Αρχιμανδρίτης Ευθύμιος Χαραλαμπίδης : Μητροπολίτα Σύρου κ. Δωρόθεε, από τούδε και εις το εξής παύω το μνημόσυνον του ονόματός σας...

Εν Άνδρω
και εν τη Ιερά Μονή
Αγίου Νικολάου
Ιούλιος 2014
 
 Σεβασμιώτατε,
Μετά λύπης επληροφορήθην και είδον στο ντοκουμέντο-video την συμμετοχή σας στην χειροτονία του αιρετικού παπικού Πέτρου Στεφάνου την 2αν Ιουλίου του 2014 εις την Σύρον, εν τη οποία εκφωνήσατε επαίσχυντον και αντορθόδοξον λόγον.
Μεταξύ άλλων αναφέρατε ότι συμμετείχατε ως εκπρόσωπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σύρου. Ειλικρινώς δεν γνωρίζομε ποίος σας έδωσε αυτό το δικαίωμα να μας εκπροσωπείτε σε χειροτονίες αιρετικών και μάλιστα των μεγαλύτερων και χειρότερων ανά τους αιώνας, των προξενησάντων δε το μεγαλύτερο κακό εις την Ορθοδοξίαν.
Η όλη προσφώνησίς σας ήτο ως να απευθύνετο εις ορθόδοξο και όχι εις αιρετικό επίσκοπο, δι’ αυτό τον συνεχάρητε, τον ονομάσατε αδελφό σας, συνοδοιπόρο, του προσφέρατε αρχιερατική μίτρα κι αναφωνήσατε προς τιμήν του το «Άξιος»! 
Επ’ αφορμή των γεγονότων τούτων θεωρούμεν ότι τόσον το περιεχόμενον του ως άνω λόγου όσον και μόνον η παρουσία σας εκεί, πλήττουν το καθαρόν και ορθόδοξον φρόνημα της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας μας και επί πλέον θέτουν σε κίνδυνο την σωτηρίαν των ψυχών μας, καθώς εδιδάχθημεν από το Ιερόν Πηδάλιον, τους ιερούς και αποστολικούς Κανόνας, τους Αγίους Θεοφόρους Πατέρας ημών και τον Οσιώτατον Γέροντά μου, καθ’ όσον με την όλη στάση και συμπεριφορά σας αναγνωρίζετε τους Παπικούς ως Ορθοδόξους και συμποιμαίνετε μετ’ αυτών την "Εκκλησίαν του Χριστού". Ως εκ τούτου μεταθέσατε τον εαυτό σας από την ορθόδοξο παράταξη του Κυρίου εις χώρον των αιρετικών.

Δι’ αυτό έχει απόλυτον εφαρμογήν εις υμάς ο λόγος του Χρυσορρήμονος πατρός ημών «ο τοις εχθροίς του βασιλέως συμφιλιάζων, ου δύναται του βασιλέως φίλος είναι, αλλ’ ουδέ ζωής αξιούται, αλλά συν τοις εχθροίς απολείται». Εσείς βεβαίως υπερβήκατε πολύ το να συμφιλιάζετε απλώς και μόνον μετά των εχθρών του Βασιλέως Χριστού, εφ’ όσον προβήκατε και εις την αναγνώρισή των ως επισκόπων, ως αδελφή Εκκλησία και αναφωνήσατε και το «Άξιος».
Ούτως φρονούμε απόλυτα ότι ζούμε σε κοσμογονικούς, προδοτικούς και εσχάτους καιρούς, κατά τους οποίους αναδεικνύονται αλωτικά σχέδια των Εβραίων Σιωνιστών και της μασωνίας εις βάρος της Αγίας και αμωμήτου ορθοδόξου ημών Πίστεως και μετά μεγίστης λύπης μου, η προδοσία και τα σκάνδαλα προέρχονται κυρίως από "ορθοδόξους"–λατινόφρονας επισκόπους.
Έντιμον είναι και πρέπον να πληροφορήσωμεν υμάς, διά τους προαναφερθέντας λόγους, ότι από τούδε και εις το εξής παύω το μνημόσυνον του ονόματός σας, άχρι καιρού, εφαρμόζοντας τον ΙΕ΄ Ιερόν Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου και τον ΛΑ΄ των Αγ. Αποστόλων καθώς και όλη την αγιοπνευματική διδασκαλία, η οποία προτρέπει την άμεσο εκκλησιαστική απομάκρυνση από τους αιρετικούς ποιμένας. Θεωρώ ότι με την όλη στάση σας ακολουθείτε την παναίρεση του Οικουμενισμού, η οποία συμπλέει άριστα με όλα τα συστήματα της Ν. Εποχής και της Παγκοσμιοποιήσεως, αμνηστεύει δε όλες τις αιρέσεις και τους αιρετικούς και τους εξισώνει με την Ορθοδοξία.
Απαιτείται λοιπόν μεγάλη προσοχή και εγρήγορση από όλους μας. Κλήρο και λαό. Εις τα θέματα της Πίστεως, δεν επιτρέπεται να γίνεται οποιαδήποτε υποχώρησις ή συμβιβασμός. Να μην παρεκκλίνουμε έστω και κατά το ελάχιστο από της χρυσής των Πατέρων γραμμής, ομοφώνως βοώντων: «Ου χωρεί συγκατάβασις εις τα της Πίστεως».
Γι’ αυτό και είναι φανερό το χρέος μας. Στην περίοδο αυτή, να μείνουμε πιστοί στην Αγία Ορθοδοξία μας. Να μην επηρεαζόμαστε από τις εντυπωσιακές εκδηλώσεις. Εν όσω οι ετερόδοξοι δεν απαρνούνται τις πλάνες τους, καμμία απολύτως εκκλησιαστική επικοινωνία η συνεργασία δεν μπορούμε να έχουμε μετ’ αυτών.
Η προτροπή του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού να φεύγουμε μακριά από τους προδότες της Πίστεως, όπως φεύγουμε μακριά από τα φίδια, είναι περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε επίκαιρη: «Φευκτέον αυτούς ως φεύγει τις από όφεως» και «Άπαντες οι της Εκκλησίας διδάσκαλοι, πάσαι αι σύνοδοι και πάσαι αι θείαι γραφαί φεύγειν τους ετερόφρονας παραινούσι και της αυτών κοινωνίας διίστασθαι» (Τα ευρισκόμενα άπαντα, Τομ. Α΄. σελ. 424).

Διατελών ευχόμενος όπως η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος οδηγήση υμάς εις οδόν μετανοίας και σωτηρίας, επιστρέψη δε εις την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν.

† Αρχιμανδρίτης Ευθύμιος Χαραλαμπίδης

Πανορθόδοξος ἐπισφράγισις τῆς παναιρετικῆς ἐγκυκλίου τοῦ 1920 -- Γράφει ὁ κ. Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος, Θεολόγος

Ἡ Σύναξη Προκαθηµένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὴ Γενεύη (22- 28 Ἰανουαρίου 2016) ἀπεκάλυψε τὸ φρόνηµα σχεδὸν ὅλων τῶν Προκαθηµένων καὶ τὸν «θρυµµατισµένο φωτισµὸ τῆς Ἱερωσύνης» των, κατὰ τὸν Ἅγιο Μάξιµο τὸν Ὁµολογητή*. Μὲ τὸ ἄρθρο 6 τοῦ κειµένου «Ἀπόφασις σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν χριστιανικὸ κόσµο» κατοχυρώνεται ἡ κακοδοξία περὶ «διηρηµένης Ἐκκλησίας». Ἀναφέρει: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τὴν ἱστορικὴν ὕπαρξιν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ὁµολογιῶν..». Τὸ ἄρθρο 6 ταυτίζεται µὲ τὴν παναιρετικὴ Ἐγκύκλιο τοῦ 1920 τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως (ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ) ποὺ ἀναφέρει: «Ἡ παραδοχὴ ἑνιαίου ἡµερολογίου πρὸς ταυτόχρονον ἑορτασµὸν ὑπὸ πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν» τῶν µεγάλων χριστιανικῶν ἑορτῶν» (θέµα α). Ἀκυρώνει τὸ ἄρθρο 7 τοῦ Συµβόλου τῆς Πίστεως περὶ Μιᾶς Ἁγίας Κα- θολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Στὸ ἄρθρο (Ζ) τῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920 ἀλλοιώνεται ἡ ἀλήθεια τῶν δογµάτων καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις «διὰ τῆς ἀπαθοῦς καὶ ἐπὶ τὸ ἱστορικότερον ἐξετάσεως τῶν δογµατικῶν διαφορῶν ἀπὸ τῆς ἕδρας καὶ ἐν ταῖς συγγραφαῖς». Τὰ δύο ἄρθρα τῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920, τῆς ὁποίας οἱ ἀποφάσεις προκάλεσαν σχίσµα στὴν Ἐκκλησία τὸ 1924, ἀνατρέπουν ἐπιπλέον τὴν θεολογία περὶ Βαπτίσµατος καὶ τὴν Ἐκκλησιολογία τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Του αείμνηστου Ιωάννη Κορναράκη Καθ, Πανεπιστημίου Αθηνών:

...Το ερώτημα, όμως, που προκύπτει από το τελευταίο αυτό μέρος του κειμένου των ηγουμένων (του Αγίου Όρους) είναι: 

- Ποιος φωτισμός τους πληροφορεί ότι «οι μερικοί (έστω) πιστοί και ευλαβείς Ορθόδοξοι», υπερασπιστές των Ιερών Κανόνων και της πατερικής παραδόσεως, στην περίπτωση, που, ό μη γένοιτο, δημιουργηθεί σχίσμα, αυτοί θα πρέπει να αποκοπούν από το σώμα της Εκκλησίας; 
- Γιατί θέλουμε κάποιους και ευλαβείς και Ορθόδοξους, αλλά έξω από το σώμα της Εκκλησίας; Αν η Διοικούσα Εκκλησία εμμένει στις αιρέσεις, που καταδικάζουν οι Πατέρες και οι Ιεροί Κανόνες, και άρα, στην περίπτωση αυτή, δεν είναι πλέον Εκκλησία αλλά «εκκλησία», δεν θα πρέπει να αποκοπεί η αίρεση από την Εκκλησία; 
-Πως εννοούν άραγε την Εκκλησία οι κ.κ. Ηγούμενοι; Και αιρετική και Εκκλησία; Ποιος πρέπει να αποκοπεί; από ποιόν; 

Καθολική εκκλησία Οικουμενισμός

Ορθόδοξοι Ύμνοι από το Άγιον Όρος -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 17 Απριλίου 2016

Ε ΝΗΣΤΕΙΩΝ. Συμεών νεομάρτυρος του εν Περσίδι, Αδριανού μάρτυρος, Αγαπητού πάπα Ρώμης, Μακαρίου αρχιεπισκόπου Κορίνθου (1805).

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Συμεὼν ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν Σαβωρίου καὶ ἦταν προϊστάμενος τῶν Ἐκκλησιῶν Κτησιφῶντος καὶ Σαλὴκ (στὴ Σελευκεία).

Ὅταν εἶδε τὰ παράνομα ἔργα τῶν Περσῶν καὶ ἐπειδὴ δὲν ὑπέφερε τὶς διαταγές τους, ἔγραψε στὸν βασιλέα Σαβώριο ὅτι «ἐμεῖς εἴμαστε δοῦλοι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δὲν ἀνεχόμαστε νὰ σᾶς ὑποφέρουμε. Κάνε λοιπὸν αὐτὸ ποὺ θέλεις». Τότε ὁ Σαβώριος, ἀφοῦ ἔστειλε στρατιῶτες, τὸν συνέλαβε καὶ τὸν ὁδήγησε δέσμιο στὴ φυλακή.

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ :

Οἱ οἰκουμενιστές ἀνερυθριάστως καί ἀσυστόλως πάνω στό Ἱερό Σῶμα τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας, προβάλλουν καί στηρίζουν ὡς δῆθεν ἀληθῆ διδασκαλία της τόν σατανοκίνητο, μασονοκίνητο καί σιωνιστικό Οἰκουμενισμό. Τό σχέδιό τους, ὅμως, αὐτό ἔχει πρό πολλοῦ ἀποτύχει παταγωδῶς, ὅπως ἀποδεικνύεται ἐν τοῖς πράγμασι. Ἡ δεινή καί τραγική πραγματικότητα ἀποδεικνύει ὅτι ἡ Οἰκουμενιστική Κίνηση, μέ ἀποκλειστική εὐθύνη τῶν ἰδίων τῶν αἱρετικῶν καί ἑτεροδόξων ἀπό τή μιά, καί τῶν οἰκουμενιστῶν ἀπό τήν ἄλλη, εἶναι ἀλυσιτελής. Τό μόνο, πού ἐπιτυγχάνεται, εἶναι ἡ σύγχυση καί ὁ συγκρητισμός. Οἱ αἱρετικοί καί ἑτερόδοξοι διακρίνονται για τήν ἔλλειψη εἰλικρίνειας καί μετανοίας, ἐμμένοντες σατανικῶς στήν κακοδοξία.

Ἡ μέν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ συνεχίζει νά ἐμμένει στό παγκόσμιο πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ «Πάπα» τῆς Ρώμης, στή διασάλευση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἁγίας Τριάδος καί στήν ἄρνηση τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν κτιστή χάρη.

Ἡ δέ αἵρεση τοῦ Προτεσταντισμοῦ ἐμμένει κι αὐτή στήν εἰκονομαχία, στήν ἄρνηση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ μυστηρίου τῆς Ἀειπαρθένου Θεοτόκου. Οἱ «χειροτονίες» γυναικῶν στόν ἱερατικό καί ἐπισκοπικό βαθμό καί ἡ θεσμοθέτηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας στόν Προτεσταντικό κόσμο, πού ἀποτελεῖ ἀνατροπή τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί φυσιολογίας καί καθιερώνει μιά κίβδηλη ἀνθρωπολογία τήν κορωνίδα τῶν ἁμαρτιῶν, καθώς και ἡ ἀναγνώριση τῶν «γάμων» μεταξύ τῶν ὁμοφυλοφίλων, ἀποδεικνύουν ὅτι καθόλου δέν ἐπηρρεάστηκε ἀπό θεολογικούς διαλόγους, οὔτε πλησίασε ἡ αἵρεση καί ἡ ἑτεροδοξία πρός τήν ὀρθόδοξη κατεύθυνση, θεολογία καί ζωή.

Η ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ; ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ !! - ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=14&t=12235

Θερμή παράκληση του π. Νικολάου Μανώλη προς τον μητροπολίτη Φλωρίνης κ. Θεόκλητο [ΒΙΝΤΕΟ 2016].

Παπουλάκος : βαρειά καρδιά και δίψα για τ΄ αγαθά του κόσμου τούτου, έχουνε μόνο όσοι χάσανε απ΄ τα μάτια τους την εικόνα τουρανού.

Κι ακόμα μάθετε πως δεν είναι χρειαζούμενο να γίνετε πλούσιοι, γιατί ο πλούτος είναι πράμα περιττό, που πάει να πει πονηρό. Σας λέω ακόμα πως ο πλούτος είναι κρίμα, γιατί με τον ίσιο δρόμο του Χριστού κανένας δεν έγινε πλούσιος. Ή κάποιον αδίκησεν, ή όλους μαζί και για τούτο ο Χριστός λογαριάζει κριματισμένον τον πλούσιον και κλειστή γι΄ αυτόν τη βασιλεία των ουρανών. Μη ζητάτε λοιπόν το κρίμα και την ανομία για να φάτε πλουσιώτερα απ΄ τον διπλανό σας, να πιήτε και να χορτάστε, ή να ντυθήτε πιο πλούσια. Εγώ, ο πιο ανάξιος δούλος του Θεού, που μοιράζω ό,τι κι αν έχω και δεν νοιάζουμαι τι θα φάω την μέρα που ξημερώνει, ποτές δε μούλειψε το χρειαζούμενο ψωμί για να ζήσω και το νερό για να ποτιστώ. Κι΄ όταν ο Χριστιανός έχει αυτά τα δυό κι ένα κομμάτι ρούχο για να σκεπάσει τη γύμνια του και να προστατευτεί από το κρύο, το παραπάνω είναι το χάρισμα του σατανά. Χαρήτε λοιπόν τη φτώχεια σας και μην βαρυγγομάτε, γιατί βλάστημο στόμα, βαρειά καρδιά και δίψα για τ΄ αγαθά του κόσμου τούτου, έχουνε μόνο όσοι χάσανε απ΄ τα μάτια τους την εικόνα τουρανού.

Τοῦ Θεολόγου Δημητρίου Ἰ. Κάτσουρα:

Εἶναι ποτέ δυνατόν Ὀρθόδοξος Χριστιανός, εἴτε λαϊκός, εἴτε μοναχός, εἴτε Κληρικός νά ἀποδεχθῆ καί ἀναγνωρίση ὡς συνέχεια τῶν Ἁγίων Συνόδων τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὡς φωνή τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, Σύνοδο ἀποτελουμένη ἀπό δεδηλωμένους Οἰκουμενιστάς, δηλαδή αἱρετικούς, φιλοπαπιστάς, συγκρητιστές, κοινωνικούς πρός κατεγνωσμένες ἀρχαῖες  αἱρέσεις, ὅπως ὁ Μονοφυσιτισμός, διώκτας ὀρθοδόξων ἀγωνιστῶν ὑπέρ τῆς εὐσεβείας, καινοτόμους, ὑποστηρικτές τῆς Βαπτισματικῆς, συναφειακῆς καί μεταπατερικῆς Θεολογίας, καταφρονητές τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί ἀρνητές τῶν ἱερῶν παραδόσεων;

Ὑπόµνηµα διὰ τὴν ἀπόρριψιν τοῦ συνοδικοῦ κειµένου «σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσµον» -- Γράφει ὁ Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁµ. Καθ.Α.Π.Θ.

5ον

9. Προσθαφαιρέσεις καὶ ἀλλαγὲς στὸ συνοδικὸ κείµενο προσβάλλουν τὴν ἐκκλησιολογική µας ταυτότητα

Μετὰ τὴν ἐνδεικτικὴ καὶ δειγµατοληπτικὴ παρουσίαση τῆς ἀπόρριψης τοῦ Οἰκουµενισµοῦ, τὸν ὁποῖο, παρὰ ταῦτα ἐκβιαστικά, µὲ τὸ ζόρι, πάει νὰ ἀναγνωρίσει ἡ δῆθεν Ἁγία καὶ Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδος, καὶ µάλιστα ἀποκρύπτοντας καὶ καταργώντας τὸν τίτλο «Οἰκουµενικὴ Κίνηση», ὥστε νὰ µὴ πάρουν εἴδηση οὔτε οἱ ἱεράρχες οὔτε οἱ πιστοί, ἂς παρακολουθήσουµε καὶ τὶς ἄλλες σηµαντικὲς ἀπώλειες µὲ τὶς προσθαφαιρέσεις καὶ νοθεύσεις ποὺ ἔκανε ἡ Εἰδικὴ Ἐπιτροπὴ καὶ ἀποδέχθηκε ἡ Ε´ Προσυνοδικὴ Πανορθόδοξη ∆ιάσκεψη. Στὴν ἀρχὴ τοῦ ξεχωριστοῦ κειµένου «Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ Οἰκουµενικὴ Κίνησις», ποὺ τώρα συγχωνεύθηκε µὲ τὸ ἄλλο, στὴν πρώτη κιόλας παράγραφο ὑπῆρχε ἡ πανηγυρικὴ διακήρυξη ὅτι «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἐν τῇ βαθείᾳ πεποιθήσει καὶ ἐκκλησιαστικῇ αὐτοσυνειδησίᾳ ὅτι ἀποτελεῖ τὸν φορέα καὶ δίδει τὴν µαρτυρίαν τῆς πίστεως καὶ τῆς παραδόσεως τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἀκραδάντως πιστεύει ὅτι κατέχει κεντρικὴν θέσιν εἰς τὴν ὑπόθεσιν τῆς προωθήσεως τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν ἐντὸς τοῦ συγχρόνου κόσµου». Στὰ δύο σχετικὰ µὲ τὸν Οἰκουµενισµὸ κείµενα ἐκφραζόταν δύο φορὲς ἡ αὐτοσυνειδησία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅτι δηλαδὴ αὐτὴ εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία· στὸ κείµενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσµον» µὲ τὴν φράση «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὡς οὖσα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική, καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία» καὶ στὸ ἄλλο γιὰ τὴν Οἰκουµενικὴ Κίνηση ποὺ παραθέσαµε µὲ τὴν φράση «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐν τῇ βαθείᾳ πεποιθήσει καὶ ἐκκλησιαστικῇ αὐτοσυνειδησίᾳ ὅτι ἀποτελεῖ τὸν φορέα καὶ δίδει τὴν µαρτυρίαν τῆς πίστεως καὶ τῆς παραδόσεως τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας». ∆ὲν ἦταν καλύτερο, ἐµφαντικώτερο, ἀποτελεσµατικώτερο τὸ ὅτι δύο φορὲς σὲ δύο σχετικὰ µὲ τὸν Οἰκουµενισµὸ κείµενο, τονίζαµε τὴν ἐκκλησιολογική µας αὐτοσυνειδησία; Γιατί ἐνοχλήθηκαν οἱ νέοι οἰκουµενίζοντες συντάκτες, «διορθωτές» καί «βελτιωτές» καὶ ἔκοψαν τὴ µία, κολοβώνοντας καὶ κακοποιώντας τὰ προηγούµενα κείµενα;

Ακούει κανείς ; Η Κυρία Θεοτόκος : οι εχθροί εμού τε και του Υιού μου εις τα χώματα της Αγιοτόκου Λέσβου...

Τὸ πρόσωπον τῆς φεροµένης ὡς «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» Τοῦ κ. ∆ηµητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου

4ον.-Τελευταῖον

Παραβλέποντες τήν µᾶλλον ὑποτιµητική γιά ἕνα Συνοδικό Κείµενο πανορθοδόξου κύρους, ἀνωτέρω διατύπωσι, µόλις πού χρειάζεται νά ἐπισηµάνωµε ὅτι προφανῶς κανένα «σύστηµα» δέν ἀποτελεῖ διαχρονικῶς τόν ἔσχατο κριτή τῶν θεµάτων τῆς πίστεως. Ἡ αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἀλήθειά Της, ἡ ὁποία µπορεῖ νά ἐκφρασθῆ καί ἐν Συνόδῳ καί ἐκτός Συνόδου καί ὑποστηριζοµένη ὑπό τῆς πλειοψηφίας καί ὑπό τῆς µειοψηφίας, ἀκόµη καί ὑπό ἑνός µεµονωµένου προσώπου (Ἁγίου), κατά περίπτωσιν. Ὁ Συνοδικός θεσµός ἤ σύστηµα, ἀφ’ ἑαυτοῦ καί µαγικῷ τῷ τρόπῳ, δέν διασφαλίζει τίποτε καί δέν ἐγγυᾶται, ὁµοίως, τίποτε, ἄνευ τῶν ἀπαραιτήτων προϋποθέσεων. Καί τοῦτο, διότι, ὡς καλῶς γνωρίζουν οἱ ἐπαΐοντες τῆς ὀρθοδόξου Θεολογίας, ἡ Σύνοδος δέν ἀποτελεῖ στήν Ἐκκλησία ἕνα αὐτοτελῆ ἱδρυµατοποιηµένο θεσµό, ὁ ὁποῖος ἐκφράζει a priori ἀλαθήτως τήν Ἀλήθεια.