μάλιστα σας απογοήτευσαν στο βαθμό ενός προβληματισμού, υπαρξιακού πλέον αδιεξόδου!                                                                                                     
Φαίνεται ότι, κάποια στιγμή, θα κλονίσθηκε η υπομονή σας και θα κάμφθηκε η αντίστασή σας, κατά των εχθρικών διαθέσεων και πράξεων του περιβάλλοντος, στο οποίο διαβιώνετε και λόγω της κοπώσεως αυτής θα οδηγηθήκατε στην τελική σας σκέψη, ότι το μέλλον του οικουμενικού σας πατριαρχικού κύρους, προδιαγράφεται σκοτεινό και αβέβαιο!    

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 26 Απριλίου 2016

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ, Των Δέκα Παρθένων. Βασιλέως ιερομάρτυρος, επισκόπου Αμασείας, Γλαφύρας, Ιούστας και Νέστορος των οσίων.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Βασιλεὺς ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Λικινίου (307 – 323 μ.Χ.) καὶ ἦταν Ἐπίσκοπος τῆς Ἀμασείας τοῦ Πόντου. Ὁ Ἐπίσκοπος Βασιλεὺς διακρινόταν γιὰ τὸν ζῆλο του ὑπὲρ τῆς πίστεως καὶ τὴν ἀκοίμητη δραστηριότητα στὴν ἐπιτέλεση τῶν καθηκόντων του. Ἐπειδὴ παντοῦ ὑπῆρχαν καὶ πλάνες καὶ κίνδυνοι, ἔσπευδε παντοῦ καὶ ὁ ἴδιος κηρύττοντας, συμβουλεύοντας, παρηγορώντας, ἐνισχύοντας, στηρίζοντας, ἐλκύοντας, πυκνώνοντας καὶ ἐγκαρδιώνοντας τὶς Χριστιανικὲς τάξεις καὶ ἀναδεικνύοντας αὐτὲς ὅσο τὸ δυνατὸν ἰσχυρότερες πνευματικὰ ἔναντι τοῦ εἰδωλολατρικοῦ κόσμου.
Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ἄρχοντες τῶν εἰδωλολατρῶν, ἔτρεφαν ἐναντίον του σφοδρὴ ἔχθρα. Καὶ ὅταν ὁ Λικίνιος, τὸ ἔτος 322 μ.Χ., προέβη στὰ δυσμενὴ καὶ διωκτικὰ μέτρα ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, κατήγγειλαν πρὸς αὐτὸν τὸν Ἐπίσκοπο Ἀμασείας, Βασιλέα.

Λυτρωτική Πορεία -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Η χαρά και ο πόνος, το γέλιο και το δάκρυ, η ευφροσύνη και η οδύνη χαρακτηρίζουν δύο καταστάσεις εντελώς αντίθετες, αλλά και αδιάρρηκτα συνδεδεμένες μέσα στην καθημερινή μας ζωή. Αποτελούν τις δύο όψεις του αυτού νομίσματος. Και θα ήταν άκριτο αλλά και αδύνατο να εξαλείψουμε ή έστω να παραβλέψουμε την μία από από αυτές τις δύο όψεις, διότι θα καπηλεύαμε έτσι το νόμισμα, θα αχρηστεύαμε την ζωή.       Επιφανείς και άσημοι, σοφοί και απλοϊκοί, άγιοι και άγριοι γεύονται αναπόφευκτα και τον πόνο και την χαρά. Ακόμη και ο θεάνθρωπος Κύριός μας υποτάχθηκε σ΄ αυτή την πραγματικότητα. Η ζωή του, που φανερώνεται στον κόσμο με την ταπείνωση της ενανθρωπήσεως του Θεού και καταλήγει στην δόξα της αφθαρτοποιήσεως του φθαρτού σώματος και της αθανατοποιήσεως του θνητού ανθρώπου, σηματοδοτείται από τον σταυρό και την δόξα και περνά από το Πάθος στην Ανάστασι.  

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΠΡΑΞIΣ ΤΟΥ 1928 ΚΑΙ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ -- Τοῦ κ. Νικολάου Γ. Σαββοπούλου, θεολόγου

Οι νικηφόροι Βαλκανικοὶ πόλεμοι τοῦ 1912, ἐνῶ ἐπεξέτειναν τὰ ὅρια τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους (πολιτείας), δυστυχῶς ὅμως δὲν ηὔξησαν τὰ ὅρια τοῦ Αὐτοκεφάλου τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καὶ τοῦτο κατὰ παράβασιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ποὺ θεσπίζουν: «Τὰ ἐκκλησιαστικὰ ταῖς πολιτικαῖς ἐπικρατείαις καὶ διοικήσεσι, συμμεταβάλλεσθαι εἴωθεν». Τὸ Φανάρι δηλαδή, ἐνῶ ἄλλοτε περιφρονεῖ καὶ καταπατεῖ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, στὴν περίπτωσιν αὐτήν, ὑπεράνω τοῦ Ἱεροῦ Κανόνος θέτει μία ἐφήμερη ἀντικανονικὴ πατριαρχικὴν πρᾶξιν, ἡ ὁποία βέβαια ἦταν ἡ συνέπεια τοῦ Ἑλλαδικοῦ Νόμου 361/1928 ἐπὶ Ἐλ. Βενιζέλου διὰ τὴν διευθέτησιν τοπικιστικῶν σκοπιμοτήτων. Ἕνα ζήτημα, ποὺ ἦταν «παγωμένο» καὶ συνεπῶς ξεχασμένο γιὰ ὀγδόντα καὶ πλέον χρόνια, πρὸς ὄφελος τῶν Σκοπίων καὶ τῆς προπαγάνδας των, ἦλθε στὴν ἐπικαιρότητα ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως (2004). Ἀνάγκασε τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ διακηρύξη τὴν ἀντικανονικὴν αὐτὴν πρᾶξιν ὅτι ἰσχύει, καὶ νὰ τὴν ὑπογράψει πρὸς ἀγαλλίασιν τῶν Σκοπίων. «Γιὰ τὴν τιμὴν τῶν ὅπλων» μόνος, ποὺ δὲν τὴν ὑπέγραψεν εἶναι Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. κ. Ἀμβρόσιος (βλ. http://mkka.blogspot. com/2009/01/blog–post_22.html). Ἂν ὑπογραφὴ αὐτῆς τῆς πράξεως ἱκανοποίησε τὴν ὄρεξιν τῶν Σκοπίων, ὑπεύθυνοι, εἶναι ὅσοι προκάλεσαν τὴν Ἀπόφασιν καὶ ὅσοι τὴν ὑπέγραψαν. Τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος (ἄρθρο 3) ἀναφέρει: «Τόσο Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὅσο καὶ οἱ ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τηροῦν «ἀπαρασαλεύτως» τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας καὶ τὰς Ἱερὰς Παραδόσεις». Δυστυχῶς ὅμως, αὐτὸ δὲν ἀληθεύει σήμερα. Ἐπίσημοι καταφρονητικαὶ δηλώσεις ἀρχιερέων καὶ θεολόγων περὶ τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ὠδήγησαν εἰς ὑποτίμησιν τοῦ κύρους καὶ τῆς ἀξίας αὐτῶν εἰς τὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας. Πρωτοπόρος ὁ Πατριάρχης Κων/λεως, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο ποδοπατεῖ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας καὶ τὰς Παραδόσεις, ἀλλὰ εἰσηγεῖται τὴν τροποποίησίν των εἰς τὴν διδακτορικὴ διατριβή του (περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων). Δὲν ὑπάρχει θέμα τροποποιήσεως ἢ καταργήσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἀλλὰ ἀναγνωρίσεως, ἀνανεώσεως τοῦ κύρους καὶ ἐπιγνώσεως τῆς ἰσχύος αὐτῶν καὶ ἐφαρμογῆς αὐτῶν. Ἄλλως θὰ ἔχουμε ἐξ ἡμισείας εὐσέβεια, ὡς ὁ Πατριάρχης Κων/λεως κ. Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος ἐδήλωσε: Οἱ ἱεροὶ κανόνες, ποὺ χώριζαν ὡς τώρα τοὺς Ὀρθοδόξους ἀπὸ τοὺς παπικούς, εἶναι τὰ «Τείχη τοῦ Αἴσχους» (περιοδικό Επίσκεψις , 29 Ιουνίου 1989).

Ορθοδοξία και Παπισμός -- του Αθανασίου Σακαρέλλου θεολόγου

Συμπληρώθηκαν φέτος χίλια χρόνια ἀπὸ τὸ 1009, ποὺ συντελέστηκε τὸ λεγόμενο «σχίσμα τῶν Ἐκκλησιῶν». Οἱ Φράγκοι τὸ 1009 κατάκτησαν τὸ πρωτόθρονο Πατριαρχεῖο τῆς Ρώμης. Ἔδιωξαν τὸν τελευταῖο Ὀρθόδοξο Ρωμαῖο πάπα, τὸν Ἰωάννη 18ο, καὶ ἀνέβασαν στὸν παπικὸ θρόνο τὸν Φραγκόφιλο Σέργιο 4ο, ποὺ δέχονταν τὸ «Φιλιόκβε». Οἱ Φράγκοι εἶχαν ἤδη καταδικασθῆ ὡς αἱρετικοὶ ἀπὸ τὴν Ὄγδοη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τοῦ 879, ἐπὶ Μεγάλου Φωτίου. Αἰτία ἦταν ἡ αἵρεση τοῦ «Φιλιόκβε», ποὺ ἄρχισαν οἱ Φράγκοι νὰ κηρύττουν ἀπὸ τὸν 7ο αἰώνα. Ὁ πάπας Παῦλος 6ος καὶ ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας συμφώνησαν καὶ ὑπόγραψαν τὸ 1965 τὴν «Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν», τὴν ὁποία ἀπέκρυψαν ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους. Ἔκτοτε ἡ ἕνωση αὐτὴ ὑλοποιεῖται μὲ ἀργοὺς ρυθμούς, γιὰ νὰ μὴ ὑπάρξουν ἀνεπιθύμητες ἀντιδράσεις. Εὔλογα, λοιπόν, μπορεῖ νὰ τεθεῖ τὸ ἐρώτημα. Γεφυρώθηκαν οἱ διαφορὲς μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ; Καὶ ποιὲς εἶναι οἱ διαφορὲς αὐτές; Ἡ κατεστημένη ἄποψη εἶναι, ὅτι οἱ διαφορὲς εἶναι τὸ «Φιλιόκβε», τὸ «Πρωτεῖο», τὸ «ἀλάθητο» τοῦ Πάπα καὶ μερικὲς ἄλλες. Βεβαίως, οἱ πιὸ πάνω διαφορὲς εἶναι σημαντικές. Ὅμως, ὑπάρχει κάποια ἄλλη οὐσιαστικώτερη διαφορά, ἀπὸ τὴν ὁποία πηγάζουν οἱ περισσότερες ἄλλες διαφορὲς μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ. Αὐτὴ ἡ σημαντικώτατη διαφορὰ ἐπισημαίνεται στὸ ἄρθρο αὐτό.

Με απόλυτη επιτυχία διεξήχθη η άσκηση "Ελληνόψυχος Πομάκος 2016"

Με απόλυτη επιτυχία διεξήχθη η άσκηση "Ελληνόψυχος Πομάκος 2016" των Εφέδρων Καταδρομέων του συλλόγου  "Ιερός Λόχος 2012 Έφεδροι και Φίλοι των Ειδικών Δυνάμεων" στην ευρύτερη περιοχή της Ξάνθης, το διάστημα 23 και 24 Απριλίου.

Διαβάστε το σενάριο της άσκησης και δείτε φωτογραφίες και βίντεο:

Ηθική παρακμή. Περίπου οι μισές ελληνίδες είναι φόνισσες....

Γράφει ο Θάνος
Η είδηση: Τέσσερις στις δέκα Ελληνίδες έχουν κάνει τουλάχιστον μια άμβλωση, αναλογία που φέρνει την Ελλάδα στις υψηλότερες θέσεις αμβλώσεων στην Ευρώπη. 



Είναι απίστευτο αλλά πραγματικά περίπου οι μισές ελληνίδες είναι φόνισσες και εκατοντάδες χιλιάδες ελληνόπουλα κάθε χρόνο καταλήγουν στον σύγχρονο Καιάδα....