Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ο Άγ. Θεόδωρος Τήρων και η ειδωλολατρεία μας [mp3 - 2016].

Κατάνυξις αποκλειστικό: "Το προσκυνητάρι του Χριστού, πίσω στη θέση του"

Ενημερωθήκαμε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου: "Με μια αυθόρμητη συμβολική πράξη διαμαρτυρίας, το προσκυνητάρι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. από τον 4ο όροφο που το ανέβασε ο Κοσμήτορας, για να μην ενοχλεί τους μουσουλμάνους, επέστρεψε στη θέση του, στο ισόγειο".

http://katanixis.blogspot.ca/2016/02/blog-post_258.html#more

ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ «Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ» -- ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

ΜΑΡΚΟΥ τοῦ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ 1,

600-66 ΜΕΘΩΝΗ – ΠΙΕΡΙΑΣ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΕΛΛΑΣ

www.markoseugenikos.gr

e-mail: info@markoseugenikos.gr

  Θεσσαλονίκη 12-01-2016

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

H ΡΟΤΟΝΤΑ ΥΠΗΡΞΕ ΓΙΑ ΑΙΩΝΕΣ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ

ΝΑ ΕΙΝΑΙ

            Ξαναχτύπησε πάλι ο γνωστός δήμαρχος της Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, προστάτης και συμπαραστάτης των ομοφυλοφυλικών παρελάσεων, δηλώνοντας, κατά την διάρκεια κοπής της βασιλόπιτας στο δημαρχιακό μέγαρο (11/01/16), τα εξής :

“Η Ροτόντα δεν είναι εκκλησία. Αφήστε τα αυτά. Είναι το πιο σημαντικό μνημείο της πόλης, πιο σημαντικό κι από τον Λευκό Πύργο”.

            Το μνημείο χτίστηκε το έτος 306 ως μαυσωλείο του Γαλερίου και μετά από εκατό περίπου χρόνια μετετράπη σε χριστιανικό ναό. Παρέμεινε στην χριστιανική λατρεία ως τα τέλη του 16^ου αιώνα (1591) και μετετράπη σε τζαμί από τους Τούρκους κατακτητές.

            Χρησιμοποιώντας απλή αριθμητική, μπορεί εύκολα κανείς να δει ότι η Ροτόντα παρέμεινε ως ειδωλολατρικό μνημείο για 100 περίπου χρόνια, ως χριστιανικός ναός 1.180 χρόνια και ως μουσουλμανικό τέμενος 321 χρόνια. Επομένως, εάν ο δήμαρχος ενδιαφερόταν για την τύχη του μνημείου, θα υποστήριζε την χρήση του ως χριστιανικού ναού, αφού και τα περίφημα ψηφιδωτά του, που απεκατεστάθησαν προσφάτως μετά από εργασία αρκετών ετών, αποδεικνύουν περίτρανα την χριστιανική ιδιότητά του.

            Αν ο δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης θέλει χώρους για εκδηλώσεις, όπως αυτές που γίνονται με την ευλογία του πέριξ του Λευκού Πύργου, από τους ομοφυλόφιλους, καλό θα ήτο να περιορισθεί στους χώρους του δημαρχιακού του μεγάρου.

            Η Ροτόντα υπήρξε για αιώνες ναός των Ασωμάτων και κατόπιν του μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου και οι Θεσσαλονικείς δεν θα επιτρέψουν ποτέ στον φιλοκίναιδο δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη να τον αποσπάσει από την χριστιανική λατρεία.

            Άλλωστε, ας μην ξεχνά ο ταλαίπωρος και φιλότουρκος δήμαρχος ότι ο Άγιος Γεώργιος τιμάται θερμώτατα από χιλιάδες Τούρκους που τρέχουν στον Άγιο Γεώργιο τον Κουδουνά της Πριγκήπου κάθε χρόνο στη μνήμη του. Πέρυσι μάλιστα μεταξύ των προσκυνητών ήταν η σύζυγος και η θυγατέρα του Τούρκου Προέδρου. 

Orthodox Hymns -- Ορθόδοξοι Ύμνοι από το Άγιον Όρος

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 27 Φεβρουαρίου 2016

Προκοπίου ομολογητού, του Δεκαπολίτου, Στεφάνου του Γηροκόμου, Γελασίου, Νησίου μαρτύρων, Θεοδώρου νεομάρτυρος (1795).

Ὁ Ὅσιος Προκόπιος ὁ Δεκαπολίτης ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου (717 – 741 μ.Χ.) καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴν πνευματικὴ γενναιότητά του ὡς ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἂν καὶ ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ἀκολούθησε τὸ μοναχισμό, δὲν ἔμεινε στὴν ἀπομόνωση τοῦ κελιοῦ του, ἀλλὰ ἀγωνίσθηκε σθεναρὰ κατὰ τῶν εἰκονομάχων. Γι’ αὐτὸ ὑπέστη πολλὰ βασανιστήρια, μαστιγώσεις, φυλακὲς καὶ ἐξορίες. Διακρίθηκε, ἐπίσης, στὸν ἀγῶνα τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τῶν αἱρετικῶν Μονοφυσιτῶν.
Ὁ Ἅγιος Προκόπιος φαίνεται ὅτι λίγο μετὰ τὴν ἀποφυλάκισή του κοιμήθηκε, ἐνῷ κατ’ ἄλλους ὑπέμεινε μαρτυρικὸ θάνατο.

Σε τι να ωφελήσουν αι προσευχαί των αγίων, εκείνον, που θεληματικά παραμελεί την σωτηρίαν του;

ΈΝΑ ΓΕΡΟΝΤΑ, ρώτησαν κάποτε οι Αδελφοί της σκήτης, αν πραγματικά ωφελούνται, εκείνοι που ζητούν από τούς άλλους να προσευχηθούν για χάρι τους.

- Πολύ ισχύει δέησις δικαίου, αποκρίθηκε ο Αββάς, πλην όμως "ενεργουμένη" (Ιακώβου ε’ 16). Βοηθουμένη, με άλλα λόγια, από τον ίδιο που ζητά την προσευχή. Σε τι να ωφελήσουν αι προσευχαί των αγίων, εκείνον, που θεληματικά παραμελεί την σωτηρίαν του;

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ=ΟΔΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ -- Ο ουρανός μίλησε. Εμείς πως απαντούμε;

Ως πάροικοι και παρεπίδημοι που είμαστε στον κόσμο αυτό , « απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε ταύτα κρίσις.» ( Εβρ.9.27 ). 
Αναπόφευκτα θα πορευτούμε για την αιώνια Πατρίδα μας, όπου μας περιμένει ο Πρωτότοκος Αδελφός μας και Κύριος, στον τόπο που ετοίμασε για τους καλώς αθλήσαντας. (Ιωάννου 14.2). 
Για την καλή πορεία μας απαραίτητο είναι το εισητήριο , δηλαδή η ορθή πίστη, γιατί χωρίς αυτή τα εναέρια τελώνια θα αποδειχθούν αδιαπέραστα, ώστε να μην φθάσουμε στον τελικό μας σκοπό και προορισμό που είναι η συνάντηση μας με τον Αρχηγό και τελειωτή Ιησού Χριστό. (Εβρ.12.2). 
Επειδή το πρόβλημα στις ημέρες.μας είναι εξαιρετικά σοβαρό για όλους μας, είναι φρόνιμο να δούμε τι λέει ο Ουρανός – Θεός.Επ’αυτού,ιδιαίτερα σήμερα, στην άνευ προηγούμενου σύγχυση που αντιμετωπίζουμε και αποστασία που ζούμε, επιβάλλεται να προσέξουμε, « μήποτε παραρυώμεν » (Εβρ.2.1-3) να μην αστοχήσουμε. 
Απίστευτο, και όμως αληθινό . Ήδη ανατρέψαμε ολόκληρο το ευαγγέλιο, την ορθόδοξη εκκλησιαστική μας παράδοση. Ενώ « πορθείτε σύνολος η των Πατέρων διδασκαλία, και περί την πίστιν ναυάγια πυκνά, σιγά των ευσεβούντων τα στόματα » (Μ.Βασ.επισ.92). 

Ecumenism is heresy! That is quite clear. Moreover, it is the heresy of heresies.

Of all the errors that so-called "Ecumenism" comprises, the most fundamental and profound is its error concerning the very nature of the Church itself. This is an ecclesiological heresy. It is contrary to the Nicean-Constantinopolitan confession of faith, for it asserts that there is no "One, Holy, Catholic and Apostolic Church. 

(From the Monastery of Saint Shio of Mghvime: An Open Letter To The Patriach Of Georgia April 14/27, 1997) 

Καλώς έγραψε ο Πλάτων "η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως"

Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού :                                                                                                                                                    

….Διότι πράγματι τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!                                                                                                                                                     

Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα  και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;                                                        

Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες των χρόνων του Ιησού (Ίδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ιβ΄ 38 – 45 , ιστ΄ 1 – 4, κζ΄ 42 – 44, Λουκά δ΄ 23 – 30, ια΄ 29, Ιωάννου στ΄ 30 – 41, Α΄ Κορινθίους 22 – 26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ΄ ό,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;                                                                                                                              

Μήπως η Εκκλησία μας επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού ή της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα;                                                                                                                                                            

Μήπως είναι τούτο κάτι «που πουλάει» κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του;                                        

Πάντως ό,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος δρόμο.

«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» -- ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ,

ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ  26.2.2016                              Η κατανυκτικὴ Θεία Λειτουργία εἰς τὸν Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Χρυσοσπηλαιωτίσσης τὴν 30.1.2016, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου, οἱ μεστὲς νοημάτων ὁμιλίες ἀλλὰ καὶ ὁ ἐνθουσιασμός τῶν πολυπληθῶν φίλων ποὺ κατέκλισαν ἀπὸ ἐνωρὶς τὸν Ναό, θὰ παραμείνουν ἀλησμόνητα σὲ ὅσους τὰ ἐβίωσαν.

Ὅλοι, μὲ θέρμη, πλαισίωσαν καὶ ἐμψύχωσαν γιὰ μία ἀκόμη φορά ὅσους ἀγωνιοῦν καὶ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν πραγματοποίηση τοῦ Τάματος τοῦ Κολοκοτρώνη.

«Στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν.» (Ματθ. [7]

...Διότι δεν ήτο τόπος, ούτε έσωθεν, ούτε έξωθεν του κελλίου του Αγίου, εις τον οποίον δεν εφαίνετο όφις· οπουδήποτε και αν ήθελε σταθή τις, εκεί και όφις θα περιεπλέκετο εις τους πόδας του, καθώς και οίον δήποτε προς χρήσιν του αγγείον ελάμβανεν, εντός αυτού εύρισκε και οφίδιον. Οσάκις ήθελε να πλαγιάση εις κλίνην δια να αναπαυθή ολίγον από τους κόπους, μετ΄ αυτού και οι όφεις συνεκάθηντο, εφυλάττετο όμως εξ αυτών αβλαβής με την δύναμιν της θείας Προνοίας. Ταύτην δε την μεγάλην πληγήν υπέμεινεν ο αοίδιμος όχι άπαξ ή δις καθ΄ έκαστον ημερονύκτιον, αλλά πάντοτε και εις πάσαν ώραν· και όχι μόνον δι΄ εν έτος ή και δύο επειράζετο υπό των όφεων, αλλ΄ επί ολόκληρα ένδεκα έτη. Και το παράδοξον ότι ο Όσιος δεν απέκαμε, δεν εγόγγυσε, δεν ελυπήθη το ελάχιστον, αλλ΄ ηυχαρίστει πάντοτε τον Θεόν και προθύμως αντεπολέμει τον πολεμούντα διάβολον.....

Για την Γ΄ Ρώμη, του μακαριστού Αρχιεπ. Ιωάννου Μαξίμοβιτς

Και τι δε θα έπρεπε να λεχθεί για τη πατρίδα [μας] Ρωσία;

Ευλογημένη είσαι εσύ, Ω, ρωσική γη που εξαγνίστηκες με το πυρ των παθών.

Εν πρώτoις, βαπτίστηκες με ύδωρ, τώρα υποφέρεις τα πυρά των παθών - ανάπαυση και γαλήνη σε περιμένουν.

Κάποτε οι χριστιανοί μάζευαν με ευλάβεια από το Κολοσσαίο άμμο που είχε ποτιστεί με το αίμα των μαρτύρων. 

Ο τόπος του μαρτυρίου και του θανάτου των μαρτύρων θεωρείτο ιερός και ευλαβής. 

Τώρα ολόκληρη η Ρωσία είναι μία παλαίστρα κομιστών των παθών. Η γη της έχει αγιαστεί από το αίμα τους και ο αέρας της από την άνοδο των ψυχών τους στους Ουρανούς. 

Ιερή είσαι ‘συ, Ω, Ρωσία.

Ο αρχαίος συγγραφέας ήταν σωστός όταν είπε πως εσύ είσαι η Τρίτη Ρώμη και ότι τέταρτη δεν θα υπάρξει.

Ξεπέρασες την αρχαία Ρώμη με το πλήθος των άθλων  των μαρτύρων σου. Ξεπέρασες και τη Ρώμη που σε βάπτισε [Κωνσταντινούπολη] με την στάση σου έναντι της Ορθοδοξίας και θα παραμείνεις αξεπέραστη μέχρι την συντέλεια του κόσμου. 

Μόνο η γη που αγιάστηκε από τα Πάθη και το γήινο βίο του Θεανθρώπου είναι αγιότερη από εσένα στα μάτια των Ορθοδόξων Χριστιανών. 

Η ψευδo-Τρίτη Ρώμη ακολουθεί πιστώς την Νέαν Ρώμην και αμφότεραι την Ρώμην!

Εζήλευσε την «δόξαν» του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ο Πατριάρχης Μόσχας, ώστε επεδίωξε να συναντηθή με τον Πάπαν εις την Κούβαν μόλις προ δέκα περίπου ημερών. Το παρασκήνιον μεγάλον, εκτενές και όζον παιγνίων, τα οποία δεν συνάδουν με το εκκλησιαστικόν ήθος. Εκείνον όμως το οποίον κατέπληξε τους Ορθοδόξους ήτο το κοινόν ανακοινωθέν, το οποίον είναι οικουμενιστικώτερον και από τον Οικουμενισμόν! Το κείμενον αποτελείται από τριάντα σημεία, αρκετά εκ των οποίων αφορούν εις τον πόλεμον της Μ. Ανατολής και της Ουκρανίας, τον θεσμόν του γάμου, ο οποίος πλήττεται, τας εκτρώσεις, την ευθανασίαν, την πτωχείαν κ.α. Εξ ίσου μέγα μέρος αφορά εις τας σχέσεις με τους Παπικούς.

Οι Παπικοί «Εκκλησία»;

Το κείμενον αρχίζει με την φράσιν «Δια του θελήματος του Θεού και Πατρός… έχουμε συναντηθεί σήμερα στην Αβάνα… ως αδελφοί στην χριστιανική πίστη, δια… να συζητήσουμε τις αμοιβαίες σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών». Ήτο θέλημα Θεού η κεκανονισμένη συν­άντησις με τον Αρχιαιρεσιάρχη, όταν γνωρίζωμεν, ήδη από τα χρόνια των Αποστόλων ότι ο Απόστολος Ιωάννης δεν ετόλμησεν ούτε να εισέλθη εις δημόσιον λουτρώνα, όταν είδεν ότι εκεί τυχαίως ήτο ο αιρετικός Κήρυνθος;

Από που πηγάζει αυτή η αναγνώρισις ότι οι Παπικοί είναι Εκκλησία;

Ανάπαυση μέσα στο μόχθο …! -- του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Παν. Αθηνών

Η βασική επιδίωξη των τεχνολογικών κατακτήσεων εντοπίζεται εύστοχα στην εξασφάλιση κάθε φορά και τελειότερων ανέσεων μέσα στην περιοχή του ανθρωπίνου βίου. Η τεχνολογική πρόοδος δηλαδή υπηρετεί δουλικά και ασταμάτητα μια βασική αδυναμία της ανθρωπίνης προσωπικότητος, την ακατάσχετη τάση για άνεση, για ανάπαυση!

Φαίνεται ότι η νοσταλγία του Παραδείσου, την οποία και ο Μπερδιάγιεφ υπογραμμίζει, συμπυκνώνεται σήμερα (στην κοσμική της διαστροφή) σε μια ψυχική ροπή προς την αμεριμνησία, τη νωχέλεια, την ανάπαυση του σώματος και του νου. Ο τεχνολογικός αιώνας μας, όπως διαμορφώνει τη ζωή μας, εντείνει συνεχώς την ψυχική δίψα για άνεση, για ανάπαυση. Ήδη ο αιώνας αυτός κατόρθωσε να περιορίσει πολλές αναγκαίες εργασίες του ανθρώπου στην απλή πίεση ενός διακόπτη ή ενός ηλεκτρικού πλήκτρου. Έτσι ο σύγχρονος τεχνολογικός άνθρωπος εμπιστεύεται τις προσδοκίες και τις κρυφές αγωνίες του, για ανάπαυση και άνεση, σε μερικά θαυματουργικά κουμπιά. Θέλει να κινεί μόνο το δακτυλάκι του σε κάθε βασικό ή δευτερεύον έργο της ζωής και … τίποτε περισσότερο!! Ο σωματικός κόπος και μόχθος του φαίνεται σαν μια αδικαιολόγητη αδικία της φύσεως, σαν μια προσβολή της «αριστοκρατικής» του υποστάσεως. Θέλει, όσο μπορεί, να … κάθεται! Να αναπαύεται και να τρυγά τις ευχάριστες μόνο εμπειρίες της ζωής! Η τεχνολογική πρόοδος τον έχει κακομάθει αθεράπευτα..!

Η αναζήτηση της ανέσεως και της αναπαύσεως από τον σύγχρονο άνθρωπο, με μια συνεχώς αυξανομένη μανία, είναι ένα σύμπτωμα αρκετά ανησυχητικό. Γιατί δείχνει πως ο άνθρωπος αυτός είναι κουρασμένος, πολύ βαθειά κουρασμένος!