Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. -- Αποτειχισθέντος Μοναχού Αλυπίου. Αγιορείτου

Άνθη εκ των εορταστικών λόγων εις τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Εορτή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, μηνύματα σωτηρίας, υπόθεσις ευφροσύνης και χαράς! Πανήγυρις πανηγύρεων της ελπίδος ημών. Απεστάλη ο αρχάγγελος Γαβριήλ προς την Παρθένον Μαρία, μήνυμα παγκοσμίου σωτηρίας φέρων, απεστάλη στρατιώτης, βοών το μυστήριον του Βασιλέως, μυστήριον γνωριζόμενον πίστει, ουκ ερευνόμενον λογικώς αλλά ομολογούμενον και θεολογούμενον. Απεστάλη τον έκτον μήνα, από την σύλληψιν του Ιωάννου του Προδρόμου, προς παρθένον μνηστευμένην τω Ιωσήφ. Ο προφήτης Ησαϊας περί τούτου λέγει: «Δοθήσεται το εσφραγισμένο βιβλίον, ανδρί ειδότι γράμματα». Εσφραγισμένον βιβλίον την Παρθένον Μαρίαν λέγει. Από ποίους εδόθη; Από τους ιερείς. «Ανδρί ειδότι γράμματα» δηλαδή ο Ιωσήφ είχε γυναίκα και παιδιά, όστις λέγει κατά τον προφήτην: «Ου δύναμαι αναγνώναι» δηλαδή αδυνατώ να διαβάσω διότι είναι σφραγισμένο (κλειστό) τηρούμενον να γίνει κατοικητήριον Θεού. Ουκ είχε συζυγικές-σαρκικές σχέσεις ο Ιωσήφ με την Μαρία.                        
Ο Γαβριήλ μηνύει εις παρθένον Μαρία την σάρκωσιν του Θεού Λόγου, η οποία κατανοήσασα ότι εκ Πνεύματος Αγίου τούτο, δέχεται λέγουσα το: «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκ. α: 26- 38). 

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 7 Απριλίου 2016

Καλλιοπίου μάρτυρος, Γεωργίου επισκόπου Μυτιλήνης, Ρουφίνου του διακόνου και Ακυλίνης μαρτύρων.


Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Καλλιόπιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Πέργη τῆς Παμφυλίας καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.). Σὲ πολὺ μικρὴ ἡλικία ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα καὶ ἡ ἐνάρετη μητέρα του Θεόκλεια τὸν ἀνέθρεψε καὶ τὸν γαλούχησε μὲ τὰ νάματα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. Ἔτσι κατὰ τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν ὁ νεαρὸς Καλλιόπιος ὄχι μόνο δὲν φοβήθηκε, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἐμψύχωνε καὶ παρηγοροῦσε τοὺς ὀλιγόψυχους. Ἐνῷ ὁ διωγμὸς εἶχε κηρυχθεῖ, ὁ Ἅγιος ἀναχώρησε γιὰ τὴν Πομπηϊούπολη, ὅπου αὐτοβούλως παρουσιάσθηκε στὸν ἔπαρχο Μάξιμο, τὸν ὁποῖο ἔλεγξε γιὰ τὰ ἐγκλήματά του κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Ὀργισμένος ὁ ἔπαρχος διέταξε νὰ τὸν συλλάβουν, νὰ τὸν βασανίσουν καὶ νὰ τὸν κλείσουν στὴ φυλακή.

Καλώς έγραψε ο Πλάτων "η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως"

Αυτοκτονούμε!!!
Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2015
16.710.000 ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από εκτρώσεις!!!
Με το εθνικό έγκλημα της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων και μάλιστα με δαπάνες του κράτους, δια του Ν. 1609 του 1986.
 Με την έντεχνη από το  1980  αλλοίωση της ομοιογένειας των Ελλήνων με περίπου 3.000. 000 μουσουλμάνων λαθρομεταναστών.
 Και τώρα με την  σταδιακή απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και λαθρομετανάστες, είναι όντως τραγικόν, ευρισκόμεθα προ της  αλλοιώσεως και μειώσεως του ελληνικού πληθυσμού, οι υπεύθυνοι του έθνους συνεχίζουν να νομιμοποιούν και να πληρώνουν δια 350 χιλιάδες περίπου, εκτρώσεις, ετησίως, και ο Κλήρος; Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου…

 Αυτοκτονούμε!!!

Όλοι τους, βοηθήσανε το κράτος να γίνει η κεφαλή της εκκλησίας. (Ο Παπουλάκος)

... Λευτερωθήκαμε από τον αγαρηνό και πρώτη μας πράξη στο δρόμο της λευτεριάς ήτανε να κλείσουμε το στόμα της αλήθειας. Να ψευτίσουμε τη ζυγαριά της πίστης. Να λησμονήσουμε πως τα μοναστήρια, στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς, φυλάξανε και την πίστη και την παιδεία, και πως όσοι μάθανε γράμματα, στα μοναστήρια τα μάθανε. Εκεί πρωτοσυλλάβησε το χωριατόπουλο και εκεί ακόνισε το νου του ο γραμματισμένος. Λίγο ο μακαρίτης ο κυβερνήτης, λίγο η αντιβασιλεία, λίγο οι προεστοί, λίγο οι δεσποτάδες, όλοι τους, βοηθήσανε το κράτος να γίνει η κεφαλή της εκκλησίας. Έτσι η εκκλησία έπαψε πια νάναι το πνευματικό μας κεφάλι κι έγινε όμοια με τον έφορο ή τον χωροφύλακα. Ένα παρακλάδι στο δέντρο της πολιτείας κι ο πιο ασήμαντος τροχός στη μηχανή.                                                                                               
–Και ποια είν΄ η ζυγαριά που ψεύτισε;                                                                                                                                                  
--Η ιεραρχία, αποκρίθη με δάκρυα στα μάτια ο Ιγνάτιος. Απαράτησε τα δικά της ζύγια, τα ζύγια του Χριστού και ζυγιάζει με τα ψευτισμένα ζύγια που της έδωσε η εξουσία. Έτσι το Έθνος γελιέται, χωρίς να του το λένε κι ο σατανάς χασκογελά κρυμμένος σ΄ όλα τα ισκιερά μέρη του δρόμου μας.                                                                                                                                                                           
Ο Χριστοφόρος είχε χάσει τη μιλιά του. Ποτέ του δεν είχε νιώσει τέτοια ταραχή. Η πίκρα, η θλίψη, κι η πιο φοβερή οργή ανάδευαν μέσα του κι ο ίδιος απορούσε πως ένιωθε τόσο οργισμένος. Σηκώθηκεν όρθιος και σα να ξύπνησε μέσα του άλλος άνθρωπος, κοίταξε αυστηρά τον Ιγνάτιο και τούπε:                                                                                                                                                             
Και εμείς γιατί καθόμαστε; Γιατί δεν παίρνουμε το ραβδί μας και γιατί δεν γυρίζουμε από πόρτα σε πόρτα, από πολιτεία σε χωριό, ν΄ ανοίξουμε τα μάτια των Χριστιανών για να φυλάγουνται από τα ψεύτικα ζύγια;                                                                                                                                          
Αστραπή χαράς φώτισε την ασκητική μορφή του Ιγνάτιου. Τα μάτια και των δυο είχαν πυρώσει από τη φωτιά της θέλησης για σωστικό έργο… Σαν να κινούσαν και τους δυο τα ίδια ουράνια νήματα, έπεσε ο ένας στην αγκάλη του άλλου κι η οργή τους, τα δάκρυά τους, η χαρά τους, έμοιαζαν, την ώρα αυτή του θερμού δειλινού, σαν μυστική δοξολογία στον Κύριο.                    

Γράφει ο αδελφός μας Ιουστίνος



«Εστώς και θερμαινόμενος» από τις ζεστές και ορθάνοιχτες Παπικές αγκάλες της επιστροφής μας, συγκινούμενος από τα κροκοδείλια δάκρυα και τον Ορχηστρικό Χορό της Διαθρησκειακής Σαλώμης.

Εξ αιτίας αυτής της πονηράς αγάπης και αποδοχής της προτροπής του αρχεκάκου Όφεως, έπεσαν ο Αδάμ και η Εύα. Επάνω σ’ αυτήν ακριβώς την παμπόνηρη «αγάπη και αποδοχή» στηρίζεται ο έκφυλος Οικουμενισμός, το άρμα του Αντιχρίστου. «Ελάτε, να αγαπηθούμε ντάρλιγκς! Ας ενωθούμε στου Παπόδουλου Οικουμενισμού την καλόστρωτη και ανθοστόλιστη κοίτη! Ας περιφρονήσουμε τις διαφορές μας και ας εστιάσουμε στις ομοιότητές μας».

6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 5.15′ ΠΡΩΙΝΗΝ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΝΑΖΙ !


75 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την άθλια και ύπουλη επίθεση των ναζιστικών στρατιωτικών δυνάμεων της Γερμανίας εναντίων της Ελλάδας. Σαν σήμερα στις 6 απριλίου 1941, ξεκινάει η «μάχη των οχυρών».
 Όπως τότε έτσι και σήμερα το ελληνικό Έθνος βρίσκεται αντιμέτωπο, με τον ολοκληρωτισμό της φασιστικής Γερμανίας η οποία έχει την αμέριστη συμπαράσταση των Ηνωμένων Πολιτειών και απο κοινού μαζί με τις εγχώριες δοσίλογες κυβερνήσεις, προχωρούν σε έναν ακόμα διαμελισμό της Ελλάδας.

Ο παπισμός επίβουλος της Ορθοδοξίας

Ποίος δεν γνωρίζει σήμερον τας επαισχύντους παπικάς σταυροφορίας εις βάρος του «σχισματικού» Βυζαντίου και την επί δύο αιώνας φραγκικήν κατάληψιν της Κωνσταντινουπόλεως, που απετέλει την πρώτην άλωσίν της;
Ποίος δεν γνωρίζει σήμερον τον λόγον του πά­πα Ευγενίου του Ε’ κατά την άλωσιν της Κωνσταντι­νουπόλεως: «Δεν θα εχαιρόμην τόσον πολύ εάν είχωμεν δέκα νίκας κατά των Τούρκων, όσον χαίρομαι σή­μερον δια την υποδούλωσιν των “σχισματικών”»!
Ποίος δεν γνωρίζει ότι η καταστροφή τεσσά­ρων εκατομμυρίων Ορθοδόξου Ελληνικού λαού εις την Μ. Ασίαν, οφείλετο εις τας μηχανορραφίας του παπισμού, φοβουμένου την επανεγκατάστασιν ενός νέου βυζαντινού κέντρου της Ορθοδοξίας, αντιπάλου του παπισμού; «Ήλθαν εις το φως διάφορα έγγραφα, που απεδείκνυον ακλόνητα, ότι το Βατικανόν, όπως και άλλες δυνάμεις, είχε παρακινήσει την Γαλλίαν (και την Ιταλίαν) να βοηθήσει τους Τούρκους, διότι δεν ήθελεν να πάρουν οι Ορθόδοξοι Έλληνες την Κωνσταντινούπολιν. Το Βατικανόν εφοβείτο ότι η ελ­ληνορθόδοξος Εκκλησία θα εγίνετο σοβαρός αντίπα­λός του εις περίπτωσιν που θα εδραιώνετο εις το παλαιόν της κέντρον του Ανατολικού Χριστιανισμού…

π. Γ. Μεταλληνός, Ουνία. Πρόσωπο και προσωπείο. Η Ουνία χθες και σήμερα

..Με την καθοδήγηση και υποστήριξη των Ασσομπσιονιστών, που κυκλοφορούσαν με ορθόδοξη περιβολή, εμφανίσθηκαν οι πρώτοι Έλληνες Ουνίτες στα 1907, οργανωμένοι σε συγκεκριμένη κοινότητα. Μαθητής του προπαγανδιστού Υακίνθου Μαραγκού, δομινικανού μοναχού, ήταν ο κληρικός Ησαΐας Παπαδόπουλος, ο οποίος έδρασε προσηλυτιστικά στην Πόλη και αργότερα κλήθηκε στη Ρώμη, όπου χειροτονήθηκε επίσκοπος Γρατιανουπόλεως. Ήδη το 1877 είχε γίνει παπικός. Βοηθός του Ησ. Παπαδοπούλου ήταν ο Γεώργιος Χαλαβαζής, γεννημένος στη Σύρο από παπικούς γονείς. Σπούδασε στο ουνιτικό Κολλέγιο της Ρώμης και το 1907 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από παπικό επίσκοπο. Στάλθηκε όμως στην Κωνσταντινούπολη, όπου ανέλαβε ουνιτική δράση, η οποία τόσο εκτιμήθηκε από τον πάπα Βενέδικτο, ώστε το 1920 τον προήγαγε σε τιτουλάριο επίσκοπο Θεοδωρουπόλεως. Η δράση του, όπως και των άλλων συνεργών του, στράφηκε ιδιαίτερα στην ελληνική νεολαίο μέσω της παιδείας. Εκατοντάδες ελληνόπουλα τρέφονταν με το δηλητήριο της παπικής Ουνίας. Ίδρυσαν, μάλιστα, και γυναικείο μοναχικό τάγμα «αδελφών Ελληνίδων», με το όνομα «Θεοτόκος Παμμακάριστος», που κυκλοφορούσαν με το ορθόδοξο ράσο και για να μη κινούν υποψίες και για να δρουν ευκολότερα.

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ : ΑΣΤΟΧΟΣ ΚΑΙ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΗΣ Δ.Ι.Σ.

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

 Ἐν Πειραιεῖ τῇ 6 Ἀπριλίου 2016

Ἡ ἀπόφασις τῆς Δ.Ι.Σ. τῆς 5ης Ἀπριλίου 2016 διά τῆς ὁποίας συγκατατίθεται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν ἐπίσκεψιν τοῦ ἀντικανονικῶς διακατέχοντος τόν πάλαι ποτέ περίπυστον Πρεσβυγενή Πατριαρχικόν Θρόνον τῆς Παλαιᾶς Ρώμης καί τῆς Δύσεως κ. Φραγκίσκου Μπεργκόλιο, στήν μαρτυρική μας Πατρίδα, ἐξεδόθη κατά πρόδηλον ὑπέρβασιν τῶν ὁρίων τῆς διακριτικῆς της εὐχέρειας καί κατά παράβασιν τῶν διατάξεων τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Ν 590/1977), καί εἰδικώτερα τοῦ ἄρθρ. 9 παράγραφος 1, πού καθορίζει τίς ἁρμοδιότητες τῆς Δ.Ι.Σ. στό ἐδάφιο δ, καί πού προβλέπει ὅτι ἐπιλαμβάνεται τῶν «τρεχούσης φύσεως Ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων», διότι ἡ ἐπίσκεψις εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα τοῦ Αἱρεσιάρχου «Πάπα» κ. Φραγκίσκου, τυγχάνει ἐκ τῆς φύσεως τοῦ θέματος ὑψίστης ποιμαντικῆς καί Ἐκκλησιαστικῆς σημασίας καί ἀνήκει εἰς τάς ἁρμοδιότητας τῆς Ι.Σ.Ι. ὅπως προβλέπεται στό ἄρθ. 4 ἐδάφιον α πού ἀναφέρεται ὅτι μόνον ἡ Ι.Σ.Ι. «ρυθμίζει τάς σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μετά τῶν Ἑτεροδόξων». Καί ναί μέν στό ἄρθρ. 9 παράγραφος 2 προβλέπεται ὅτι μέχρι συγκλήσεως τῆς Ι.Σ.Ι., ἡ Δ.Ι.Σ. ἀσκεῖ πᾶσαν Ἐκκλησιαστικήν - διοικητικήν ἐξουσίαν, ὡστόσο ἡ ἀποδοχή τῆς ἐπισκέψεως ἑνός τοσοῦτον προβληματικοῦ καί κακοδόξου προσώπου διά τήν Ὀρθόδοξον Καθολικήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἀπαιτεῖ τήν διαγνώμην ὅλου τοῦ Ἱεροῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας.
Διά τήν ἄκριτον καί ἄστοχον ἀπόφασιν τῆς Δ.Ι.Σ. ὑπῆρξε ἄμεσος «νέμεσις» ἀπό τό ταυτόχρονο ἀνακοινωθέν (5-4-2016) τῆς Ἀρχιγραμματείας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κων/πόλεως, πού ἐμφανίζει τόν Οίκουμενικόν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον ὡς αὐτουργόν τῆς ὅλης ὑποθέσεως  καί τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος συρομένην οὐσίᾳ ὡς οὐραγόν στά κελεύσματά του, ἐντός μάλιστα τῆς κανονικῆς της δικαιοδοσίας ! ! !.

Παρέλκει νά άναφέρωμεν τό κωμικόν τῆς συγκεκριμένης πρωτοβουλίας ἡ ὁποία βεβαίως ἀντιστρατεύεται τήν συμφωνίαν Ε.Ε. καί Τουρκίας γιά τήν ἐπανεισδοχή τῶν μεταναστευτικῶν καί προσφυγικῶν μουσουλμανικῶν ροῶν πρός τήν Εὐρωπαϊκή Ἤπειρον καί ἐμφανίζει τούς θρησκευτικούς Ἡγέτας τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς νά γίνωνται παρακολουθήματα τοῦ Open Society Foundation τοῦ κ. Τζώρτζ Σόρος καί τῶν κρυπτομένων ἐντολέων του, στήν ἀγωνιώδη προσπάθειά τους νά άνατρέψουν τήν ἀνωτέρῳ συμφωνίαν καί νά ὑλοποιήσουν τόν σχεδιασμόν τους, γιά τόν ὁποῖον ὅπως δήλωσε ὁ κ. Σόρος πρόσφατα στήν Τουρκία, ἔχουν ἐκταμιεύσει 11 δισ. δολάρια σέ ΜΚΟ γιά νά ἐπικοίσουν τήν Εὐρωπαϊκή Ἤπειρο μέ μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Οἱ μετανάστες καί πρόσφυγες πού θά ἐπισκεφθοῦν οἱ  ἀνωτέρω, στήν νῆσο Λέσβο, πρέπει νά ἐπανα προωθηθοῦν στήν Τουρκία καί ἑπομένως ἡ παρουσία τῶν θρησκευτικῶν Ἡγετῶν στή Λέσβο ἐπιχειρεῖ νά ἀκυρώσει τήν ἐπαναπροώθηση καί ἐπιδιώκει τό ἄνοιγμα τῶν συνόρων τῆς Εὐρώπης στά πολυεκατομμύρια τῶν μουσουλμάνων τῆς Μ. Ἀνατολῆς, τοῦ Μαγκρέμπ, τῆς Ὑποσαχάριας Ἀφρικῆς, τοῦ Πακιστάν καί τοῦ Μπαγκλαντές. Ἀσφαλῶς κανείς νοήμων δέν πιστεύει ὅτι ἡ συγκεκριμένη ἐπίσκεψις θά σταματήσει τίς πολεμικές συγκρούσεις στή Συρία καί τό Ἰράκ τοῦ χρηματοδοτουμένου ἀπό τό σουνιτικό μπλόκ (Σ. Ἀραβία - Κατάρ - ‘Ομάν καί λοιπά Ἐμιράτα τοῦ Ἀραβικοῦ Κόλπου) ISIS κατά τῶν νομίμων κυβερνήσεων τῆς Βαγδάτης καί τῆς Δαμασκοῦ, οὔτε θά μεταβάλλει τό δολοφονικό Ἰσλάμ καί τίς κορανικές ἐντολές τοῦ ψευδοθεοῦ στόν ψευδοπροφήτη Μωάμεθ γιά τήν σφαγή τῶν ἀπίστων (σοῦρες : τά λάφυρα στίχ. 12 καί 17,  τό στρωμένο τραπέζι στίχ. 33, Μωάμεθ στίχ. 4, ὁ σίδηρος στιχ. 21).
Ἡ παρουσία ὅμως τοῦ αἱρεσιάρχου κ. Φραγκίσκου Μπεργκόλιο στή μαρτυρική μας Πατρίδα προσβάλλει πρῶτον τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμον διότι προσφάτως ὁ συγκεκριμένος «προσέλαβε» ἕναν Ἰσπανό Βενεδικτῖνο καλόγηρο, τόν κ. Μανουέλ Νίν, τόν ἔντυσε μέ Ὀρθόδοξα Ἀρχιερατικά Ἄμφια καί τόν ἐνθρόνισε στήν ὁδό Ἀχαρνῶν, μέσα στά κανονικά ὅρια τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ὡς Οὐνίτη Ἑλληνόρυθμο Ἐπίσκοπο, ἀνύπαρκτης Ἑλληνικῆς Οὐνιτικῆς κοινότητας.
Προσβάλλει ἀκόμη τοῦ Ἁγίους καί Ὁσιάθλους Πατέρας τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως πού δολοφονήθησαν φρικωδῶς ἀπό τούς προκατόχους καί ὁμοπίστους τοῦ κ.Φραγκίσκου Μπεργκόλιο ἀνά τούς αἰώνας.
Τούς 13 Ὁσιάθλους Πατέρας τούς ἐν τῇ Ἱ. Μονῇ Καντάρας τῆς Κύπρου καέντας (19-5-1231) διότι ἠρνήθησαν τά ἄζυμα, τούς ὑπό τοῦ λατινόφρονος Ἰωάννου Βέκκου Πατριάρχου Κων/λεως καί Μιχαήλ Παλαιολόγου ἀναιρεθέντας Ἁγιορείτας Πατέρας τῶν Καρυῶν (5-12-1279) καί τῶν Ἱερῶν Μονῶν Ζωγράφου, Βατοπαιδίου, Ἰβήρων, Κουτλουμουσίου καί Ξενοφώντος (4-1-1280), διότι δέν ἐδέχθησαν τήν κακόδοξον ἕνωσιν τῆς Λυών, τίς ὀκτακοσίες χιλιάδες Σέρβους Νεομάρτυρας (1941-1945) πού μέ πολυώδυνα βάσανα ἐτελειώθησαν μέ ἠθικόν αὐτουργόν τόν καταδικασθέντα ἀπό τό Διεθνές Δικαστήριον Ἐγκληματιῶν πολέμου Παπικό Ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Ζάγκρεμπ τῆς Κροατίας καί μέντορα τῶν φασιστῶν Οὐστάσι, Ἀλουίσιο Στέπινατς τόν ὁποίον «Ἁγιοποίησε» ὁ ἀνακηρυχθείς «Ὅσιος» τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς Ἰωάννης Παῦλος ὁ Β΄ (Βοϊτύλα), τοῦ ὁποίου προσφάτως ἔγιναν τά ἀποκαλυπτήρια μέ τήν δημοσίευσιν ἐρωτικῶν ἐπιστολῶν πρός τήν συμπατριώτισσά του ἔγγαμον Ἀκαδημαϊκόν. Προσβάλλει καί τόν Ἱερόν Σπυρίδωνα, πολιοῦχον καί ἔφορον τῆς Μητροπόλεώς μας, ὁ ὁποῖος στίς 12 Νοεμβρίου 1716, ἀνετίναξε τήν Ἀκρόπολιν τῆς Κερκύρας καί τόν Ἐνετό ἡγεμόνα Ἀντρέα Πιζάνι, γιά νά μήν κατασκευάσει θυσιασθήριον (ἀλτάριον) τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς στόν ἐν Κερκύρᾳ Ἱερόν Ναόν του (Ἁγίου Ἀθανασίου Παρίου, Οὐρανοῦ Κρίσις ἐν Λειψίᾳ Σαξωνίας 1805). Προσβάλλει ἀκόμη τούς Ἁγίους ἐνδόξους Ἱερομάρτυρας Μάξιμον τόν Καρπαθορῶσσον πού ἐτυφεκίσθη μετά τῆς Πρεσβυτέρας καί τῶν τέκνων του ἀπό τοῦς Οὐνίτας καί Ἀθανάσιον τόν Ἡγούμενον τῆς Μικρορωσσίας πού δολοφόνησαν ἀγρίως οἱ Οὐνίτες τῆς Πολωνίας, πέταξαν τό μαρτυρικό του σῶμα σ’ ἕνα βόθρο, ὅπου ἔμεινε ἐπί 17 χρόνια καί ἀνασύρθηκε ἄφθαρτο, ἀδιαλώβητο καί εὐωδιάζον. Προσβάλλει κατά ταῦτα ἡ ἀνωτέρω ἐπίσκεψις τόν ἐν Τριάδι Πανάγιον Θεόν, πού ἁγίασε τούς ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως μαρτυρικῶς τελειωθέντας ἀπό τούς προκατόχους καί ὁμοπίστους τοῦ κ. Φραγκίσκου, ἐφόσον αὐτός ἐμμένει σατανικῶς στήν αἵρεσιν καί τήν κακοδοξίαν τοῦ Παπισμοῦ.
 Ἡ παρουσία ἑπομένως τοῦ κ. Φραγκίσκου καί τῆς συνοδείας του, ἐπαυξάνει τά προβλήματα καί προκαλεῖ τήν Ὀρθόδοξη συνείδησή μας καί πρέπει ἡ Δ.Ι.Σ. ἄμεσα νά ἀνακαλέσῃ τήν ἀπαράδεκτον ἀπόφασί Της.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Τὸ πραγµατικὸν πρόσωπον τῆς φεροµένης ὡς «Ἁγίας καὶ µεγάλης Συνόδου» Τοῦ κ. ∆ηµητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου

2ον
∆ιά τοῦ λόγου τό ἀληθές καί ἀσφαλές, θά παραθέσωµε εἰς αὐτό τό Β΄µέρος τοῦ ἄρθρου µας ἐκεῖνα τά στοιχεῖα, τά ὁποῖα πιστοποιοῦν τά ἐπιγραφικῶς ἀνωτέρω ἐπισηµαινόµενα. Θά παρουσιάσωµε, δηλαδή, ἐνδεικτικῶς, ἀλλά συγκεκριµένως, τίς σχετικές ἐλλείψεις (Ὀρθοδόξου Πίστεως καί Ὁµολογίας) ἀλλά καί τίς ἀποδείξεις (κακοδόξου πίστεως καί Οἰκουµενισµοῦ) ἐκ τῶν δηµοσιευθέντων Κειµένων τῆς ἐπικειµένης «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου». Χωρίς νά ὁµολογεῖται καί δηλώνεται εὐθέως, ἀλλά καί χωρίς νά ἀπορρίπτεται ὡς ἀναληθές, συµβαίνει ἡ θεολογία τῆς πλειοψηφίας τῶν συγχρόνων ἐπισκόπων καί θεολόγων (καί δέν ἀναφερόµεθα στούς ἀδιαφοροῦντας καί τούς σιωπῶντας ἐκ φόβου ἤ ἰδιοτελειῶν) νά ἀποστασιοποιεῖται ἠθεληµένως ἀπό τήν διαχρονική ὀρθόδοξο Παράδοσι, χωρήσασα ἀπό καιροῦ στήν ἀναζήτησι νέων µεθόδων προσεγγίσεως τῶν διαφόρων θεµάτων. Πρόκειται, εἴτε γιά τραγική ἄγνοια τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, εἴτε γιά πλάνη καί παγίδευσι σέ «θεολογίες» καί φιλοσοφίες οἱ ὁποῖες κατ’ οὐσίαν θεωροῦν ὅτι ἔκλεισε ἡ περίοδος τῆς καθοδηγήσεώς µας πρός τήν ἀληθινή Πίστι διά τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας Πατέρων καί ἄνοιξε ἡ περίοδος τῆς ἀναζητήσεως καί ἐφαρµογῆς νέων τρόπων καί ὁδῶν γιά τήν ἀντιµετώπισι ἀκόµη καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν-πνευµατικῶν θεµάτων στή σύγχρονη ἐποχή, εἴτε, τέλος, πρόκειται γιά συνειδητή ἀπαξίωσι καί συντονισµένη προσπάθεια ἀπαλλαγῆς τῆς Πίστεώς µας ἀπό τό ἱστορικό της περιεχόµενο καί «παρελθόν». Βεβαίως, εἶναι τραγική ἡ διαπίστωσι τῆς ἀπουσίας συγχρόνων Ἁγίων Πατέρων ἀπό τόν ἐκκλησιαστικό χῶρο, οἱ ὁποῖοι θά ἀνανέωναν τή διδασκαλία τῶν πρό αὐτῶν Ἁγίων Πατέρων καί θά ἐπικαιροποιοῦσαν τήν Παραδοθεῖσα Πίστι µέσα στά σύγχρονα δεδοµένα καί ἔναντι τῶν συγχρόνων προκλήσεων.

Διαμαρτυρία της αλβανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας για την σημαία της Βορείου Ηπείρου στον αγώνα της Εθνικής Ελλάδος


Με επιστολή της προς την FIFA η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αλβανίας εκφράζει τη διαμαρτυρία της για ένα πανό που αναρτήθηκε στο φιλικό παιχνίδι της Εθνικής μας ομάδας με το Μαυροβούνιο.