Νυν κακοπαθήσωμεν ως στρατιώται Χριστού -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου Καθ. Α.Π.Θ.

Ηχεί δυσάρεστα στ΄ αυτιά μας ο λόγος περί στρατού και πολέμου σε μια εποχή που – το αντιλαμβανόμαστε όλοι – η ειρήνη είναι επικίνδυνα εύθραυστη και εναγώνιοι οι λαοί προσπαθούν με κάθε τρόπο να την διατηρήσουν. Υπάρχει, ωστόσο, ένας πόλεμος, που εξασφαλίζει την πραγματική ειρήνη. Δεν έχει σχέση με τους στρατούς και τα όπλα αυτού του κόσμου. Είναι πόλεμος απόλεμος, πνευματικός, αόρατος. Κι είμαστε επιστρατευμένοι σ΄ αυτόν όλοι όσοι ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού, η οποία εδώ στη γη ονομάζεται στρατευομένη Εκκλησία. Όλοι οι χριστιανοί, κλήρος και λαός, μεγάλοι και μικροί, άνδρες και γυναίκες, από την ώρα που βγήκαμε από την κολυμβήθρα πολιτογραφημένοι στην βασιλεία του Θεού κι ενταγμένοι στη δική Του οικογένεια, μέχρι την ύστερη στιγμή της ζωής μας είμαστε στρατιώτες, στρατευμένοι στην καλή στρατεία της Εκκλησίας. Ιδιαίτερα, όμως, στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής καλούμαστε να εντείνουμε τον αγώνα, ως μία προετοιμασία, για τη συμπόρευσή μας με τον Κύριο στο Πάθος του Γολγοθά και στη Δόξα της Αναστάσεως. Ποιοι είναι οι αντίπαλοι με τους οποίους καλείται να συγκρουσθή ο αγωνιστής του Χριστού; Τους επισημαίνει ο απόστολος Παύλος, πολύπειρος στρατηγός του καλού αγώνα. «Ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας» (Εφ. 6: 12).

ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ ΔΕΣΠΟΙΝΑ 2016 -- π. ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΜΠΑΡΔΑΚΑΣ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 26 Μαρτίου 2016

Η Σύναξις του αρχιστρατήγου Γαβριήλ, Στεφάνου ομολογητού, Λουκά νεομάρτυρος (1802).

Τὸ ὄνομα Γαβριὴλ σημαίνει τὴν ἰσχὺ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἄρχων Γαβριὴλ εἶναι ἕνας ἐκ τῶν τριῶν Ἀγγέλων ποὺ ἀναφέρονται στὴν Ἁγία Γραφή. Ἀπεστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸν Ζαχαρία, γιὰ νὰ τοῦ ἀναγγείλει τὴν γέννηση τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, στὴν Παρθένο Μαριάμ, γιὰ νὰ τὴν χαιρετίσει καὶ νὰ φέρει τὸ μήνυμα τῆς ἐπικείμενης γέννησης τοῦ Λυτρωτοῦ καὶ στὸν Προφήτη Δανιήλ, γιὰ νὰ ἐξηγήσει τὰ ὁράματα τὰ ὁποῖα εἶχε δεῖ αὐτὸς καὶ νὰ ἀποκαλύψει τὸν χρόνο τῆς ἐλεύσεως τοῦ Μεσσία.
Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν Σύναξη τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ἐπειδὴ προανήγγειλε τὴ Σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ.

ΣΑΚΚΑ ΘΕΚΛΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ - ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016 – Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ -- «Σοί λέγω, έγειρε και άρον τον κράββατόν σου και ύπαγε εις τον οίκον σου…»

 Στα ύψη της θέωσης

Τη δεύτερη Κυριακή των Νηστειών, τιμούμε τη μνήμη ενός μεγάλου Πατέρα της Εκκλησίας μας και αγωνιστή της Ορθοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ο οποίος προβάλλει ως ζωντανό παράδειγμα αγωνιστικότητας για τον καθένα μας. Η μορφή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά καταξιώνεται στο Ορθόδοξο Χριστιανικό στερέωμα με τους μεγάλους αγώνες που ανέλαβε για την προάσπιση της Ορθόδοξης Πίστης. Ειδικότερα, ο Άγιος Γρηγόριος αντέκρουσε με επιτυχία τις μεγάλες πλάνες του Καλαβρού Βαρλαάμ, ο οποίος εκπροσωπώντας το πνεύμα της Δύσης, ισχυριζόταν ότι ο άνθρωπος μόνο νοησιαρχικά θα μπορούσε να πλησιάσει τον Θεό. Ουσιαστικά, εκείνο που ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε ο Βαρλαάμ ήταν ότι ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να καταξιωθεί μιας πραγματικής προσωπικής σχέσης με τον Θεό.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αφού απέρριψε τις πλάνες αυτές που έθεταν υπό αμφισβήτηση το όλο οικοδόμημα του σωτηριολογικού έργου του Κυρίου μας, τόνισε εμφαντικά τόσο μέσα από το παράδειγμα του όσο και μέσα από τη διδασκαλία του ότι όχι μόνο ο άνθρωπος θα μπορούσε να αναπτύξει μια πραγματική σχέση με τον Θεό αλλά και μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας να ενωθεί μαζί Του. Αυτή λοιπόν είναι η μεγάλη αλήθεια που καλείται ο κάθε πιστός να εγκολπωθεί ως μια πραγματικότητα ζωής για να μπορέσει να συνεχίσει επιτυχώς να διανύει το Στάδιο των Αρετών που τόσο όμορφα ξετυλίγει μπροστά μας η Εκκλησία.

Του Ἀρχιμ. Αθανασίου Αναστασίου, Προηγούμενου Ἱ. Μ. Μεγάλου Μετεώρου

Μέ τό ἀ­πα­ρά­δε­κτο καί προδοτικό Κεί­με­νο πού ἐκ­δό­θη­κε στό B­a­l­a­m­a­nd ἀ­να­γνω­ρί­ζον­ται ἡ ἱ­ε­ρω­σύ­νη καί τά μυ­στή­ρια τῶν πα­πι­κῶν, ἀ­μνη­στεύ­ε­ται ἡ Οὐ­νί­α καί τῆς προσ­δί­δε­ται ἐκ­κλη­σι­α­στι­κό­τη­τα μέ τό νά συμ­με­τέ­χει μά­λι­στα ἰ­σό­τι­μα στούς δι­ε­ξα­γο­μέ­νους δι­α­λό­γους Παπικῶν-Ὀρ­θο­δό­ξων. Τό κεί­με­νο, ὅ­μως, αὐτό συ­νε­χί­ζει νά γί­νε­ται ἀ­πο­δε­κτό στό πλαί­σιο τοῦ δι­α­λό­γου, πα­ρά τίς τε­ρά­στι­ες ἀν­τι­δρά­σεις πού προ­κά­λε­σε καί συ­νε­χί­ζει νά προ­κα­λεῖ. Κά­θε νέ­α Συ­νέ­λευ­ση τῆς Μι­κτῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς θε­ω­ρεῖ ὡς δε­δο­μέ­να ὅ­σα ἀ­πο­φα­σί­στη­καν καί συμ­πε­ρι­λή­φθη­καν στά κεί­με­να πού ἐκ­δό­θη­καν ἀ­πό τίς προ­η­γού­με­νες Συ­νε­λεύ­σεις, ἀ­νε­ξάρ­τη­τα ἀ­πό τό ἄν ἔ­χουν τήν ἀ­παι­τού­με­νη συ­νο­δι­κή ἔγ­κρι­ση τῶν Το­πι­κῶν Ὀρ­θο­δό­ξων Ἐκ­κλη­σι­ῶν. Ὅ­λη ἡ πο­ρεί­α, ἄλ­λω­στε, τῶν οἰ­κου­με­νι­κῶν δι­α­λό­γων χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται ἀ­πό μί­α ἔν­το­νη ἀ­δι­α­φά­νεια καί ἀ­πό μί­α ἐ­νορ­χη­στρω­μέ­νη προ­σπά­θεια δη­μι­ουρ­γί­ας καί ἐ­πι­βο­λῆς ἀ­νά­λο­γων τε­τε­λε­σμέ­νων. Τό γε­γο­νός αὐ­τό προ­δί­δει τήν τή­ρη­ση καί ἐ­φαρ­μο­γή συγ­κε­κρι­μέ­νων σχε­δια­σμῶν καί προ­ει­λημ­μέ­νων ἀ­πο­φά­σε­ων.

Η αγιασμένη επανάσταση -- Φώτης Κόντογλου

Η σκλαβιά που έσπρωξε τους Έλληνες να ξεσηκωθούνε σε επανάσταση καταπάνω στον Τούρκο δεν ήτανε μονάχα η στέρηση κι η κακοπάθηση του κορμιού, αλλά, απάνω απ' όλα, το ότι ο τύραννος ήθελε να χαλάσει την πίστη τους, μποδίζοντάς τους από τα θρησκευτικά χρέη τους, αλλαξοπιστίζοντάς τους και σφάζοντας ή κρεμάζοντάς τους, επειδή δεν αρνιότανε την πίστη τους για να γίνουνε μωχαμετάνοι. Για τούτο πίστη και πατρίδα είχανε γίνει ένα και το ίδιο πράγμα, κ' η λευτεριά που ποθούσανε δεν ήτανε μοναχά η λευτεριά που ποθούνε όλοι οι επαναστάτες, αλλά η λευτεριά να φυλάξουνε την αγιασμένη πίστη τους, που μ' αυτήν ελπίζανε να σώσουνε την ψυχή τους. Γιατί, γι' αυτούς, κοντά στο κορμί, που έχει τόσες ανάγκες και που με τόσα βάσανα γίνεται η συντήρησή του, υπήρχε κ' η ψυχή, που είπε ο Χριστός πως αξίζει περισσότερο από το σώμα, όσο περισσότερο αξίζει το ρούχο απ' αυτό.
Εκείνες οι απλές ψυχές, που ζούσανε στα βουνά και στα ρημοτόπια, ήτανε διδαγμένες από τους πατεράδες τους στην πίστη του Χριστού, και γνωρίζανε, μ' όλο που ήτανε αγράμματες, κάποια από τα λόγια του, όπως είναι τούτα: «Τι θα ωφελήσει άραγε τον άνθρωπο, αν κερδίσει τον κόσμο όλο, και ζημιωθεί την ψυχή του;» «Η ψυχή είναι πιο πολύτιμη από τη θροφή, όπως το κορμί από το φόρεμα!» 

Αναγκαίες διευκρινήσεις για θέματα εκκλησιαστικής κοινωνίας με αιρετικούς --- Τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

...Ὡς ἀντιπροσωπευτικά παραδείγματα μοναχικοῦ ἐφησυχασμοῦ καί βολέματος παρουσιάζουν τούς συγχρόνους γέροντες, τούς ὁποίους ἤδη ἄρχισαν νά ἁγιοποιοῦν. Καί δέν νομίζω ὅτι ἀμφιβάλλει κανείς γιά τό ὅτι, ἐάν αὐτοί οἱ σύγχρονοι γέροντες ἀκολουθοῦσαν τήν ἐν καιρῷ αἱρέσεως καί διωγμοῦ τῆς πίστεως Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία πρωτίστως ἀναφέρεται στούς μοναχούς, ὄχι μόνον δέν θά τούς ἁγιοποιοῦσαν, ὄχι μόνον δέν θά τούς ἐπρόβαλλον εἰς τόν λαό καί τούς μοναχούς ὡς πρότυπα πρός μίμησι εἰς τά θέματα τῆς πίστεως, ἀλλά ἀπεναντίας θά τούς ἐδίωκον παντοιοτρόπως καί θά τούς καθαιροῦσαν ἤ ἀφώριζον, ὅπως ἔπραττον ἐν καιρῷ αἱρέσεως οἱ αἱρετικοί Ἐπίσκοποι καί Πατριάρχες ὅλων τῶν ἐποχῶν, εἰς τούς ὁσίους καί ὁμολογητάς μοναχούς.

Τό ὅτι βεβαίως οἱ σύγχρονοι αὐτοί γέροντες ἀναγνωρίζονται σήμερα καί ἁγιοποιοῦνται ἀπό τούς αἱρετικούς Οἰκουμενιστές, θά πρέπει ὄχι μόνον νά μᾶς προβληματίση ὡς Ὀρθοδόξους, ἀλλά καί νά μᾶς ἐξαγριώση δι’ αὐτήν τήν ἀπάτη, διότι οἱ Οἰκουμενιστές δέν ἐνδιαφέρονται διά τήν προβολή τῶν συγχρόνων γερόντων, ἀλλά γιά τήν προαγωγή καί ἐπικράτησι τῆς αἱρέσεως. Καί καθώς φαίνεται πρός τόν σκοπόν αὐτό παίζουν, ἀθέλητα βεβαίως, τόν ρόλο τους καί αὐτοί οἱ γέροντες....

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Τα ''Αναθέματα'' της αγάπης [ΒΙΝΤΕΟ 2016]

«Ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού την Δόξαν»

Του Αρχιμανδρίτου π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου (†)

Σήμερα χαρήτε άνθρωποι που κατοικείτε εις την γη, φωνάζει ο ψαλμωδός γεμάτος χαράν και αγαλλίασιν και ενθουσιασμόν. Μα πολύ χαρήτε. Χαρήτε με χαράν μεγάλην. Όλοι, όλοι χαρήτε. «Ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλην». Σήμερα χαρήτε και σεις που κατοικείτε στους Ουρανούς. Οι ουράνιοι κόσμοι, Άγγελοι, Αρχάγγελοι, Αρχαί, Θρόνοι, Κυριότητες, τα ευτυχισμένα πνεύματα των αγίων και δικαίων. Χαρήτε και ξεσπάστε εις δοξολογίαν προς τον Θεόν, «αινείτε Ουρανοί Θεού την δόξαν». Χαρήτε προπαντός σεις που κατοικείτε εις την γωνιάν αυτή του πλανήτου, οι Έλληνες. Χαρήτε γιατί την ημέραν αυτήν μας δόθηκαν τα καλά και πανεφρόσυνα μηνύματα της Λευτεριάς μας. Μας αναγγέλθηκε ότι ελευθερωνόμεθα από δύο σκλαβιές φοβερές, σκληρές, απαίσιες, μαύρες, αιώνιες. Ποιές είναι αυτές οι σκλαβιές, θα της εξετάσωμε σήμερα.

* * *

Η πρώτη, η κυριωτέρα και χειροτέρα, η σκληροτέρα και η μεγαλυτέρας χρονικής και τοπικής εκτάσεως έλαβε χώραν εις αρχαιοτάτην εποχήν. Κατακτητής; Ο σατανάς με το τάγμα του, με τας αρχάς, τας εξουσίας, τους κοσμοκράτορας του αιώνος τούτου. Ποίους κατέκτησε; Το ανθρώπινον γένος ολόκληρον. Αιτία: Η αποστασία από τον Θεόν. Ενόμισε ο άνθρωπος, ότι μακράν του Θεού θα βρη την ευτυχίαν του. Εχρησιμοποίησε όλα τα μέσα της πολεμικής τέχνης και δη το ψέμα. Με το ψέμα λοιπόν τους κατέκτησε τους εκλόνισε την πίστι στο Θεό. Χρησιμοποίησε την Εύαν ως πέμπτην φάλαγγα. Εκ γυναικός ερρύει τα φαύλα.