Όπως ημπορεί ο
Ορθόδοξος να είπη: «εμνήσθην του Θεού και ηυφράνθην», «εμνήσθην της Θεοτόκου
και εσώθη η ψυχή μου», έτσι δύναται να είπη «εμνήσθην της Κυριακής της
Ορθοδοξίας και ηγαλλιάσατο το πνεύμα μου»…
Διότι η μνήμη της είναι γλυκεία, πάμφωτος, ζωογόνος, θεία… Και μας
στερεώνει εις την πίστιν και μας αγιάζει την καρδίαν, και μας υψώνει τους διαλογισμούς
και μας ανανεώνει «ως αετού την νεότητα» της ψυχής μας… Και «βεβαιώνει εν
χάριτι τας καρδίας»…
Τι είναι η
«Κυριακή της Ορθοδοξίας»; Εορτασμός είναι και θρίαμβος της αληθείας. Μία εορτή,
τα επινίκια της Εκκλησίας, κατά τα οποία ανακεφαλαιώνει, εν αναμνήσει, τους
αγώνας, τους κατά του σατάν και κατά των «κεκαυτηριασμένων την συνείδησιν».
Ακτινοβολία είναι υπερκοσμίου κάλλους, ακτίστου φωτός, θείων αληθειών…
Παρεμβολή Κυρίου Παντοκράτορος…
Η «Κυριακή της
Ορθοδοξίας» αποτελεί μίαν υπόμνησιν θαρραλέα, νευρώδη, νεανικήν των αγώνων και
των νικών της Εκκλησίας… Διότι η Εκκλησία μόνον νίκας γνωρίζει. Ουδέποτε
ηττάται. Πάντοτε θριαμβεύει. Πάντοτε ζη. Πάντοτε στρατεύεται. «Θλίβεται, αλλ΄ου
στενοχωρείται. Απορείται, αλλ’ ουκ εξαπορείται. Διώκεται, αλλ’ ουκ
εγκαταλείπεται. Καταβάλλεται, αλλ’ ουκ απόλλυται». Και ταύτα προς καιρόν.